Na carnaval eindigt de zomervakantie en hiermee ook de zwoele dagen. Clara en Rodolfo nemen ons mee op uitstap. Zuidwaarts passeren we bekende drukke stranden, dan komen de natuurlijke stranden en openvelden. Het regenachtig weer geeft mooie wolkenformaties. In Miramar staat pizza op het menu.
Noordwaarts, voorbij de hoge buildingen van het centrum, zijn er enorme grasvelden (pampas) met koeien. Santa Clara is een authentiek plaatsje met vele kleurrijke huizen in het groen. 
In Mar Chiquita is een grote lagune die uitmondt in de Atlantische oceaan. Kitesurfers halen hun hart op. Veel vogels voelen zich er thuis. Voor flamingo’s is het niet de juiste tijd van het jaar. 
Op een windstille dag meet Oscar Salas, bijnaam Pato (=eend) van North Sails de zeilen op.
De Duitse zeilboot CHULUGI van Joanna en Marcel is toegekomen, we hebben hun vorig jaar ontmoet in Lamin Lodge Gambia. Nico, hun naakte hond, maakt vrolijk deel uit van de zeilerfamilie. 
Clara en Rodolfo stoken het vuur voor typische Argentijnse PARRILLA en we gebruiken het ook voor een vis papiot. In de tuin staat een mega citroenverbena struik, hiervan kan ik lekkere thee maken. 
Als we op 29 maart, voorlopig de laatste keer dat we met Clara en Rodolfo lunchen, is de dagschotel GNOCHHI. Het is een vorm van pasta die verwijst naar de ambtenaren die op de 29ste hun loon krijgen 
De wind zou een bontgenoot van de zeiler moeten zijn. Toen onze neuzen richting zuid stonden was er storm of wind uit het zuiden. Nu we beslist hebben om terug naar Uruguay te varen, om daar de boot op het droge achter te laten, blijft een stabiel hoge druk gebied constant NO wind geven.
De wachttijd wordt opgevuld met klussen zoals: de waterkeerring op de as van de waterpomp vervangen, nazicht kompas, boren van een vulopening extra dieseltank…….
Onze dagelijkse beweging krijgen we door: wandelingen langs de oceaan, naar de lavadora (wasserij) te gaan, boodschappen te doen, veel wijn te kopen, het afschuimen van de vele ferreteria’s (doe-het-zelvers).
Er komt een klein gunstig weervenster om in 2 dagen Piriapolis te bereiken, we zouden voor vrijdag avond er moeten zijn, want daarna voorspellen ze weer teveel wind.
De kolonie zeeleeuwen die hier huist wordt beschermd. Grommen dat ze kunnen, het zien er geen lieverdjes uit. 
Wereldzeilers vinden hier een rustpunt. Hun verhalen fascineren ons. Clara en Rodolfo van Argentinië, hebben met hun boot “Bastardo” samen met een hond en twee katten, in 12 jaar heel de wereld omzeilt. Clara is van Noorse afkomst en spreek voortreffelijk Engels. De reismicrobe zit nog altijd in hun bloed. Ze zijn erg met ons begaan, staan ons bij met goede raad. We gaan samen op uitstap naar de ‘Laguna de los Padros’ met een reconstructie van de eerste Jezuïeten kerk en een standbeeld van een gaucho. 
In ‘Sierra de los Padres’ lunchen we met een prachtig view.
De Belgische vlag aan een Kets “Le Grand Jack” is van de Brusselaar Dimitri. In 6 maanden heeft hij het gepresteerd om tot hier te geraken. Hij wil naar de Malvina’s varen, maar het is moeilijk om een vergunning te krijgen. 
“Libertaire” een grote blauwe Franse zeilboot met een jong gezin is ook in 6 maanden van Bretagne tot hier gezeild.
