Category Archives: Seizoen 2018

Ilhabela

SY Shanty is tijdens onze afwezigheid wat beschadigd, Tilly en Tom maken alles klaar om zo vlug mogelijk te vertrekken.
 

Zondag 6 mei 2018: vertrek 8h30 – dinsdag 8 mei 2018: aankomst 2h30
Panaranguá – Ilhabela: 210NM

Na 3 uur varen komen we bij de open zee en steekt de wind op. Met halve wind van 10kts hebben we een comfortabele snelheid van 5kts. ’s Nachts neemt de wind toe tot 20kts en krijgen we regen. Na middernacht komt een liggende halve maan kijken. We ontwijken vele eilandjes en rotspartijen. Juist voor het kanaal is de wind op. We laten het veer dat het eiland met São Sebastião verbindt passeren. Kort bij de YCI droppen we het anker en kruipen in onze beddenbak.’s Morgens komt SY Shanty langs, ze zijn gisterenavond toegekomen. We nemen een mooring van de club. Als we via VHF oproepen in onze beste Portugees komt het service boot ons halen. Net als 2 jaar geleden krijgen we 4 dagen gratis. We appreciëren de luxe douche. Op 09/05 wordt Tilly 59, ze is in 1959 geboren en dat vieren wij.
Met zijn stranden, watervallen en bergen is Ilhabela een mooi eiland en een gewilde bestemming voor toeristen. We nemen de bus naar Toca. Hier heeft een Belgische familie Van Sebroeck een Cachaça stokerij. Het zou hier paradijselijk zijn, moesten er niet zoveel kleine venijnig stekende muggen (borrachudos) zijn. Ze zijn enkele mm groot, het enkelgebied heeft hun voorkeur. Hun steken zijn groot en geven vele dagen felle jeuk.
Een paar kilometer verder begin het “Parque Estadual”. We volgen het voetpad door het Atlantisch regenwoud met verschillende watervallen.
In 2016 hebben we het liefelijk Braziliaans koppeltje Fabiola en Pedro ontmoet. Hun dochtertje Sophie is op 8 april geboren. Het is moeilijk om elkaar terug te zien, maar we kunnen Fabiola’s ouders bezoeken in São Sebastião. Ze hebben een landgoed tegen een bergflank van 1 op 3km, met een prachtig uitzicht op Enseada. De dieren krijgen hier de volledige vrijheid. Na de uitgebreide maaltijd, klaargemaakt door de kwieke grootmoeder en zus Karol, leidt de papa ons rond op het domein met visvijvers. Hij weet welke planten eetbaar zijn en veel mineralen en vitaminen geven, hij laat ons proeven van het exotische fruit. We worden overladen met een grote tros bananen, kokosnoten en grote avocado’s. Een leerrijke en heerlijke verwendag.
Een ober herkent ons van 2jaar geleden en is blij ons terug te zien, wij zijn blij met de heerlijke pizza prei.

  

Zaterdag 12 mei 2018: vertrek 11h45 – aankomst 16h
Ilhabela – Ilha Anchieta: 23NM

SY Shanty is gisteren vertrokken naar Angora dos Reis. Tilly heeft een vlucht naar Nederland geboekt.
De voorspelde lichte zuidenwind loopt uit tot 20kts, wat teveel is voor de volledig ontrolde genua. De bewolking heeft de meesten weekendtoeristen thuis gehouden.
De missionaris José de Ancieta stichtte in 1563 vrede tussen de indianen en de Portugese kolonisten. In 1902 werd het tot strafkolonie omgebouwd en daarna tot politieke gevangenis. De cellen werden gebouwd om een rechthoekige binnenplaats. In 1952 was er een bloedige strijd tussen gevangen en politie.
Een wandelpad loopt over de bergkam naar een strand aan de andere kant. Als we van een gids horen dat er veel slangen en spinnen zijn, is onze beslissing om er een wasdag te houden vlug gemaakt. Met de dingy halen we voldoende zoetwater.

Iguazu

Wat een rare beesten bezoeken ’s avonds de dijk van de jachthaven! Capivaris of waterzwijnen zijn de grootste knaagdieren. Aan het bijbootje zijn de nodige plakwerken en verstevigen gedaan.
 

Donderdag 26 april 2018: vertrek 11h30 – vrijdag 27 april 2018: aankomst 16h
Marina Itajai – Iate Clube Paranaguá: 100NM

Voorzichtig varen we tussen de betonning naar buiten. Er staat een aardig windje. Met volle zeilen halen we, al opkruisend een comfortabele snelheid. Soms springt de motor bij. De nachtwacht is rommelig, zoals de meeste eerste nachten. Op de AIS is voor de haveningang weer een kudde cargo’s op anker te bespeuren. Voor en in Baía Paranaguá zijn er vele eilanden. Mangroven prijken langs de oevers. We varen langs Ilha Cotinga en vinden geen moorings van Iate Club Paranaguá. Wat verder bij de marina, beantwoorden ze, rond 12h, de oproep via VHF niet. We zien povere steigers die op en neer wippen als er boten voorbij varen. Samen met SY Shanty doen we pogingen om goede ankerplek te vinden. De telefoon wordt wel door de jachtclub beantwoord en ze staan klaar om ons te helpen aanleggen. Er is twijfel om hier de boot voor enkele dagen veilig achter te laten, maar een betere optie is er niet.
Zondagmorgen stappen we, samen met Tilly en Tom, op de lijnbus naar Curituba, de hoofdstad van de provincie Paraná. In de busterminal zoeken we naar de autobus die ons naar Foz do Iguazu zal brengen. Het is al donker als we er toekomen. Een taxi brengt ons naar de Pousade Natureza. Maandag gaan we zo vroeg mogelijk naar het Parque Nacional do Iguazu. Er staat al een ellenlange rij aan te schuiven door de vakantiedagen van 1 mei. Open dubbeldekbussen rijden verschillende kilometers door het nationale park. Wij stappen pas af op de laatste halte en worden verwelkomd door vele vlinders.
Door de bomen en struiken vangen we een glimp op van de watervallen. Een lift brengt ons naar een wandelweg van 1200m met uitkijkplatformen waar we indrukwekkend watervallen kunnen bewonderen. Een panoramisch uitzicht met vrolijke regenbogen.
Op het hoogste stuk stort het water meer dan 80m naar beneden. Over 8 km zijn 275 watervallen verspreid.
Snuitberen doen pogingen om een graantje van de toeristen mee te pikken.
In de late namiddag bezoeken we de stuwdam ITAIPU op de Paraná rivier. De naam “Itaipu” is ontleend aan een eiland in de buurt van de bouwplaats en betekend in het Guarani, de taal van de oorspronkelijke bewoners: “het geluid van een steen”. Het is een samenwerking tussen Brazilië en Paraguay, is 8km lang en 200m diep, het reservoir is 1350km2 groot. 40000 mensen zijn hiervoor moeten verhuizen. Door het hoge debiet van de rivier is het de grootste waterkrachtcentrale. De 20 generatoren leveren 14000 MW. De bouw van de dam trok in de jaren 70 zoveel mensen naar Foz de Iguazu (groot water in Guarani taal) dat het is uitgegroeid tot een grote stad.
Dinsdagmorgen steken we de Paraná rivier over en zijn we in Paraguay. Het is gekend voor export elektronica. De straatverkopers klampen ons aan. We stappen te voet de brug over en we kunnen direct een bus nemen die ons, met een tussenstop aan de grens Argentinië, naar Puerto do Iguazu brengt. De bus stopt kort bij de Hotel Posada La Sorgente. In de tuin staan bananenbomen op plukhoogte.
Na lunch stappen we naar het drielandenpunt, hier stroom de Iguazu rivier in de Paraná rivier
Met vieren is een taxi goedkoper en gemakkelijker dan een bus. De inkomprijzen zijn verhoogt tot 610 Peso. De Iguazu watervallen liggen voor 80% op Argentijns grondgebied. Het eerste treintje is al vertrokken. Het is heerlijk om in de ochtendkoelte door het subtropisch regenwoud te stappen. Een 1100m lange loopbrug over het rustig water van de rivier leidt naar ‘Garganta Del Diablo’ of ‘Devil’s Troat. Hier zwelt het geluid aan en buldert het water naar beneden. De grote half ronde waterval is 150m breed en geeft constant nevel. We houden het niet droog.
Circuito Superior of Upper Trail is bijna 2km en we kunnen voornamelijk de vele watervallen van bovenaf zien.Met de lunch krijgen we apentheater. Ze zijn expert in het graaien van onbewaakt eten en zijn dol op mayonaise.
Circuito Inferior of Lower Circuit heeft veel trappen en bewonderen we de watervallen van beneden.We sluiten deze intense dag af in een leuke Resto.
Donderdag nemen we de bus terug naar Foz de Iguazu en stappen de 3km naar de internationale busterminal. Een nachtbus brengt ons terug naar Curituba. Het treinstation van Serra Verde Express ligt aan de overkant van de straat. Met een vertraging van 1,5 uur worden we uitgewuifd. Het ouder treinstel heeft 3 uur nodig om de 110km tot Morretes afteleggen. Hij kronkelt langs de flanken van het tropische woud. We krijgen fantastische uitzichten in de uitgesneden landschappen.

Porto Belo

Vanaf de steiger aan de RGYC kunnen we om 6h prachtige zonsopgangen en om 18h zonsondergangen zien. Elke avond vieren we feest op de ene of de andere boot.
De overzetboot van het oceanische museum brengt ons naar een eilandje met een historisch gebouw en 2 uitkijktorens. Zondagmiddag stappen we samen met Tilly en Tom naar een kilorestaurant met grill. Een grote zwarte hond reageert verdedigend naar omstanders, brommers en auto’s, en blijft ons trouw volgen. Het is druk in het restaurant, de hond legt zich gedwee voor de deur. Fons haalt zijn schaarste aan dierlijke proteïnen in. Onze viervoeter is er nog en volgt ons tot aan de grote BIG supermarkt. Hier is wasserette en ik zou graag morgen een paar wasmachines willen draaien. De zwarte loebas heeft weer op ons gewacht en loopt zeker meer dan 1km met ons mee tot aan de jachthaven. Zijn ontgoocheling is groot als hij door de wachter wordt weggestuurd.
De Australische boot ‘Smoke’, met de Robert, de Amerikaanse eigenaar en crewleden; Omar van Argentinië en Marti van Nederland, is met motor problemen door een vissersboot teruggesleept. Aan deze 62 voeter staan we ons plaats aan de steiger af, zo hebben ze walstroom om de accu’s op te laden en zijn de problemen gemakkelijker optelossen. ’s Morgens nog ongekend en ’s middags samen de wasdoen en inkopen organiseren voor een BBQ, dit is het wonderlijk leven van zeenomaden. Tilly is een attente vrouw met goede smaak en koopt wijn ‘Santa Rita, special edition’. Marti zorgt voor garnalen, zalm en veel vlees. Tom en Fons braden dit op een BBQ plaats van de club. Een reuze gezellige avond.  Al neuzen zijn noord gericht, het hoofdgespreksonderwerp is de ideale moment om te vertrekken. Donderdagnamiddag gaan we samen met Tilly, Tom en Thibault (solozeiler van Moby een rode Franse boot) uitklaren. En wie komen we tegen als we langs de winkelwandelstraat terugstappen? De zwarte loebas! Beschermend haalt hij weer uit tegen voorbijgangers. Hij kijkt mij verwijten aan, die indruk geeft hij me toch. Hij staat voor een dilemma als Tilly en Tom een schoenwinkel binnenstappen. Wie zal hij kiezen? Het wordt Tilly en Tom.
De regen valt met baken uit de lucht wanneer we de supermarkt willen verlaten. SY Dandelion is al vertrokken, deze zware boot kan meer wind verdragen.

 

Vrijdag 13 april 2018: vertrek 13h – maandag 16 april 2018 aankomst 17h
Rio Grande – Enseada Da Pinheira: 371NM

Heel vroeg is SY Moby vertrokken. Rond 9h, na een tot ziens knuffel, vaart SY Shanty weg. We steken wat voorbereide maaltijden in de koelkast en dan zijn we ook klaar om te vertrekken. We hebben 3h nodig om aan de open oceaan te geraken. Aan de monding krijgt de Sunshine heel wat brekers te verduren. De koers is scherp aan de wind. Het zijn vervelende rommelige golven. We krijgen via VHF een oproep van Smoke, ze achtervolgen ons en zullen ons weldra voorbij varen. Thibault ziet ons ook op de AIS. Lange tijd blijven we op oproepafstand van SY Shanty. Tussen de bewolking is de sterrenhemel en Melkweg te bewonderen. Om genoeg afstand te bewaren van de kust moeten we een paar grote slagen in zee maken. We merken dat het stuur doordraait en het roer niet meer bedient, maar de stuurautomaat houdt de Sunshine op koers. Sierlijke fregatvogels vliegen voorbij.
Zaterdagnacht zit een Cargo ons op de hielen, die pas uitwijkt als we hem roepen. Een hele vloot vissersboten omsingelt ons. Hun snelheid en richting variëren constant en maakt het voor ons moeilijk om hun te ontwijken. Zondag houdt de bewolking aan. Maandag ruimt de wind. De EAT voor Porto Belo is midden in de nacht en we zoeken beschutting in Enseada Da Pinheira, ten zuiden van Ilha Santa Catarina. Hier is het rustig om de noodhelmstok uit de bak te halen.

 

Dinsdag 17 april 2018: vertrek 7h30 – aankomst 12h
Enseada Da Pinheira – Ilha Do Campeche: 14NM

In 2016 hebben we hier ook gewacht om naar het zuiden te varen. Nu willen rond het grote eiland Santa Catarina varen en niet door het kanaal met de 2 bruggen. Er is meer diesel verbruikt dan verwacht. In de luwte van Ilha Do Campeche vullen we deze bij. Het groene eiland met hagelwit strand en afgesleten rotsblokken ziet er zo aantrekkelijk uit. We eten een meloen en een grote passievrucht. Met zwemvliezen overbruggen we de 200m naar het strand. Heerlijk om in het heel fijn zand te stappen. Op het schatteneiland vinden we 1real en 1 mooie schelp. Zo’n zeebad is heel verfrissend. Met zoet water spoelen we het zout van ons huid. Verschillende vissersboten nemen hier hun pauze.
In de nacht spoelt een regenbui het zout van de Sunshine.

 

Woensdag 18 april 2018: vertrek 8h – aankomst 18h
Ilha Do Campeche – Zimbros: 44 NM

De wind laat ons in de steek. We varen langs veel rotsen en eilanden. Ten noorden van Ilha Santa Catarina krijgen we wat wind en 2kts stromen tegen. Met deze vaart geraken we niet voor het donker in Porto Belo. Net voor het donker kunnen we het anker laten vallen tussen de vele oestersfarm in Enseado de Zimbros.

 

Donderdag 19 april 2018: vertrek 8h – aankomst 14h
Zimbros – Caixa d’ Aço Bay: 17NM

Fons heeft een half uur nodig om de hardnekkige modder van de ankerketting te krijgen. In de verte ligt een natuurreservaat met 3 eilanden. We ronden het schiereiland en speuren waar dat SY Dandelion geankerd ligt. Er liggen verschillende vissersboten en toeristische piratenboten omringt met zwemmende oranje reddingsvesten. Michelle, Sue en John komen langs en al prikkend van exotisch fruit vertellen we hoe de tocht is verlopen. ’s Avonds eten we samen en lachen veel met het entertainment van John, hij heeft veel trekken van Mister Bean en wil graag Johnny Depp zijn. Vroeg vrijdagochtend zet SY Dandelion zijn tocht verder. Fons zoekt uit wat er loos is met het stuur. Het is niet zoals hij vermoede de ketting of de kabel. Het is de bronzen pal, die het kettingtandwiel vasthoudt op de as van het stuurwiel. Deze ligt beneden in de stuurstand. Met een lange balein van een paraplu met veel plakband kan Fons hem bijna opvissen. De pal valt door het gatje van de verlichting en we kunnen hem beneden oprapen. Fons monteert de pal terug en de Sunshine heeft terug een werkend stuur. ’s Middags komt SY Shanty de baai in gevaren. Het duurt niet lang voor we met zijn allen in het water plonsen en rustig naar het strandje zwemmen. In stijl sluit ik, mijne laatste dag van mijn 63ste levensjaar af, met Argentijnse schuimwijn en goed gezelschap. Pannenkoeken zijn een perfecte start van een nieuw levensjaar.Van Tilly en Tom krijg ik een pluim, Carta Vieja wijn en een Santa Rita wensfles. Fons hijst me in de mast, om de grootzeilval, die rond het deklicht geslagen is, te bevrijden.
De visschotel bij “Restaurante Frutos Do Mar” is heel lekker.
In het weekend vult de kleine baai zich met teveel grote en kleine motorjachten, overal zijn er BBQ geuren. Er schalt een kakofonie aan bassen. Eric, van de vlottende bar, is niet zuinig op de Cachaça in zijn Caipirinha.
Zondagmorgen is Fons gehaast om broodjes te gaan halen, verliest zijn evenwicht in de dingy en plons in het water.
Een moeilijk stappende local begeleid ons naar het restaurant tegen de heuvel. Geweldig uitzicht en de gedeelde kippenschotel smaak heerlijk. Voor de Sundowner roeien we terug naar de vlottende bar. Ik neem er eentje teveel.
Maandag keert de rust in de baai weer en hebben het zeebad voor ons alleen. Fons repareer het buitenboordmotortje. Aan de dingy zijn dringende plakwerken nodig. ’s Middags stappen we naar Porto Belo. De heuvelachtige wegen zijn kuitenbijters. We eten in een kilorestaurant, bevoorraden in de grotere supermarkt en stappen beladen terug.

 

Dinsdag 24 april 2018: vertrek 11h – aankomst 15h
Caixa d’ Aço Bay – Itajai: 18NM

Tom roeit naar de bakker voor verse broodjes. Het worden onverwacht fijne zeiluren, zo zou het nog dagen mogen voortgaan. SY Shanty heeft een betere zeilstrategie. Ze doen bijna het hele traject al zeilend, zijn kleiner en komen voor ons toe. In de grote baai zien we serieuze wolkenkrabbers.
De havengeul is niet breed, even in de buurt van de groene boei en de Sunshine zat vast. Marinerhos helpen ons met de nemen van de onzichtbare boei. Marine Itajai is een nieuwe jachthaven. Sporen van het evenement van de Volvo Oceaan race van het weekend zijn nog zichtbaar. Het gratis wasmachine laten we flink draaien.