Category Archives: Pacific

Moorea

Muzikanten spelen en zingen uit volle borst. Het ritme is aanstekelijk.
Grote en heel grote cruiseschepen wisselen elkaar af aan de kade. Papeete wordt telkens overrompeld.We schakelen een versnelling hoger. De hardnekkige roestvlekken op het dek verdwijnen met oxaalzuur. Schuren, vernissen, schuren, vernissen …………. zo krijgt de deur een beter bescherming en wordtmaeen lampenhouder eindelijk terug geplaatst. De windmeter heeft een onderhoud nodig. Fons klimt in de mast om hem eraf te halen. De volgende klimbeurten lukken beter. De verstaging ziet er nog goed uit. Nieuwe radarreflectoren zijn geplaatst en wantspreider rechtgezet. Met een huurauto halen we het reddingsvlot op en bevoorraden in 2 grote supermarkten. Door een dieselfit aan een injector moeten we ons vertrek uitstellen. Al goed want maandag krijgen we een bericht dat Fons zijn kredietkaart bij DHL is aangekomen.

 

Dinsdag 18 oktober ’22: vertrek 12h – aankomst 15h30
Papeete Marina – Moorea Ta’ahiamanu Beach: 18 NM

Het eerste stuk is rustig. Eens we uit de windschaduw van Tahiti zijn, trekt de wind aan en zijn de golven hoger. Motor zeilend rolt de Sunshine van de ene naar de andere kant. Het is bewolkt bij de Pas Tareu voor de Opunohu Bay. We zijn kletsnat voor we goed en wel geankerd zijn. Door vervanging van de waterkering ring komt er geen water meer in de motorruimte.Moorea is vulkanisch en 19 op 11km groot, twee diepe baaien geven het een hartvorm. Het is een huwelijksreisbestemming.
De grote cruiseschepen achtervolgen ons, hun draaicirkel past amper in de baai.Katrine en Tom, waarmee we lief en leed deelden in de marine, nodig ons uit op een ‘restover potluck’. Door de regen niet op het strand maar op hun SY Santosa. We maken kennis met de Nederlanders Niels en Greetje van SY Black Moon, met de Oostenrijker Mathias en Duitse Paulina van SY Companion, met Portugees Juan en dochter Marta van SY Damon. Een leuke Europese zeilgemeenschap.
Onze timing komt niet overeen met het weer. Vooral als we het wasgoed willen drogen of van boord willen gaan, begint het te regenen.
Peinzend in diepe concentratie vertoeft Fons uren, dagen, weken achter de computer. Er zijn conflicten tussen zijn nieuwe zelf samengestelde navigatie pc, het navigatie programma Time Zero en Windows 10.
Jetski’s scheren in kolommen langs de Sunshine. De toeristenboten maken grote boeggolven. Niet het juiste moment om de zelfgemaakte yoghurt in potjes te gieten.
Dinghy concert op vrijdagavond met zonsondergang, achter de Amerikaanse zeilboot ‘LiWard’. Vanuit de dinghy kunnen we meegenieten van de gitaar en zangkunst van Steve, samen met vele andere.We verkennen Opunohu Bay met de dinghy. De diep ingesneden baai krijgt door hoge rotswanden weinig zonlicht. Zeilboten liggen aan de nieuwe kade van ‘Moorea Yacht Club’. In deze baai is een garnalenkwekerij. Deze lekkernij serveren ze bij Fare Maheata.Super U is in Cooks Bay. Om daar te geraken varen we met de dinghy langs de witte palen. Deze geven de vaarroute aan over het koraal, langs het Hilton Resort met chalets op palen boven het water. Op de bergheling zien we ananasvelden. Aan steiger van Mobil benzine station laden we onze winkelwaar, drinkwater en benzine in. Met een kano (va’a) volgt een jonge ons tot we uit de baai zijn. Een adelaars rog met zijn witte stippen kruis ons. De propeller raakt kraal en de breekpen gaat stuk. Dat wordt een groot stuk roeien. “Daar ontbreekt één paal” zegt de man met de Patagonië T-shirt. Onze redder in nood sleept ons tot aan de Sunshine.Ochtendyoga op het strand, te voelen aan de stramheid zou dat meer mogen gebeuren.
Nico, de oppas van SY Lupina en hier gestrand, wacht ons op de kade van Papetoai. Voor 1000 CFP mogen we de dinghy hier achterlaten. Grote mango, avocado en broodvruchten bomen staan langs de bloemenrijke straat. Hoe hoger we stijgen hoe spectaculairder het uitzicht.Als voetgangers moet je dikwijls een stapje opzij zetten om de 4X4 met toeristen en de luidruchtige Quads te laten passeren. Op de Magical Moutain (209m) zijn de prachtige lagoon kleuren te bewonderen.Als afsluiter drinken we een heerlijke smoothies.Van augustus tot november komen de Humpback walvissen naar hier om te baren. We hopen om een walvismoeder met haar kalf te kunnen waarnemen.

Papeete Marina

Het bureau van de Marina is rond gebouw met een panoramisch uitzicht over heel de haven. Artistiek! Een ronde patio met drie palmbomen geeft verbinding met de lounge-room en het sanitair. Een jaar na opening zijn de kussens van de zetels al vuil. De afvoer van de douches zijn niet praktisch gemaakt. Zeker als de overbevolkte Deense zeilboten langs geweest zijn, is er overstroming. Bij het Marina gebouw vraagt een dakloze aan Yorrit om zijn drinkfles met water te vullen. Aan de overkant van de steiger ligt een luxe jacht, met meer dan 10 bemanningsleden, voor enkele miljoenen te huur. Een groot contrast in bezittingen op korte afstand. Verblijven in een metropool is een aanslag op de zintuigen. De drukke weg vermindert onze verstaanbaarheid. Het gebrom van generatoren is ’s nachts hoorbaar. De vele sirenes overstemmen alles. In het weekend is de kakofonie volledig. Rondom ons zijn er luidruchtige feestjes.
Het geurenpalet is sterk, sigaretten, urine, zweet, uitlaatgassen……. Ik maak graag een omweg waar ze bloemenkransen maken. De felle kleuren op de markt en winkels prikkelen de ogen. Vele graffiti’s sieren muren.
’s Morgens wandelen we door het mooie park aan de waterkant om een verse baguette in de supermarkt te kopen.
Maandag is een hoogdag voor Fons. Bij ‘Les 3 Brasseurs’ is het bier van de tap en de ‘flammekueche’ aan de helft van de prijs. Er vloeien liters bier.
Het droogseizoen voor de Society eilanden is van april tot november. Niet normaal dat het nu dagen aan een stuk regent. Op Fons zijn verjaardag nemen we de ferry naar Moorea. We stappen voorbij het uitzichtpunt van het Sofitel “la Ora Moorea Beach Resort”. Na een veel te lange wandeling langs de luchthaven kunnen we lunchen in het restaurant van de Golfclub.
Dan openen de hemelsluizen zich weer. Een taxi brengt ons terug naar de ferry. Het wasgoed laten we drogen in de dure wasserette. Voorzichtig stuurt Fons de huurauto door de grote waterplassen op weg om het reddingsvlot te laten keuren. De man is zo vriendelijk om ons heel de werking van het vlot uit te leggen. De keuring van de drukfles zal een 3tal weken duren, zegt hij.
Een vuilbak vol zakdoeken. Yorrit heeft een snotneus van mij overgenomen. Snotteren brengen we hem naar de luchthaven en sieren hem met een kralen- en bloemenkrans. Herinneringen aan een fijne, aangename en leerrijke tijd blijven.
Er is tijd en ruimte om op te ruimen en te poetsen. De kuip wordt grondig onder handen genomen en in de wax gezet. De bronzen aanhechtingen van de verstaging worden gepoetst en gecontroleerd. De juiste maat rondelle vinden we, na lang zoeken, bij de goed georganiseerde ‘VBP Visserie’
De ankerketting is verroest en heeft zijn beste tijd gehad. Verschillende keren stappen langs de drukke straten naar ‘Sin Tung Hing Marine’, ‘Ocean 2000 en ‘NautiSport’ om prijs en kwaliteit te vergelijken. ‘Ocean 2000’ brengt de 110kg, 75m lange, 8mm dikke ketting tot aan de boot.
Van de ankerwinch is de vork om de ankerketting uit de werpen stuk.
Uit een inox plaat slijpt Fons een nieuwe.
De Volvo Penta motor krijgt een groot onderhoud. Nieuwe olie en filters. Regelen van de kleppen. Aan een injector is er een lekje. Bij het vastdraaien gaat de schroef over. Niet het beste scenario. De verdeler van Volvo Penta heeft de schroef niet. Bij ‘VBP’ hebben ze een schroef die een voorlopige oplossing biedt.
Katarine, ‘n Noorse van SY Santosa, is onze gids voor de sportieve uitdaging om naar het kruisbeeld op de heuvel te stappen. Na het stadsgedeelte is de weg steil met omheinde huizen bewaakt door grote honden. Het laatste stuk is een aardeweg door de jungle. We zijn juist op tijd voor zonsondergang.
De laatste weken blijven de meeste regenwolken in de bergen hangen en kunnen we de zon achter Moorea zien ondergaan. De avondschemering geeft mooie kleuren.
Bananendieven zijn actief. ‘Pierke, pierke, pierke’ kwetteren zwarte vogels met een rode poep. In een mum van tijd hebben ze van een gele banaan die op de tafel ligt gegeten. Net als een schildpad komt een koffervis kort bij de Sunshine.
Ik kan het niet laten om stof en katoenen garen te kopen. Een tafelkleed en placemat hebben we gemaakt. Ik zoek inspiratie voor haakpatronen.
De buiskap is aan vervanging toe. Charlotte van ‘Sellerie de Tahiti’ komt ze opmeten en na enkele weken instaleren.
De overschrijving van het voorschot is van ons van de rekening, maar niet bij hun toegekomen. Dit is nog niet opgelost of Worldline laat Fons weten dat er onregelmatigheden zijn gebeurd met zijn kredietkaart. Met beltegoed op skype kunnen we contact nemen. Ze blokkeren de kaart en sturen hem van het kastje naar de muur. Ergerlijk!!!
Zaterdagavond 17 september ’22 horen we via kanaal 16 op de VHF een paniekerige stem van JRCC die een MAYDAY uitroep voor een catamaran in nood, NO van Moorea. De opvarende worden met een helikoper gered.
Daarmee zijn de zorgen dat na 5 weken het reddingsvlot nog niet gekeurd is, er nog veel op de ‘to do’ lijst staat, de verkoudheden en bankperikelen niets.

TAHITI

Een wild varken, 10h gebraden op een spit, dat staat op het menu voor het dinerbuffet. Wij lunchen op het terras kort bij de lagune. Liza heeft heerlijke ‘Poisson cru’, kip met frietjes of rijst geserveerd en Fons kan een koel Hinao bier drinken.
De kokosnotenjacht levert kokoswater voor punch.De weerberichten blijven sterke zuidoostenwind geven.

 

Maandag 1 augustus 2022; vertrek 10h – woensdag 3 augustus 2022; aankomst 7h
FAKARAVA Hirifa – TAHITI Point Venus: 250NM

We durven het kleine weervenster niet laten voorbij gaan en wagen onze kans. Met spijt in het hart dat we in de zuidpas niet kunnen stoppen. Het ziet er mooi uit.
“Joehoe” juicht Yorrit als hij de Sunshine door de hoge golven buiten de pas stuurt. Het vreugdegevoel vermindert, golven overspoelen de kuip. De overkomende ‘squals’ geven sterke wind en hevige regenvlagen. Niemand blijft droog. Met 2 reven in het groot zeil bereiken we snelheid van meer dan 6kts. Op een onbewaakt moment worden we door de kracht van de golven van de ene kant naar de andere kant van de boot gekatapulteerd. De nachten duren lang. Het berglandschap van Tahiti doemt op. Om de 5sec licht de vuurtoren van Point Venus 1sec op. We droppen we het anker in de baai. Blij dat de boot niet meer zo beweegt.
Yorrit, de kapitein van de dinghy, vaart ons naar het zwarte zandstrand. Een vrouw, omringt door wel 30 honden, zegt dat het veiliger is om korter bij de vuurtoren de dinghy achter te laten. Wij vinden ‘Mama’s Beach house’ een excellent restaurant.
Mahina is een schiereiland aan de noordkust van Tahiti. De vuurtoren op Point Venus is 34m hoog en gemaakt door Cook in 1770 ter de observatie voor het traject van de planeet Venus.
Yorrit heeft de gave om de regendagen op te vrolijken. Hij dans en zingt mee met zijn boom-box. “Kijk eens hoe snel die hobby Cats zeilen en hoe vlug ze in de draai hun spi optrekken” merkt hij op.

 

Zaterdag 6augustus 2022; vertrek 10h30 – aankomst 13h
Point Venus – Taina Marina: 10NM

De zon schijnt en er is weinig wind. Bij de ingang van de haven vraagt Fons via VHF toestemming, ook bij het passeren van de luchthaven roept hij 2 keer op. Enorm veel boten liggen aan een mooring. De wind steekt op en bemoeilijk het oppikken van een mooring. Het gaat niet van een leien dakje. Via VHF horen we dat de marine tegen een boot zegt dat er geen mooring-bouy mee vrij zijn. Op onze email hebben ze ook geantwoord dat al de boeien verhuurd zijn.
“De boot van de boei waar jullie nu aanliggen komt waarschijnlijk vandaag terug” zegt Hendrique.“ De boot van de witte boei is naar de Markiezen en zal nog een tijdje vrij is”. We hebben nog maar net veranderd of de andere boot is er al. De dinghy steiger beweegt veel. Ik ga op zoek naar een wasmachine. Yorrit heeft meer interesse in de grote catamarans en zeilboten. Met het terugvaren naar de Sunshine krijgen we, vooral ik, een zoute douche door de windgolven. Dit is niet meer leuk.

 

Zondag 7augustus 2022; vertrek 13h30 – aankomst 14h45
Tania – Papeete Marina: 6,5NM

Oef, er is nog een plaats vrij in Papeete Marina. We varen terug naar de andere kant van het vliegveld. Fons stuurt de Sunshine feilloos in een box. Na 18 maanden liggen we terug aan een steiger. Yorrit is gefascineerd door het motorjacht Lürssen van 80m. Hij is blij met het free wifi.Papeete is de hoofdstad van Tahiti. Tahiti is het grootste eiland (61x29km) van Genootschapseilanden (Archipel de La Société), hier woont 70% van de Frans Polynesische bevolking.
Op de kleurrijke markt zijn er veel standjes met parels, de geur van de Tiara bloem overheerst. Veel opschriften van winkels klinken chinees. De zoektocht naar koelgas voor de frigo is geslaagd. De verdamper is vervangen en er is geen lek meer. Koel bier en cola smaken beter.
Met een huurauto doen we een rondtrip. Tahiti is vulkanisch en verdeelt in 2 cirkels. Langs de grootste Tahiti Nui kunnen we volledig rondrijden. Langs de noordzijde gaat de kustlijn steil om hoog. De hoogste piek is 2241m. De golven beuken op de rotsen en veroorzaken spuiters. Van de 3 watervallen zien we de hoogste.
Aan de zuidkant is er heel druk verkeer.
We willen de hoge surfgolven van Teahupoo op Tahiti-Iti (klein Tahiti) zien. We zien alleen de opbouw voor het kampioenschap. De lekkere Chao Men als lunch maakt de verre rit goed.
Op het gloeiend weidelandschap naar ‘Belvedère du Plateau de Taravo’ staan er veel koeien. Niet normaal voor de tropen.
Op de terugweg langs de noordzijde van Tahiti-Nui zien we veel surfers.