De Koningin Emma(pontjes)brug draait voor de Sunshine open en we varen de Sint Annabaai in. Een grote cruiseboot ligt voor de Koningin Julianabrug. We houden stuurboord aan en kijken goed uit voor de ondiepte vlak voor de Curacao Marine. Veel water hebben we verbruikt om al het zand van de Sahara weg te wassen. Verschillende keren klimt Fons in de mast om mast en verstaging proper te maken en te inspecteren. Aperitieven met Hetta en Marc van Winterlude en, op donderdagavond, ‘The captains dinner’ bij “the Pier” brengen een welgekomen afwisseling. “ We weten niet juist wanneer jullie uit het water kunnen, eerst moet er een zeer grote boot eruit gehaald worden en we weten niet hoe lang dat kan duren” deelt Curacao Marine mee. Oh, dan kunnen we rustig ontbijten, onze valiezen pakken en de boot klaar maken. Voor 9h wordt er op de boot geklopt: “de grote boot komt niet, het is jullie beurt”. Dadelijk krijgen we bereidwillige handen om ons te helpen van de box en naar de ramp te varen. Hetta denkt eraan om enkele foto’s te nemen. Langzaam en secuur wordt de Sunshine met een travellift uit het water gehesen en naar boven gereden. Hier zal ze samen met vele andere boten wachten op onze terugkomst eind september. In de aangename patio wachten we, samen met een jong Duits gezin, tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. Ze gaan hun nieuwe catamaran verkopen, ze vinden het cruiseleven met een 11 maanden oude baby te zwaar. De nachtvlucht naar Schiphol verliep behoorlijk. We hadden dadelijk een IC trein aansluiting naar Antwerpen. Aan het stationneke in Schulen stonden Annika met haar 3 meisjes ons op te wachten.

De 4 maanden tijd tussen de welkom- en de afscheidfrietjes van de frituur, zijn omgevlogen. De oudste kleinkinderen kunnen we het grootste plezier doen door ze mee naar het zwembad te nemen of er mee te gaan fietsen, voor de kleinsten is de speeltuin in Schulen een toevluchtsoord. Toen we onze zeilkampioen in Nieuwpoort zijn gaan halen, hebben onze beste zeilinstructeur na meer dan 15jaar terug ontmoet. Gezellig eten, wandelen of fietsen, puur genieten van het samenzijn.

Deugddoende afscheidsknuffels steken ons een hart onder de riem. Donderdag 26 september, een dag met spannende grote en een gelukkige kleine vertragingen. We nemen de trein in Schulen van 7 uur, normaal een uur te vroeg. In Antwerpen zouden we 44 minuten tijd hebben om over te stappen (voldoende voor een espressootje?). Maar tussen Aarschot en Heist-op-den-Berg stond de trein lange tijd stil, met de melding dat een vrachtwagen de bovenleiding had geraakt en men niet weet wat er zal gebeuren. Langzaam zet de trein zich in beweging, we zien de minuten om onze aansluiting te halen voorbij tikken. Met een vertraging van 1uur en 3kwatier komen we in Antwerpen aan. Met grote valiezen van perron 11 naar 22, een verdieping lager, spurten, is geen lachertje. Al een geluk heeft IC trein naar Schiphol ook enkele minuten vertraging en we kunnen deze nipt halen. Op de luchthaven heerste een drukkende drukte. Voor onze valiezen doet de zelfscanner het niet. Met de uitgedrukte papieren kan Fons duidelijk maken dat er in totaal 40kg bagage is gekocht. Door een handgemeen met een dronken passagier, heeft het vliegtuig vertraging. Rond 19h (01h Belgische tijd) landen we in Hato luchthaven. De douane controleert onze valies met de bootspullen. Met de huurwagen, dezelfde als in het begin van het jaar, rijden we naar het huurhuisje. De moeder van Almanda geeft een rondleiding, het is ruim en proper. We zijn heel tevreden met de airco in de slaapkamer. Om 6h, net voor de zonsopkomst sjirpen de parkieten. De struik en boom voor ons huisje trekken vlinders, kolibries, suikerdiefjes en andere vogels aan. Het ontbijt bij Van den Tweel (AH) Curaçao is niet zo uitgebreid als in Bonaire. Zaterdag verzamelen we onze moed om de stevig vastgezette pokken af te stekken. Een pokkenwerk. Het zou gemakkelijker zijn als de romp vochtig is. Met een nieuw, hier gekocht schuurmachinetje op 110volt, worden de oneffenheden weggeschuurd. Het ‘On & Off’ product: een gouden tip van Dominique (Antwerpse) en Ton (Zeeuws) die hier al 10 jaar verblijven doet wonderen. Voorzichtig, want het is straf spul, spuit Fons het op de vrijboord (= gedeelte boven het water) en in een oogwenk is alles proper. Hopelijk blijven de werkzaamheden goed vorderen.