Om 5h in de morgen gaat de wekker af, we willen zo veel mogelijk werkzaamheden doen voor de zon zijn hoogste punt bereikt. Het zware vuile schuurwerk van het onderwaterschip zijn we na een week grondig beu.
Een hartelijk weerzien met Neusa en Wagner, onze Braziliaanse zeilvrienden, waar we een fantastische tijd met beleefden in “Ilha dos Lençois”, “Îles du Salut” en Suriname, hun SY Leva Vento is geankerd op het Spaans Water. 
Ze zijn afkomstig van de staat ‘Santa Catharina’ en stellen voor om hier naar het dorp ‘Santa Catharina’ te rijden. We nemen een afslag naar een Kite-Surf strand, maar hier is niet veel te beleven. Bij Serena’s Art Factory des te meer.
Kleurrijke, sensueel en goedgevormd Caribische figuren, de Chichi (=papiaments voor grote zus) staan overal in de tuin te prijken. 
De Duitse kunstenares, vestigde zich jaren geleden op Curaçao, na een lange reis in een zelfgemaakte zeilboot.
De Aloë Vera Plantage ligt er valkbij.
Neusa en Wagner komen ons helpen. De dames zetten de Sunshine in het sop en de mannen verstevigen het roer. ‘Gabriëlla Machine Shop’ maakt een nieuwe kunststof lager voor het roer.
In de namiddag, na onze dagelijkse stop bij Kooyman (=Gamma), nemen we de tijd om langs een “Flamingo aera” te rijden.
Zondag werkt Fons verder aan het roer en ik probeer de schroef terug blinkend te krijgen.
Maandagvoormiddag schuren de dames de blauwe band mat en plakken hem af en de mannen doen gelcoat reparaties.
De leguanen hebben veel belangstelling voor onze hamburgerlunch bij Kokomo Beach.
Terwijl de mannen rusten, snorkelen de dames en houden een fotosessie bij de schommel. 
Een paar uurtjes nadat ik dinsdag de blauwe band geverfd heb, begint het te regenen. Niet ideaal voor een goed resultaat. Het regenseizoen is begonnen. Na elke regen(stort)bui ziet het eiland er groener uit. Woensdag, regendag, een goede dag om het Kura Hulanda museum te bezoeken. 
Het gaat vooral over de slavenhandel. Onvoorstelbaar hoeveel leed mensen elkaar kunnen aandoen.
Donderdag start Wagner met het polijsten en de dames komen hem achterna met waxen. 
De werkzaamheden worden vertraagd doordat het polijstmachine rare geluiden maakt. Fons haalt al de 8 afsluiters uit de boot. Voor de 5/8” kogelkraan moeten we naar een andere Kooyman rijden. Vrijdag is Fons zijn ontgoocheling groot als hij merkt dat de kogelkranen een andere schroefdraad hebben. We zijn wel op 7 plaatsen geweest voor we kogelkranen gevonden hebben met de juiste schroefdraad.
Zondag verven we de primer op het onderwaterschip. Maandag starten we met antifouling en maken een afspraak om woensdag de Sunshine terug in het water te laten
Category Archives: Seizoen 2019
Sunshine op het droge.
De Koningin Emma(pontjes)brug draait voor de Sunshine open en we varen de Sint Annabaai in.
Een grote cruiseboot ligt voor de Koningin Julianabrug. 
We houden stuurboord aan en kijken goed uit voor de ondiepte vlak voor de Curacao Marine. Veel water hebben we verbruikt om al het zand van de Sahara weg te wassen. Verschillende keren klimt Fons in de mast om mast en verstaging proper te maken en te inspecteren. 
Aperitieven met Hetta en Marc van Winterlude en, op donderdagavond, ‘The captains dinner’ bij “the Pier” brengen een welgekomen afwisseling. “ We weten niet juist wanneer jullie uit het water kunnen, eerst moet er een zeer grote boot eruit gehaald worden en we weten niet hoe lang dat kan duren” deelt Curacao Marine mee. Oh, dan kunnen we rustig ontbijten, onze valiezen pakken en de boot klaar maken. Voor 9h wordt er op de boot geklopt: “de grote boot komt niet, het is jullie beurt”. Dadelijk krijgen we bereidwillige handen om ons te helpen van de box en naar de ramp te varen. Hetta denkt eraan om enkele foto’s te nemen. 
Langzaam en secuur wordt de Sunshine met een travellift uit het water gehesen en naar boven gereden. Hier zal ze samen met vele andere boten wachten op onze terugkomst eind september. In de aangename patio wachten we, samen met een jong Duits gezin, tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. Ze gaan hun nieuwe catamaran verkopen, ze vinden het cruiseleven met een 11 maanden oude baby te zwaar. De nachtvlucht naar Schiphol verliep behoorlijk. We hadden dadelijk een IC trein aansluiting naar Antwerpen. Aan het stationneke in Schulen stonden Annika met haar 3 meisjes ons op te wachten.
De 4 maanden tijd tussen de welkom- en de afscheidfrietjes van de frituur, zijn omgevlogen. De oudste kleinkinderen kunnen we het grootste plezier doen door ze mee naar het zwembad te nemen of er mee te gaan fietsen, voor de kleinsten is de speeltuin in Schulen een toevluchtsoord. Toen we onze zeilkampioen in Nieuwpoort zijn gaan halen, hebben onze beste zeilinstructeur na meer dan 15jaar terug ontmoet. 
Gezellig eten, wandelen of fietsen, puur genieten van het samenzijn.
Deugddoende afscheidsknuffels steken ons een hart onder de riem. Donderdag 26 september, een dag met spannende grote en een gelukkige kleine vertragingen. We nemen de trein in Schulen van 7 uur, normaal een uur te vroeg. In Antwerpen zouden we 44 minuten tijd hebben om over te stappen (voldoende voor een espressootje?). Maar tussen Aarschot en Heist-op-den-Berg stond de trein lange tijd stil, met de melding dat een vrachtwagen de bovenleiding had geraakt en men niet weet wat er zal gebeuren. Langzaam zet de trein zich in beweging, we zien de minuten om onze aansluiting te halen voorbij tikken. Met een vertraging van 1uur en 3kwatier komen we in Antwerpen aan. Met grote valiezen van perron 11 naar 22, een verdieping lager, spurten, is geen lachertje. Al een geluk heeft IC trein naar Schiphol ook enkele minuten vertraging en we kunnen deze nipt halen. Op de luchthaven heerste een drukkende drukte. Voor onze valiezen doet de zelfscanner het niet. Met de uitgedrukte papieren kan Fons duidelijk maken dat er in totaal 40kg bagage is gekocht. Door een handgemeen met een dronken passagier, heeft het vliegtuig vertraging. Rond 19h (01h Belgische tijd) landen we in Hato luchthaven. De douane controleert onze valies met de bootspullen. Met de huurwagen, dezelfde als in het begin van het jaar, rijden we naar het huurhuisje.
De moeder van Almanda geeft een rondleiding, het is ruim en proper. We zijn heel tevreden met de airco in de slaapkamer. Om 6h, net voor de zonsopkomst sjirpen de parkieten. De struik en boom voor ons huisje trekken vlinders, kolibries, suikerdiefjes en andere vogels aan. Het ontbijt bij Van den Tweel (AH) Curaçao is niet zo uitgebreid als in Bonaire. Zaterdag verzamelen we onze moed om de stevig vastgezette pokken af te stekken. Een pokkenwerk. 
Het zou gemakkelijker zijn als de romp vochtig is. Met een nieuw, hier gekocht schuurmachinetje op 110volt, worden de oneffenheden weggeschuurd. Het ‘On & Off’ product: een gouden tip van Dominique (Antwerpse) en Ton (Zeeuws) die hier al 10 jaar verblijven doet wonderen. Voorzichtig, want het is straf spul, spuit Fons het op de vrijboord (= gedeelte boven het water) en in een oogwenk is alles proper. Hopelijk blijven de werkzaamheden goed vorderen.
Terug in (Klein) Curaçao
Duiken vergt heel wat inspanning, zeker op een zeilboot. Zware duikflessen tillen van een bewegende boot naar de bewegende bijboot (extra bewegend als een speedboot voorbij komt), van de bijboot terug omhoog tillen aan de steiger bij Eden Beach, waar veel deining is van taxiboten en sportboten. Nadat bij Wannedive de duikflessen met perslucht gevuld zijn, het omgekeerde scenario. Fons vindt een achterwaartse val de gemakkelijkste manier om, vanaf de Sunshine, met onze de duikuitrusting, in het water te gaan. Met zijn assistentie durf ik dat. Hoe groot de inspanningen zijn, zo groot is ook de voldoening van het duiken.
Dolfijnen escorteren de boeg van de Sunshine naar de duikstek 1000 steps.
Na het winkelen op onze laatste duikdag zien we in de verte het spelende dolfijnen.
Fons is een gelukkig man, de Lithiumbatterijen functioneren naar zijn verwachtingen.
Ons visum van 3 maand is bijna verstreken, tijd om uit te klaren.
Zaterdag 27 april 2019: vertrek 9h30 – aankomst 14h30
Bonaire – Klein Curaçao: 20NM
Op Koningsdag met een grijze hemel, zeilen we alleen op het genua zeil weg van Bonaire. Met stroom en wind mee is het een aangename zeiltrip. Aangekomen op Klein Curaçao pikken we een mooringbooi kort bij het strand en zijn omringd door mooi turkooizen water.
Zondag komen veel toeristenboten, we moeten een andere mooringbooi nemen. Sinds dat ik naar de boei stuur en Fons de boei oppikt gaat het gelijk een fluitje van een cent. Ik wil zo snel mogelijk snorkelen, juist in het water komt een grote gestipt adelaarsrog elegant voorbij en een grote schippad naar me toe gezwommen. Ik volg de sierlijke adelaarsrog. Met de stroming mee drijf ik een heel eind weg, het kost me moeite om terug bij de Sunshine te geraken. Ik kan het niet laten om nog met Fons te gaan snorkelen en kleinere schildpadden te volgen.
Achter de Sunshine zien we een zeer grote school vissen.
Fons vindt dat we teveel rollen en wil van mooring veranderen. Bij de grote moorington zijn er veel kleurrijke springende kitesurfers bezig. We varen er voorzichtig naar toe en kunnen van kortbij dit schouwspel gade slaan. De kiters scheren voor en achter de Sunshine door. Plots ’n slag. De lijnen van de kite van Mark zijn, door een inschattingfout, in onze mast verstrikt geraakt. Voor zonsondergang roeien we naar het strand. Ik vind het heerlijk in het witte zand langs de vloedlijn te stappen, herinneringen ophalend hoe Janne hier heeft genoten.
Maandag komt er maar 1 toeristencatamaran “Jonalisa To”. Snorkelen blijft de hoofdbezigheid.
Als we denken dat de rust is teruggekeerd komt de catamaran “Blue Finn” met een trouwpartij aan boord.
Dinsdag 30 april 2019: vertrek 11h – aankomst 15h
Klein Curaçao – Spaans Water Curaçao: 14 NM
De watermaker heeft de voorraad zoetwater aangevuld. Ik spoel het zoutwater van de laatste snorkelpartij van me af voor we vertrekken. Hoe korter we bij Curaçao komen, hoe groter de golven worden. Het lijkt alsof er achter de boot een groot gat in de zee is. Bij de smalle ingang van het Spaans water is het terug rustig. Dit gevoel hebben we niet op het Spaans water, het blaast er goed van door. Het snel wegdriften bemoeilijken het ankeren. Bij de 2de poging liggen we in het ankergebied, maar de Sunshine gaat dwars op de wind liggen en het anker krabt. Dit is niet normaal. Fons haalt het anker terug op en ziet dat het vol wier hangt.
’n Engel in een dingy komt langs, helpt Fons het wier en een grote plastiekenzak van het anker te verwijderen en geeft ons het advies om naar het halfgezonken huis te varen, en daar in de ondiepte het anker te droppen. Dan ligt Sunshine zo vast als een huis.
Met het bijbootje is het 1km varen naar het dingydok aan de Vissershaven. Om er naar toe te varen hebben we wind mee. Terugvarend duiken we, voor de overspattende windgolven naar elkaar toe en onze hoofden botsen tegen elkaar. Deze toekenbol blijft dagen voelbaar.
Om in te klaren nemen we op 1 mei de bus naar Willemstad. Door de feestdag is er veel gesloten en is de ingang van de douane moeilijker te vinden. Om de ankerfee van 10$ te betalen moeten we terugkeren. Kortbij de toeristische info kiosk vraagt een man 10$ om foto’s te nemen met leguanen op je hoofd en schouder. Er is veel belangstelling. Wij vinden dat hij vlug geld verdiend ten kosten van deze wilde dieren, die hij waarschijnlijk gedrogeerd heeft.
Alleen de vertrektijden van de grote bus in Punda zijn gekend, na een paar keren weten we hoelang hij over de rit doet, tenminste als we de uurregeling van zon- en feestdagen niet door elkaar halen.
Dagelijks om 8h30 komt er een busje van de supermarkt Vreugdenhil.
Het is nu tijd om op te ruimen en de voorraadbakken te controleren. De kaartentafel wordt ontmanteld om de pactormodem er uit te halen. Fons hoopt hem nog te kunnen herstellen.
Donderdagavond gaan we naar The Pier voor Captains Diner. Het is gezellig en lekker eten met andere cruisers.
Elke dag zien we windsurfers snelle tacks maken. Vrijdags komen de optimistjes zeilen, zaterdag de lasers en zondag de meermansbootjes.
Maandag zullen we, langs de pontonbrug van Willemstad, naar Curaçao Marina varen. Fons gaat in de mast klimmen om de verstaging na te kijken. De touwen moeten dringend gewassen worden. De zeilgarderobe nog afhalen. Op donderdag 23 mei wordt de Sunshine uit het water getild en vliegen wij naar Schiphol. We kijken er naar uit jullie terug te zien!