“Ik heb kranten voor jullie meegebracht” zegt Roger. Hij brengt ons woensdagvoormiddag 27/10/2021 naar het station in Diest. Dat spaart ons wat gehaspel met de 2x23kg valiezen en rugzakken. Bootspullen en een naaimachine nemen het grootste gedeelte voor hun rekening. Vele uren zijn besteed aan het uitzoeken en bestellen van het juiste materiaal. Fons vindt het sneu dat hij het moederbord voor de navigatie computer niet kan krijgen. Mijmeringen over het verblijf in ons moederland vult onze lange reis. Op de kleinste kleinkinderen is het vooral babysitten. De bezoekjes van de oudste, gaan zwemmen, wandelen en shoppen vervulden ons met vreugde. Maar ook verdriet geeft verbinding.
Het Lummensbroek en het Schulensmeer zijn door de overstroming minder aantrekkelijk. De mosselen van ’t Vloot blijven uitstekend. Gezellig en lekker zijn de feestjes en etentjes met familie en vrienden. Het goede leven weerspiegelt zich op de weegschaal.
Frequent bezoeken we de bibliotheek, om vele films, series en luisterboeken te kopiëren. Het bootleven rakelen we op met de crew van Jakker, Zensation en Lazuli. Ook al was onze smurfauto met de eerste keer door de keuring, toch heeft hij ons in de steek gelaten. Dank aan schoonzus om ons te depanneren met Puriel. In Scherpenheuvel vinden we een blauwe Clio.
In goed gezelschap en op eigen spierkracht, slaag ik erin om naar de Teut in Zonhoven te fietsen om heideplantjes te zien. Aan de moeraswandeling in Zichem met onze privé gids hou ik serieuze blaren over.
De 3maanden zijn voorbij gevlogen. Meer vrienden en kennissen hadden we willen
ontmoeten.
Onze Covid test is negatief, we kunnen vertrekken.
Gezeten in rode fluwelen zetels van de Thalys zijn we na 1h30 in Paris Nord.
Na 2 metro’s zijn we in de luchthaven van Orly. De zelfscans maken het hectisch. Fons schrikt zich rot als op het scherm 23,8 kg komt en dat er 200 euro moet bijbetaald worden. Ik foefel de zoutwaterpomp bij in mijn rugzak. De 23,1 kg kan er wel door. Net voor zonsondergang stijgt het vliegtuig op. Na 22 uur en voor zonsopgang landen we in Papeete. Een fijne verwelkoming door een vrolijk zingen bandje. De zelf Covid test is minder fijn. Bloemenkransen krijgen we op de parking van de luchthaven.
Ons referentie kader is veranderd; de kamers van Airpot Motel lijken niet meer zo groot, ook de Carrefour supermarkt lijkt kleiner te zijn dan 3 maand geleden.
We zijn benieuwd naar Taïna jachthaven en stappen er naar toe. De boten bewegen er veel door de deining. In de namiddag drinken we een espresso in de markthallen.
De landing van het vliegtuigje in Hiva Oa is turbulent.
Relais Moehau is ons verblijf voor de komende weken. Onze kamer met groot terras heeft een weids uitzicht op de oceaan met zijn branding en de berg die meestal in wolken is gehuld. Dit is een verademing na een dag werken aan de Sunshine. Merci Georges, om ons hiervan te overtuigen.
Een regenboog bij het ontbijt en Jupiter met een maansikkel bij het diner.
“Olala, ce ne sont pas des vélos électriques” is een veel gehoorde opmerking. Met onze mini fietsjes overbruggen we de afstand van het hotel tot de werf. Bergop steekt Fons mij voorbij en bergaf steek ik hem voorbij. Zo komen we samen aan.
Het werf leven
Bij het nat schuren van het onderwaterschip is Fons de grootste smurf. Een gekko gezin woont tussen de spleten van de Sunshine haar roer en schroefas.
Het roer heeft extra aandacht nodig. De schroef krijgt een badje in azijn. Bij de kleine nerven van de voetreling is een tandenborstel handig. Het plaatsen van nieuwe bladen voor de windmolen verloopt goed. Eindelijk worden de teflon lagers voor het stuur gemonteerd. Deze heeft Morris al enkele jaren geleden gemaakt. De blauwe sierstreep wordt geschuurd, afgeplakt en 2 maal geverfd. Javel is nodig om de stootwilgen (fenders) terug zienlijk te krijgen. We hopen dat het lek in de ankerbak gedicht is met epoxy. Gezeten in een klimgordel doet Fons wat nodig is aan de spiegel. Met oxaalzuur verdwijnen de roestvlekken. De vrijboord wordt afgewassen, gepolierd en gewaxst. Voor de normen van hier blinkt de Sunshine. Verschillende Franse zeilers kennen het type Sunshine en zeggen dat ze er veel regatta’s mee gewonnen hebben.
Rustpauze in onze kuip is alsof we op een balkon naar het schouwspel van de havenkom kijken. We merken hoe gemoedelijk de samenwerking van CMM verloopt om boten in of uit het water te halen. Het onderwaterschip van ‘Plucky Lady’ is een rif geworden. Ongelofelijk, zoveel aangroei na 9 maanden te vertoeven in het warme oceaanwater. Luc en Debbie hebben het schip 26 jaar geleden zelf gebouwd. Het is druk als het cruiseschip Paul Gauguin toeristen dropt. De locale bevolking is voor de gelegenheid kleurrijk uitgedost. De rode ferryboot verbindt de eilandbewoners.
Met het verven van de blauwe Hempel anti aangroeiverf (antifouling) op het onderwaterschip komt het einde van het werfleven in zicht. Nu ben ik de grootste spikkelsmurf. Vincent en Maria plaatsen de Sunshine op de trailer zo kan Fons de onderkant van de kiel en de plaatsen waar de stempels stonden bijschuren en verven.
De verwachte energie boost om terug in het water te liggen is er niet. Marc van ‘Dringuele’ brengt door Isabelle zelfgebakken chocolade taart, ‘om onze moraal op te krikken’ zegt hij. Het is een kunst om alles een plaatsje te geven op een kleine overvolle boot en je niet te ergeren dat ze steeds in beweging is.
De bovenkant van de koelkast isoleren verloopt niet zo vlot als gehoopt. Daarna weigert de koelkast te koelen. Wonderwel kan de corpulente Manoe bij het kleine plaatsje om gas bij te vullen. Hij vermoedt dat er een microfit is. Met de nieuwe voetzoutwaterpomp wordt de afwas terug binnen gedaan. Een shit ramp is voorkomen! Er is nog één Jabsco toilet pomp bij de chantier op voorraad. Met de kerstlichtjes op zonne-energie is het ankerlicht overbodig.
Bij de semafoor, op een landtong, in de wind, in de schaduw en een weids zicht open ik zondag mijn kapsalon.
Als het windstil is kunnen we het voorste zeil (genua) er op trekken. De navigatie pc moet terug geïnstalleerd worden. Daarvoor moet de kaartentafel ontmanteld worden. Dat gebeurt best als het niet zo fel schommelt.