Dinsdag 21 oktober2014
A Coruña – Ria de Camariñas: vertrek 9h20 – aankomst 19h30 : 50 NM

Op vlak van de nieuwste TV’s staat Spanje zeker op de eerste rij. ’s Morgens vroeg staan al mega grote flatscreens te bulderen in de kleinste cafeetjes.
Het water in de haven is zeer helder, de vissers gooien daar hun lijn waar ze een vis zien zwemmen. Ze vangen veel vis. Wij kunnen verschillende keren smullen van gekregen vis. Van dit heldere water maakt Fons gebruik om de zinkanodes te controleren.
Na recuperatie en een ijsje kunnen we deze sfeervolle stad verlaten. Als we de touwen losgooien schijnt de zon. Zodra we de haven verlaten komt er vervelend mist opzetten, die langzaam oplost.
De kust is onherbergzaam en hoog, ze noemt ook: “Costa da Morte”.
 We ankeren diep in Ria de Camariñas, beschermd voor de oceaandeining en de wind en ervaren een rustige nacht

Woensdag 22 oktober
Ria de Camariñas – Ria de Muros: vertrek 9h15 – aankomst 19h00: 46 NM

Als ontbijt eten we havermoutpap. Het is zonnig en er is wind, dat beloofd! Zeilen gezet en tegen de tijd dat de windvaan is afgesteld, houd de wind het voor bekeken.
We varen voorbij het meest westelijk punt van Spanje en “Cabo Finisterre”. Dit is het eindpunt van de Camino Santiago waar de pelgrims hun kleren en schoenen verbranden.
Ria de Muros is groter. Eerst varen we richting de haven van Muros, hier liggen grote vissersboten en enkele kleine zeilers. Daarna keren we terug naar een strandje aan het begin van de Ria. Hier is er weinig bescherming voor de deining en de NO wind. Dan maar terug dieper in de Ria, voorbij de fishfarms. Zij die ons volgen op AIS zullen denken die weten ook niet wat ze willen: grappen we tegen elkaar. Het anker ligt nog maar juist of we krijgen een SMS van Liesbeth:” Al veel kapen en ria’s gedaan zien we. Tof die puntjes”.

Donderdag 23 oktober
Ria de Muros – Villagarcia: vertrek 10h00 – aankomst 19h00: 42 NM

We starten de dag met pannenkoeken. Bij het ophalen van het anker komt er een heel arsenaal zeesterren mee boven.
Hoe zuidelijker we varen, hoe minder hoog de kustlijn wordt, hoe meer steden en dorpen we zien. In Ria de Arosa zijn er verschillende eilandjes. Deze Ria lijkt onmetelijk groot met weinig scheepvaart.
In de haven van Villagarcia worden we ontvangen door een Nederlands sprekende Marineiro.
Vrijdag worden we opnieuw vereerd met bezoek van Lief en Jos, die met hun camper op doorreis zijn naar Portugal. Het is heerlijk om nog zo laat in de kuip te zitten keuvelen.

Zaterdag 25 oktober
Villagarcia – Vigo: vertrek 10h00 – 17h00: 36 NM

Na een stevig ontbijt ‘a la Jeroen Meus’ varen we Ria de Aroso uit. Onze verwachtingen van Vigo zijn hoog, het zou het zeilersmekka van Spanje zijn.
We varen de haven binnen samen met vele kleine wedstrijd zeilers. Het brengt een grote drukte met zich mee. Het sanitair is heel pover en we worden naar een overvol zwembad gestuurd om ons te douchen.
Op grote schermen in de straten wordt, blijkbaar aan het lawaai te horen, naar een belangrijke voetbalwedstrijd gekeken. Dit wordt tot een heel stuk in de nacht gevierd.

Zondag 26 oktober
Vigo – Viana do Castelo: vertrek 11h00 – aankomst 20h00 : 44 NM

Zondagmorgen starten we graag met verse boordjes. Fons schuimt de straten af maar komt alleen staatvegers tegen. De volgende zoektocht is naar de havenmeester, om het liggeld te betalen. Dit is in contrast met het sanitair zeer duur. Ons geduld wordt opnieuw getart, we kunnen niet vertrekken omdat een hele stoet zeilertjes naar buiten vaart voor de volgende wedstrijd.
Het is een zonnige dag, ongelofelijk, eind oktober en nog in T-shirt kunnen varen.
Op de grens met Portugal wordt het Portugees gastenvlagje gehesen.
We zien de zon zakken in de zee.

Het begint te schemeren als we de Rio Lima opvaren. Op een bank langs de rivier zit Helena (de Portugese die we ontmoet hebben op de Camino Santiago) en haar zoon Miguel om ons te verwelkomen. Het is al donker als we haveningang, vlak voor de groene brug ontworpen door Eifel, bereiken. Gelukkig helpt de vriendelijke Ronaldo ons met aanleggen. Hij wijst ons er op dat hier het uur verzet is naar Portugese wintertijd of UTC. Dit maakt voor ons dat we in één dag de klok 2 uur terug draaien.
Helena en Sergio nodigen ons uit om morgenavond om 20h (gisteren voor ons 22h) samen met José Carlos en Fátima te gaan dineren.
In fijn gezelschap, overvloedig eten: kabeljauw op verschillende wijze en met vino verde hebben we weinig last van het uurverschil.
Zoals Helena het zo mooi op facebook zegt: “A linguagem do coração é sem dúvida Universal!!
Não existem barreiras quando a beleza das pessoas se encontra dentro da alma. O Caminho de Santiago cruzou as nossas vidas e transformou-as…
It was a pleasure to receive you in Viana. I hope you enjoyed
Now it´s time to raise the sails and go… ” Bom Caminho””

(De taal van het hart is zonder twijfel universeel!!
Er zijn geen belemmeringen wanneer de schoonheid van de mensen in de ziel ligt. Op de Camino de Santiago hebben onze paden zich gekruist.
Het was een genoegen om u te ontvangen in Viana. Ik hoop dat u hebt genoten 🙂
Nu is het tijd om de zeilen te hijsen en te gaan… “Goede reis”)

De taal van het hart overstijgt de taalbarrières. Wonderlijk.
Wat een hartverwarmend avond, bedankt voor de traktatie.
Met het fietsjes doorkruisen we Viana do Castelo en gaan met de lift naar de Basiliek van Santa Luzia.

Deze heeft mooie glasramen en verheven hemelkoepel. Het uitzicht over de stad, haven, strand en oceaan is prachtig.

Woensdag 29 oktober
Viana do Castelo – Porto: vertrek 8h15 – aankomst 16h30 : 39 NM

Met pijn in het hart verlaten we deze gastvrije stad en de lieve mensen.
Bij het vertrek is er meer wind dan voorspeld, hoopvol wordt het genua-zeil ontrold en de windvaan ingesteld. En dan…houdt de wind het weer voor bekeken. De kust wordt steeds vlakker en de bebouwing hoger.
Een groep dolfijnen kruist ons, 2 komen er met de Sunshine spelen. Ze komen rakelings langs, zwemmen pijl snel van links naar rechts, van achter naar voor. Het zijn echte acrobaten.
Nog voor zonsondergang kunnen we aanleggen in de nieuwe jachthaven van Porto, Douro Marina.