Duiken vergt heel wat inspanning, zeker op een zeilboot. Zware duikflessen tillen van een bewegende boot naar de bewegende bijboot (extra bewegend als een speedboot voorbij komt), van de bijboot terug omhoog tillen aan de steiger bij Eden Beach, waar veel deining is van taxiboten en sportboten. Nadat bij Wannedive de duikflessen met perslucht gevuld zijn, het omgekeerde scenario. Fons vindt een achterwaartse val de gemakkelijkste manier om, vanaf de Sunshine, met onze de duikuitrusting, in het water te gaan. Met zijn assistentie durf ik dat. Hoe groot de inspanningen zijn, zo groot is ook de voldoening van het duiken.

Dolfijnen escorteren de boeg van de Sunshine naar de duikstek 1000 steps. Na het winkelen op onze laatste duikdag zien we in de verte het spelende dolfijnen.
Fons is een gelukkig man, de Lithiumbatterijen functioneren naar zijn verwachtingen.
Ons visum van 3 maand is bijna verstreken, tijd om uit te klaren.
 

Zaterdag 27 april 2019: vertrek 9h30 – aankomst 14h30
Bonaire – Klein Curaçao: 20NM

Op Koningsdag met een grijze hemel, zeilen we alleen op het genua zeil weg van Bonaire. Met stroom en wind mee is het een aangename zeiltrip. Aangekomen op Klein Curaçao pikken we een mooringbooi kort bij het strand en zijn omringd door mooi turkooizen water.
Zondag komen veel toeristenboten, we moeten een andere mooringbooi nemen. Sinds dat ik naar de boei stuur en Fons de boei oppikt gaat het gelijk een fluitje van een cent. Ik wil zo snel mogelijk snorkelen, juist in het water komt een grote gestipt adelaarsrog elegant voorbij en een grote schippad naar me toe gezwommen. Ik volg de sierlijke adelaarsrog. Met de stroming mee drijf ik een heel eind weg, het kost me moeite om terug bij de Sunshine te geraken. Ik kan het niet laten om nog met Fons te gaan snorkelen en kleinere schildpadden te volgen.
Achter de Sunshine zien we een zeer grote school vissen.Fons vindt dat we teveel rollen en wil van mooring veranderen. Bij de grote moorington zijn er veel kleurrijke springende kitesurfers bezig. We varen er voorzichtig naar toe en kunnen van kortbij dit schouwspel gade slaan. De kiters scheren voor en achter de Sunshine door. Plots ’n slag. De lijnen van de kite van Mark zijn, door een inschattingfout, in onze mast verstrikt geraakt. Voor zonsondergang roeien we naar het strand. Ik vind het heerlijk in het witte zand langs de vloedlijn te stappen, herinneringen ophalend hoe Janne hier heeft genoten. Maandag komt er maar 1 toeristencatamaran “Jonalisa To”. Snorkelen blijft de hoofdbezigheid.
Als we denken dat de rust is teruggekeerd komt de catamaran “Blue Finn” met een trouwpartij aan boord.

Dinsdag 30 april 2019: vertrek 11h – aankomst 15h
Klein Curaçao – Spaans Water Curaçao: 14 NM

De watermaker heeft de voorraad zoetwater aangevuld. Ik spoel het zoutwater van de laatste snorkelpartij van me af voor we vertrekken. Hoe korter we bij Curaçao komen, hoe groter de golven worden. Het lijkt alsof er achter de boot een groot gat in de zee is. Bij de smalle ingang van het Spaans water is het terug rustig. Dit gevoel hebben we niet op het Spaans water, het blaast er goed van door. Het snel wegdriften bemoeilijken het ankeren. Bij de 2^de poging liggen we in het ankergebied, maar de Sunshine gaat dwars op de wind liggen en het anker krabt. Dit is niet normaal. Fons haalt het anker terug op en ziet dat het vol wier hangt.’n Engel in een dingy komt langs, helpt Fons het wier en een grote plastiekenzak van het anker te verwijderen en geeft ons het advies om naar het halfgezonken huis te varen, en daar in de ondiepte het anker te droppen. Dan ligt Sunshine zo vast als een huis.Met het bijbootje is het 1km varen naar het dingydok aan de Vissershaven. Om er naar toe te varen hebben we wind mee. Terugvarend duiken we, voor de overspattende windgolven naar elkaar toe en onze hoofden botsen tegen elkaar. Deze toekenbol blijft dagen voelbaar.
Om in te klaren nemen we op 1 mei de bus naar Willemstad. Door de feestdag is er veel gesloten en is de ingang van de douane moeilijker te vinden. Om de ankerfee van 10$ te betalen moeten we terugkeren. Kortbij de toeristische info kiosk vraagt een man 10$ om foto’s te nemen met leguanen op je hoofd en schouder. Er is veel belangstelling. Wij vinden dat hij vlug geld verdiend ten kosten van deze wilde dieren, die hij waarschijnlijk gedrogeerd heeft.
Alleen de vertrektijden van de grote bus in Punda zijn gekend, na een paar keren weten we hoelang hij over de rit doet, tenminste als we de uurregeling van zon- en feestdagen niet door elkaar halen.
Dagelijks om 8h30 komt er een busje van de supermarkt Vreugdenhil.
Het is nu tijd om op te ruimen en de voorraadbakken te controleren. De kaartentafel wordt ontmanteld om de pactormodem er uit te halen. Fons hoopt hem nog te kunnen herstellen.
Donderdagavond gaan we naar The Pier voor Captains Diner. Het is gezellig en lekker eten met andere cruisers.
Elke dag zien we windsurfers snelle tacks maken. Vrijdags komen de optimistjes zeilen, zaterdag de lasers en zondag de meermansbootjes.Maandag zullen we, langs de pontonbrug van Willemstad, naar Curaçao Marina varen. Fons gaat in de mast klimmen om de verstaging na te kijken. De touwen moeten dringend gewassen worden. De zeilgarderobe nog afhalen. Op donderdag 23 mei wordt de Sunshine uit het water getild en vliegen wij naar Schiphol. We kijken er naar uit jullie terug te zien!