Natuurgebied Lummensbroek met de Klein Meulen op de Mangelbeek en de Zomerbar aan de Grote Molen op de Demer. Een ontdekking op een paar km van ons huis. Zo een mooie natuur, goed om te kunnen delen.
Half augustus, Fons heeft de kaap van 66 jaar op de spoed doorgebracht. Hij is met zijn fiets over een borduurtje gevallen. Zijn gezicht werd er opgelapt en zijn linkerhand in het gips. Kleinkinderen vinden het te akelig om naar hem te kijken. Na 2 weken is zijn gezicht geheeld en na 4 weken mag hij uit het gips.
Een mineur aan bezoek, meestal buiten en op afstand.
Een maximum van levering aan huis. Veel gerief voor de boot. Fons is in zijn element met al de elektronische aanpassingen. Minder met de foutieve en kapotte leveringen.
Met Schulen kermis trakteren ons op smoutebollen na een Geocaching.
Het wordt kouder, de corona cijfers stijgen, een goede reden om onze terugreis op dinsdag 27/10 niet uit te stellen. Pijn aan een ontzenuwde tand brengt spanning in ons vertrek. Om zo minmogelijk heisa te hebben nemen we luchthavenvervoer naar Schiphol. Onze 3 valiezen zijn goed verdeeld en blijven elk onder de 23kg. De KLM vlucht is verre van volgeboekt, het geeft ons extra ruimte om 11 uur te overbruggen. Na 7 maanden is de luchthaven Tocumen terug open. De douane controleert onze valies met bootspullen. De taxirit van Panama City naar VistaMar is druk en vermoeiend. In het donker zoeken we een ladder om in de Sunshine te klauteren. Op het eerste zicht ziet ze er behoorlijk uit. Tussen de valiezen, zeilen en andere zaken vinden we een plaatsje om te slapen. Woensdag, bij hoog water om 14 uur, wordt de Sunshine feilloos in het water gelegd.
Zon en een zeebriesje maken het aangenaam. Het vervelende uitpakken kan beginnen. De genua (het grote voorste zeil) ligt nog steeds op de bank, te veel wind om het op te hijsen.
Het is bijna volle maan.
Het regenseizoen is nog niet voorbij. Tussen de buien door borrelen we met Dennis en Juan.
Er zijn veel Panamese feestdagen begin november. Motorboten met luide muziek houden ons wakker.
We mogen nu samen gaan winkelen. Dagelijkse wandelen we op de pier of langs het strand naar San Carlos.
Category Archives: Panama
Vista Mar Marina
SY Zouterik en SY Incentive zijn vertrokken naar de Markiezen.
Wij poetsen het onderwaterschip bij het eilandje met 1 palmboom en varen dan naar Isla Contadora. Er zijn allemaal beestjes in de kuip. Een heus onweer is niet veraf. We vertrekken vroeg en ontbijten onderweg. Kortbij de ‘trafic line’ zijn er overal dolfijnen rond de Sunshine. In de verte zien we ze uit het water springen. Rond de eilandjes vliegen veel vogels. Bij Isla Bona vinden we de ankerplaats niet goed beschermd en ankeren aan de noordkant van Isla Otoque.
Hoe korter we bij het vaste land komen hoe groter de vissersboten zijn. Pelikanen vergezellen hun netten.
Dinsdag 26 mei worden we verwelkom in Vista Mar Marine, dat tot een Golf Ressort behoord.
Dennis van SY Mach3 (NL), teruggekomen van de Galapagos eilanden, is hier in quarantaine.
De gegeerde wasmachine geeft regelmatig ‘out of order’. Hetzelfde met het internet, ‘Taxonweb’ geeft daarom nog meer frustraties. Als de airco van een buurboot niet meer draait weten we dat er geen elektriciteit is.
Na een verblijf van 2 maanden ver van de bewoonde wereld is het raar om alleen in een taxi te stappen om te gaan winkelen. In de ene week dat de lockdown wat versoepeld is, kunnen we samen gaan winkelen.
Bij de strenger lockdown maatregelen mogen mannen en vrouwen niet samen maar op aparte dagen slechts 2 uur naar buiten. De beperking voor de aankoop van alcohol wordt opgeheven.
Zonsop- en ondergangen zijn minder te bewonderen door de vele verschillenden wolkenformaties. Regen, wind en onweer zijn onvoorspelbaar, soms brute pech als we de luiken vergeten te sluiten. De straalstroom waait het Sahara zand tot hier.
‘Aeronavel’ bootjes komen in de Marina bevoorraden en schuilen. Didier en Magaly van de Franse zeilboot Falbala zijn aangename buren. Magaly en ik gaan samen winkelen. Voor 3 doosjes antibiotica betaalt ze 200$ en ik laat de rugzak in de taxi liggen, we zijn beiden ontgoocheld. Ollie van workshop waarschuwt voor een krokodillen gezin aan de monding van het riviertje. Kay kan nog een foto nemen van een baby krokodil. Wij kunnen ze niet spotten. Magaly vertelt dat Panama veel gevaarlijke dieren heeft. Op anker in La Brisa, bij Panamacity, is een slang onder hun zonnepanelen gekropen.
In de havenhoek lijkt het een jacuzzi. Dale weet te vertellen dat het sardientjes zijn die kuit schieten. Het komt een paar keer per jaar voor.
Fons helpt andere zeilers met, het opmeten van nieuwe zeilen en verstaging, het poetsen van het onderwaterschip en soldeert een microfoon.
Op het einde van de pier is er een helikopterplatform. Hier, omgeven door de oceaan, heb ik het voorrecht om met een altijd goed gezinde Kay (SY Bad Bunny) ietwat te straffe Yoga te doen. Dank zij haar en John hebben de straatkatten een gelukkig leven.
De goede sfeer, de potluck van Jan en Melanie (SY Tore) en het borrelen/etentjes samen met Dennis en Juan beuren ons op.
De opening van de internationale luchthaven is uitgesteld tot 22 juli 2020. We boeken bij KLM een vliegticket voor 26 juli. Ondanks de strenge maatregelen is er geen verbetering in de cijfers van de actieve COVID-19 gevallen. De opening van de luchthaven wordt met 30 dagen uitgesteld. KLM boekt ons vlucht om naar 28 juli. Zoveel onzekerheden. We krijgen teveel, te goedbedoelde, adviezen en waarschuwingen.
Dennis helpt om de Sunshine op het droge te krijgen. Hij geeft ons, voor onze laatste nacht in Panama, een VIP verblijf op zijn SY MACH3. De rit van meer dan 100km verloopt vlot, de luchthaven is opvallend leeg. 
In het KLM vliegtuig is er voldoende ruimte en zijn lege stoelen voorzien. Met goede films is de 10 uren durende vlucht snel gepasseerd. De aansluitingen met de treinen gaan vlot en s’middags zijn we al al in Schulen. Joske is zo vriendelijk om onze bagage en boodschappen naar ons huis te brengen. Marijke en Rita A. zorgen voor een smakelijke verrassing. Buurvrouw Pita, Annika en Rika doen boodschappen voor ons. Het geeft ons een warm afstandswelkom.
Lockdown – Slowdown
Niets moet en dat is goed, ook al staat de koffie, chocolade en alcohol op rantsoen.
In de grote baai Punta Vivero liggen we lange tijd alleen. Er is geen verleiding om met andere zeilers te socialiseren. Sandra en Andreas van SY Pico (tegengekomen in Curaçao en Bonaire) met andere Duitse zeilers hebben ook deze rustige baai gevonden.
Veel wind uit het noorden. Opkruisen in 3 racks om Isla Contadora te bereiken. Een grote Pacific Sierra, familie van de Spaanse makreel, bengelt aan de vislijn.
Goede vrijdag, goed voor een grote bestelling. Henri levert oploskoffie i.p.v. espressokoffie. Voor ons alleen zacht gekookte eitjes met Pasen. Heerlijk, even dutten in de hangmat met de geur van verse ananas.
Jarne, de Leuvense solozeiler op SY Paliter, deelt wel en wee met Holly, een Amerikaanse solozeilster op SY Gecko.
Regelmatig verhindert de sterke stroming en vele kwalen om mijn rondjes rond de Sunshine te zwemmen. De zuidenwind en de deining laten de Sunshine enerverend rollen. Tijd om te zeilen naar het rustig eilandje Espiritu Santo, gelegen ten oosten van het grote Isla del Rey. Een grote tonijn is onze vangst. Krekels geven een concert. Vliegende insecten overdonderen ons. Op het mooie zandstrand knip ik Fons zijn haren. Een klein pad leidt naar een idyllisch strand aan de andere kant.
De volgende dag krijgen we gezelschap van Franse zeilers. Terwijl de grote handwas droogt verkennen we de rotsformaties bij Punta Matadero.
Juist voor zonsondergang herankeren we ten zuiden van het eiland. De zon komt juist tussen de twee eilanden op.
We zeilen terug naar Punta Vivero en poetsen verder het onderwaterschip. Ongelofelijk hoe de schroef terug is aangegroeid.
Van de kosmos krijg ik een mooie zonsondergang en zonsopgang cadeau.
Mijn verjaardag vieren we met pannenkoeken, goed internet en Cava. Ik ben blij met vele verjaardagswensen.
Yuca moet 20 minuten koken in de drukkookpot. Hiervan kunnen we lekkere yucafrietjes baken. Met de naaimachine doe ik wat herstelwerk en maak ik een nieuw hoes voor een luik.
Dikwijls zien we in de verte bliksemschichten en dreigende onweerwolken. Van de 5 langoesten delen we een beetje met de Zouterikjes.
Dolfijnen! In de baai.
Op 1 mei varen we met de dingy 2NM naar drie eilandjes. Eén boom prijkt op het kleinste en middelste eiland. Op de andere rusten Pelikanen in grotere bomen. Met eb komt er een zandstrandje vrij. Het water is helder. Op de rotsblokken zijn kleurrijke keizersvissen en sergeantvisjes te bewonderen, bij de zandbodem grote roggen en kogelvisjes.
Hoog tijd om verse voorraad in te slaan. In de zeiltocht terug naar Contadora vangen we 3 Pacific Sierra’s. Ter hoogte van het eiland Mogo Mogo zien we een grote spuiter en een walvisstaart.
Elke keer hebben de bomen meer bladeren. Groen: de kleur van hoop. De rotspartijen op Punta Verde zijn muntgroen. Massa’s pelikanen vliegen in V formatie hoog in de lucht. De rijen pelikanen die over het wateroppervlak scheren wijken uit voor de Sunshine. Bij het ontbijt zien we dolfijnen passeren. Het nieuwe relais is gevonden en geïnstalleerd, nu zal de ankerwinch niet meer haperen. Dinsdagmorgen landen wel 7 vliegtuigjes. Toch niet een teken dat de lock down is opgeheven.
Op Playa Large halen we onze bestelling op. De goedkopere gemalen koffie gemaakt in ons espressopotje smaakt heerlijk.
Slakkengang zeilend op een beetje wind en stroming. Als stroming keert starten we de motor en varen niet verder dan Punta Viveros. Drinkwater maken gaat steeds moeilijker en moeilijker. Het debiet van onze kleine watermaker wordt bedroevend laag. Een extra pompje brengt het debiet terug op peil. Voor het weekend varen de Nederlandstalige boten 15NM zuidelijker naar Espiritu Santo. Een grote Spaanse makreel is onze vangst, die we graag willen delen. Het extra hoogtij door de super volle maan laat het hele strand overspoelen. Aan de smalle doorgang van het idyllisch strand lukt het voor de vuurmakers om de vis te baken.
Ondertussen spelen groot en klein in het water op een drijvende boomstam. Op de ankerplaats blijven zeilboten toestromen. ’s Morgens, bij laag tij, voetballen veel cruisers op het strand. Wij klauteren rond een gedeelte van het eiland.
Linde en Berber brengen me een cadeau. Een kleurrijk tasje met gemberkoekjes en een zeester/venusschelp armbandje, allemaal zelf gemaakt. Dank je wel voor de super attentie. Zouterik en Insentive varen terug naar Isla Contadora. Sea Ya en Sunshine blijven liggen en krijgen die nacht een heus onweer.
We willen de zuidelijke eilanden verkennen. Tussen Isla Cañas en het grote Isla del Rey is er een beschermd ankerplaats zowel voor de zuidelijke deining als de noordelijke wind.
Bomen met witte bloemen verwelkomen ons. Het is er aarddonker en oerstil. De prikken van vliegjes kleiner dan een speldenknop verjagen ons. We varen voorbij Cañas Village. Helaas kunnen we geen internet signaal ontvangen. Op de zuidkant van Isla Cañas zijn er mooie stranden met massa heremietkreeften en palmbomen met kokosnoten.
In baai voor Punta Gorda van Isla del Rey zien we dolfijnen. Er is een visnet gespannen en daarom ankeren in de grote baai na Punta Gorda. Op de rotsblokken breken de golven en ik durf er niet te snorkelen. Isla San Telmo is een natuur reservaat, er zou een oude submarine gestrand zijn. Bij onze landing neemt een grote golf me mee en kwakt me tegen de grond.
Donkere onweerswolken brengen veel regen. Met tegenwind varen een stuk zuidelijker tot Rio Cacique ankerplaats. Het is een mooie baai met schakeringen van jong groen. Bij de avondval worden we overvallen door ontzettend veel zwarte vliegend insecten die snel hun vleugels verliezen.
We twijfelen, de weerberichten om de zuidpunt van Isla del Rey te ronden zijn niet belovend. We zijn amper langs de oostkant teruggekeerd en zien donkere wolken naar ons toekomen. De sterke tegenwind maakt de boot moeilijk bestuurbaar, zeker voor de nauwe doorgang tussen de ondieptes. Ik vlucht naar binnen en Fons doet zijn T-shirt uit. Hij krijgt een koude douche. We keren en drijven tot de wolkbreuk voorbij is. We overnachten terug aan de zuidkant van Isla Cañas. We varen noordelijk. In het zicht van San Miguel stromen de WhatsApp berichten binnen. Op het zelfde moment zijn we aan het vechten met een grote vis aan de lijn. Bijna één uur duur de strijd. 8kg Jackvis is het resultaat. De 5 cruisers zijn blij met een portie vis.
Mijn bezorgdheid groeit evenredig met de berg vuil wasgoed. Er is niet voldoende zoetwater om een handwas te doen. Bij Vista Mar Marina, 45NM ZW van Panamacity is het betaalbaar en hebben ze een wasmachine. Nu nog Fons overtuigen.