Category Archives: Pacific

‘Misstap’

Zondag 2januari 2022: vertrek 6h45 – aankomst 14h
Fatu Hiva Omoa – Tahuata Hapatoni:  43NM

We vertrekken in het ochtendgloren. Zeilend voor de wind, maken we een goede voortgang. Sneller dan gepland. De zuidkaap van Tahuata heeft wasmachine allure. Wind en stroming komen van alle richtingen. De Sunshine is even het noorden kwijt. We ankeren in de baai Hanatefau, het water heeft hier een speciale kleur.
Het is eb, dan is er een flinke opstap nodig tegen de kademuur van het havenkommetje in Hapatoni. Tegen de verwachting in van Fons, slaag ik daarin. Ik ben trots op mezelf. Tehina, die we beloofd hadden om voor haar een leesbril mee te brengen, is niet thuis. We wandelen verder.
Aan het kruisbeeld, daar is het gebeurd. Een seconde niet opgelet, een misstap, een uitschuiver en dan pijnscheuten. Ik kan alleen zitten wachten tot Fons mij komt bijeenrapen. Van mijn trots blijft niets meer over. Het is te pijnlijk om verder te stappen. Als ik een beetje op mijn positieven ben, gaat Fons op zoek naar een auto. Na een tijdje hoor ik een auto afkomen en doe teken om te stoppen. Een gelukkig toeval. “Je suis infirmiére” zegt Christianne. “Rien n’est cassé”. Ze verzorgt me in hun groot huis tegen de heuvelrug. Ze verzekert me dat het nodig is om te rusten. Ik verblijf 2 dagen in haar gloednieuw gebouwde houten chalet. Van op het terras heb ik een oneindig zicht over de oceaan en zie de spinnerdolfijnen in de baai. Ik kan Fons als een stipje zien voorbijvaren als hij mij komt bezoeken. De ondergaande zon kleurt de wolken roze. Liggend in mijn bed zie ik de sterren.
De vader is zo vriendelijk om me met de auto naar de kade te brengen. Met hoog water is het gemakkelijk om van de kademuur in het bijbootje te schuiven. De opstap naar de Sunshine is wat pijnlijk.
Donderdag varen we naar Baie Hannamoenoa met zijn witte zandstrand.

 

Vrijdag 7januari 2022: vertrek 10h  – aankomst 13h30
Tahuata – Hiva Oa:  10NM

De weeromstandigheden zijn niet ideaal. Na veel twijfel en overwegingen start Fons de motor en haalt het anker op. In “Canal du Bordelais” hebben we tot 28kts wind op kop en komt de Sunshine  amper 1kts vooruit. Tevreden zijn we als we in de bescherming van de pier het anker kunnen droppen. Ik blijf gekluisterd aan de Sunshine en Fons dient me op. Eten, lezen en luisteren naar podcasts is mijn hoofdactiviteit.
In de vroege ochtend van 15 januari is er beroering. Turbulentie en rare stromingen laten de boten naar alle kanten draaien. In Tonga is er een vulkaanuitbarsting geweest. Verschillende boten herankeren buiten de havenkom. De dieptemeter geeft op enkele minuten tijd een verschil van meer dan een halve meter.
Beetje bij beetje komt de Sunshine korter bij de rotsen. Waarschijnlijk is het anker door het ronddraaien op wandel gegaan. Bij het ophalen van het anker ziet Fons dat er nog 2 andere ankers aan de ketting hangen. Alex helpt om de ankers te ontwarren en neemt het grote Fortress FX-85 anker mee. Op de Sunshine blijft het French Britany anker, dat dient nu als hekanker.
Elke dag is mijn enkel en voet minder gezwollen, minder blauw en minder pijnlijk. Stilaan neem ik de huishoudelijke taken terug voor mijn rekening. Fons is begonnen om de teak latten in de kuip te renoveren.
Eerst zullen we de UV bescherming strook van het voorste zeil (genua) terug moeten vaststikken, voordat we naar Ua Pou kunnen
zeilen.

 

FATU HIVA

Sunshine heeft met haar nieuwe vlaggenbrief een registratie nummer gekregen, deze hebben we op de boeg gekleefd.
De havenkom lijkt op een Deense invasie. SY True Bleu en SY Edith zijn bemand met vrij gevochten jongeren en op de rode stalen zeilboot Nertus een gezin met gasten. Een Deense catamaran ligt er ook enkele dagen.
Dieselgeur vervaagt de frisse geur van proper lakens. Er is een lek in de voorfilter van de diesel. De connecties van de nieuwe filter komen niet overeen. Zowel bij de vele schroeven van Vincent als in de brico of de garage zijn ze niet te vinden. Voorlopig overbrugt Fons de voorfilter en later dicht hij het lek van oude filter met epoxy.
De doorsnee Polynesiër is groot struis gebouw heeft een rond gezicht, korte bovenlip en een iets dikkere neus. Ze giechelen graag.
De eigenaar van de supermarkt is een fransman van onze leeftijd die na zijn legerdienst hier is blijven hangen, hij brengt onze aankopen naar de haven.
De geur in de Sunshine verandert in een bruin café. Een bierblikje Hinano is kapot gesprongen. Bloemengeuren maken het terug aangenaam.
Bij de overzet komen we de backpackers terug tegen. Ze zijn vol lof over Fatu Hiva, het meest zuidelijk gelegen eiland van de Markiezen.
De weersvoorspelling geeft ONO wind, dus goed om naar zuiden te zeilen.

 

Vrijdag 10 december 2021: vertrek 7h– aankomst 17h
Hiva Oa – Fatu Hiva: 47NM

De planning is om zo vroeg mogelijk te vertrekken. Het anker is opgehaald en we varen naar de havengeul.
“de motor draait precies niet als anders”.
“oei, er spuit geen koelwater meer”.
Aan de ingang van de havenkom geeft de motor alarm. Met een stukje uitgerold voorste zeil kunnen we het anker buiten de havenkom droppen. Om goed te zijn, te kort bij een vis fuik. Fons duikt in het motorcompartiment en vervangt de impeller van de koelwaterpomp.
Een zonnig zeiltocht, iets scherper aan de wind als verwacht.
De laatste zonnestralen lichten de baai van Hanavave op en maken het contrast groter. Torenhoge rotsen als wachters van de vallei, prijken als maagdelijke fallussen. De missionarissen doopten: ‘Baie des Virgins’ om tot ‘Baie des Vierges’.
In dit dorp wonen rond de 600 mensen en in het andere nabij gelegen dorp Omoa iets meer.
Door de bergen zijn er zotte valwinden in de baai. Ze laten de Sunshine zwieren achter haar anker. Bij sterke windstoten rukt ze aan haar anker. Vooral ’s nachts loeit het ankeralarm. Verschillende ankerpogingen zijn nodig voor we gemoedrust krijgen. Zon, wolken, regen en soms een regenboog wisselen elkaar af, de temperaturen schommelen rond de 30°C. De zonsondergang in de oceaan is elke dag anders.
De dolfijnen hebben meer interesse in de jonge mensen van de Deense boten. Reuze manta’s komen de baai regelmatig bezoeken. Uitdagend zijn ze. Sierlijk zwemmen ze rond Sunshine en draaien zich om. Tot ik in het water ga, dan duiken ze in de diepte. Eén keer kan ik even in hun buurt komen. Een kleine schildpad kom ik tegen met het snorkelen, een grote zien we aan de oppervlakte vanuit het bijbootje.
Langs de weg staan grote mango bomen en bananen plantages. Het laatste stuk naar de waterval is het meer klauteren. Steenmannekes geven de juiste weg aan. De waterval is hoog en het water verkoelend. Zittend op de rotsblokken maken we kennis met bemanning van SY Yara.
Dankzij de tip van Lionel bezoeken we het huis van Temo en Hei. Temo is bezig een houten Tiki te maken. Carin of Hei is een bloemenvrouw. Tapa (plat geklopt schors) verft ze en hiervan maakt ze bloemen. We krijgen van hun pompelmoezen, bananen, citroenen, soort appeltjes en een grote uru. Daar zijn we dagen zoet mee. Voorzichtig vraagt Temo of Fons naar zijn batterijlader wil kijken. Als kleine jongens zitten beide mannen om de grond. Fons repareert hem en Temo nodigt ons uit om samen met hun kerstmis te vieren. Het hoofdlampje van Temo blijft flikkeren en dat is vervelend om te vissen. Fons vindt het vals contact en kan het opnieuw solderen.
In het noordelijk halfrond is Kerstmis het feest van het licht. In het zuidelijk halfrond is de zomerzonnewende, hoewel de daglengte zo kort bij de evenaar niet veel verschilt van 12uur dag en 12uur nacht.
Met de grote vakantie zijn de jongeren die op internaat zijn in Hiva Oa thuis. Op de ramp bij de havenkom is de favoriete plaats voor jongeren en kinderen om in het water te spelen. Veel jongens hebben een geblondeerde kuif.
De dag voor kerstmis passeert de Aranui. Boten, lijkend op landingsvaartuigen, varen op en af. Ze leveren goederen en halen de toeristen terug op. Massa lege kartonen dozen liggen bij het winkeltje. De mensen wachtend om de verse waren zoals eitjes, witte kool, sjalotjes, look, tomaten te kunnen kopen.
Het ritme in de nachtmis is heel aanstekelijk. Er wordt uit volle borst gezongen begeleid door gitaar, ukelele en  grote trommen.
Weinig zon, weinig regen, ideaal voor een stevige wandeling naar uitzichtpunten. We stijgen hoger dan 500m, het dorp wordt steeds kleiner en we vangen een glimp van de Sunshine op. Volgens de smartphone hebben we meer dan 17000 stappen gedaan.
Over de kronkelende weg is het 16 km naar Omoa, met de boot varen we er 4NM over. Deze vallei is meer open en minder beschermd tegen de deining. De groene baard van de Sunshine afdoen is me niet goed bekomen. Kwallensteken zijn pijnlijk en laten mijn arm opzwellen.
In het dorp heerst een hartelijke sfeer. Een botenbouwer is bezig om een houten boot van 11m te bouwen.
De vrouw van de snackbar klopt op boomschors. De tapa’s zijn echte kunstwerken.
Lucie nodig ons uit voor haar verjaardagsfeest. Haar man Noël is een beeldhouwer. De uit steen gekapte beelden zijn voor het uitgestelde festival.
De laatste dag van het jaar organiseert de commune een verjaardagsfeest voor Marie-Douce. Ze is hier de verpleegster en wordt 60 jaar.

 

 

Laat ons het nieuwe jaar vullen met mooie herinnerringen, om eind 2022 de kerstboom mee te versieren.

Maintenance Marquises Service MMS

“Ik heb kranten voor jullie meegebracht” zegt Roger. Hij brengt ons woensdagvoormiddag 27/10/2021 naar het station in Diest. Dat spaart ons wat gehaspel met de 2x23kg valiezen en rugzakken. Bootspullen en een naaimachine nemen het grootste gedeelte voor hun rekening. Vele uren zijn besteed aan het uitzoeken en bestellen van het juiste materiaal. Fons vindt het sneu dat hij het moederbord voor de navigatie computer niet kan krijgen. Mijmeringen over het verblijf in ons moederland vult onze lange reis. Op de kleinste kleinkinderen is het vooral babysitten. De bezoekjes van de oudste, gaan zwemmen, wandelen en shoppen vervulden ons met vreugde. Maar ook verdriet geeft verbinding.
Het Lummensbroek en het Schulensmeer zijn door de overstroming minder aantrekkelijk. De mosselen van ’t Vloot blijven uitstekend. Gezellig en lekker zijn de feestjes en etentjes met familie en vrienden. Het goede leven weerspiegelt zich op de weegschaal.
Frequent bezoeken we de bibliotheek, om vele films, series en luisterboeken te kopiëren. Het bootleven rakelen we op met de crew van Jakker, Zensation en Lazuli. Ook al was onze smurfauto met de eerste keer door de keuring, toch heeft hij ons in de steek gelaten. Dank aan schoonzus om ons te depanneren met Puriel. In Scherpenheuvel vinden we een blauwe Clio.
In goed gezelschap en op eigen spierkracht, slaag ik erin om naar de Teut in Zonhoven te fietsen om heideplantjes te zien. Aan de moeraswandeling in Zichem met onze privé gids hou ik serieuze blaren over.
De 3maanden zijn voorbij gevlogen. Meer vrienden en kennissen hadden we willen
ontmoeten.
Onze Covid test is negatief, we kunnen vertrekken.
Gezeten in rode fluwelen zetels van de Thalys zijn we na 1h30 in Paris Nord.
Na 2 metro’s zijn we in de luchthaven van Orly. De zelfscans maken het hectisch. Fons schrikt zich rot als op het scherm 23,8 kg komt en dat er 200 euro moet bijbetaald worden. Ik foefel de zoutwaterpomp bij in mijn rugzak. De 23,1 kg kan er wel door. Net voor zonsondergang stijgt het vliegtuig op. Na 22 uur en voor zonsopgang landen we in Papeete. Een fijne verwelkoming door een vrolijk zingen bandje. De zelf Covid test is minder fijn. Bloemenkransen krijgen we op de parking van de luchthaven.
Ons referentie kader is veranderd; de kamers van Airpot Motel lijken niet meer zo groot, ook de Carrefour supermarkt lijkt kleiner te zijn dan 3 maand geleden.
We zijn benieuwd naar Taïna jachthaven en stappen er naar toe. De boten bewegen er veel door de deining. In de namiddag drinken we een espresso in de markthallen.
De landing van het vliegtuigje in Hiva Oa is turbulent.
Relais Moehau is ons verblijf voor de komende weken. Onze kamer met groot terras heeft een weids uitzicht op de oceaan met zijn branding en de berg die meestal in wolken is gehuld. Dit is een verademing na een dag werken aan de Sunshine. Merci Georges, om ons hiervan te overtuigen.
Een regenboog bij het ontbijt en Jupiter met een maansikkel bij het diner.
“Olala, ce ne sont pas des vélos électriques” is een veel gehoorde opmerking. Met onze mini fietsjes overbruggen we de afstand van het hotel tot de werf. Bergop steekt Fons mij voorbij en bergaf steek ik hem voorbij. Zo komen we samen aan.
Het werf leven
Bij het nat schuren van het onderwaterschip is Fons de grootste smurf. Een gekko gezin woont tussen de spleten van de Sunshine haar roer en schroefas.
Het roer heeft extra aandacht nodig. De schroef krijgt een badje in azijn. Bij de kleine nerven van de voetreling is een tandenborstel handig. Het plaatsen van nieuwe bladen voor de windmolen verloopt goed. Eindelijk worden de teflon lagers voor het stuur gemonteerd. Deze heeft Morris al enkele jaren geleden gemaakt. De blauwe sierstreep wordt geschuurd, afgeplakt en 2 maal geverfd. Javel is nodig om de stootwilgen (fenders) terug zienlijk te krijgen. We hopen dat het lek in de ankerbak gedicht is met epoxy. Gezeten in een klimgordel doet Fons wat nodig is aan de spiegel. Met oxaalzuur verdwijnen de roestvlekken. De vrijboord wordt afgewassen, gepolierd en gewaxst. Voor de normen van hier blinkt de Sunshine. Verschillende Franse zeilers kennen het type Sunshine en zeggen dat ze er veel regatta’s mee gewonnen hebben.
Rustpauze in onze kuip is alsof we op een balkon naar het schouwspel van de havenkom kijken. We merken hoe gemoedelijk de samenwerking van CMM verloopt om boten in of uit het water te halen. Het onderwaterschip van ‘Plucky Lady’ is een rif geworden. Ongelofelijk, zoveel aangroei na 9 maanden te vertoeven in het warme oceaanwater. Luc en Debbie hebben het schip 26 jaar geleden zelf gebouwd. Het is druk als het cruiseschip Paul Gauguin toeristen dropt. De locale bevolking is voor de gelegenheid kleurrijk uitgedost. De rode ferryboot verbindt de eilandbewoners.
Met het verven van de blauwe Hempel anti aangroeiverf (antifouling) op het onderwaterschip komt het einde van het werfleven in zicht. Nu ben ik de grootste spikkelsmurf. Vincent en Maria plaatsen de Sunshine op de trailer zo kan Fons de onderkant van de kiel en de plaatsen waar de stempels stonden bijschuren en verven.
De verwachte energie boost om terug in het water te liggen is er niet. Marc van ‘Dringuele’ brengt door Isabelle zelfgebakken chocolade taart, ‘om onze moraal op te krikken’ zegt hij. Het is een kunst om alles een plaatsje te geven op een kleine overvolle boot en je niet te ergeren dat ze steeds in beweging is.
De bovenkant van de koelkast isoleren verloopt niet zo vlot als gehoopt. Daarna weigert de koelkast te koelen. Wonderwel kan de corpulente Manoe bij het kleine plaatsje om gas bij te vullen. Hij vermoedt dat er een microfit is. Met de nieuwe voetzoutwaterpomp wordt de afwas terug binnen gedaan. Een shit ramp is voorkomen! Er is nog één Jabsco toilet pomp bij de chantier op voorraad. Met de kerstlichtjes op zonne-energie is het ankerlicht overbodig.
Bij de semafoor, op een landtong, in de wind, in de schaduw en een weids zicht open ik zondag mijn kapsalon.
Als het windstil is kunnen we het voorste zeil (genua) er op trekken. De navigatie pc moet terug geïnstalleerd worden. Daarvoor moet de kaartentafel ontmanteld worden. Dat gebeurt best als het niet zo fel schommelt.