Category Archives: Pacific

Huahine – Happy Hour

Maandag 27maart ’23; vertrek 10h30 – Dinsdag 28maart ’23; aankomst 7h45
TAHITI Arue – HUAHINE Fare: 106NM

Een zalige zeiltocht, perfecte wind met weinig zeegang. Kijkend door de verrekijker zegt Fons “Er is nog een meerboei vrij”.
Huahine (hua=gender, hine=vrouw) is een vrouwelijk eiland. Het profiel van de berg doet denken aan een zwangere vrouw. Hiervoor is fantasie nodig volgens Fons. Aan de geuren en de kleuren heeft het eiland volgens mij ook hippie allure.
Voor ons ligt een boot met een Zweedse vlag. Het is ‘Clary’. We kennen Ulf en Pia van Mar-del-Plata Argentinië, 5 jaar geleden. Ze hebben toen onze touwen overgenomen om naar Patagonië te zeilen. Een blij weerzien. Dagelijkse afspraak voor Happy Hours in de ‘Yacht Club Huahine’ met zonsondergang.
Snorkelen. Het is niet gemakkelijk om met de dinghy de vele koraalhoofden(bommies) te ontwijken.  Rond deze bommies is er veel leven. Pia en ik beginnen al te snorkelen voor we aan de gele boot zijn. De vis van de dag is een triggervis met oranje lippen.
Via een leuke strandwandeling bereiken we “Musee du coquillage”. Geamuseerd vertelt de Parijzenaar over zijn privé schelpencollectie. ‘Levende schelpen met een opening over de ganse lengte zijn giftig, zelfs hele kleintjes kunnen dodelijk zijn’.
Niet ver van het schelpen museum vinden we een vanille plantage. Het duurt 3 jaar voor een vanille orchidee haar eerste bloem krijgt. De bloeitijd is van mei tot oktober. De levensduur van een bloem is 1 dag. Elke bloem wordt manueel met een stokje bevrucht. Van 1 bloem komt er 1 vanilleboon. Wanneer de groene bonen bruin zijn, worden ze verder gedroogd in de zon, 3 uur per dag gedurende 3 maand. Een arbeidsintensief proces.
Een leerrijke uitstap en meer dan 13000 stappen op de teller.
De volgende dag doen we een uitstap de bergen in. Pia is in haar element, ik doe het traag. Beloning: prachtig zicht op de lagune en een papaja en avocado.
Duiken met Pacific Bleu Adventure in de ‘passe Avapihi’. Hier ben ik in mijn element. Voor de eerste keer zien we in Frans-Polynesië een Anemoonvisje (=Nemo).
Rondtoer. We huren een auto bij Isabelle. Onze eerste stop is Maeva. Aan de waterkant zien we oude ceremonie plaatsen ‘Marae’. Er zijn er meer in de schaduwrijke heuvels.
Een beetje verder zien we de vistrappen.Via een zijweg over de een brug komen we bij Galerie Umatatea van Melanie, een Amerikaanse artieste.
Bij de rivier Faie staan een groep toeristen ‘The sacred bleu-eyed eels’ te bewonderen. De alen zijn dik, ze worden goed gevoed.
We lunchen bij “Chez Tara” in het zuiden van Huahine Iti (=klein).
Bij ‘Passion du Pareo’ maken ze kleurrijke pareo (grote doeken) met als thema Tiare bloem. Ulf is gefascineerd door een zelfgebouwde vaa’a met zeil.
De Pizza Mobil heeft ongelooflijke lekkere pizza’s.
Op witte donderdag neemt Vela Dare de meerboei naast de Sunshine. Met goede vrijdag komen er meer wolken over de bergen, we krijgen valwinden te verduren. Bezoek aan ‘Distillerie Huahine Passion’ staat op ons programma. Deze is gesloten omdat ze op feestdagen geen alcohol mogen verkopen. Op stille zaterdag gaan we naar de ‘Gendarmerie’ voor het papierwerk om ons uit te schrijven. De planning is om in juni in Fiji te zijn, daar kunnen we de Sunshine achterlaten en wij naar huis vliegen.

Yacht Club Tahiti – zeilplezier

We hebben genoten van de Tuamotus atollen. De Gambier eilanden lagen niet in ons bereik. Het wordt tijd om terug naar het westen te varen, naar de Genootschapseilanden (Archipel de LA SOCIÉTÉ). De uitzonderlijk westenwind houdt ons langer in Fakarava dan gepland.

 

Maandag 13 maart ’23; vertrek 11h30 – woensdag 15 maart ’23; aankomst 17h50
FAKARAVA Rotorava – TAHITI Arue: 251NM

Herinneringen aan de zware overtocht in augustus met Yorrit, laat ons lang wachten voor een goed weervenster. De eerste dag is het een goede zeildag. De tweede dag krijgen we veel regenbuien met harde wind (squall’s). De laatste 7 uren moet de motor aan, er geen wind meer. Door een noordelijke deining is ankeren bij Point Venus geen optie. We dreigen te laat te komen om voor zonsondergang bij de ‘Airport Anchorage’ te zijn. Gelukkig kunnen we bij Yacht Club Tahiti een meerboei oppikken. Yacht Club Tahiti is het mekka voor zeilers. Van jong tot oud, van klein tot groot kunnen hier het zeilplezier ontdekken. In optimistjes krijgen kinderen hun eerste zeillessen. Met hobby Cats scheren jongeren langs de Sunshine.
Op het eilandje is een grote Vaa’a club. Deze traditionele kano’s, wel tot 6 man/vrouw sterk, trainen in de namiddag. Er zijn ook Vaa’a met een zeil.
De boeggolven van de vele motorboten laat de Sunshine schommelen.
Wat een luxe, zoetwater op de steiger, een wasmachine, een echte douche, een restaurant en op wandelafstand een Carrefour. Ik maak ananasconfituur en mangochutney.
Aan de ene kant hebben we de oceaan met het beschermend rif en aan de andere kant de groene bergen. In de bergflank zien we een groot gebouw met kleine hokjes. Het is het chinees kerkhof. Toch niet volledig geïntegreerd?
We nemen de bus tot Papeete, ongeveer 4km. Nautisport is het hoofddoel. In de buurt vinden we het product om de watermaker te perseveren.

Zwarte parels

Donderdag 2 maart ’23; vertrek 6h – aankomst 17h
Aratika – Fakarava: 44NM

Met de noordelijke wind is Fakarava het best bezeilbaar. Om het atol Aratika te verlaten nemen we de gemakkelijke west pas. Het is een aangename zeiltocht. In de brede noord pas van Fakarava zijn de golven woelig. Bij controle van het anker merkt Fons dat het anker naast een rotsblok ligt. Met verandering van windrichting kan de ankerketting hierin verstrengeld geraken.
Het neefje en nichtje van Wallis herkennen ons. We zijn blij deze lieve kinderen terug te zien.
De ‘poisson cru a la chinois’ bij de snackbar Rotorava is heerlijk.
Dankzij Yacht Service Fakarava hebben we proper beddengoed en is de campinggasfles gevuld. Bij het Mobil tankstation kunnen we 40 liter diesel halen maar voor benzine moeten we wachten tot het bevoorradingsschip geweest is. Woensdag komt het bevoorradingsschip “Cobia”, donderdagmorgen zijn er al geen tomaten meer te krijgen.
De weersvoorspellingen geven variabele wind uit alle richtingen. Juist op tijd kunnen een meerboei oppikken. Het slechte weer en de watermaker perikelen houden ons enkele dagen in de boot gekluisterd.
Het gebouwtje boven het water van de Havaiki Pearl Farm kunnen we vanop de Sunshine zien.  Hugo haalt de oesterschelpen van hun houder en legt ze op een houten tafel.
“Pintade margarififera” of black-lip oyster gedijen het best bij koraalriffen en stellen hoge eisen aan waterkwaliteit en de aard van de stroming. Parels kunnen ontstaan als bevoordeeld een zandkorrel de schelp binnendringt, dan omsluit de oester de indringer met parelmoer. Deze parels zijn grillig van vorm en zeldzaam. Na 3 jaar kan een oester ingezet worden voor het kweken van parels. Om de 3 maand worden de oester ontdaan van hun aangroei. De zwarte mantel aan de rand van de oester geeft de kleur van de parel. Een stukje van meest kleurrijke donor mantel wordt door een Japanse techniek getransplanteerd.
Tussen de opening van de schelpen wordt kleinste nucleus (rond kalkbolletje van 6mm) ingebracht. Minuscuul zet de oester parelmoer rond de nucleus. Na 18maanden wordt de parel geoogst en een nucleus van dezelfde grote als de parel ingeplant. Na de 4de keer gaat de kwaliteit van de geoogste parels achteruit.
De witte spier met citroen is een delicatesse. Van de schelpen worden parelmoerknopen gemaakt. Op het einde van het bezoek worden de gekozen oesterschelpen geopend en krijg je de parel mee.