Category Archives: Seizoen 2017

North Sails

Verschillende clubleden komen langs om ons proficiat te wensen en van sommige krijgen we cadeautjes. Alfonso van boot Crescendo komt even langs gefietst. Zij zijn in de marina Olivos, ongeveer 7km richting Beunos Aires. Door sterke oostenwind schokte hun boot zo hard dat ze niet konden slapen. Wij liggen veel beter beschermd en hebben er bijna niets van gevoeld. Een goede filosofische uitspraak van Alfonso is: “Perfection, c’est pour Dieu”.
Wanneer zal Martin onze nieuwe zeilen brengen? Zwaar beladen komt hij na 17 uur toe. In een haast, want Martin moet nog met zijn vrouw gaan winkelen, worden de nieuwe zeilen gehesen en gekeurd. Ze zien er keurig uit.
Nu nog een plaatsje zoeken in de al overvolle Sunshine om de oude zeilen, die we als reserve willen meenemen te bewaren.
Fons berekent de lengte van de 3 reeflijnen en koopt er een blauw, rood en groen touw voor.
De procedure voor het taksvrij aankopen van zeilen is eenvoudiger als we Argentinië snel verlaten. Met de papieren, in zesvoud ingevuld, nemen we de rustige kusttrein naar de douane in Tigre.
De migratie stempelt ons paspoorten. We weten niet wat ons overkomt, de vriendelijke man van de douane stelt ons voor om met ons naar de Prefectura te rijden. In San Fernando kan de Prefectura ons niet uitklaren en we rijden verder tot San Isidro.
Volgens de dame van de douane is de “Seibo” de nationale bloem van Argentinië.
De douane neemt een foto van de Sunshine met zijn nieuwe zeilen en brengt ons dan tot de voordeur van North Sails. In de vlucht zien we Martin om het gestempeld papier van de douane te geven. We nemen de trein naar het centrum terug tot San Isidro, zo kunnen we nog lekker volkoren brood en verse empanada’s kopen.

 

Zaterdag 4 november 2017: vertrek 6h30 – aankomst 16h30
San Isidro – Colonia del Sacramento: 35NM

We zullen het missen. De rust, het groen, de vogeltjes, de boot die stil ligt, maar vooral de hartelijke mensen. Juan, mucho mucho gracias, om voor meer dan 14 dagen deel te mogen maken van YCSI; een club op mensenmaat.
Heel voorzichtige varen we door het ondiepe water. We zijn niet de enige die van deze ochtend glorie genieten, het is weekend en ideaal weer om te zeilen.
Voorbij de vaargeul is het water diep genoeg en zetten we de nieuwe zeilen. Met halve wind van rond 12kts. haalt de Sunshine een snelheid van 7 kts. Rondom ons zien we kleurrijke spinakkers.
In de Jachthaven van Colonia is het overbevolkt. We kunnen nog net een van de laatste vrije mooring nemen.
In het promofilmpje van de “Hoor&Moor” haak, gaat het nemen van de mooring gemakkelijk dan in werkelijkheid.
Het servicebootje vaart 4 keer op en af voor wij aan de beurt zijn. Eerst gaan we geld afhalen en wat kopen in de winkel om kleinere geldbriefjes te hebben. De vorige keer bij de immigratie hier, hadden ze zogezegd geen wisselgeld. In de grote ferryterminal is er weinig beweging. Wij moeten er 2 uur wachten voor we eindelijk onze stempels krijgen.
We trakteren ons op een parrilla; een chorizo voor Fons en groenten voor mij. Op de grote houten steiger kunnen we nog een glimp opvangen van de zonsondergang voordat het servicebootje ons terug naar de Sunshine brengt. Er kan niets boven het kuipterras. Zondag aanschouwen we de vertrekkende Porteñas, zo worden de mensen van Buenos Aires genoemd en betekend bewoners van de haven.
Plichtbewust brengen we de gestempeld papieren bij de Prefctura.
Met een gunstig weervenster voor enkele dagen zullen terug zuidwaarts varen, naar Mar del Plata.

Buenos Aires

We vieren mooi weer, jasmijnbloemen verspreiden een heerlijke geur. Als de vogels niet fluiten, fluit de man in het overzetbootje.
“La Catedral de San Isidro” is mooi gerestaureerd, in het centrum is het druk.
De fietsjes zijn uit de bak gehaald, het is gemakkelijker om de was weg te brengen en boodschappen te doen. Als we op zondag langs de kust fietsen, richting Olivos, zien we veel zeilers en een massa zonnekloppers op het groene strand.
De kabel in de voorstag is vervangen. Hiervoor klimt Fons 2 keer in de mast.
Op de clubavond is er veel belangstelling voor onze reis. Er wordt echte Argentijnse Asado geserveerd en groentjes speciaal voor mij. We voelen een hoog knuffelgehalte bij de Argentijnen.
Het treinstation in het centrum van San Isidro is 2km van de marina en rijdt tot Retiro. Buenos Aires (spaans voor gunstige winden) is de hoofdstad met ruim 3 miljoen inwoners; van het zuiden de meest westerse aandoende stad. Tussen 1880 en 1930 was er een grote welvaart en opende Argentinië zijn deuren voor miljoenen immigranten voornamelijk uit Spanje en Italië. Democratische verkozen regeringen wisselden af met militaire dictaturen.
In 2001 kende Argentinië een economische catastrofe, vele mensen leven nog onder de armoede grens.
Via “Plaza Fuerza Aérea Argentina” met “Torre Monumental” en “Plaza San Martin” stappen we naar de meer dan 100m brede Av. 9de Julio met een 67m hoge obelisk.
Av. De Mayo leidt ons naar het beroemde Plaza de Mayo, genoemd naar de stichting van de Argentijnse republiek in mei 1810. Het is de plek waar sinds 1977 elke donderdag ‘Madres des Desaparecidos’ ‘de dwaze moeders’, nu grootmoeders, verzamelen met foto’s van hun vermiste kinderen. Het is het politieke hart waar protesten plaatsvinden. Dit merken we aan de bewaking en de barricades. In “Casa Rozada” zetelt de regering. De kleur roze (=rood&wit van de partijen) is bedacht om de vrede te bewaren. Vanaf het balkon sprak Evita Peron het volk toe.
Cabildo( raadzaal) bevindt zich tegenover het Roze Huis en heeft een oude structuur. Het werd aan twee kanten gesloopt voor de bredere Avenidas. Het is nu een historisch museum.
De brede Av. Roque S.Peña, met een verzicht op de Obelisk, scheidt Cabildo van de Kathedraal.
 De kathedraal geeft ons eerder een indruk van een Griekse tempel. Door de barricades kunnen we er alleen binnen langs een kleine zijingang en zien dan een kathedraal in al zijn glorie. In de kapel aan de rechterkant ligt het mausoleum van José de San Martin; vrijheidsstrijder en nationale held.
In Puerto Madero, vernoemt naar de ontwerper, zijn de oude magazijnen gerenoveerd tot hippe eethuizen. In de oude haven is er een nieuwe jachthaven en een moderne brug: ‘Puenta de la Mujer’ (vrouwenbrug). 
De explosieve ontwikkeling van de hoofdstad weerspiegelt in de enorme wolkenkrabbers
Op zoek naar tango stappen we 2 keer de lange drukke winkelwandelstraat. Niet het favoriete ding voor Fons. Helaas zijn we niet op de juiste moment op de juiste plaats. We zullen hiervoor nog eens moeten terugkeren.

Yacht Club San Isidro

Het probleem van de toiletpomp is opgelost, in Montevideo vonden we een nieuwe ‘Jabsco look-a-like’ pomp.
We hebben een “Hook&Moor” haak aangeschaft dit is een Zweeds ingenieus systeem, nu zal het nemen van elk mooring feilloos gaan.
De dames van de DNH kunnen lachen met ons Spanliche. De man van de Prefectura is niet in zijn nopjes, we moeten 3 keer bij hem langs gaan voor hij zin heeft om de nodige stempels te zetten. Het kleine hokje waarin hij moet zitten heeft blijkbaar geen gunstige invloed op hem. Bij immigratie aan de terminal krijgen we de uitklaringstempel om Uruguay te verlaten.
’s Avonds ziet Fons pas de mail van Juan YCSI dat het beter is te wachten tot donderdag omdat de ZO wind de waterstand zal verhogen. Fons wil de veel korter route langs het ondiepe water wagen.

 

Woensdag 18 oktober 2017: vertrek 8h30 – aankomst 16h30
Colonia del Sacramento – San Isidro: 35NM

De vuurtoren van Colonia wordt langzaam kleiner, die van een eilandje groter.
Heel de Rio de Plata is bezaaid met wraken, soms komt er nog een mast boven water. We laveren ons ertussen door. De skyline van Buenos Aires tekent zich steeds duidelijker af. We steken het kanaal voor de grotere boten over en volgen de waypoints die Juan heeft doorgestuurd. Het dieptealarm piept de hele tijd. We worden opgeroepen via VHF, het is Yaghana van YCSI.
Ze komen langs ons varen en de 4 mannen roepen enthousiast “Bienvenido a Argentina” en begeleiden ons naar de yacht club. Het wordt spannend als de diepte meter daalt tot 2m, dat is nog 10cm onder de kiel. Er liggen heel veel boten aan beide oevers. We krijgen een ereplaats toegewezen en worden al direct uitgenodigd in het clubhuis aan de overkant, om wat hartig en zoets te nuttigen.
Het clubhuis ligt in het groen, omgeven door grote bomen. Deze keer wordt het zoekwerk tot een minimum beperkt. Juan leidt ons rond en helpt met het papierwerk en een nieuwe gasfles. We vallen van de ene verwondering in de andere, een betere ontvangst kunnen we niet wensen en voelen ons de koning te rijk. We zijn dankbaar om zoveel gastvrije mensen te ontmoeten.