“Wanneer vertrekken jullie?” is een vraag die we dikwijls krijgen, zo dikwijls dat sommige het niet meer durven vragen, andere denken: “die vertrekken niet meer” omdat we de datum telkens uitstellen.
“Zijn jullie er klaar voor?” is de andere vraag. Maar wanneer ben je er klaar voor of ben je er ooit klaar voor?
De boot ziet er vanbuiten als een vertrekkerboot uit, maar de zonnepanelen, windmolen en AIS moeten nog aangesloten worden, de watermaker en de extra disseltank installeren, heklicht plaatsen, enz.

En wij?

Schijnbaar moest Fons eerst de kaap van 60 overschreden hebben. Half oogst geven de kinderen een fijn verrassing feest en de traditionele kaarsjes met Marc worden het weekend erna uitgeblazen. José geniet duidelijk van het zeilen rond de zandplaat.

Begin september geven ze  weersverbetering. Alle hens aan dek om zoveel mogelijk ladingen naar de boot te brengen en goochelen om dit een plaatsje te geven.
Zaterdag doen we ons rondje afscheid nemen, zelfs de kleinste voelen dat het geen gewoon bezoekje is, we worden overweldig met zoenen en knuffels. Het wordt afgerond met een chic dieetje bij de bende van Schakkebroek.
Loslaten, afscheid nemen van wat je lief is doen zeer. Maar in ons hart nemen we onze vrienden, kinderen en zeker onze kleinkinderen mee op de oceaan van liefde. Jullie zijn altijd welkom om ons te bezoeken. In de lente zijn we weer terug in het land.
Zondag worden de laatste vele loodjes bij elkaar gezocht en met het duikmateriaal zit de auto weer nokvol. Het huis wordt nog even opgefrist. Als we naar Breskens rijden vragen we ons af hoe we het op de boot allemaal gaan kwijt geraken.
Janne  komt maandag om ons vaar wel te zeggen, als jongste doet ze dat aardig. Gelukkig neemt Marijke de auto mee terug. Dan merken we dat we de voorraad drinkwater nog niet hebben aangevuld. Geen erg, we kunnen met de havenfietsjes naar de Plus, maar hier zijn de waterbussen uitgeput.
Jenny en Freddy (Ribi) komen speciaal terug voor de afscheidsrink, samen met onze buur Luc (Cometonz) vloeien de bubbels rijkelijk.

Dinsdag 2 september
Breskens – Nieuwpoort: vertrek 9h – aankomst 15h30: 29 NM

We worden omstreeks 9h door hun ook uitgewuifd. De zeehondjes laten soms hun kopje zien en voor Oostende zien we een bruinvis (dolfijnachtige).
In Nieuwpoort zijn Leo en Liesbeth (She Twins) onze reddende engelen i.v.m. de drinkwater voorziening.

Zij trakteren ons ook op een overheerlijke tomaat crevettes met krielpatatjes.

Woensdag 3 september
Nieuwpoort – Boulogne: vertrek 10h – aankomst 20h: 57 NM

Grootste stuk kunnen zeilen, Cap Blanc Nez en Cap Gris blijven in de nevel hangen

Donderdag 4 september:
Boulogne – Dieppe: vertrek 10h15 – aankomst 20h15: 54 NM

Zon en wind geven forfait

Vrijdag 5 september
Dieppe – Fecamps: vertrek 11h – aankomst 16h30: 28 NM

Water en lucht hebben dezelfde grijze kleur, de horizon is moeilijk te onderscheiden. Hier en daar een stip van een vissersbootje.

Zaterdag 6 september
Fecamps – Quistreham: vertrek 11h30 – aankomst 19h: 35 NM

Kleine vissersbootjes varen als eendjes achter elkaar richting zee. Wij gaan eerst tanken.

Het wordt weer meer motor dan zeilen. De haven Quistreham ligt achter de sluis en is omringt door populieren, deze ruizen. De dorre bladeren op de grond kondigen de nakende herfst aan.