In de haven van Brest is er elke dag grote leute, kinderen krijgen er les in allerlei watersporten: optimist, laser, kets, zeekajak en kano, surfen, op een plank met pedel en enz. Tegen de avond zijn er veel vissers op de pier.
Met de fietsjes gaan we op zoek naar winkels voor proviand en bootmateriaal. Amai, het kan hier steil bergop gaan. We vinden zelf een inox buis om tussen de zeereling te zetten en zo de windpilot beter te laten sturen. Elke dag hetzelfde ritueel, de hele bakkist leeghalen, al de spullen op het dek en Fons erin. Eerst wordt de AIS geïnstalleerd en aangesloten, dan de zonnepanelen en daarna de windmolen.
In het midden van de week komt: “Pacific Wave” uit Nieuwpoort toe en daarna “Sweet Dreams” uit Blankenbergen. Er liggen hier 3 Belgische boten op een rij te wachten op gunstige weersomstandigheden om de Golf van Biscay over te steken. Wie zou dat verwachten?
Na 1 week zijn wij en de boot voldoende uitgerust om een stukje verder te varen. Het stilzwijgen van de verzekering baart ons zorgen.

Maandag 29 september 2014
Brest – Morgat: vertrek 12h50 – aankomst 18h00

Motorzeilend verlaten we de grote baai en komen een oud zeilschip tegen.
De enorme rotspartijen blijven ons verbazen
Van Morgat hebben we in de vele verslagen niets gelezen. Dat het geen drukbezochte haven is merken we aan de bezoekerssteiger die vol ligt met godvergeten kleine bootjes. Toch is het een verademend plaats.
In het stadje zijn er verschillende kunstateliertjes net zoals in Camaret. Op de laatste dag van september, de verjaardag van Eef, krijgen we van de verzekering eindelijk toestemming om de golf van Biscay over te steken. Zeker als de zon schijnt is het hier een uitnodigende plaats om de stapschoenen aan te trekken. We stappen een steil pad omhoog en volgen de GR langs de kust. Het pad gaat op en neer, met steile afgronden en grotten en prachtige zichten. Jammer dat het ontsierd wordt door de vele papieren zakdoeken.
De vegetatie bestaat voornamelijk uit grove den, heide en gaspeldoorn.
We klimmen op de hoogste rotspartij en kunnen juist de baai aan de overkant zien.
Op de heuvelrug stappen we heel voldaan terug naar Morgat. Wat een hoogdag.

Woensdag 1 oktober 2014
Morgat – La Coruña: vertrek 13h00 – aankomst 4 oktober om 24h00: 362 NM.

Elke dag worden verschillende weerberichten grondig bestudeerd. Een ding is zeker, deze zijn het niet altijd eens. We zouden hier gerust wat langer willen blijven, maar we mogen niet treuzelen, de gunstige weervensters zullen kleiner en kleiner worden. Alles in overweging genomen beslissen we om deze middag nog te vertrekken. Motorzeilend varen we de diepe baai uit. Best spannend, de eerste keer verschillende dagen en nachten varen en de beruchte Golf van Biscay oversteken. Zou het die spanning zijn die er voor zorgen dat de eerste avond de zeeziekte toeslaat? Niet elegant om op een zeilboot de vissen te voeren. De eerste nacht doet de motor overuren. Het eerste gedeelte van de nacht varen we in het schijnsel van de wassende halve maan, erna laat de hemelkoepel met zijn miljarden sterren zich nog duidelijker zien. Dolfijnen komen ons ook vergezellen. Het wisselen van de wacht om het 3 uur gaat, buiten de kou en de sluimerende zeeziekte, goed. De zon komt aan bakboord zijde op en gaat aan stuurboord onder, we varen zuidwaarts. In plaats van het hoge drukgebied voorbij te varen gaat het schijnbaar met ons mee. De wind is pover en we dobberen verder. De dolfijnen vinden een dobberen boot geen interessant speelgoed. De oceaan is glad en heeft een hoge deining, het is alsof er een hoge berg water langzaam op je afkomt. Onwezenlijk: de oceaan is hier zo diep als de Mont Blanc hoog is. De tweede dag zien we geen scheepvaart ook niet op de AIS. We laten de motor op een zacht toerental draaien zodat we toch wat vooruit gaan en weinig diesel verbruiken. In de derde nacht meent de wind toe. Eerst kunnen we, scherp aan de wind, zelfs 7 knopen halen. Met de wind komen er ook venijnige noordzeegolven op de hoge deining. Het duiken, stampen, klotsen, botsen, beven en sidderen begint. De wind lijkt meer dan de 20 kts die de windmeter aangeeft. Als de wind volledig van voren komt, besluiten we te gaan bijliggen (neus van de boot in de wind) en geven ons over aan het ritme van de oceaan. Na een regenbui draait de wind plots en kunnen we met achterlijke wind verder zeilen. De deining met golven blijven bangelijk hoog, iets anders doen dan je rechthouden gaat niet. De uren kruipen voorbij. Na 3 dagen omringt door een massa water zien we de hoge Spaanse kust, waar ze een lange rij windmolens hebben opgepland. Als het donker wordt, naderen de lichten van de steden langzaam. Met de navigatie verlichting aan, kan de windmolen de energie voorziening niet bijhouden, daarom laten we de motor stationair draaien. Paniek als plots een alarmlampje brand, motor temperatuur te hoog. Direct wordt de motor stilgelegd. In de baai van een grote haven waar, in het donker, nog veel te diep om te ankeren, weten we ons zonder motor niet te redden. Fons duikt in de motor ruimte, spoelt de wierpot (filter voor koelwater) uit, haastig wordt in de bakkist naar een propeller gezocht nadat er eerst een hele lading uit moet. Na enkele pogingen komt er terug koelwater, het blijkt alleen de wierpot te zijn. Wat een opluchting. ‘s Nachts een haven binnenvaren is spannend en zeker als het een vreemde haven is. Overal zijn er lichten en we kunnen moeilijk oriënteren waar we naartoe moeten. Het is duidelijk laag seizoen, vele steigers zijn door de meeuwen ingepalmd. Bij het afstappen, trappen we in hunne shit. Terwijl dat Fons nog de moed heeft om het zeil op te doeken komt een jonge Franse solozeiler met een rood zeilbootje even praten. Hij is ook deze nacht toegekomen en danig onder de indruk van het oceaangeweld. Fons stilt zijn honger nog met een overgebleven stuk quiche en dan kruipen we onze beddenbak in. Het opruimen van de ravage is voor morgen.
Het is duidelijk dat zeilen niet de meest comfortabele manier van reizen is, wel een van de spannendste.
In de morgen gaan we naar de havenmeester, hij geeft ons goede inlichtingen. We verleggen de boot en voelen ons al een stuk beter. Het is stralend weer zo kunnen al de spullen van de voorste kajuit, waar helaas terug water is binnengekomen, gedroogd worden. Wij genieten extra van de regendouches.
Vandaag is het een regendag, ideaal om aan de foto’s en het blog te werken en alles te herbeleven in een ander perspectief. We hebben in de foto galerij nieuwe foto’s opgeladen voor de maand september.
We blijven hier zeker een week liggen om naar Santiago de Compostela te stappen.

Voor de statistieken – Golf van Biskay:

– In totaal hebben we 392 NM gevaren (= 726 km)
– In 3 dagen en 11 uur
– De gemiddelde snelheid was 4,72 kts.

Maandag 15 september2014
Saint Vaast – Cherbourg: vertrek 13h00 – aankomst 18h30: 30 NM

Fons voelt zich beter en met hoog water zetten we onze koers verder. Bij het ronden van “Point de Barfleur” is het een klotsbak. Cherbourg is een grote haven waar het havengebouw en sanitair volledig vernieuwd zijn. Voor de eerste keer krijgen we ’s nachts regen. We waren dat niet meer gewoon, onze handdoeken hingen buiten en het grootzeil was niet opgedoekt.

Dinsdag 16 september 2014
 Cherbourg – Guernsey: vertrek 7h00 – aankomst 17h40: 50 NM

Al vroeg in de morgen gooien we de touwen los om zoveel mogelijk te kunnen profiteren van stroming mee. Rond 10h komt een grote grijze boot onze richting uitvaren. Ze bekijken ons met de verrekijker. Het zijn de douane. We hebben prijs, ze komen controleren. Onze eerste controle op zee.

Dit oponthoud zorgt ervoor dat we te laat zijn om de haven St. Pieters Port binnen te varen. We klaren er in en varen dan 5NM verder naar de baai Moulin Huet. Deze ankerplaats is idyllisch en geeft ons goede bescherming tegen NO wind.

Woensdag 17 september 2014
 Guernsey – Tréguier River: vertrek 8h30 – aankomst 16h30: 49 NM

Na het ontbijt verlaten we deze mooie plek richting zuid. De zee is woelig. Gelukkig word ze rustiger, anders zou het moeilijk zijn de vele rotsen te onderscheiden aan de monding van de rivier Tréguier.

Het ankeralarm heeft onze nachtrust danig verstoord.

Donderdag 18 september 2014
Tréguier – Roscoff: vertrek 7h30 – aankomst 15h30: 41 NM

We zijn pas de rivier buiten of er komt een dolfijn voorbij. Zon en regen wisselen elkaar af.
De haven van Roscoff – Bloscon is nieuw, en in het spieksplinter nieuwe sanitair spoelen we het zout van onze huid.

We blijven een dagje om het toeristisch stadje en omgeving te verkennen.

Zaterdag 20 september 2014
 Roscoff – L’Aber Warc’h: vertrek 7h30 – aankomst 13h30: 26 NM

Het maansikkeltje met het puntje van Venus erboven staan te blinken als we de boot klaarmaken. Bij buitenvaren van de haven in het ochtendgloren krijgen we rood licht omdat de ferry binnenkomt. Daarna laat de zon zich in al zijn glorie zien.

Deze glorie duurt niet lang. De mist wordt dichter en dichter. Gelukkig is de radar aangesloten en waarschuwt ons als er iets in de buurt is. Beurtelings turen we buiten of op de plotter. Bij het aanlopen van de rivier kunnen we de rotsen en oevers niet zien. We zijn blij als we kunnen aanmeren in de haven. Alle watersportscholen zijn hier actief. Op dezelfde steiger liggen ook enkele hippie boten. De jonge mensen dragen slodder truien, lopen op hun blote voeten, een kam of wasmachine zijn hun vreemd. ’s Avonds spelen ze op de steiger altijd hetzelfde deuntje.

Zondag 21 september 2014
 L’Aber Wrac’h – Camaret- Sur- Mer: vertrek 7h30 – aankomst 15h00: 39 NM

We vertrekken weer zo vroeg mogelijk. Nu kunnen we wel de rotsen en de oevers zien. Bij Le Conquet komen we in een speeltuin van dolfijnen terecht. Het is leuk om ze van zo kortbij te zien.

Camaret zou een springplank kunnen zijn naar Spanje. Maar eerst willen we de boot verder in orde brengen, omdat er hier geen botenwinkel zijn, voor de ontbreken spullen, varen we morgen naar Brest.

Maandag 22 september 2014
 Camaret – Brest: vertrek 13h45 – aankomst 15h30: 13 NM

Het is heerlijk weer. Al opkruisend in deze grote baai kunnen we de mooie omgeving beter waarnemen. Port Moulin Blanc wordt voor enkele dagen onze thuishaven. Hier zijn vele bootwinkels.

WAT WIST IK NIET!

In het begin
was de chaos
en de chaos was ik
en de chaos wou ik

De chaos goot zich uit
over mij en
overspoelde mijn vleugels

Ontvouwen moest ik mij
Zijn wie ik worden kon
Wie ik was

Er zit een krul in mijn denken
Een frons
Een kreuk
Zodat ik niet weet hoe

Ik moet mezelf ontkrullen
Ontkreuken
Ontfronsen
En dan golvend mij
overgeven aan de stroom
die door mij gaat…

Uit VERLANGEN van Anke De Vrij

Zondag is rustdag en blijven we liggen in de haven van Quistreham. We laten de chaos in de boot voor wat hij is en halen de fietsjes uit de bak. We toeren wat rond in het stadje en vinden een bakker aan de kerk. Aan de oever van het kanaal kopen we cider en calvados. Dan fietsen we langs het kanaal tot de volgende brug. We stappen deze over en hopen langs de andere kant terug in de haven te komen, ijle hope, we rijden vast. Keren op onze stappen terug, twijfelen, keren terug, rijden een stukje verder en warempel hier staat een fruitkraam. Met een overvolle rugzak zetten we onze tocht via een mooi pad langs de rivier L’Orne verder. Deze wordt steeds breder en breder, de kans om  nog een brug te vinden, kleiner en kleiner. Dit wordt ons bevestigd door wandelaars. Er zit niets anders op dan de hele weg terug te fietsen en de gewone weg naar de haven te nemen. Zo zijn we aan een flink aantal kilometers gekomen.

Maandag 8 september
Quistreham – Saint Vaast: vertrek 11h – aankomst 20h30: 41 NM

Het beloofd een mooie dag te worden en beveiligen ons met zonnecrème. We nemen de sluis om 11h45. Het is aangenaam zeilen. In de namiddag geeft de zon verstek. De wind en de golven beginnen meer en meer met de Sunshine te spelen. Door de weinige bescherming in baai van St. Vaast is het niet aangenaam om op anker te blijven liggen. Plots zwemmen er 2 zwarte rugvinnen van dolfijnen naast de boot. In de wachttijd zodat het water voldoende gestegen is om de haven te kunnen binnenvaren preparen we al schommelend een quiche. Net voor de schemering kunnen we de haven binnenvaren. Er is plaats zat, een voordeel om buiten het seizoen te varen.

De bijna volle maan schijn door het luik naar binnen.

Omdat de nodige pijnstillers geen soelaas bieden voor de pijn aan Fons zijn rechter rug/zijkant bezoeken we maandag een plaatselijke dokter. We nemen hier de tijd om te helen. Er is ook tijd om chaos in de boot wat beter te schikken en het juiste plekjes te zoeken.

Saint Vaast is een leuke haven. Aan de ene kant zijn er mooie bloemenperken en een palet van geuren, aan de andere kant de vissersboten met hun geur.

Jos (vieux copain) en Lief (zus van Liesbeth) zijn met hun mobielhome op vakantie in Bretagne en willen hier naar komen om ons te bezoeken.
Het toeval wil dat we voor dezelfde markkraam staan.  Lief heeft een neus voor mooie kleren, de verleiding om linnen kleedjes te kopen is te groot. Vele anekdotes van hun 3 maanden Amerika reis komen ter spraken. We maken tijd om een zilte wandeling te maken.

’s Avonds toon Lief haar gezonde kookkunst volgens Pacale Naessens. Alles wordt belonken met de nodige bubbels.

Zondagmorgen is het moment om enkele zacht gekookt eitjes en espresso met onze vrienden te delen en daarna onze eigen weg verder te varen. We hopen nog veel zulke leuke bezoeken te krijgen.

De rest van de zondag maken we er een wasdag van. Vele kleren komen voor het eerst in aanraking met een droogkast. Zacht !