Dinsdag 19 januari 2016: vertrek 11h30 – aankomst 15h40
Banjul – James eiland: 20NM

Alleen op de Gambia rivier. De rivier is enorm breed, kronkelig en er is weinig beweging te bespeuren. James eiland is een klein stukje verdronken land met een fort gebruikt bij de slavenhandel. Bij zonsondergang nestelen pelikanen in de grote Baobabbomen.

 

Woensdag 20 januari 2016: vertrek 8h45 – aankomst 16h00
James eiland – Tendaba: 43NM

We zijn juist vertrokken of we krijgen het gezelschap van een school grote dolfijnen. Telkens als we een foto willen nemen verdwijnen ze.
Als ik met het waswater de kuip poets, voel ik me een Afrikaanse vrouw die krom gebogen voor haar hut veegt.
We komen in Tendaba toe met laag water en als we met het bijbootje naar de kant varen raakt het motortje verwart in een verloren visnet. De havenmeester in spe en een hele boel kinderen verwelkomen ons. In het toeristisch safarikamp drinken we een koel bier en tonic.

We nemen het risico om in het zeer pover locaal restaurant van de havenmeester te eten. Terwijl we wachten praten we met de schoolmeesters en de kinderen. Twee stoelen worden naar binnen gedragen en gezet bij een tafeltje waarop een kaars staat.
We krijgen veel rijst, goed gekruid, weinig groenten en gebakken vis in een plastieken bord opgediend en een fles water. Romantisch etentje met zonsondergang en zicht op de rivier met de Sunshine.

 

Donderdag 21 januari 2016:
Tendaba – Kau-Ur: 40NM

Het is eentonig, aan beide kanten van de rivier een groen muur van mangroven, af en toe onderbroken met een nederzetting. Het blijft goed opletten voor zandbanken, vissers in uitgeholde boomstammen, visnetten over bijna de hele breedte van de rivier, wrakken (Devils point!)en de ferry’s.
We varen voorbij het Elephant- (zonder olifanten) en het Sea Horse eiland (Portugese ontdekkers zagen hier nijlpaarden).
We hebben verschillende ankerpogingen nodig, het blijft vrij diep en dichtbij de mangroven.

 

Vrijdag 22 januari 2016: vertrek 14h15 – aankomst 17h45
Kau-Ur – Niani Mara: 23NM

In de morgen is het tij tegen, daarom gaan we hier proberen reserve diesel te vinden. Aan de oever waar ook de overzet komt zijn vrouwen bezig met de was.
De weg naar het dorp loopt door de rijstvelden. Verschillende keren kruist een ezelskar ons pad.
We ontmoeten een oud leraar van 75 die vloeiend Engels spreekt. Hij hoort niet goed en begrijpt niet naar wat we opzoek zijn.
Hij loodst ons naar een grote school met een heel sympathiek schoolhoofd.
We zoeken onze weg terug naar de boot en halen de reserve tank. De zon brandt genadeloos wanneer we terug in het dorp komen. Door de rode stoffige straat stappen tot bij de kruising van de grote weg. Hier hebben ze dure diesel in plastieken containers. Het schoolhoofd brengt onze jerrycans op zijn moto naar de oever van de rivier.
Schatten van kinderen roepen contant “hello” en “toubab” (white man), wuiven en leiden ons om de tuin om zoveel mogelijk snoepjes te verzamelen. Sommige zijn arrogant.
Het is na 14h als we het anker terug kunnen ophalen. De rivier gaat van brak naar zoet water en wordt langzaam smaller. Langs de rivier verminderen de mangroven en staan grote verlaten pindafabrieken. De eilanden zijn talrijk, we merken juist op tijd dat we er eentje aan de verkeerde kant willen passeren. We varen voorbij het originele Afrikaans dorp Kundang Tenda om wat verder het anker te droppen.

 

Zaterdag 23 januari 2016:
Niani Mara – BaBoon Island – Kuntaur: 16NM

We vertrekken zo vroeg mogelijk, varen langs Bird Island en de rode berg van Kassang tot voorbij Kuntaur en zo het Nationaal Park in.
Rangers komen langs varen en vragen een ‘fee’ om in het park te komen. Tussendoor krijgen we weer de vraag of we dochters hebben en als we hun willen voorstellen. De mannen rond de dertig zeggen dat ze niet getrouwd zijn en een Belgische vrouw willen. Ze stellen voor dat wij de benzine betalen en dat ze ons dan korter bij het eiland brengen zodat we beter kunnen waarnemen.
We zien verschillende vogels, een paar apen en een levendige green monkey. Chimpansees worden hier beschermd.

De nijlpaarden, waarvoor we eigenlijk zo ver gevaren zijn, houden zich schuil. Met hoog tij zijn ze moeilijker te spotten en als er veel wind is blaas deze het water in hun neus. We zijn hier niet op het juiste moment.
We varen terug naar Kuntaur en ankeren voor vervallen koloniale huizen. Een grote kudde koeien wordt door de rivier gedreven, sommige hebben moeite om de overkant te bereiken.

 

Zondag 24 januari 2014: vertrek 12h – dinsdag 26 januari: aankomst 18h15
Kantaur – Banjul : 132NM

In de morgen stappen we door de rijstvelden naar Wassu, hier staan een verzameling menhirs in cirkels, vergelijkbaar met Stone Henge.
We komen weer lieve kinderen tegen, sommige kruipen onder je vel. Je wilt graag meer voor hen betekenen; maar waar begin je en waar eindigt het? Het is wat het is! Met een banaan, die zij te koop aanbieden, en een ‘pen’ krijg je een ‘big smile’ and ‘thank you’

Rond de middag stijgt de temperatuur gemakkelijk boven de 35°C. We vangen onze terugweg aan.
Een paar dagen belemmert fijn zand vanuit de Sahara het zicht.
Zondag, als de zon bijna ondergaat, ankeren we terug in haven van Banjul, tussen andere boten en vele wrakken die door pelikanen zijn ingepalmd.

 

Maandag 25 januari 2016: vertrek 15h30 – Dinsdag 26 januari 2016: aankomst 11h
Banjul – Lamin Lodge: 7NM

We zijn dringend aan bevoorrading toe. Banjul mist elke charme van een hoofdstad, door de vuilnisbelten en vele oude truck van de containerhaven. Door de warmte is ons drinkwater verzweet. Met een taxi laten we 96 liter aanvoeren. De waterkraan staan te veraf om de tanken volledig te vullen. Als in de dieseltank 75 liter bijgevuld is, varen we richting Lamin Lodge. Het gaat naar laag tij en we moeten extra opletten voor de diepte. Een mijl voor onze bestemming gooien we het anker. We zijn omringt door mangroeven en vissersbootjes, waarvan we vrouwenstemmen horen.
Dinsdag morgen bij het ontbijten, horen we vogels die ‘porvavor’ roepen. Als het naar hoog tij gaat, varen we de bocht om en zien het houten staketsel liggen met een heel ankerdorp. De kiel raakt de even de grond, we keren terug en zoeken wat dieper water.
Het is hier een aangename rustige plek midden in de natuur.
In de Lodge voelen de apen zich thuis; ze ritsen mijn flesje tonic van tafel. Fons zijn bier laten ze met rust, het zullen moslimapen zijn.

Er is concurrentie tussen de boys; om brood te halen, om water te brengen, om de was te doen, om benzine te halen of om hun familie te bezoeken.

Dinsdag 5 januari 2016: vertrek 8h30 – aankomst 14h
Tenerife San Miguel – La Gomera San Sebastian: 31NM

We hebben de hoop dat de simkaart gaat toekomen opgegeven en nog langer wachten zou onze planning in gedrang brengen. Carine verwent ons met een heerlijk kippetje en Luc maakt het ons gemakkelijk voor de laatste inkopen.

Om de motor onder belasting te testen varen we naar La Gomera.

Juist voor de havenmonding van San Sebastian krijgen we een sms dat de simkaart gearriveerd is. Er zit dus niets anders op dan zo snel mogelijk terug naar Tenerife te varen.

Driekoningen is hier een groot kinderfeest. In het stadje is er een grote drukte, een stoet met fanfare.

 

Woensdag 6 januari 2016: vertrek 11h – aankomst 16h
La Gomera San Sebastian – Tenerife Las Galletas: 26NM

In Las Galletas kunnen we onze tanken vullen en krijgen we een plaatsje tussen de mega catamarans, waar Fons de Sunshine feilloos tussen stuurt. Aan de steiger liggen vooral charterboten bevolkt met drukdoende Polen of Russen.

Eindelijk hebben we de lang verwachte simkaart in handen. Fons installeert ze dadelijk in de satelliet telefoon.

 

Donderdag 7 januari 2016: vertrek 15h45 – zaterdag 16 januari 2016: aankomst 15h30
Tenerife Las Galletas – Gambia Banjul: 990NM

Wij zijn in de weer met de laatste voorbereidingen om een aantal dagen op zee door te brengen. Ons langste oversteek en het verlaten van het Europees continent.

Dank je wel om voor ons te duimen. Het gezicht van de oceaan is heel mild, geen deining, geen golven, geen rimpeling. De Sunshine glijdt in een slakkengangetje voort en het leven aan boord is eenvoudig comfortabel. Een zee van tijd om te niksen, te rusten, te overpeinzen, te lezen, te turen. Een walvis laat enkele spuiters zien, dan zijn enorme staartvin voor hij in de diepte verdwijnt. Af en toe is er aan de horizon een vrachtschip te bespeuren. Een vis te vangen is niet gelukt, de lijn in de molen is verward geraakt.

De maanloze nachten geven een uitgesproken heldere sterrenhemel waar het melkwegstelsel goed zichtbaar is. De sterren weerspiegelen op het wateroppervlakte. Soms is er ook een vallende ster. We vinden de nachten koud. De fluoriderende algen geven, vooral als dolfijnen langskomen, een fascinerend lichtspektakel. In de vroege morgen komt in het oosten de maan op als laatste kwartier. De maansikkel ligt hier vlak. De 2 opvolgende nachten is er geen maan te bespeuren NM. De liggende, wassende maansikkel is in de late avond te zien in het westen. Elke nacht groeit ze en blijft ze langer en geeft ze een maangloed over de oceaan. Vele nachten houdt ’n flauwe plezante het kanaal 16 van marifoon gegijzeld met merkwaardige geluiden. Het is even schrikken als in het donker een vliegend vis in de kuip spartelt.

Onze nachtwachten wisselen naar gelang de omstandigheden. Als de wind tot 43kts toeneemt (voorspeld pieken tot 25kts) en er veel (vissers) boten in de buurt zijn, verlengd Fons zijn wacht. De wind geeft meer golven en vermindert het comfort aan boord. Als we de kaap van Dakar passeren op 30NM, ruiken we de houtskoolvuurtjes en worden de golven terug milder. Het duurt een etmaal om de baai tot Gambia over te steken.

We volgen het kanaal tot we in Half Die (Banjul) het anker droppen op aan wijzingen van Famara. Hij helpt ons ook om naar de immigratie te gaan. Het is broeierig warm. Onderweg komen we veel wrakken van truck tegen. En jonge kerel in een schoffel bureau controleert grondig ons paspoort. Om te wachten op zijn chef, lopen we door de smerige straten, opgefleurd door grote, slanke, krachtige vrouwen en kinderen met sprekende ogen, naar de chaotische markt.

Als we terug op het bureau zijn komt een nog jongere kerel, de chef, onze stempel in het paspoort zetten en moeten we voor het visum niets betalen.

Na verschillende nachten op zee is het verlangen naar: het zout van de boot te spoelen, een echte douche i.p.v. wat af te spoelen en een ongestoorde nachtrust zeer groot. Wij worden uit onze nachtrust verstoord door: gezangen, batterij alarm, anker alarm en ontelbaar keer door zeer agressieve muggen. Die het vooral op mij gemunt hebben. Waar zijn we aan begonnen! Waarom niet direct naar de Kaap Verden varen zoals de meeste vertrekkers?

De volgende morgen komt Kunta, navigator bij de Gambia Navy, een babbeltje doen en neemt hij Fons mee om de vuilbak weg te brengen en water te halen. Met een liter water was ik het zout van de ramen en Fons maakt muggengaas voor de ramen. Door een klamboe in de kuip te zetten voor zonsondergang hopen we de muggen op afstand te houden.

Om de dieseltank te vullen leggen we aan de steiger die duidelijk bedoeld is voor grotere boten. Tijdens de wachttijd gaat Fons verschillende keren de flessen water vullen en krijg ik het gezelschap van een jonge matroos. Regelmatig krijgen we de vraag of we getrouwd zijn. Fons antwoord dan heel overtuigend met “ja”. Veel jonge mannen zijn geïnteresseerd in blanke vrouwen.

Maandag brengen we na de boodschappen en geld pinnen, de paparassen bij de douane in orde. Er wordt onderhandeld om geen inspectie aan boord te krijgen. Bij de havenautoriteiten kennen de Pilots (loodsen) België goed, zelfs de rode lichtjes in Antwerpen.

Fons herstelt de windvaan, deze stuurt de boot zonder extra energie. Op de stang is schroefdraad gelast en deze is tijdens de oversteek krom gegaan. Een nieuwe batterijlader is ook geïnstalleerd. Mijn wasmachineobsessie zal ik met handwasje moeten oplossen.

De volgende zorg is om de losgekomen septerpoot van de zeereling te herstellen. Ook de zeereling, die we pas 6 maanden geleden bij Sopromar vernieuwd hebben is terug aan vervangen toe.

Maar eerst gaan we de Gambia rivier verkennen.