Woensdag voormiddag zeilen we naar de enig pas van Kauehi. 9NM. Aan de oceaankant ligt een meerboei van de Aqua-Tiki. Dit is een grote catamaran met duikers aan boord. Hagelwitte vogeltjes vliegen kort bij de motu. De zon zakt. Zwermen zwarte vogels scheren over het oceaanoppervlakte.

Donderdag 16 februari ’23; vertrek 5h30 – aankomst 11h30
Kauehi – Aratika: 34,5NM

Een dagtocht is niet zo vermoeiend. We hebben een goed moment om door smalle oostelijke pas (beschreven als moeilijk) binnen te zeilen. De ouders van de juf, die dertig jaar in Frans Polynesië verblijven, hebben deze pas nog niet kunnen nemen.  Grote gele meerboeien liggen op ons te wachten. We zoeken met de dinghy een plaats om aan wal te geraken. Niet zo gemakkelijk in het ondiepe water met koraalbrokken. Fons vindt 2 kokosnoten voor het aperitief.
We willen driftsnorkelen in de pas. Twee uur zitten we in de dinghy te wachten tot het water naar binnen stroomt. In de vistrap naast de pas zien we iets groot hevig spartelen. Gelukkig vinden ze een uitweg. Ik spring in het water en zie dat het 4 adelaarsroggen zijn. Te zien aan hun zwemsteil zijn ze verwond. Met het snorkelen zien we veel kleurrijke vissen, maar ook troep van de vistrappen.
De weersvoorspellingen geven sterke wind uit het NW. We verhuizen naar een meerboei die meer bescherming biedt. Twee dagen houdt het slechte weer de Sunshine in de ban. Ze danst wild op de windgolven. De wind giert in het want. Donder en bliksem ver en kortbij. Hemelwater wordt opgevangen en gebruikt om een wasje te doen.
Bij de woning van Jean-Pierre staan veel zonnepanelen. Hij betaalt elke maand een huur en na 5 jaar is het van hem. Aan auto’s en brommers is hier geen gebrek. Hij zegt ook dat de zeilers de oost pas niet nemen. Samen met zijn vader en 3 jongens werken ze aan de kopra. Het bruine omhulsel wordt met een scherpe pin van de noot verwijdert. Machinaal rasp hij een kokosnoot voor ons. In een kokosnoot die gekiemd is zit het hart van de noot. Een lekkernij. De jongens smullen ervan. Voor we in de dinghy stappen geeft hij ons nog een grote groengele kokosnoot. Hier zit meer dan 1 liter kokoswater in.
De dame van het winkeltje haar dochter heeft in een Brussels hotel 6 maand stage gelopen. Een andere dochter is juist met het vliegtuig vertrokken om bij het Frans leger te gaan dienen. We kunnen er bevroren kippenbouten kopen, maar de eitjes zijn op.
Bij het strand zien we een krab. Bij daglicht zijn ze meestal verscholen in hun holen in de grond.
Aratika is een kleiner atol (20x17km). We nemen een meerboei bij de grote pier. Deze is gelegen in het midden van de langgerekte motu. Het eerste wat we tegenkomen is een groot nieuw graafmachine en een vrachtwagen. Ernaast staan verroeste exemplaren. De ‘Marie’ is een nieuw groot wit gebouw. Het postkantoor ziet er verlaten uit. Van de hoge antenne hebben we enkel 2G verbinding. Het schoolgebouw is groot voor 25 leerlingen. Het is niet echt een centrum. De woningen liggen verspreid en enkele kilometers uit elkaar. De straat ligt aan de oceaankant.
Het is windstil. Dan kunnen de muggen de Sunshine bereiken. Irriterend voor ons.
De watermaker maakt steeds meer lawaai. Dan stop hij plots. Geen goed teken. Fons demonteert hem en constateert dat er zoutwater gekomen in de aandrijving van de hogedrukpomp. Geduldig maakt hij alles proper. Wat hij ook doet het blijft lekken aan de as van de hogedrukpomp.
We zeilen naar de west pas. Daar zijn de 2 meerboeien bezet en keren we terug.
Zondag is er eentje vrij. Een schitterend rif ligt naast de Sunshine. Verleidelijk. We zien allerlei soorten koraal met doop-fond-schelpen en koraalvlinders. Een groep papegaaivissen, met de kleuren van de regenboog, zwemmen met ons mee. Als ik terug voor me kijk en zie ik een haaitje recht naar me toekomen, ik schrik maar het haaitje nog meer. Fons duikt een grote oesterschelp op.
Er zit geen parel in.

Donderdag 9 februari ’23; vertrek 17h – vrijdag 10 februari ’23; aankomst 8h
Tahanea – Kauehi: 73NM

We willen de gelegenheid niet laten voorbij gaan om nog een keer in de pas te snorkelen. Donkere wolken en regen zijn een spelbreker. Pijnlijk striemende regen spoelt onze snorkelkleren.
Vela Dare vaart eerst door de pas en de Sunshine volgt. We hebben een goed vaart. De golven zijn rustiger als we in de bescherming van het atol Raraka varen. We zijn te snel. Het bijliggen brengt geen rust. Met het eerste daglicht varen we de pas van het atol Kauehi binnen. Het atol is 23km lang en 17km breed. Het dorp Tearavero ligt 8NM noordelijker. Er zijn verschillende meerboeien vrij. Welkomstregenboog.
Een smalle oude pier leidt naar de kerk. In het dorp wonen minder dan 300 mensen. De elektriciteit wordt voorzien door een brommende generator. Grote zwarte regenwatertonnen staan naast de meest woningen. De juf van het schooltje woont op een zeilboot.
Er worden geen parels meer gekweekt. De drijvers om parels te kweken hangen aan de bomen. Op het strand vind ik enkele parelmoerschelpen.  Er is één supermarkt open. Via koppelstukken decanteren we gas van een lokale gasfles in onze plastieken gasfles. Dit neemt verschillende uren in beslag.
Gelukkig voor ons heeft een man uit Ua Huka groene vingers. We kopen er 2 grote meloenen, 4 kleine papaja’s, salade en paksoi. Van de gedeelde grote komkommer, die er niet uitziet als komkommer, maak ik soep.
Het internet ligt al weken plat. Alleen bij de snackbar is er wifi. Druppelsgewijs kunnen we enkele e-mails lezen.  Met Valentijn is dat zelf niet mogelijk. Wel krijgen Magali en ik een boeketje gebonden bloemen.

Sunset met sy sunshine

Dank je Magali voor de foto’s

Met matige wind zeilen we zondag naar het dorp en zijn we terug verbonden met de wereld. Vela Dare zet haar koers verder, Sunshine blijft alleen achter. Bij de Boulangerie zijn er nog uien te koop, salade, enkele worteltjes, paksoi, witte kool en bevroren kip vinden we in de andere supermarkt. Mijn glimlach verdwijnt, het wasgoed is niet proper en ruikt nuf. De wind neemt toe en de Sunshine schommelt fel achter haar anker. Een paar mijl verder, achter een zandtong, ligt ze rustig. Rakelings passeren de meeste squall’s en onweren om ons heen.
Fons merkt een hoge spuiter op. Ik hang een handdoek op onder de zonnepanelen en hoor “PUUUUUFFFFFFF”. Dan zie ik een fontein en een zwarte rug.  Zou dat een walvis zijn, in de lagune, in deze tijd van het jaar? De kopraman bevestigt dat er walvissen in Makemo zijn. Op een kleine motu gaan we op zoek naar kokosnoten. Aan de oceaankant zien we veel aangespoeld plastiek afval.

Zaterdag 4 februari ’23; vertrek 14h – zondag 5 februari ’23; aankomst 10h
Makemo – Tahanea: 65NM

Berekeningen, herberekeningen, controles en overleg zijn verschillende keren gedaan. Hoeveel mijl tot de pas, beste tijd om door de pas te varen, hoeveel mijl tot de volgende pas, kunnen we er op tijd geraken. Rekening houdend dat de ene tabel in lokale tijd de andere in UTC.  Komt de wind uit de goed richting, niet te weinig, niet teveel (tussen de 10 tot 20 kts). Waar is een goede plaats om te ankeren.
Nadat we het atol voorbijgevaren zijn voelen we de vervelende kruiszeeën. Met een lapje genua zeilen we nog te snel. De Sunshine rolt en schudt. In de morgen varen we, door de middelste van de 3 kort bij elkaar liggende passen, het atol van Tahanea binnen. In de namiddag ankert Vela Dare voor de Sunshine.
Tahanea is een nationaal park met geen permanente bewoning. Geen verbrande lucht van kokosrestanten.  Het is een vogelrijk. Het is goed, om vooral de vogels die hun nest op het zand maken niet te storen.

Drift-snorkelen
We varen met de dinghy in de noordelijker gelegen pas naar buiten. Met inkomen tij glijden we met de stroming mee.  Koraal is een fragiel ecosysteem. Het doet deugd om zo weeldering koraal te ontdekken. Met de tweede ronde komen we een manta-rog tegen. Jammer dat Fons de camera niet bij zich had. De derde keer gaat het heel vlug.
In de brandende zon dinghyen we naar de verder zuidelijkgelegen pas. Heerlijk gevoel om over het ondiep koraalvelden te zweven. Kleurrijke vissen zijn beter te onderscheiden.
De volgende dag doen we het nog eens over in de N-pas. Haaien komen steeds dichterbij. Ze lijken niet zo vriendelijk of zijn ze alleen maar nieuwsgierig?