Neusa is voor een paar dagen bij ons op bezoek. “Simon Bolivar is my hero” zegt Neusa tegen een 8 jarige Colombiaanse jongen. Dit ‘clever’ manneke is trost om met ons Engels te spreken. Hij vertelt over ‘the Liberator of Gran Colombia’ en dat ‘Santa Marta’ de hoofdstad is van het district ‘Magdalena’. Het bezoek aan ‘Quinta de San Pedro Alejandrino’ gewijd Simon Bolivar valt in duigen. Bij het plein van Simon Bolivar in het koloniaal ‘Casa de la Aduana’ is het ‘Museo del Oro’ gevestigd. Fons is verbaasd over de kennis die de indianen hadden over het bewerken van goud en koper.
‘LamArt Gastronomica Artico’ is een aangename plek om te lunchen.
Bij Juan Valdez nemen we ‘Nevado de café’ ijskoffie als dessert. In het Historisch centrum bezoeken we de wit gepleisterde ‘Catedral de Santa Marta’ en ‘Iglesia de San Francisco de Asis’ met devote mensen.
Graffities sieren de straten.
Op het plein van de marina wordt er een groot podium gebouwd. Samen met de laatste feestgangers verlaten we zondagmorgen de Marine om naar de luchthaven te gaan. We vliegen naar Medellin, 600km zuidelijker, op een hoogte van 1500m. Deze ‘stad van de eeuwige lente’ heeft aangename temperaturen. De bus die ons van de luchthaven naar de wijk San Diego brengt, rijdt door een pas geopende lange tunnel. Medellin, voorheen de basis van drugbaron Pablo Escobar, heeft nu een bloeiende industrie. De inwoners zijn zelfbewuste harde werkers.
De rivier Medellin heeft een lang dal uitgesneden, de gebouwen van rode stenen zijn langs de flanken genesteld. De langste metrolijn (25,8km) van noord naar zuid volgt de bedding. Het openbaar vervoer is efficiënt, goedkoop en een mooi uitzicht. In de spitsuren is er een mensenstroom. Ons hotel ligt in het groene wijk El Poblado.
Door werkzaamheden is één ingang van de heuvel ‘Cerro Nutibara’ gesloten. Op de top is er een wijd zicht. Bij het nagebouwd ‘Pueblito Paisa’ is het veel te toeristisch.
We dineren met de Zouterikjes, die in de buurt logeren. Gezellig.
Het mooi weer nodigt uit om met de Metrokabel naar ‘Parque Arvi’ te gaan. Het is de moeite om over de huizen te zweven. We hebben geen rekening gehouden dat het park op maandag gesloten is.
Bij het station ‘San Antonio’ veranderen we naar lijn B ‘San Javier’ en stappen over op Metrokabel J naar ‘La Aurora’. Zwevend genieten we van het prachtig uitzicht.
Van het station San Javier stappen we naar Comuna 13. Tot in 2010 een van de gevaarlijkste wijk door drugskartels en guerrilla bendes. Deze wijk heeft het niet gemakkelijk gehad. De grote transformatie is deels te danken aan ‘Street art’. Roltrappen brengen ons van het ene graffiti decor in het andere, elk met een ander verhaal.
Na een 2 uur durende busrit, door een gloeiend boerenlandschap, komen we bij ‘Piedra El Peñol’, een 200m hoge granieten monoliet.
In plaats van een tuk-tuk te nemen stappen we 292 trappen om bij de voet van de rotsformatie te komen. Na inkom van 20000 COP beginnen we aan de 675 zigzag trappen. Fantastisch uitzicht op het groot ingesneden reservoir, ontstaan door de aanleg van een dam. Naar mijn gevoel kreunt de rots onder het hijgende massatoerisme.
We wandelen de 3km naar Guatapé, een zeer kleurrijk koloniaal dorp.
Toevallig komen we Fred en Emmy tegen, Vlamingen die al vele jaren met hun mobilhome op reis zijn en veel continenten hebben bezocht. Natuurlijk gaan we als goede Belgen samen een pintje drinken.
Woensdagvoormiddag sporen we naar ‘Plaza Botero’. Naast volumineuze sculpturen van de kunstenaar Fernado Botero zijn er veel toeristen, verkopers en daklozen.
Vlakbij staat het ‘Palacio de la Cultura Rafael Uribe Uribe’. Dit openbaar gebouw wordt door de bewakers gecontroleerd, Fons aarzelt om naar binnen te stappen. Hier hangt een foto met de naam Agustin Goovaerts. Deze Belgische architect heeft het gebouw in gotische stijl ontworpen, in 1930 werd het ingehuldigd. De binnenkant doet ons aan art niveau stijl denken.
Goovaerts heeft ook het ‘Palacio Nacional’ ontworpen, nu is het een druk commercieel centrum.
We vinden geen rust in de ‘Jardin Botanico’, midden in de tuin staan grote schermen opgesteld en schalt luide muziek.
Donderdag nemen we terug de Metrokabel en stappen uit in ‘Santo Domigo’, een authentieke buurt met graffities.
Voor de volgende Metrokabel naar ‘Parque Arvi’ moeten we bijbetalen. We stijgen tot een hoogte van 2500m. Lange tijd zweven we over bomen. Het is een ecologisch uitgestrekt natuurgebied met verschillende wandelpaden, ze raden aan deze alleen met een gids te doen.
In de wijk Moravia werd vroeger het afval gestort. Arme mensen leefden erop en maakte huizen van gerecycleerd materiaal. Nu is op de 30m hoge afvalberg diverse tuinen aangelegd.
Vrijdagmiddag vliegen we terug naar Santa Marta, om bij de marine te komen nemen we een lokale bus. Als goede gewoonte nemen we een ‘Happy Coca’ als sundowner bij de minimarket van de marina.
Er is hier nog veel te ontdekken, maar de zee roept.
Onze bedoeling is om deze week voorbereidingen te treffen om verschillende weken te ankeren bij eilandjes van Colombia en Guna Yala eilanden. Het internet toegang zal hier beperkt zijn.
We wensen jullie een vredevolle kerst, een goed eindejaar en een excellent 2020.
