Zondag 4 augustus 2024; vertrek 7h30 – maandag 5 augustus 2024; aankomst 12h
Naigani eiland – LAU Group North; Vanua Balavu Island; Bay of Island: 158 NM

Er is op deze mooie ankerplaats geen menselijke activiteit te bespeuren, toch wekken kraaiende hanen ons. We ontbijten dobberend in alle tinten helderblauw water en uitzicht op alle tinten groen begroeide rotsen. Een plaatst die uitnodigt om langer te blijven. Toch halen we het anker op. We mogen een mooi weervenster richting oosten niet laten voorbijgaan. Naar Lau eilanden zeilen is doorgaans tegen de windrichting. Met 10 knopen wind dartelt de Sunshine door het water.
Tot zonsopgang als de kapitein de wacht overneemt. Dan neemt de windsnelheid toe en de golven bouwen zich op. Met 25 knopen wind is de Sunshine opstandig. Eenmaal door de bootpassage Nggilanngila van het rif zijn de golven verdwenen. Nu is het onze weg zoeken tussen de grote en kleine eilanden. We droppen het anker naast SY Ritme in de ‘swimming pool’. Feeststemming door de welkom lunch van Lee-Ann en de 11 maandencake voor Daan.
Dinsdagmorgen doet Fons een herstelling aan de watermaker terwijl ik opruim. Dan stappen we in het bijbootje op zoek naar Jordy & Co. Passeren vele kalksteeneilandjes, die met laag water op grote paddenstoelen lijken. We varen verschillende diepe inhammen in en steken een grote baai over. We kunnen hun niet vinden. We keren om en dan stop ons motortje. Niet het goeie moment om ons in de steek te laten. Het is een heel eind om tegen de wind terug te roeien. Er zijn vele pogingen nodig om hem terug aan de praat te krijgen. Jordy & Co hebben een grot en een strand gevonden. Samen hebben nog een leuke zwempartij. Bij valavond vliegen er veel vleermuizen. Zou dat blaffend geluid komen van de hond vleermuis?
We komen tekort bij de buurboten, en doen verschillende pogingen om te herankeren.
’s Nachts komen er druppelsgewijs WhatsApp berichten binnen.

 

 

Woensdag 7augustus 2024; vertrek 10h39 – aankomst 13h
Bay of Island; Swimming pool – Bavatu Habor: 8NM

Langzaam laveren we tussen de koraalkoppen naar een andere baai. Onvoorstelbaar dat op de kalk kliffen bomen kunnen groeien.
We verkennen de 3 baaien van Bavatu Habor. Waar we ankeren hebben we geen zicht meer op open zee. Hier liggen we goed beschut tegen de voorspelde harde wind.
We maken een praatje met de drie mannen die bezig zijn om de trappen te herstellen. De oude man weet veel over Europa en ons kleine landje. Dat verwacht je niet in zo’n kleine gemeenschap. Een jonge man geniet van het woordloos contact met Daan. We komen hier te weten dat het blaffend geluid van duiven komt.
Op het open plateau lopen er koeien en zijn er een paar mannen aan het werk met een kleine rode tractor. Bij de blauwe huisjes zijn er schapen met zwarte lammetjes. Ganzen hebben het terras van het zomerwinkeltje ingepalmd.
Langs het pad naar het uitzichtpunt staan limoen, citroen en mandarijnboompjes. In de schaduwrijke wandeling merkt Lee-Ann een boom op met nog een zuurzak in.
Het is een fantastisch uitzicht op de Bay of Island.
Terug bij het dorp in de richting van de 2 grote huizen, staan paarden gezellig bij elkaar. We hopen er wat internet te spotten. Helaas. Wel hebben we een mooi zicht op Ritme en Sunshine.
Aan hoge bomen prijken broodvruchten. We krijgen er enkele van.  Gestoomd, in kokosmelk curry en als frietjes zijn ze heel lekker. Van de, ik weet niet hoe te gebruiken pikante citroen pikkels, op de gekregen makreelvisfilet en bakken in de oven. Het is ik weet niet hoe lekker.
“Wat moet ik hiermee? ”Vraagt Jordy terwijl hij een grote vis omhooghoudt. Het is een Benito die hij van een lokale visser gekregen heeft. Fons vilt en fileert de vis. Zo kunnen wij allen smullen van de in oven gebakken vis met pikante citroenpikkels.
We varen met het bijbootje de hoek om. Ik zie een schildpad wegvluchten. Op het zandstrandje tussen 2 waters zie ik een ander klein strandje. Ernaartoe zwemmen is moeilijker dan ik dacht. Bij het snorkelen kunnen we de schildpad niet spotten.
Zondag gaan we aan land om onze benen te strekken. Een smal koeienvlaaien pad loopt kronkelen tussen de bomen en struiken omhoog. Zo gaan we het strand aan de overkant niet bereiken. Een pad omlaag loopt dood. Na omwegen komen we bij open ruimte met hoge kokospalmen. Bij de poort krijgen we een bericht ‘U heeft mogelijk nieuwe WhatsApp berichten’. Het pad naar beneden leidt naar een strand omgeven door mangroven.
Regenbuien op maandag brengen verkoeling. Wij bakken cacaocake en brood.
Om de koraalhoofden langzaam te passeren plannen de kapiteins om morgen korter bij de bootpassage van het rif te ankeren.

Viti Levu is het grootste eiland van Fiji, het is 146km lang en 106 km breed. In oppervlakte iets kleiner dan Vlaanderen. Het heeft circa 580.000 inwoners, dit is 70% van de bevolking. Aardbevingen en vulkaanuitbarstingen zijn verantwoordelijk voor het ruige beboste landschap. De oostelijke kant krijgt meer regenval. De westkant ligt in de regenschaduw van de bergketen.
In Saweni bay zien we de grote mooie rode Nederlandse zeilboot Oxinite verschillende keren herankeren. Wij liggen met ons Rockna anker rotsvast. Deze investering hadden we veel eerder moeten doen. Maar de deining komt in de baai en laat de Sunshine rollen.

 

Donderdag 25 juli 2024; vertrek 11h30– aankomst 13h45
Saweni bay – Nadi airport: 11NM

Jordy laat ons weten dat de ankerplaats bij de luchthaven rustig is. We halen het anker op en varen voorbij Vuda marine naar Nadi airport.
De weg naar Nadi centrum is langer dat het op “Google Eart” lijkt. Een Taxi brengt ons naar ‘Zen Medical’. Door geknoei met zalven tegen irritatie heb ik een allergische reactie gedaan.
Nadi is toeristisch, men probeert ons in souvenirs winkels binnen te lokken.
Op weg om de Indische tempel te bezoeken komen we Daan en zijn ouders tegen. We gaan met hun mee naar het ‘Bula feest’. Hier zijn vele eettenten, oude kermisattracties en veel lawaai.
Daarna nemen we een overvol busje naar Denarau. Een vriend van Jordy is kok op een van de boten die deelneemt aan de Oyster around the World rally. We krijgen een steiger aperitief aangeboden. ’s Avonds kijken we geboeid naar de vuurshow.

Zondag zeilen we terug naar Saweni baai.

 

 

Maandag 29 juli 2024; vertrek 9h– aankomst 15h
Saweni – Lautoka – Vitogo bay: 8NM

We maken een tussenstop in Lautoka, kopen er verse groenten en fruit. We ankeren in Vitoga baai in het noordwesten van Vitu Levu. Ook hier ontkomen we niet aan de zwarte roetpluimen die op het dek neerdwarrelen. Dorre beplanting op de heuvels en rietsuikerplantages worden afgebrand.

 

 

Dinsdag 30 juli 2024; vertrek 7h – aankomst 12h30
Vitogo bay – Vatutaviu: 20NM

In het noorden van het eiland is er weinig scheepvaart. We steken de delta van de rivier Ba over.
De kapiteins overleggen voor de beste routes en ankerplaatsen de weerberichten in acht nemend.

 

 

Woensdag 31 juli 2024; vertrek 6h30 – aankomst 13h40
Vatutaviu – Nananu-i-cake Island: 31NM

Terug helderblauw water. Zeilboten liggen achter hun anker. Nananu-i-cake is een privé eiland. Op het tussengelegen kleine Dolfijn eiland zou er een resort zijn. Met het bijbootje varen we naar grotere Nananu-i-ra eiland voor een strandwandeling. Er staan veel grote goed verzorgde strandvilla’s, meestal leegstaand, enkele zijn te koop.
De lokale bevolking leeft in kleine povere huisjes. Volledig rond het eiland wandelen, zal niet lukken, we keren om.

 

 

Vrijdag 2 augustus 2024; vertrek 10h20 – aankomst 19h
Nananu-i-cake island – Naigani island: 38NM

Het is voornamelijk motoren. Het is pikkedonker als we aankomen in de noordelijke baai, dat maakt het ankeren in een ongekende baai extra spannend. De inwoners van het zuidelijk gelegen dorpje hebben niet graag dat er in de volgende baai geankerd wordt. Ze beschouwen deze als een heilige baai voor visvangst.
Het is hier mooi. Groen begroeide rotswanden, helderblauw water en kleurrijk koraalrif.
De overheersende oostelijke passaatwinden draaien tijdelijk naar het zuiden. Dat vinden de kapiteins goed om de sprong naar de moeilijk bereikbare Lau eilanden te wagen.

“Een ankerlier is een redelijk essentieel onderdeel van de boot’’ lees ik op een WhatsApp van An.
Het verlies aan kracht van de ankerlier is niet te wijten aan de batterij. Koppeling aan de service batterijen geeft geen verbetering.

Rest nog vele vragen:

• Is de elektrische motor stuk en wat dan?
• Is de lier stuk en wat dan?
• Waar de onderdelen vinden?
• Enz… 

Het demonteren van de ankerlier zal wat vragen oplossen. Daarvoor moet Fons in zijn niet favoriet kleine plaats in de punt van de boot kruipen. De motor is fel gecorrodeerd, maar functioneert nog. Met een stalen borstel schuurt Fons de corrosie weg. Een spuitbus geeft de motor een rode anticorrosief laag.
In de ankerlier zit een kogellager muurvast. Met precisie wordt deze eruit geslepen. Het zijn courante kogellagers. Die zullen ze wel hebben in de autoshop van Lautoka. In de morgen voor naar Lautoka gaan vindt Fons op het internet de invoerder van lagers. Met volle moed stappen we daarnaartoe. ‘BTS Bearing and Transmission Sales’ heeft de kogellager en keerring op voorraad.
Bij de demontage van de tandwielkast om de ankerketting op of af te laten gaan is er ook een kogellager die zijn beste tijd gehad heeft. Ook deze kogellager en de keerringen heeft BTS op voorraad.
Witte verf geeft de ankerbak een vernieuwd uitzicht.
De derde keer gaan we naar Lautoka om te bevoorraden.
Nu zijn we klaar om Fiji verder te verkennen.