In Búzios zijn er vele restaurants. Salsa is een lekker natuurlijk kilorestaurantje. Verse groenten en fruit, nodig voor een langer verblijf op zee, zijn moeilijk te vinden.

Vrijdag 25 mei 2018: vertrek 13h30 – dinsdag 29 mei 2018: aankomst 4h
Búzios – Abrolhos Archipel: 351NM

We halen verse broodjes en varen langs SY Shanty om afscheid van Tom te nemen. Het motortje van het bijbootje takelen en het bijbootje terug opplooien. Sunshine in zeilmodus zetten. Er is lichte zuidelijke wind voorspeld. Het voorspoedig vertrek is van korte duur. De wind komt uit noordelijke richting en het is scherp aan de wind zeilen. We omzeilen de vele booreilanden en kijken zeker ’s nacht goed uit voor het scheepvaartverkeer. Het volgend etmaal ruimt de wind naar het zuiden. Als de wind niet sterk genoeg is springt de motor bij. De zeegang is mild, het maakt het zeeleven aangenaam. Een zee van tijd om, te koken, luieren, lezen, mediteren. Als de zon in het westen onder gaat, zijn er zware zwarte wolken in het oosten. Gelukkig blijven ze uit ons buurt.
Ik dacht het licht van een vissersboot voor ons te zien, maar het is de vuurtoren van Abrolhos archipel. Na 4 uur zijn we in de omgeving en doen een rondje rond de eilanden op zoek naar een mooring. De volle maan verstopt zich achter de wolken, nu we haar licht goed kunnen gebruiken. Aan de zuidkant vinden we een mooring. Vele pogingen zijn er nodig voor we hem te pakken te krijgen. Met zoveel adrenaline in ons lijf is het moeilijk om in slaap te komen.Abrolhos komt van ‘abra los olhos’ en betekent: open je ogen. De uitgestrekte koraalriffen van de archipel ligt ver in de oceaan en zijn niet goed zichtbaar. Er zijn 5 eilanden, het hoofdeiland Santa Bábara is 2km lang en heeft een Marine basis. De onbewoonde eilanden zijn een broedplaats voor vele vogelsoorten. Ze behoren sinds 1983 tot het Marien nationaal park Abrolhos en zijn beschermd. Voor het spotten van walvissen zijn we te vroeg, hun trek begint in juli. Met vinnen, snorkel en duikbril bekijken we het rijke onderwater leven. Er komen 2 snorkelaars naar ons toe. Ze zijn van het Nationaal Park. Al druipend in de kuip stellen ze veel vragen, zelfs ons telefoon nummer. Ze glimlachen als Fons opmerkt dat hier geen dekking voor GSM is. In het Portugees/Engels leggen ze de strikte regel uit. Ze raden ons aan om aan de noordkant van het eiland een mooring te nemen, omdat we daar meer uit de wind liggen. We volgen hun raad op. In de late namiddag krijgen we via VHF toestemming om het eiland te bezoeken.

Woensdag 30 mei 2018: vertrek 10h30 – zaterdag 2 juni 2018: aankomst 15h
Abrolhos – Itaparica: 304NM

We nemen niet meer de tijd om het eiland te bezoeken. Aan de mooring trekken we het groot zeil op, nu maar met 1 reef. Rustig varen we om de riffen heen, na een uurtje kan de motor uit en zeilen we met halve wind naar het noorden. Het is een rustige nacht, hoe verder noordelijk hoe zwoeler de nachten. We houden het niet droog en zien een stuk van een regenboog. De volgende dagen is de hoofdkleur grijs en de regen niet ver af. De wind is wisselvallig, met 22kts haalt de Sunshine een snelheid van 7kts., meestal ligt de snelheid rond de 4 kts. Bij windstiltes motoren we. Als we in de ‘Baia de Todos os Santos’ toekomen, is de lucht zwaar beladen en krijgen regen. Vele grote cargo’s liggen er voor anker. Aan de steiger van de Marina Itaparica blijkt er nog een plaatsje vrij te zijn. De skipper stuur feilloos in het juist afgemeten plaatsje. De regen heeft al het zout van de Sunshine gespoeld, wij doen dat in de welgekomen warme douche. Itaparica is een groot eiland (22x13km) met een kleurrijke bevolking. Ons Claro internet laat ons hier in de steek, en het internet van de Marina is al niet veel beter. We gaan hier de zinkanodes vervangen en dan naar Pier Salvador varen. In deze Marina is het veilig om de Sunshine voor 3 maanden achter te laten tijdens ons bezoek aan België. Wij kijken er naar uit om jullie te ontmoeten.

Dinsdag 15 mei 2018: vertrek 6h30 – aankomst 17h15
Ilha Ancieta – Ilha Grande, Enseade Site Forte: 53 NM

Gisteren hebben we een gedeelte van het onderwaterschip gepoetst en erna een zeebad genomen.
In alle vroegte halen we het anker op. In de pilotbook staat dat je de boot voor langere tijd in Marina Bracuhy kan achterlaten. En goede gelegenheid om langer in dit mooi gebied te blijven. Er is geen wind en een rommelig golfpatroon, voor het donker zullen we deze marine niet kunnen bereiken.

Woensdag 16 mei 2018: vertrek 9h45 – aankomst 12h45
Enseade Sita Forte – Marina Bracuhy: 14NM

Na een rustig pannenkoekenontbijt, motoren we noordwaarts tussen de vele rotseilandjes. Het is een grote marine met mega motorjachten. Helaas is voor ons het prijskaartje te hoog om hier de Sunshine tijdens ons verblijf in België achter te laten.

Donderdag 17 mei 2018: vertrek 12h30 – aankomst 18h
Marina Bracuhy – Ilha Grande Praia de Baixo: 17NM

We varen naar Angra dos Reis. Vlak bij marina Piratos is een winkelcentrum. Erg handig als je met de winkelkar tot bij de boot kunt rijden.Het is al donker als we het anker in 9m diepte laten vallen in Praia de Baixo, Ihla Grande.

Vrijdag 18 mei 2018: vertrek 8h45 – aankomst 13h
Ilha Grande Praia de Baixo – Enseade Abraão : 7,6NM

Angora dos Reis is een eilandrijk gebied en Ilha Grande is het grootste. We varen langs stranden, uitgesneden rotsen en beboste bergen. Het is niet bereikbaar voor auto’s.
Shanty ligt hier ook voor anker.Abraão is het hoofddorp met vele kleurrijke pousades en restaurantjes.

Zaterdag 19 mei 2018: vertrek 12h30 – aankomst 17h
Enseade Abraão – Saco do Ceu: 7,7NM

Het is windstil en alles oogt vredig. We ruimen wat op, zoeken extra voorraad onder de banken, maken het bijbootje klaar en zetten het motortje erop. Juist als we zijn klaar om naar het dorpje te varen komen er plots windstoten tot 40kt. De Sunshine zwiert achter zijn anker, het bijbootje kiept om. Oei, dat motortje ondergedompeld in zout water. Oei, oei, het anker houdt niet. Met de motor tegen de wind in, maar ook de 2^de ankerpoging is geen succes. Eens de volgende baai proberen of deze meer bescherming biedt. Maar de motor is niet sterk genoeg om tegen de wind de kaap te ronden. Saco de Ceu is beschermd tegen alle windrichtingen, hiervoor moeten we de grote baai Abraão oversteken. Oef, in het midden van de baai luwt de wind en we denken dat we het ergste hebben gehad. Dan komen gitzwarte wolken naar ons toe en krijgen gietende regen. De ingang van Saco do Ceu is niet meer zichtbaar. Voor een breed zandstrand gooien we het anker uit. We liggen niet aan lager wal, dus voorlopig veilig. Rond 16h30 varen we in de kom van Saco do Ceu en nemen een mooring van een restaurant. De bediening op de boot is duur, handig en lekker. We hebben een goede nachtrust.

Zondag 20 mei 2018: vertrek 11h – maandag 21 mei: aankomst 16h30
Ilha Grande – Búzios: 149NM

Met halve wind en een lapje genua hebben we voldoende vooruitgang. Als de deining en de golven elkaar opheffen, zijn ze diep en ze spelen tikkertje met de Sunshine. Alles rammelt door elkaar. Een beetje teveel vooral voor Fons. Lang blijft het verlichte stipje van de “Cristo Rei” van Rio de Janeiro zichtbaar. De nacht is fris. Na Cabo Frio springt de motor bij. In Búzios dropen we het anker voor het grote strand Praia do Canto. We kruipen vroeg tussen de lakens.
Luc Vaninbroukx staat dadelijk klaar om voor ons te tolken bij de jachtclub. Wanneer we willen terug roeien naar de Sunshine merken we dat het bijbootje half leeggelopen is. Niet simpel, zeker als er nog wind op kop is. We roeien alsof ons leven ervan afhangt. Fons is meer dan een dag zoet met het plakken van het bijbootje en het ontzouten van het motortje. We kunnen Luc en Pauline nog ontmoeten voor hun vakantie. We zijn heel blij met hun gezinsuitbreiding.

SY Shanty is tijdens onze afwezigheid wat beschadigd, Tilly en Tom maken alles klaar om zo vlug mogelijk te vertrekken.
 

Zondag 6 mei 2018: vertrek 8h30 – dinsdag 8 mei 2018: aankomst 2h30
Panaranguá – Ilhabela: 210NM

Na 3 uur varen komen we bij de open zee en steekt de wind op. Met halve wind van 10kts hebben we een comfortabele snelheid van 5kts. ’s Nachts neemt de wind toe tot 20kts en krijgen we regen. Na middernacht komt een liggende halve maan kijken. We ontwijken vele eilandjes en rotspartijen. Juist voor het kanaal is de wind op. We laten het veer dat het eiland met São Sebastião verbindt passeren. Kort bij de YCI droppen we het anker en kruipen in onze beddenbak.’s Morgens komt SY Shanty langs, ze zijn gisterenavond toegekomen. We nemen een mooring van de club. Als we via VHF oproepen in onze beste Portugees komt het service boot ons halen. Net als 2 jaar geleden krijgen we 4 dagen gratis. We appreciëren de luxe douche. Op 09/05 wordt Tilly 59, ze is in 1959 geboren en dat vieren wij.
Met zijn stranden, watervallen en bergen is Ilhabela een mooi eiland en een gewilde bestemming voor toeristen. We nemen de bus naar Toca. Hier heeft een Belgische familie Van Sebroeck een Cachaça stokerij. Het zou hier paradijselijk zijn, moesten er niet zoveel kleine venijnig stekende muggen (borrachudos) zijn. Ze zijn enkele mm groot, het enkelgebied heeft hun voorkeur. Hun steken zijn groot en geven vele dagen felle jeuk.
Een paar kilometer verder begin het “Parque Estadual”. We volgen het voetpad door het Atlantisch regenwoud met verschillende watervallen.
In 2016 hebben we het liefelijk Braziliaans koppeltje Fabiola en Pedro ontmoet. Hun dochtertje Sophie is op 8 april geboren. Het is moeilijk om elkaar terug te zien, maar we kunnen Fabiola’s ouders bezoeken in São Sebastião. Ze hebben een landgoed tegen een bergflank van 1 op 3km, met een prachtig uitzicht op Enseada. De dieren krijgen hier de volledige vrijheid. Na de uitgebreide maaltijd, klaargemaakt door de kwieke grootmoeder en zus Karol, leidt de papa ons rond op het domein met visvijvers. Hij weet welke planten eetbaar zijn en veel mineralen en vitaminen geven, hij laat ons proeven van het exotische fruit. We worden overladen met een grote tros bananen, kokosnoten en grote avocado’s. Een leerrijke en heerlijke verwendag.
Een ober herkent ons van 2jaar geleden en is blij ons terug te zien, wij zijn blij met de heerlijke pizza prei.

  

Zaterdag 12 mei 2018: vertrek 11h45 – aankomst 16h
Ilhabela – Ilha Anchieta: 23NM

SY Shanty is gisteren vertrokken naar Angora dos Reis. Tilly heeft een vlucht naar Nederland geboekt.
De voorspelde lichte zuidenwind loopt uit tot 20kts, wat teveel is voor de volledig ontrolde genua. De bewolking heeft de meesten weekendtoeristen thuis gehouden.
De missionaris José de Ancieta stichtte in 1563 vrede tussen de indianen en de Portugese kolonisten. In 1902 werd het tot strafkolonie omgebouwd en daarna tot politieke gevangenis. De cellen werden gebouwd om een rechthoekige binnenplaats. In 1952 was er een bloedige strijd tussen gevangen en politie.
Een wandelpad loopt over de bergkam naar een strand aan de andere kant. Als we van een gids horen dat er veel slangen en spinnen zijn, is onze beslissing om er een wasdag te houden vlug gemaakt. Met de dingy halen we voldoende zoetwater.