Category Archives: Seizoen 2017

Nécochea

De inspectie van de Prefectura brengt meer stress dan verwacht. In de meeste nautica-winkels zijn de prijzen van de vuurpijlen het driedubbel van Europa en de geldigheid is 2jaar, bij ons is dat 4jaar. In hun reglement staat dat er 6 stuks van elk (hand en parachute) nodig zijn terwijl internationaal 4 voldoende zijn. De Duitsers en Engelsen zijn ons voor geweest, hebben de voorraad opgekocht; wij bezoeken verschillende winkels en wachten op een nieuwe levering. Ondanks de onderhandelingen van Rodolfo met de Prefectura moeten we de 2000 peso’s (=100euro) boete betalen.
Mar-del-Plate is de laatste plaats waar we ons gemakkelijk kunnen bevoorraden. Fons haalt 260liter diesel en 30liter benzine. Met elk bezoek aan de supermarkt komen we met uitpuilende rugzakken terug tot de voeding en drank bakken overvol zijn. Dankzij de inspanningen van Clara en Rodolfo kunnen we onze plastieken gasfles laten vullen. Clara geeft ons een machete cadeau, nu zijn we gewapend tegen de kelp.
Speciaal voor Yorrit, een foto van de zeilvliegers


Vera, een Swan 47, met de sympathieke Duitsers Britta en Michael, ligt aan de steigers buiten de jachthavenkom.
We krijgen een paar serieuze onweders. Het wisselvallig weer en vooral de wind is het voornaamste gespreksonderwerp.
Maandag, na de controle van de Prefctura, vertrekken de Engelsen en de Duitsers, ze hopen zover mogelijk zuid te geraken.

 

Dinsdag 12 december 2017: vertrek 5h30 – aankomst 19h
Mar-del-Plata – Nécochea: 75NM

Wij wagen maar een klein stapje. Het grootzeil hijsen we in de havenkom. Na een tijdje kalmeert de rommelige oceaan. Met halve wind halen we een comfortabele snelheid. De zon maakt de zeiltocht nog aangenamer. Een paar uur voor aankomst is de wind op. Op de rivier Quequen zien we eerst grote graansilo’s en daarna roestige bootmonsters waarvan een tegen een ingestorte brugpeiler ligt.Alfonso en Adrien van Cresendo komen naar ons toe gegroeid om te helpen aanleggen langs Adagio in Yacht Club Vito Dumas.

Opnieuw zuidwaarts!

Trommelaars stappen elk weekend door de oude straten van Colonia.

Een motorboot met een jonge onervaren bemanning wringt tussen de moorings en de touwen geraken verstrengeld in de schroef. De wind blaast hun boeg met een dreigend anker naar de Sunshine. De hele avond staan we paraat om het gevaarte op afstand te houden. Een duiker heeft zeker 1 uur nodig om de touwen uit de schroef te los te maken.
Maandag vaart een grote Argentijnse zeilboot heel brut naar de steiger. Fons schelt naar hun. Een teken om te vertrekken?

 

Dinsdag 21 november 2017: vertrek 17h30 – woensdag 22 november 2017: aankomst 13h
Colonia – Buceo Montevideo: 95 NM

We zijn aangenaam verrast als de dame van DNH zegt dat we geen liggeld moeten betalen.
Rustig varen we voorbij ‘Punta Rita’; daar hebben we het filmpje van de zonsondergang gemaakt.
Nu zien we het van op het water.
De eerste uren hebben we lichte westenwind, op de neus dus. Dan draait hij noord, neemt tot en vult de zeilen. Fons neemt het grootste gedeelte van de nachtwacht voor zijn rekening.
We verkiezen om eerst naar Montevideo te varen, dit is een betere positie om naar het zuiden te zeilen.
Donderdag blaast de sterke zuidenwind zoveel water in de haven dat de steigers onderstaan. De Sunshine is niet tevreden en snokt aan de touwen.

 

Vrijdag 24 november 2017: vertrek 19h30 – Zondag 26 november 2017: aankomst 12h15
Buceo – Mar del Plata: 208NM

De wind gaat liggen en de rust keer weer.
Langzaam wordt de skyline van Montevideo kleiner en kunnen we Uruguay letterlijk achterons laten.
Onze Volvo Penta ronkt 10 uur, dan is de wind terug wakker en duw de Sunshine vooruit.
Het bruine water van Rio de la Plata verandert naar oceaan turquois. De nachten zijn koud. De zonopgangen en zonondergangen mooi. Het laatste etmaal zien we 2 zeilers dezelfde koers als ons varen. In de morgen toert een groot Armada schip rond dat terugkomt van het zoeken naar de verdwenen onderzeeër. De bemanning van een vissersboot wuift naar ons.
Aan de ingang van de haven, verwelkomt een groot Christusbeeld ons met open armen.
We kennen het hier en varen, in deze enorme havenkom, direct naar de jachthavens. De voetgangersbrug gaat voor ons open en kunnen aanleggen op steiger 4 van CNMP. Bij YCA meren de Duitse ‘Hembadoo’ en Engelse ‘Dandelion’ zeilboten af. Het is warm en zonnige, ik kan niet snel genoeg dat thermisch gedoe uitdoen.
Carola, een supervrouw en het manusje van alles, herkent ons dadelijk. Ook al storen we haar in de drukte van een prijsuitreiking voor een laser zeilwedstrijd, toch helpt ze ons verder.
Een vriendelijk jongeman van de Immigratie geeft de nodige stempels en fotocopies. De Prefectura wil ons past verder helpen als we bij de gezondheidsinspectie geweest zijn, maar deze werken op zondag niet.
Wij spoelen het zout van de Sunshine en van ons huid. Sinds hele lange tijd zien we nog eens een regenboog.
Maandag laat de zuidenwind de temperatuur zeker met 15°C zaken, topjes zijn vervangen door windjacks. De bemanning van de 3 binnengekomen zeilboten schuiven beurteling langs bij al de autoriteiten. De Perfectura meldt dat ze de boot willen controleren op veiligheidsvoorschriften. Tot zover hebben ze dat grondig gedaan op de Duitse en Engelse boot.
Clara en Rudolfo, mensen naar ons hart, nodigen ons uit voor een etentje. Om 18h30 wanneer we klaar staan om met Rudolfo mee te gaan, dan komen de mannen van de Prefectura naar de Sunshine voor inspectie, Rudolfo assisteert. We zullen de vuurpijlen die enkele maanden vervallen zijn moeten vervangen.
Met vertraging kunnen we genieten van Clara’s heerlijke ‘tarte de atun’.

Terug van weggeweest!

Woensdag in de late namiddag komt Crescendo toe. We zijn blij om Alfonso, Nathalie en Adrien terug te zien. Ze zijn amper naast ons afgemeerd of de wind neemt in snel tempo toe. Dit oncomfortabel gevoel aan boord hebben ze teveel gehad in Olivos en ze besluiten een mooring te nemen bij de andere pier die meer bescherming bied.
Een paar keer per dag roeien ze naar de Sunshine om zo aan wal te gaan. Het is elke keer een goede gelegenheid om met een espressootje de weerberichten en route uitgebreid te bespreken. Adrien vindt onze elektrische vliegen vliegenvanger formidabel en noemt hem “raket magic”
Bijna elke dag kunnen we vanuit de kuip genieten van een mooie zonsondergang.
Naar het weekend toe begint opnieuw de invasie van Argentijnse boten. Ene doet zotte stoten bij het aanleggen en ramt bijna de Sunshine. Alfonso biedt met zijn dingy hulp.
Zaterdag staan de laagste steigers onder water. De party-gangers struikelen over de boten naar elkaar toe.
Crescendo neemt de beslissing om zondagmorgen al te vertrekken richting Mar del Plata.

 

Maandag 13 november 2017: vertrek 7h20 – dinsdag 14 november 2017: aankomst 4h
Colonia – Colonia: 80NM

Met een briesje verlaten we de haven. Al motorzeilend halen we een comfortabel snelheid en kan ik ’s middag een warme maaltijd maken. Stilaan neem de wind toe en draait hij meer naar het oosten, recht op de neus. Eerder en sterker dan voorspelt. Al opkruisend proberen we vooruit te komen. De stuurautomaat kan het onregelmatig golfpatroon niet aan. Fons neemt het stuur over. Voor hem is het ook moeilijk om koers te houden. Na enkele uren opboksen tegen wind en stroming besluiten terug te keren naar Colonia. De nachtwachtminuten duren voor mij ellenlang. De zeeziektepillen zijn niet opgewassen tegen de donkere venijnige golven.
In het holst van de nacht, op een bewegende boot een bewegende mooring nemen is geen gemakkelijk opdracht. Moe en onvoldaan kruipen we in onze beddenbak. Laat Uruguay ons niet los of laten wij Uruguay niet los?
Onze bezorgdheid over Crescendo wordt weggenomen als we vernemen dat ze gezond en wel in Mar del Pata zijn toegekomen.