Trommelaars stappen elk weekend door de oude straten van Colonia.

Een motorboot met een jonge onervaren bemanning wringt tussen de moorings en de touwen geraken verstrengeld in de schroef. De wind blaast hun boeg met een dreigend anker naar de Sunshine. De hele avond staan we paraat om het gevaarte op afstand te houden. Een duiker heeft zeker 1 uur nodig om de touwen uit de schroef te los te maken.
Maandag vaart een grote Argentijnse zeilboot heel brut naar de steiger. Fons schelt naar hun. Een teken om te vertrekken?

Dinsdag 21 november 2017: vertrek 17h30 – woensdag 22 november 2017: aankomst 13h
Colonia – Buceo Montevideo: 95 NM

We zijn aangenaam verrast als de dame van DNH zegt dat we geen liggeld moeten betalen.
Rustig varen we voorbij ‘Punta Rita’; daar hebben we het filmpje van de zonsondergang gemaakt.
Nu zien we het van op het water.
De eerste uren hebben we lichte westenwind, op de neus dus. Dan draait hij noord, neemt tot en vult de zeilen. Fons neemt het grootste gedeelte van de nachtwacht voor zijn rekening.
We verkiezen om eerst naar Montevideo te varen, dit is een betere positie om naar het zuiden te zeilen.
Donderdag blaast de sterke zuidenwind zoveel water in de haven dat de steigers onderstaan. De Sunshine is niet tevreden en snokt aan de touwen.

Vrijdag 24 november 2017: vertrek 19h30 – Zondag 26 november 2017: aankomst 12h15
Buceo – Mar del Plata: 208NM

De wind gaat liggen en de rust keer weer.
Langzaam wordt de skyline van Montevideo kleiner en kunnen we Uruguay letterlijk achterons laten.
Onze Volvo Penta ronkt 10 uur, dan is de wind terug wakker en duw de Sunshine vooruit.
Het bruine water van Rio de la Plata verandert naar oceaan turquois. De nachten zijn koud. De zonopgangen en zonondergangen mooi. Het laatste etmaal zien we 2 zeilers dezelfde koers als ons varen. In de morgen toert een groot Armada schip rond dat terugkomt van het zoeken naar de verdwenen onderzeeër. De bemanning van een vissersboot wuift naar ons.
Aan de ingang van de haven, verwelkomt een groot Christusbeeld ons met open armen.
We kennen het hier en varen, in deze enorme havenkom, direct naar de jachthavens. De voetgangersbrug gaat voor ons open en kunnen aanleggen op steiger 4 van CNMP. Bij YCA meren de Duitse ‘Hembadoo’ en Engelse ‘Dandelion’ zeilboten af. Het is warm en zonnige, ik kan niet snel genoeg dat thermisch gedoe uitdoen.
Carola, een supervrouw en het manusje van alles, herkent ons dadelijk. Ook al storen we haar in de drukte van een prijsuitreiking voor een laser zeilwedstrijd, toch helpt ze ons verder.
Een vriendelijk jongeman van de Immigratie geeft de nodige stempels en fotocopies. De Prefectura wil ons past verder helpen als we bij de gezondheidsinspectie geweest zijn, maar deze werken op zondag niet.
Wij spoelen het zout van de Sunshine en van ons huid. Sinds hele lange tijd zien we nog eens een regenboog.
Maandag laat de zuidenwind de temperatuur zeker met 15°C zaken, topjes zijn vervangen door windjacks. De bemanning van de 3 binnengekomen zeilboten schuiven beurteling langs bij al de autoriteiten. De Perfectura meldt dat ze de boot willen controleren op veiligheidsvoorschriften. Tot zover hebben ze dat grondig gedaan op de Duitse en Engelse boot.
Clara en Rudolfo, mensen naar ons hart, nodigen ons uit voor een etentje. Om 18h30 wanneer we klaar staan om met Rudolfo mee te gaan, dan komen de mannen van de Prefectura naar de Sunshine voor inspectie, Rudolfo assisteert. We zullen de vuurpijlen die enkele maanden vervallen zijn moeten vervangen.
Met vertraging kunnen we genieten van Clara’s heerlijke ‘tarte de atun’.

Verschillende clubleden komen langs om ons proficiat te wensen en van sommige krijgen we cadeautjes. Alfonso van boot Crescendo komt even langs gefietst. Zij zijn in de marina Olivos, ongeveer 7km richting Beunos Aires. Door sterke oostenwind schokte hun boot zo hard dat ze niet konden slapen. Wij liggen veel beter beschermd en hebben er bijna niets van gevoeld. Een goede filosofische uitspraak van Alfonso is: “Perfection, c’est pour Dieu”.
Wanneer zal Martin onze nieuwe zeilen brengen? Zwaar beladen komt hij na 17 uur toe. In een haast, want Martin moet nog met zijn vrouw gaan winkelen, worden de nieuwe zeilen gehesen en gekeurd. Ze zien er keurig uit.
Nu nog een plaatsje zoeken in de al overvolle Sunshine om de oude zeilen, die we als reserve willen meenemen te bewaren.
Fons berekent de lengte van de 3 reeflijnen en koopt er een blauw, rood en groen touw voor.
De procedure voor het taksvrij aankopen van zeilen is eenvoudiger als we Argentinië snel verlaten. Met de papieren, in zesvoud ingevuld, nemen we de rustige kusttrein naar de douane in Tigre.
De migratie stempelt ons paspoorten. We weten niet wat ons overkomt, de vriendelijke man van de douane stelt ons voor om met ons naar de Prefectura te rijden. In San Fernando kan de Prefectura ons niet uitklaren en we rijden verder tot San Isidro.
Volgens de dame van de douane is de “Seibo” de nationale bloem van Argentinië.
De douane neemt een foto van de Sunshine met zijn nieuwe zeilen en brengt ons dan tot de voordeur van North Sails. In de vlucht zien we Martin om het gestempeld papier van de douane te geven. We nemen de trein naar het centrum terug tot San Isidro, zo kunnen we nog lekker volkoren brood en verse empanada’s kopen.

Zaterdag 4 november 2017: vertrek 6h30 – aankomst 16h30
San Isidro – Colonia del Sacramento: 35NM

We zullen het missen. De rust, het groen, de vogeltjes, de boot die stil ligt, maar vooral de hartelijke mensen. Juan, mucho mucho gracias, om voor meer dan 14 dagen deel te mogen maken van YCSI; een club op mensenmaat.
Heel voorzichtige varen we door het ondiepe water. We zijn niet de enige die van deze ochtend glorie genieten, het is weekend en ideaal weer om te zeilen.
Voorbij de vaargeul is het water diep genoeg en zetten we de nieuwe zeilen. Met halve wind van rond 12kts. haalt de Sunshine een snelheid van 7 kts. Rondom ons zien we kleurrijke spinakkers.
In de Jachthaven van Colonia is het overbevolkt. We kunnen nog net een van de laatste vrije mooring nemen.
In het promofilmpje van de “Hoor&Moor” haak, gaat het nemen van de mooring gemakkelijk dan in werkelijkheid.
Het servicebootje vaart 4 keer op en af voor wij aan de beurt zijn. Eerst gaan we geld afhalen en wat kopen in de winkel om kleinere geldbriefjes te hebben. De vorige keer bij de immigratie hier, hadden ze zogezegd geen wisselgeld. In de grote ferryterminal is er weinig beweging. Wij moeten er 2 uur wachten voor we eindelijk onze stempels krijgen.
We trakteren ons op een parrilla; een chorizo voor Fons en groenten voor mij. Op de grote houten steiger kunnen we nog een glimp opvangen van de zonsondergang voordat het servicebootje ons terug naar de Sunshine brengt. Er kan niets boven het kuipterras. Zondag aanschouwen we de vertrekkende Porteñas, zo worden de mensen van Buenos Aires genoemd en betekend bewoners van de haven.
Plichtbewust brengen we de gestempeld papieren bij de Prefctura.
Met een gunstig weervenster voor enkele dagen zullen terug zuidwaarts varen, naar Mar del Plata.