Stil voelt de stille oceaan niet aan. In de Playita baai rollen we veel achter ons anker, teveel. Dat samen met alcohol is geen goede combinatie.
Fons brengt Neusa en Wagner van boord en ik blijf verweesd achter. Troost me met de vele mooie momenten die we samen beleefd hebben. Het is bijzonder hoe de zee verbindt. Komende van verschillende werelddelen en toch elkaar goed aanvoelen, elkaar aanvullen, elkaar verstreken, elkaar onvoorwaardelijk helpen. Hoe we samen kunnen genieten, plagen en lachen. Hoe we ons thuis voelen bij elkaar. Daar ben ik heel dankbaar om.
In Midden Amerika liggen de Atlantische Oceaan en de Pacific niet zo ver van elkaar. Toch zijn er enkele opmerkelijk verschillen. Het getij is 5 meter, het water is zeker 5°C kouder, rond de 25°C (invloed Humboldtstroom?), de nachten zijn koeler (<25°C) en geen regen.
Plomp duiken pelikanen in het water om visjes met de elastische onderkaak op te lepelen. Meeuwen vliegen er rond om een visje meepikken.
Fons maakt zijn tekort aan lekkere vanille ijscrème goed. Een doolhof is de overeenkomst tussen Albrook Mall en de Kuna Yala dorpen. Dezelfde vragen: “Zijn we hier geweest of niet?” “Is het nu naar links of rechts?” “Waar was dat nu alweer?”………. Na 15h loopt het verkeer in Panamacity strop. Onze Uber vordert stapvoets. De voorraadbakken worden met mondjesmaat gevuld.
Met de Zouterikjes spreken we af om de ‘Casco Viejo’ de historische binnenstad te verkennen. Een groot deel is opgeknapt. We lunchen in Marzola Parilla Argentina met een gaaf interieur. “Was dat vroegen jullie telefoon?” vraag Berber. Er ligt een ringweg over het water. In de nieuwe stad prijken gigantische torenhoge gebouwen. De bootwinkel ‘Centro Marina’ ligt in het armtierig stadgedeelte waar het niet veilig is. Het is een rommelige winkel met veel en onvriendelijk personeel. Voor een rol stikzijde vragen ze 230$.
Michiel noemt Fons de ‘motorfluisteraar’. Fons assisteert voor het regelen van de kleppen bij verschillende boten.
Het Corona virus begint ophef te maken!
 

Woensdag 11 maart 2020; vertrek 10h – aankomst 18h30
La Playita Panama – Isla Contadora Las Perlas : 36NM

De archipel ‘Las Perlas’ zijn van vulkanische oorsprong en bevatten ongeveer 230 eilanden, vele onbewoond en kleine onbenoemd. Ze liggen 50 tot 70 NM uit de kust in de Golf van Panama.
De goede wind om te zeilen blijft niet. Dolfijnen zwemmen vinnig rond de Sunshine en in de verte springen ze hoog uit het water en maken een salto. Vele formatie pelikanen scheren net over het wateroppervlakte. ‘Isla Pacheca’ is het eerste eiland dat we tegenkomen. Fregat vogels cirkelen er hoog in de lucht met een minimum aan vleugelslagen.  Bij een dergelijk stank van vogelpoep willen we niet ankeren. Bij zonsondergang ankeren we bij Isla Contadora, met zijn hotels en vakantiehuizen.
Bij laag water zijn de zandstranden groot. Een paar uur voor hoog water wagen we het om met de bijboot naar de kant te varen. Het laatste stuk is het surfen op de golfen, maar we komen er zonder natte broek van af. Veel bomen hebben geen bladeren meer, enkele staan in een paarse gloed.
Het vliegveldje ligt over de hele breedte van het eiland. Op ‘Playa Large’ ligt een grote ferry gestrand. Mysterieuze grote hotelgebouwen zijn vervallen.
We zijn juist op tijd terug bij de bijboot om hem te redden. Hij beukt bijna tegen de rotsen aan. Er is veel branding. Het is springtij, het water komt extra hoog. We wachten uren, zuinig drinken van een duur wit wijntje en een Balboa biertje. Ik probeer een ritme in het golfpatroon te vinden. Het is al goed donker en we hebben 2 natte pogingen nodig om door de branding te geraken. De fluorescerende algen verlichten de peddels waar ze in het water komen. We varen in een strook van sterretjes.
 

Vrijdag 13 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 13h
Isla Contadore – Isla Chapera and Mogo Mogo: 4NM

Tussen de eilanden is er geen GSM signaal. We blijven in het ongewisse hoe het zit met het sluiten van de grenzen. Zaterdag komen snelle motorboten een toertje maken. Landen op het strand gaat gemakkelijk.  Een oude boom lijkt te vervellen. Zilvergrijze verweerde boomstammen en de tekeningen van heremietkreeften sieren het strand.  De stenen en rotsen die vrij komen met laag water hebben verschillend kleuren en prachtige patronen.
Fons klimt op de grote rotspartijen en stap tot op het einde en ontvangt zo het bericht dat SY Zouterik heeft kunnen uitklaren.
 

Zondag 15 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 12h40
Isla Chapera and Mogo Mogo – Isla Casaya: 10,30NM

We zeilen rond ‘Isla Bayoneta’ en ankeren in de bescherming van de twee eilanden. Tegen zonsondergang bereiken Zouterik en Morea ook de ankerplek. Het lange zandstrand is voor hun ideaal om droog te vallen en het onderwaterschip van aangroei te ontdoen. De zon gaat in een oranje gloed onder.
De sterrenhemel ontvouwt zich in al zijn glorie.
 

Dinsdag 17 maart 2020; vertrek 12h30 – aankomst 15h30
Isla Casaya – Isla Pedro Gonzales: 6,4NM

Nadat Fons PC fluisteraar geweest is op SY Zouterik halen we het anker op. Met lichte noordelijk wind en stroom mee zijn we vlug op onze bestemming. In het liefelijk authentiek vissersdorpje kopen we een oplaadkaartje voor de telefoon.
We vernemen meer van de verontrustende toestanden op het thuisfront.
Voor 26/03 gaan we uitklaren in Pedregal en varen dan naar Costa Rica. Onze plannen om in mei naar huis te vliegen bergen we even op.