De zon en de wind zorgen dat de handwas snel droogt. De motor krijgt verse olie, de kleppen geregeld en de uitlaat een nieuwe dichting. De zonondergang langs de waterkant van Bahia zijn prachtig.
Als we terug komen van de supermarkt zien we in het oosten een mega maan opdoemen.
Fons monteert de windpilot. Nadat onze schuld aan de marina Salvador Pier is betaald, vertrekken we naar Ilha de Itaparica. De Sunshine heeft een tergend langzame vooruitgang. We varen langs Terminal Nautico om diesel te tanken. We drijven het toerental van de motor op, anders zouden we morgen de 10 NM nog niet overbrugd hebben. In het helder water van Itaparica zien we de oorzaak van de slakengang. Een heel biotoop huist op het onderwaterschip. Fons haalt van de schroef een mossel en oesterschelp. Ik wordt door miljoenen kleine zeewezentjes overvallen als ik het bovenste gedeelte van het onderwaterschip afsteek. De Duitse zeilboot Nadine ligt ook aan de steiger. In Piriapolis hebben we hun voor het eerste ontmoet. Uli een kranige zeventiger kruipt nog in de mast en duikt onder de boot om de propeller na te kijken. Ilse is zo moedig om met dit warm weer kaaskoekjes te bakken voor de ‘sun downer’. Ze moeten eerst het voorste zeil laten herstellen voor ze verder naar het noorden kunnen.
Ilha Itaparica is 29x13km groot, een pittoreske plaats. Aan de noordkant staat een Fort en de kerk Sao Lourenço, deze zijn ze aan het restaureren.De kleine gekasseide straten en de vele pleintjes met grote bomen geven een rustige indruk, uitgezonderd het weekend en in verkiezingstijd. Kort bij de marina is er een bron met drinkbaar water. Ook hier is het drogen van wasgoed geen probleem. Fons plaatst de nieuwe regelaar voor de zonnepanelen. Vanuit de kuip zitten we op de eerste rij om de zonsondergang te bewonderen.Het is tijd om verder noord te trekken, want vrijdag wordt er een weervenster voorspeld met zuidenwind en dat is een rariteit zegt Julien, een Franse Braziliaan. Hij ontfermt zich over een verlaten zeilboot met een Nederlandse vlag.
We zullen de caparinha’s met zonsondergang missen.

Vrijdag 5 oktober 2018: vertrek 7h – dinsdag 9 oktober 2018: aankomst 11h
Itaparica – Jacaré: 488NM

Het is 8 uren motoren voor we de grote baai Bahia Todos Santos uit zijn. We varen 20NM uit de kust en kunnen dan het volgende traject scherp aan de wind zeilen, richting NO om de buik van Brazilië te ronden. De oceaan is mild. De wind is wisselvallig, de zeilvoering wordt telkens aangepast. Met een meer noordelijker koers, zeilen we ruimer. De wind varieert tussen de 12 en 16 kts en onze snelheid neemt de toe. Elke dag komen we meer in het sobere oceaanritme en neemt de afgelegde afstand toe. De derde nacht komt een onvoorspelbare vissersboot wel heel dichtbij en richt zijn grote lichten op ons. We nemen het zekeren voor het onzekere en nemen de biezen. Op aanraden van andere zeilers laten we Recife links liggen, teveel nadelen van een grote stad. Het laatste etmaal leggen we 145NM af. De kleur van het water verandert van diepblauw naar zeegroen en bij het aanlopen van de rivier naar bruin. De Sunshine surft alleen met het grootzeil over de golven. In de havenkom laten we het groot zeil zakken. Een perfecte tijd, bij daglicht en met laagwater toekomen, zo kunnen met stroom mee, de Paraiba rivier opvaren, Cabedelo voorbij tot aan de marina’s. SY Dandelion ligt er voor anker en Sue en John wuiven ons toe. We leggen ons aan op de kopsteiger Jacaré Yacht Village. Net voor zonsondergang, bij hoogwater zo is er geen stroming, helpen ze ons te verkassen tussen de andere boten. Deze marina wordt gerund door een Fransman.
Voor 1R$ (30cent) kunnen we met de trein tot Jao Pesao, de hoofdstad van de staat Paraiba, rijden.
Vrijdag is het een feestdag. Uit de boxen van de fancy motorboten schalt een kakofonie.
Zaterdag rijden we met de fietsjes naar een pompstation om onze dieselvoorraad aan te vullen. We staan samen met een pick-up aan de pomp om een ton te vullen. Een 30 liter gevulde ton op een mimifietsje vastmaken lukt niet zo goed. De pick-up is zo vriendelijk om onze ton aan de marine af te zetten.
‘Is dat nu kat of een aapje?’ vraag ik me af. Ik ga wat korter bij en inderdaad het zien er lieve aapjes uit. Er komen er nog meer bij en ze balanceren over de elektriciteitsdraad. De klauwaapjes (Callitrichinae) hebben precies pluimpjes in hun oren en een gestreepte staart.

Het hoog Mister Bean gehalte van John (SY Dandelion) is een aanslag op onze lachspieren. Binnen enkele dagen is hij jarig en wij verrassen hem met zondagspannenkoeken ontbijt. We maken ook nader kennis met de sympathieke Brazilianen Wagner en Nueza van SY Levo Vento.
SY Hembadoo is in aantocht met motor problemen, we blijven stand-by om hun eventueel te helpen.