Zaterdag 10 december 2022; vertrek 5h45 – maandag 12 december 2022; aankomst 8h20
Tikehau – Toau:  195NM

In de pas zien we de zon zakken in de zee. Met de zon staan we op en maken ons vrij van de meerboei. Volgens de weervoorspellingen zou de wind naar het noorden draaien. Met deze wind zouden we eerst richting het oosten daarna zuid zeilen om zo Makemo te bereiken.
Opkruisend in de vlakke oceaan passeren we het atol Tikehau. In plaats van noordenwind krijgen we verschillende squall’s te verduren. De windsnelheiden kunnen van 10kts tot 30kts oplopen. We moeten voortdurend alert zijn om de zeilvoering aan te passen. Kort bij het grootste atol Rangarioa komen dolfijnen naast de Sunshine. In het donker varen we voorbij de pas en kunnen we 4G signaal ontvangen. Er komen te weinig opklaringen om ons moed te geven naar het verdere Makemo te zeilen en zetten koers naar Toau. Alleen op het groot zeil hebben we voldoende snelheid op bij daglicht bij de pas te zijn.  De staande golven maken de pas spannend. Om in je broek doen, zo spannend. Het lijkt of een bergen water achter de Sunshine verschijnen. Voor eentje is ze niet snel genoeg en deze breekt in de kuip, wij hebben een natte broek. We volgen het kanaal naar de NW ankerplaats. Hier liggen zoveel bommies dat het moeilijk is om een zandvlakte te vinden om het anker te droppen. De gevonden drijvers beschermen het koraal en de ankerketting. Morton woont onder een groot afdak. Bij de grote tafel zitten een grijze kater en een roze poes. Erachter is moestuintje. Morton wijst me welke plantjes kurkuma en gember zijn.
De batterijen van de zonnepanelen zijn met een zuiderstorm net niet ondergelopen. Een kip zit in de schaduw van de zonnepanelen te broeden. De vele andere kippen leveren per dag 50 tot 60 eitjes. Een zeug met zwarte biggen en eentje gespikkeld knorren in de schaduw, varkensbeer zit een hok apart. Een geitengezin leeft binnen een hogere afspanning.  “Allez à la maison” verheft Morton zijn stem als ze uitgebroken zijn. Wonderwel ze luisteren. “ook de varkens doen dat” zegt hij.
Van bijenkorven wordt de donkere vloeibare honing geslingerd.  Zeilers zoals de Italiaan Max helpen hem met zijn activiteiten. “Paradijs is hier van ‘s morgens tot 17h, daarna nemen de muggen en de nono’s het over” zegt Morton. Slapen doet hij aan de oceaankant waar er altijd wind is.
Murphy aan boord!

• water in de bilge, het drukvat van de zoetwaterpomp is stuk
• mijn PC heeft de geest gegeven
• wifi antenne weigert dienst
• WordPress verstuurt geen update e-mails meer
• het nachtelijk batterij alarm lost zich vanzelf op
• kerstlampjes branden niet meer
• muffe geur komt van een lek bierblikje in de bilge

Zaterdag 17 december 2022 varen we 10NM naar het zuiden. Wili en Magali geven ons het touw van de meerboei aan. Ze introduceren ons bij Wallis. Zijn broer James en neef helpen hem met de kopra. Kokosnoten worden verzameld en de buitenste schil verwijderd. De noten worden gekraakt om te drogen. We zien de hoop jutten zaken met kopra (gedroogde kokos) groeien. Wallis is om iedereen bezorgt. Hij geeft ons de kokosnoten, goed om te raspen voor kokosmelk te maken. Andere voor kokosraps voor cake. Aan het geluid hoe de kokosnoot valt hoort hij of deze goed is om te drinken.
We slijten onze dagen met het stoken van de oven voor het maken van kokosmelkbrood en kokosraspcake. Het liefst van al speel ik met de kinderen in het heldere water.
Mannen buigen zich over een waterpomp, James draait geduldig schroeven los. Na heel wat bricoleren hebben ze een werkende pomp.
Op deze bijna verlaten motu is er geen internet. Een WhatsApp krijgen of versturen kan dagen duren. We dachten dat andere zeilers niet naar hier zouden komen om de kerst dagen door te brengen. Mis. De overvloed van de grote catamarans en zeilboten met pubers aan boord, is in contrast met het eenvoudig leven van hier.
Met de familie wandelen we naar de oceaankant van de motu. Op de rand heeft Leonel een hut gebouwd. ‘Leomart club’ staat er op. Voor mij is het een Tuamotus kerststal en -boom.
Met goede ogen en helder weer is Fakarava te zien. Wallis, zijn broer en neef kijken over het plateau heen en besluiten dat nu het juiste moment is. De broer en neef zetten verder een net uit. Onder begeleiding van Wallis drijven wij de vis naar het net. Veel, heel veel kleurrijke papegaaivissen worden uit het net geplukt. Ze spartelen In de bak op Wallis zijn rug. Kundig wordt de vis gefileerd.
De 3 grote vispizza’s verdwijnen groten deels in de monden van de kinderen. Wij eten visbeignets met rijst en lekkere honingsaus van Wallis. Ukelele spelen is een mooie afsluiting van de feestmaaltijd.
We zijn trost op onze kokoskerstcake.

Laat ons in stille eenvoud

In harmonie leven

Met onszelf en onze omgeving

Een warme omhelzing

Dinsdag 29 november 2022; vertrek 16h30 – donderdag 1december 2022; aankomst 12h
Phatéon bay – Tikehau: 206NM

Vela Dare vaart de baai in en wij halen het anker op. Boven de bergen verschijnt een regenboog.
Voor de pas kort bij Teahupoo (waar de mythische golven zijn) hijsen we het groot zeil. Langzaam ronden we Tahiti-iti. Zeilend scherp aan de wind kunnen we de noordelijke koers aanhouden. De laatste nacht blijven we niet gespaard van squals (plotse sterk wind en regen). Wind tegen stroming maken de golven in de pas verwarrend. Het is goede ankergrond kort bij de pas. De sterke oostenwind laat de Sunshine schommelen. Leuk voor even, eenerverend  als het dagen blijft duren. ”Morgen namiddag als de golven minder zijn gaan we beter oord opzoeken”. We vertrekken pas zondagmorgen. Bij het vliegveld na het dorpje ontbijten we. Echt rustig is de ankerplek niet. We passeren langs verschillende resorts. Met de middagzon lichten de witte koraalstranden op en geeft een groter contrast tussen het aquamarijn water en de groene palmbomen. 10NM verder bij Eden Garden blaast de wind over ons heen en kunnen de windgolven niet meer met de Sunshine spelen. Een verademing voor ons fysiek en mentaal welzijn.
Gebouwen boven het water zijn met een lange steiger verbonden met de motu. De grote borden verwijzen naar een geloofsgemeenschap. Een klein bord vermeld dat je groenten kunt aankopen via het strand. In de Tuamotus zijn verse groenten een zeldzaamheid. Voor 1500 XPF kopen we veel aubergines, witte kool, salade. De munt, basilicum en tiarebloem  geven een heerlijke geur in de Sunshine. Op de motu voor ons staat een vervallen rommelige cabine. Op jutten jacht vindt Fons  3 drijvers van parelfarms en ik schelpjes en een grote groene kokosnoot. Met het opgevangen hemelwater doe ik een handwas. De romp van de Sunshine heeft 4 pilotvissen. Als de wind is uitgeblazen zeilen we 3NM naar het vogeleiland. Het anker kan zich niet ingraven.
Onverricht rollen we de genua terug uit en zetten koers richting dorp 11NM verder. We proberen zoveel mogelijk beschutting te vinden achter de pier. In de havenkom zwemmen zwartpunthaaien rond. Bloemen sieren de  2 hoofdstraten en de huizen zijn verzorgd. Iedereen begroet ons. In een klein winkel kunnen wat voorraad kopen.
Na het ontbijt zeilen we naar het eiland bekend voor ‘mantacleaning station’.
“het is hier veel te diep om te ankeren” moppert de kapitein.
“ in hoeveel meter wil je ankeren?”
“in minder dan 15 meter”
“oh, kijk hier is het 13 meter”
Ik haast me met snorkel en vinnen in het turkoois water. Aan de oostkant is het koraal mooier en de kleurrijke vissen talrijker. Windgolfjes spatten zeewater in mijn snorkel. Aan de westzijde, waar de dinghy aan een boei ligt is er een zandvlakte met dood koraal. Niet zoveel te zien. Ik neem aanstalten om terug naar de Sunshine te palmen als Fons roept “MANTA”. Cirkelend zweeft een mega manta ray op 10m diepte. Wij blijven boven haar hangen en zien hoe ze de twee flappen oprolt en weer lost. De foto’s hebben geen goede weergave.
De weersverwachtingen zijn gunstig om naar een volgend atol te zeilen.