Category Archives: Panama

Grenzen gesloten

Fons is trots op de grote tros bananen. ‘Pescado?’ vraagt de man. Hij brengt 3 visjes. ‘Yam?’ ‘Plantano?’ vraagt ’n andere. Dit alles voor 9$. De Morea’s geven ons een groot stuk ingevroren tonijn. Voldoende voor verschillende dagen.
 

Donderdag 19 maart 2020; vertrek 12h – aankomst 18h30
Isla Pedro Gonzales – Isla Condadora: 14NM

Alles is klaar om naar de grens van Costa Rica te varen. Nog even kijk naar het laatste nieuws. Costa Rica heeft zijn grenzen gesloten voor bezoekers wegens het Corona-19 virus. Het heeft dan weinig zin om deze 300NM af te leggen. Fons wil graag in orde zijn met ons visum en tekent koers uit richting Panamacity. Het eerste traject is noord, vanwaar de wind komt, soms tot 24kts en de stroom zit ook niet mee. Bij het eiland Contadora liggen nu meer boten geankerd. We laten het anker vallen voor een strand aan de westkant.
 

Vrijdag 20 maart 2020; vertrek 8h30 – aankomst 16h
Isla Condadora – La Playita Panama: 34,5NM

Na het radionetje halen we het anker op. Motorzeilend varen we langs verschillende eilanden, een klein eiland met wel 5 grote huizen op. Pelikanen vliegen kortbij en eentje komt op het bijbootje zitten
Met wisselende wind zeilen we tussen de grote geankerd boten.
Zaterdagmorgen stappen we naar de immigratie bij Flamingo. In ons hoofd spelen zich vele scenario’s af, maar niet dat het kantoor is gesloten. Wat nu? We controleren ons paspoorten, hier staat niet op wanneer we het land moeten verlaten. Zoeken op het internet en vinden dat Europese landen 180 dagen in Panama mogen verblijven. Feitelijk zijn we voor niets tot hier gekomen. Terug bij de Marina worden we niet zo vriendelijk verzocht niet meer aan land te komen. De wasmachine van de marine durf ik niet meer te gebruiken. Met het opgevangen regenwater en het water dat Fons gaat halen aan het dok doen we een grote handwas. Een verlaten motorboot is ingepalmd. Wie waakt over wie?
De ankerplaats loopt leeg.

 

Maandag 23 maart 2020; vertrek 13h30 – aankomst 21h
La Playita – Isla Condadora: 39NM

Een fijne zeiltocht. Met de 18kts wind mee halen we een snelheid van 7kts. Heel spannend om te ankeren in het donker tussen zoveel andere boten.
We bestellen bevoorrading bij Henri, hij levert op het strand. Collectie van afval kost 10$ per boot. Het water voelt koud aan. Voor ik erin stap denk ik; je bent blij als je het gedaan hebt. Tegen de stroom in zwem ik naar het voorst punt van de boot en laat me dan meedrijven naar de achterkant. Fons merkt dat er aangroei is op het onderwaterschip. We checken (teveel) het wereldnieuws. Een zee van tijd om te mediteren, muziek luisteren, puzzelen, lezen of haken. Luieren zonder schuldgevoel. Eten maken en afwassen, de dag is zo om. Het is al banaan wat de klok slaat, ze zijn allemaal in een keer rijp. Gewoon banaan, met muesli, bananenpannenkoeken, gedroogde bananen, bananentosti, bananencake (ik ben er trots op).
We hoppen van eiland naar eiland en zoeken andere horizonten op.

 

Vrijdag 27 maart 2020; vertrek 12h – aankomst 15h
Isla Contadora – Isla Ampon: 9NM

Isla Ampon is een klein eiland met veel mangroven. Tussen de eilanden is er veel stroming. Windgolfjes en vele kleine kwallen, niet uitnodigend om te gaan zwemmen. Vogels vliegen rond een school visjes die uit water springen.

 

Zondag 29 maart 2020; vertrek 9h30– aankomst 11h
Isla Ampon – Isla La Mina: 5NM

Als we het anker droppen is het water heel rustig en het anker houdt goed. Een paar uur later verandert het in een kolkende massa. Dat bedoelde ‘Erik Bauhaus’ in ‘The Panama Cruising Guide’ met: ‘marginal holding’. Geen rustige nacht

 

Maandag 30 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 11h
Isla La Mina – Punta Viveros: 5NM

Op Isla Viveros staan grote huizen. Een vliegveld en golfterrein zijn in aanbouw. Achter de pier is er een grote baai. We herankeren omdat te kort bij de boot rotsblokken boven water komen. Met de bijboot varen we naar het strand, mooi is het niet. We volgen met de bijboot de grillige inhammen van het eiland.

Het is niet altijd even zonnig.

Las Perlas

Stil voelt de stille oceaan niet aan. In de Playita baai rollen we veel achter ons anker, teveel. Dat samen met alcohol is geen goede combinatie.
Fons brengt Neusa en Wagner van boord en ik blijf verweesd achter. Troost me met de vele mooie momenten die we samen beleefd hebben. Het is bijzonder hoe de zee verbindt. Komende van verschillende werelddelen en toch elkaar goed aanvoelen, elkaar aanvullen, elkaar verstreken, elkaar onvoorwaardelijk helpen. Hoe we samen kunnen genieten, plagen en lachen. Hoe we ons thuis voelen bij elkaar. Daar ben ik heel dankbaar om.
In Midden Amerika liggen de Atlantische Oceaan en de Pacific niet zo ver van elkaar. Toch zijn er enkele opmerkelijk verschillen. Het getij is 5 meter, het water is zeker 5°C kouder, rond de 25°C (invloed Humboldtstroom?), de nachten zijn koeler (<25°C) en geen regen.
Plomp duiken pelikanen in het water om visjes met de elastische onderkaak op te lepelen. Meeuwen vliegen er rond om een visje meepikken.
Fons maakt zijn tekort aan lekkere vanille ijscrème goed. Een doolhof is de overeenkomst tussen Albrook Mall en de Kuna Yala dorpen. Dezelfde vragen: “Zijn we hier geweest of niet?” “Is het nu naar links of rechts?” “Waar was dat nu alweer?”………. Na 15h loopt het verkeer in Panamacity strop. Onze Uber vordert stapvoets. De voorraadbakken worden met mondjesmaat gevuld.
Met de Zouterikjes spreken we af om de ‘Casco Viejo’ de historische binnenstad te verkennen. Een groot deel is opgeknapt. We lunchen in Marzola Parilla Argentina met een gaaf interieur. “Was dat vroegen jullie telefoon?” vraag Berber. Er ligt een ringweg over het water. In de nieuwe stad prijken gigantische torenhoge gebouwen. De bootwinkel ‘Centro Marina’ ligt in het armtierig stadgedeelte waar het niet veilig is. Het is een rommelige winkel met veel en onvriendelijk personeel. Voor een rol stikzijde vragen ze 230$.
Michiel noemt Fons de ‘motorfluisteraar’. Fons assisteert voor het regelen van de kleppen bij verschillende boten.
Het Corona virus begint ophef te maken!
 

Woensdag 11 maart 2020; vertrek 10h – aankomst 18h30
La Playita Panama – Isla Contadora Las Perlas : 36NM

De archipel ‘Las Perlas’ zijn van vulkanische oorsprong en bevatten ongeveer 230 eilanden, vele onbewoond en kleine onbenoemd. Ze liggen 50 tot 70 NM uit de kust in de Golf van Panama.
De goede wind om te zeilen blijft niet. Dolfijnen zwemmen vinnig rond de Sunshine en in de verte springen ze hoog uit het water en maken een salto. Vele formatie pelikanen scheren net over het wateroppervlakte. ‘Isla Pacheca’ is het eerste eiland dat we tegenkomen. Fregat vogels cirkelen er hoog in de lucht met een minimum aan vleugelslagen.  Bij een dergelijk stank van vogelpoep willen we niet ankeren. Bij zonsondergang ankeren we bij Isla Contadora, met zijn hotels en vakantiehuizen.
Bij laag water zijn de zandstranden groot. Een paar uur voor hoog water wagen we het om met de bijboot naar de kant te varen. Het laatste stuk is het surfen op de golfen, maar we komen er zonder natte broek van af. Veel bomen hebben geen bladeren meer, enkele staan in een paarse gloed.
Het vliegveldje ligt over de hele breedte van het eiland. Op ‘Playa Large’ ligt een grote ferry gestrand. Mysterieuze grote hotelgebouwen zijn vervallen.
We zijn juist op tijd terug bij de bijboot om hem te redden. Hij beukt bijna tegen de rotsen aan. Er is veel branding. Het is springtij, het water komt extra hoog. We wachten uren, zuinig drinken van een duur wit wijntje en een Balboa biertje. Ik probeer een ritme in het golfpatroon te vinden. Het is al goed donker en we hebben 2 natte pogingen nodig om door de branding te geraken. De fluorescerende algen verlichten de peddels waar ze in het water komen. We varen in een strook van sterretjes.
 

Vrijdag 13 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 13h
Isla Contadore – Isla Chapera and Mogo Mogo: 4NM

Tussen de eilanden is er geen GSM signaal. We blijven in het ongewisse hoe het zit met het sluiten van de grenzen. Zaterdag komen snelle motorboten een toertje maken. Landen op het strand gaat gemakkelijk.  Een oude boom lijkt te vervellen. Zilvergrijze verweerde boomstammen en de tekeningen van heremietkreeften sieren het strand.  De stenen en rotsen die vrij komen met laag water hebben verschillend kleuren en prachtige patronen.
Fons klimt op de grote rotspartijen en stap tot op het einde en ontvangt zo het bericht dat SY Zouterik heeft kunnen uitklaren.
 

Zondag 15 maart 2020; vertrek 9h – aankomst 12h40
Isla Chapera and Mogo Mogo – Isla Casaya: 10,30NM

We zeilen rond ‘Isla Bayoneta’ en ankeren in de bescherming van de twee eilanden. Tegen zonsondergang bereiken Zouterik en Morea ook de ankerplek. Het lange zandstrand is voor hun ideaal om droog te vallen en het onderwaterschip van aangroei te ontdoen. De zon gaat in een oranje gloed onder.
De sterrenhemel ontvouwt zich in al zijn glorie.
 

Dinsdag 17 maart 2020; vertrek 12h30 – aankomst 15h30
Isla Casaya – Isla Pedro Gonzales: 6,4NM

Nadat Fons PC fluisteraar geweest is op SY Zouterik halen we het anker op. Met lichte noordelijk wind en stroom mee zijn we vlug op onze bestemming. In het liefelijk authentiek vissersdorpje kopen we een oplaadkaartje voor de telefoon.
We vernemen meer van de verontrustende toestanden op het thuisfront.
Voor 26/03 gaan we uitklaren in Pedregal en varen dan naar Costa Rica. Onze plannen om in mei naar huis te vliegen bergen we even op.

Panama kanaal

MARCO – POLO spelen in het zwembad met de Zouterikjes en de Morea’s is leuk.
Fons is zo druk bezig dat hij vergeet me een knuffel te geven als hij met de SY Zouterik vertrekt. Onderweg is zijn communicatie miniem. Ik doe de was, zorg voor extra slaapgelegenheid en deel witte wijntjes met Laurens en Kitty van SY Tiago. Zaterdagmiddag komt Fons terug van Panama met de bus en een half uurtje later vertrek ik om de laatste boodschappen te doen. Wagner vindt me het eerst aan de groenten afdeling van de REY supermarkt. Met Neusa overleg ik de menu’s en koop nog platanen. Bij de groenteboer bemachtigt Neusa de laatste avocado’s. Het laatste avondmaal aan de Atlantische Oceaan / Caribische zee, eten we in het restaurant van de marina.
Het Panama kanaal is 81km lang en geeft een snelle verbinding tussen de Atlantische en Stille Oceaan. In 1881 zijn Franse beginnen te graven. De pogingen zijn mislukt door tropische ziekten en gebrek aan middelen. VS nam het over en kreeg in ruil de rechten voor 99 jaar. Op 15 augustus 1914 werden de sluizen en het kanaal in gebruik genomen. In december 1999 heeft Amerika de rechten teruggegeven aan Panama. De sluizen zijn 33,50m breed en 305m lang. Panamax zijn schepen op deze afmetingen gebouwd. Nieuwe sluizen zijn in juli 2016 in gebruik genomen; hierin kunnen schepen van 49m breed en 366m lang die 12800 containers kunnen vervoeren. Gemiddeld varen per dag 40 schepen door het kanaal.
 

Zondag 23 februari 2020; vertrek 16 h – aankomst 20h45
Shelter Bay Marina – Gatun Lake: 10NM

6 autobanden zijn extra stootwilgen. 4 lange dikke blauwe lijnen liggen op het dek. Fons vindt het niet nodig om de zonnepanelen met een luchtmatrasje te beschermen. Na de voorbereidingen voor het eten onderweg nemen we een uitgebreide douche.

Rustig varen we de marine uit. We zien een Catamaran met extra dikke stootwilgen, hiermee zullen we waarschijnlijk met ‘nesten’. SY Tiago is maar juist buitengevaren en hun advisor springt al aan boord. Hector is onze advisor en hij vraagt “eerste keer voor jullie door het kanaal?” “Neen” zegt Fons “voor mij de derde keer”. De zon verstopt zich achter de wolken als we onder de nieuwe brug doorvaren. Voor de sluizen ‘nesten’ de zeilboten aan beide kanten van de catamaran. Op de kade branden vele lichten. Een patrouille schip van de ‘US Navy’ vaart eerst de sluis in.
Tjaart en Wagner vangen de ‘apenvuisten’ en knopen ze aan de dikke lijnen. De mannekens op de kade halen ze in en leggen ze om een bolder. De sluisdeuren gaan dicht. Bij het stijgen in de eerste sluis is er veel turbulentie. De linehandlers houden de lijnen strak, zo blijft het ‘nest’ in het midden. Als de sluisdeuren open zijn varen we in de middelste sluis. Na de 3 sluis zijn we 27 meter gestegen. De rode grote meerboei op het Gatunmeer is moeilijk te vinden in het donker. Onze Braziliaanse – Belgische keuken is een excellente combinatie.
 

Maandag 24 februari 2020; vertrek 8h10h – aankomst 16h30
Gatun Lake – Playita: 21NM

Voor het ontbijt krijgt Fons een vies werkje, het toilet spoelt niet meer door. De launchboot brengt de Advisors voor de andere boten en wij blijven verwees achter. Wat nu? 20miniuten later stap Hector terug aan boord. Veel Advisors vieren carnaval. Ons VolvoPenta motortje doet goed zijn best. Met snelheid van 7kts komen we toch terug in de buurt van onze ‘nest’ boten. De ‘Chagres river’ voedt het stuwmeer. Het Kanaal ‘Gaiillard Cut’ is terrasvorming in een bergrug gekapt. We passeren onder de ‘Puente Centenario’ brug. Als we toekomen zijn de sluizen nog niet open. De Advisors spreken druk Spaans tegen elkaar. Ze willen dat de Sunshine, de kleinste in het nest, tegen de kademuur aanlegt om te wachten. We hebben dat niet graag, maar we hebben geen keus. De Franse schipper van de catamaran stuurt voorzichtig naar de muur. Na de eerste sluis (Pedro Miguel lock) aan de Pacific zijde varen we in nest over het Miraflores meer en komen we aan de 2 Miraflores sluizen.
We hebben gewuifd naar de webcams. Er klinken vreugdekreten wanneer laatste sluisdeur opent. De Stille, Grote, Pacific Oceaan begint na de ‘Bridge of Americas’.
We bedanken Hector, onze Advisor. Panama city heeft een geweldige skyline.
Wij varen verder tot de ankerplaats van Playita. Het ankeren met Wagner aan het stuur verloopt vlot. Met een mooie zonsondergang ontkurken we de cava.