Woensdag 11 mei 2016
Bahia Marina – Ilha Bom Jesus: 17NM

Ons wasgoed wordt pas dinsdag namiddag teruggebracht, het zal dus een dagje later worden om te vertrekken. Zeilend laten we de overweldigende stad achter ons, steken de overweldigende baai met industrie over, om te gaan ankeren tussen de overweldigende groene eilanden. Er vliegen keirode vogels met lange bek en nek. Rode ibissen bestaan echt!
 De zon gaat onder achter “Ilha de Sao Antônio”. Genieten!

 

Donderdag 12 mei 2016
Ilha Bom Jesus – Maragogipe: 20NM

We zien alleen de vinnen van een 3tal dolfijnachtige als we naar de rivier “Rio Paraguacu” varen. De groene heuvelachtige oevers weerspiegelen in de vlakke rivier. We zouden kunnen aarden in deze weelderige groene optrekjes.

We varen voorbij een overweldigende grote werf met lelijke mastodonten van boordplatformen.

Bij Maragogipe wordt de rivier terug breder en achter een lange pier, nabij een kleine zeilboot laten we het anker vallen in 4 meter diep water.

 

Vrijdag 13 mei 2016
Maragogipe – Ilha Itaparica: 20NM

Ilha Itaparica is het grootste eiland van de baai en heeft een Marina.
Hier ligt ook de gehavende catamaran “Sep” van de Oostenrijker Sepp. We hebben hem ontmoet in Gambia.

 

Zaterdag 14 mei 2016
Ilha Itaparica – Aratu Iate Club: 20NM

Het beschermd baaitje “Aratu” ligt achter een industrie gebied. In de Marina liggen veel zeilboten van ons kaliber. Wij pikken een mooring op en krijgen service van de marineros om ons naar de kant te brengen. We mogen hier gratis 3 nachten verblijven. Er is een regatta en het restaurant van de Marina is druk bezig met een Italiaans buffet daarom is de keuken gesloten. Wij proberen buiten de haven wat te zoeken maar voelen ons in de straten niet op ons gemak. Een vriendelijke dame van een buurtwinkeltje zorgt dat we verse broodjes kunnen kopen.

Op Pinksterdag duikt Fons onder de boot en vervangt de zinkt anodes van schroef en schroefas. ’s Middag sluiten we aan bij de BBQ en kan Fons zijn vlees tekort aanvullen.

 

Maandag 16 mei 2016
Aratu Iate Club – Marina Pier Salvador: 12NM

Onderweg naar “Marina Pier” horen we een oproep op VHF van “Anastasia”, zij komen van “Terminal Nautica Da Bahia” en gaan ook naar “Marina Pier”. Frank en Sophie zijn al 3 maand in Brazilië en moeten nu voor 2 maand het land uit. Aan de povere steigers liggen Sunshine en Anastasia zusterlijk langs elkaar.
Dinsdag nemen we een gezamenlijke taxi om naar de immigratie, Capitania en douane te gaan. In het toeristisch centrum smullen we van een lekker buffet.

De volgende dagen ontmantelen we de Sunshine en maken onze valiezen klaar.

 

Zondag 22 maart 2016 – maandag 23 maart 2016
Salvador – Frankfurt – Zaventem

Miscommunicaties: de taxi die we om 14h besteld hadden om ons naar de luchthaven te brengen komt niet opdagen en Liesbeth en Leo staan zondag al aan de luchthaven om ons af te halen. Ze gooien hun agenda om en staan er maandagmiddag terug.
Onze thuiskomst is overweldigend; heerlijk om onze kinderen en kleinkinderen te knuffelen, heerlijk thuis te komen in een goed verzorgd huisje en tuintje en te weten dat we weer voor 3 maanden mobiel kunnen zijn. Dank je wel!

We kijken er naar uit jullie in levend lijve te ontmoeten.

Jos en Lief hebben we al op de valreep kunnen strikken.

Even stoefen: hierbij de link naar het artikel in Zilt over Gambia
https://issuu.com/ziltmagazine/docs/zilt120/100

Bahia Marina is goed bewaakt en er liggen veel megamotorjachten. Boatboys zorgen tijdens de week dat de boten er spic&span uitzien, om in het weekend met de eigenaars een toertje te maken. We vallen uit de toon, we wonen op een kleine zeilboot met sporen van een oceaanoversteek. Er hangt wasgoed te drogen en ik knip de haren van de grijze boatboy op een wiebelende steiger, rond zijn oren ben ik heel voorzichtig.
Op de receptie van de marine raden ze ons aan om uit veiligheidsoverwegingen zoveel mogelijk een taxi te nemen. Dat doen we ook om geld te gaan afhalen en inkopen te doen.
Maandag gaan we ons inklaren, dit is niet bij het grote gebouw van Policia Féderal, maar een klein kantoortje in de commerciële haven. Ze nemen hier hun tijd om alles in orde te maken. De douane is in een blauw gebouw korter bij het centrum, hier moeten we nog terug komen met een verklaring van een marina waar we de boot achterlaten. Dinsdag kunnen we naar de “Capitinia dos Portos”. In de voortuin staat het vol met kokosnotenbomen. Wat verder staan vrachtwagens vol geladen met kokosnoten.
We staan bij dag en dauw op, de temperatuur is dan dragelijk om wat werkzaamheden te doen. De vele regenvlagen zorgen dat het grootste gedeelte van het Sahara zand wegspoelt. De bilge, vloerplaten en de koelkast hebben dringend een grote beurt nodig. Onze zoektocht naar wisselstukken is succesvol. Na een week heeft SOS-Nautica het tandwiel en Fons zorgt dat de waterpomp weer feilloos kan draaien. De zeilmaker van North sails is langs gekomen voor het opmeten van een nieuwe genua.
Elke namiddag doen we uitstappen, om boodschappen te doen, de omgeving te verkennen, een geschikte haven te vinden om de boot voor 3 maanden achter te laten.
Zondag, terwijl we pannenkoeken met ijs op het terras bij de marina aan het smullen zijn, is het vreemd dat we onze mast niet kunnen zien. Wat zijn we verbolgen als er een grote zeilboot van de UK Navy op de Sunshine zijn plaats ligt. Ze willen in 1 jaar rond de wereld zeilen. Met de sloep van de marina wordt de Sunshine versleept naar de andere kant van de steiger. Ook raar, aan deze dwars steiger kan die grote boot ook liggen en toen we hier aankwamen zou deze sloep te licht zijn om ons een klein stukje te slepen, we hebben 100 euro moeten betalen om ons binnen te slepen.
Hier is het haventheater anders.
Hier geen zonsondergang van op de eerste rij en geen vogels die ons bezoeken, wel muziek en geuren van de restaurants. De bootnamen: Namaste, Shiva en Santosha roepen fijne herinneringen bij mij op.
Vlak voor jachthaven “Terminal Natutico Da Baiha” is de lift naar de bovenstad. We kunnen deze zien vanuit de kuip. Voor een paar centjes zijn we in de bovenstad “Palourinho”.
Het oude historisch centrum, voor de toerist veilig, is vlakbij naar rechts, maar wij stappen eerst een heel stuk rechtdoor. We worden gewaarschuwd dat het beter is niet in deze straten te wandelen. We tarten het lot niet.

Salvador is de hoofdstad van de deelstaat Baiha en was de eerste hoofdstad van Brazilië. De Portugezen zijn in 1501 deze baai met Allerheiligen binnengevaren. Afrikaanse slaven werden hier aangevoerd zodat de meerheid van de bijna 3 miljoen inwoners mullatten of negers zijn. Op het plein voor de “Mercado Modelo”, met vele toeristische winkeltjes, zien we een optreden van Capoeri, een van oorsprong Afrikaans vechtsport uitgevoerd als dans.
Vlakbij ligt “Rua Belgica”, met gebouwen in erbarmelijke staat.

Het contrast is groot tussen het super modern Shopping center van Barra en de lokale (Afrikaanse) markt van Feira Sao Joaquim.
Slank zijn is hier niet in de mode, de mensen zijn eerder gedrongen.
Salvador heeft 365 kerken, vele hiervan hebben dringend onderhoud nodig. De kerk van Franciscus heeft volgens een gids het meeste goud.
Zaterdag namiddag staat bij een soort Makro gigantisch rijen voor de kassa aan te schuiven. We kijken toe hoe het hier de gewoonte is om vele winkelwaren te droppen vlak voor de kassa. We denken dat ze niet boven hun budget willen gaan.
Het buffet eten, dat per gewicht wordt aangerekend, is lekker en betaalbaar. Fons heeft er geen moeite mee dat Brazilië een bierland is. Ik kan het exotische fruit appreciëren.
We gaan voor enkele dagen de drukke en naar onze indruk chaotische stad ruilen voor rustige ankerplaatsen bij de eilandjes in de baai.
Daarna gaan we naar Pier Marine, hier gaan we de boot achterlaten. We vliegen eind van de maand naar België. We verheugen ons erop om jullie te omarmen.