Fiji, vriendelijk land in Oceanië

De Republiek Fiji bestaat uit meer dan 332 eilanden waarvan er 106 bewoond zijn. Het is gelegen in Melanesië, op het zuidelijk halfrond. Viti Levu is het grootste eiland met Suva als hoofdstad. Vanua Levu is het tweede grootste eiland

De eerste Europese ontdekkingsreiziger was de Nederlander Abel Tasman. Daarna trok de Engelsman James Cook door dit gebied. De echte ontdekking staat op naam van Kapitein William Bligh. Groot-Brittannië stuurden missionarissen, vele Fijianen namen het Christendom aan naast hun traditionele tradities en religies. Na een staatsgreep in 1987 werd Fiji uitgeroepen tot een republiek. De nationale sport is rugby, voor een klein land gespeeld op een hoog niveau.

Vriendelijk “BULA” en “NAKA” roept iedereen. Kort bij de marina stopt de lokale bus met open ramen. Geeft meer lucht in dit tropisch klimaat. Het bergachtig landschap schuift voorbij. Pieken kunnen boven de 1300 meter zijn. De tropische bomen zijn gigantisch. De meeste huisjes zijn van hout met afgebladderde verf. Enkele grote huizen met een hoge muur eromheen. Grote borden maken reclame voor de ressorts. Voor koeien, paarden, geiten en schapen is er geen omheining. Jongens van een grote school dragen witte winkelrokken. We zien verschillende Hindi tempels en een grote moskee korter bij de stad. Jammer van het plastiek afval dat zich verzameld aan de bus stop. Het wegdek wordt vernieuwd. Het is nu meer dan een half uur voor we uitstappen aan de markt van Lautoka.

Lautoka is de tweede grootste havenstad van Fiji. Het is het hart van de suikerrietteelt. Rond de eeuwwisseling bouwden de Britten suikerrietplantages en haalden duizenden contractarbeiders uit hun Indische kolonie. Vandaar een unieke culturele identiteit.

De eerste keer dat we naar Lautoka gaan is een zaterdag. Het is er megadruk. De chaos, sterke geuren en overdonderd lawaai zijn voor ons overweldigend. We vinden een winkelcentrum met heerlijke mokka ijskoffie. De tweede keer vinden we beter onze weg. Fons is zelf in de stemming om T-shirts te kopen. De derde keer vinden meer doe-het-zelf zaken. Op de grote markt kopen we bananen, ongekend fruit, ananassen en gember. Na lang zoeken vinden we kurkuma. Terwijl we een mokka ijskoffie delen vragen we ons af waarom we ons de eerste keer zo gestoord hebben.

Met onze fietsjes volgen we de treinsporen naar links. In het seizoen wordt het suikerriet vanuit alle hoeken met de trein naar Lautoka gereden. We fietsen tot Saweni Beach. Deze inham geeft een beschutte ankerplek.
Op zondag stappen we op de treinsporen naar rechts. We zien gebouwen en een man zittend op een bank. We veronderstellen dat we in Viseisei zijn, het oudste dorp van Fiji. Blijkt dat het een ressort is. Eerst mogen we niet verder, dan begeleiden ons voor 100m. We mogen geen foto’s nemen.

In Viseisei is een kerkdienst bezig. De preek duurt erg lang. Het enige woord dat we kunnen verstaan is heroïne. Bibi, van de Nederlandse zeilboot New Nexus, heeft gelezen dat Fiji meer en meer problemen heeft met drugs.

Het grootzeil is niet goed herstel, we brengen het terug naar Marahall Sails. Het voorste zeil intrekken doen we op een windstille dag.

Het dek is eindelijk rommelvrij om het met veel water poetsen. Liesbeth en Hans van SY DANCEME komen langs en vragen of we zin hebben om mee naar Denarau te gaan. Lang moet ik niet nadenken om de schrobborstel op te bergen. Denarau ligt iets zuidelijker dan Nadi airport. Hier bloeit het toerisme, met veel winkels, restaurants en terrassen aan de waterkant. Het is de toegangspoort tot de buitenste eilanden. Wij schuimen eerst de Nautical shops af om de juiste connectoren te vinden.

DANCEME nieuwe mast project heeft door vergissingen en misverstanden 8 maanden geduurd. Liesbeth en Hans beheersen de levenskunst om er het beste van te maken. Ze vertrekken. Het samen lachen, gaan we vooral missen.

Stilaan krijgt het dek een “Clean & Wax” beurt. De inox van de preekstoel blinkt weer. De elektrische ankerlier weer aan de praat krijgen, daar kijkt Fons niet naar uit. De kleine ruimte in de punt van de boot maakt het extra moeilijk. Fons monteert een ander relais.

Sanne, een Vlaamse, gekend van SY Pirlouit zeilt nu op de tweemater INCA. Ze is ook in 2014 in België vertrokken en is erin geslaagd om Patagonië te ronden.

Bij laag water zien we aan de kademuur voor de Sunshine een zeepaardje. Hoe uitzonderlijk is dit. Voor duikers is het moeilijk een zeepaardje te spotten.

Om 7h ‘s morgens yogalessen te volgen met Milli(ka), dat doet deugd. Vuda point is hiervoor een uitstekende locatie, het is aan 3 kanten omringd met water.

Fons heeft juist alles uit de bakken uitgespreid in de kuip en dan komt Tooks en zijn collega van Marshall Sails om de bimini (zonnescherm over de kuip) op te meten en heeft de kuipruimte hiervoor nodig.  De tweede keer is Fons in de kuip bezig om het motortje van de dinghy te onderhouden.  We hopen dat hij vlug terugkomt voor de afwerking.

De ijzeren diesel tonnen zijn verroest. Een lik verf verandert het roestgroen in donkerblauw

Behalve de muggen en het op en afstappen van de boot weten we het Marina leven te waarderen. De goede douches, grote wasmachines, restaurant met zijn lekkere specials, vriendelijke mensen, contact met andere zeilers.

Bij het begin van het zeilseizoen geeft de Marina aan haar gasten cocktails. De hapjes verdwijnen snel.

De zon is de meeste dagen van de partij met prachtige zonsondergangen.

Toch snackt de Sunshine en haar crew naar een bredere horizon en kristalhelder water.

Sunshine terug in haar element

De Zweden Ulf en Pia van SY CLARY sturen ons een foto van de Sunshine in een put in Vuda Marine met de vraag: is het normaal dat er nog een venstertje openstaat? Ze doen de moeite om dit dicht te plakken.
Het blauwe dekzeil over de ingang heeft de storm van november niet doorstaan.
Magali en Willi van SY VELA DARE zijn zo vriendelijk om heel deskundig hun dekzeil er over te spannen.
Jakelien en Tony van SY JAKKER geven ons nuttige tips.
Na 10 jaar ervaren we weer hoe de sneeuw het landschap maagdelijk wit maakt.
De regen is dikwijls spelbreker. Het Schulensbroek verandert in een uitgestrekt waterpartij. Wij doen modderwandelingen.
Fons is zijn buikje kwijt. Secuur telt hij de calorieën en fiets hij op de hometrainer. Op controle trapt hij dubbel wattage als voor zijn leeftijd vereist is. Ik kamp met emotionele twijfels.
We nemen de tijd om het kleinste kamerke te renoveren en de garage te verven.
Lente geeft een onstuimige energie. Witte sneeuwklokjes, paarse krokussen, blauwe druifjes, gele narcissen, rode tulpen volgen elkaar snel op, de bomen staan in een mum van tijd in bloei. Voor de perenbloesems zijn we met de wandeling in Wezenmaal en
fietstocht in Herk te laat. In een week is het frisgroene bladerdek van de haag dicht.
We kunnen nu verjaardagen vieren waarvoor we andere jaren niet thuis zijn.
Een nieuwe voordeur vieren met livemuziek, samen met vrienden en familie vind ik een voorrecht. Ik ben heel dankbaar voor de verbinding en liefdevolle aandacht.
De Belgen Liesbeth en Hans van SY DANCEME sturen een bericht dat ze dicht bij de Sunshine liggen. Ze zijn hier aan het wachten op een nieuwe mast.

Vlucht naar Fiji
Op 1 mei komen we juist op tijd in Zaventem toe voor de vlucht naar Heathrow. Door een persoonsaanrijding stopte de rechtstreekse trein in Leuven. Met zware valiezen 2 keer van perron veranderen is niet prettig. In de overvolle trein voelen we ons als sardienen. “Hadden we niet beter een taxi genomen?’’ vragen we ons af. De service bij British Airways is uitstekend. Voor de vlucht naar Hong Kong sporen we met een
ondergronds treintje naar de juiste Gate. We zitten alleen op een rij van 4 zetels, dat is comfortabel voor de 13 uren durende vlucht. De controle en het veranderen van Gate in Hong Kong gaat goed en we kunnen direct inchecken. Na 10 uren landen we in Nadi (Nandi uitgesproken). Het is in Fiji vrijdagmorgen.
Een warm welkom
We zijn heel benieuwd naar de staat van de Sunshine. Een schrobbeurt met veel water geeft al een heel ander zicht. Binnen zien het er behoorlijk uit, zeker om 11 maanden achter gelaten te zijn.
“Bula” zo begroeten ze ons, met een vriendelijke glimlach. Hun behulpzaamheid is top.
Om te zweten hoeft je hier zelf niet te werken. Ik kan klagen over de hoeveelheid muggenspray die ik gebruik en de muggen weten me nog te vinden.
De airco in de cottage helpt om te klimatiseren. Gekko’s verzamelen zich rond het buitlicht van de cottage. Interessant om naar te kijken. We komen te weten dat ze een klikkend geluid maken. Luid voor zo’n kleine beestjes en hun kakjes zijn ook niet in verhouding.

Velen komen Moederdag vieren in restaurant ‘The Boatshed’. Lang wachten we voor ze de ‘Sea Foot Special met Cassave frietjes’ serveren. Lekker, het wachten waard. Maandag 13 mei is een verlofdag, Girmit Day. Het is 150 jaar geleden dat de eerste groep Indische werkers in Fiji toekwamen om de Britse kolonisten te dienen.
Doordat de Sunshine met de kiel in een put steekt hebben we geen stelling nodig om de vrijboord te poetsen. Roestsporen zijn gemakkelijk te verwijderen met oxaalzuur. Na gelcoat reparaties, polijsten en waxen staat ze terug te blinken.
Het anker heeft zijn beste tijd gehad. We kopen een nieuw Rocna anker bij Boabad Marine.
Met de kruiwagen brengen we de zeilen naar Marshall Sails voor reparatie. Ik ben blij met de nieuwe ritssluiting in de matrasovertrekken. We besluiten om er een nieuwe bimini te laten maken.
Vanaf SY LUPINA kunnen we een mooie zonsondergang zien.
Om het onderwaterschip te behandelen staat de Sunshine op stutten. Onder hun middagpauze doen 4 jonge sterke mannen het schuurwerk. Fons is niet helemaal tevreden en schuur na. Hij plaats een nieuwe dieptemeter. Met de vele riffen is dit een belangrijk instrument.
Primicon, de grondlaag is grijs. De dure antifouling ‘Micron AP’ heeft een petrolkleur. Zondagmorgen om 6h verven we de 2de laag. We ondervinden dat het makkelijker verft als het wat koeler is.
Pinkstermaandag verplaatsen ze de stutten en kunnen we de stempel bijverven. Rond 15h hangt de Sunshine in de lift. Langzaam wordt ze in het water gelaten. De motor pruttel wat tegen. Aan de achterkant worden de lijnen aan boeien vastge-
knoopt, voor neemt Lotte de touwen aan. Sunshine dobbert in de ronde marinekom. Om van en op de boot te stappen moeten we het acrobatische toeren uithalen. Vooral met hoog en laag water is dit moeilijk.
Het is een uitdaging om alle rommel op te ruimen en een plek te geven.
We hebben al veel werk gedaan, maar er is nog veel te doen.Gezellig zijn de avonden die we samen met Liesbeth en Hans doorbrengen.

Extra lang in Belgenland

Vuda Marina Fiji
De dame van de Biosaftey neemt onze dure honing in beslag. De man van immigratie is nerveus en wil een cola.
De marine shop verkoopt SIM kaartjes met een mega surfvolume. De wasmachines zijn druk bezet.
Jarne, een landgenoot, voor het eerst ontmoet in Panama, komen we hier toevallig tegen.
Vuda Marine heeft een uitstekend restaurant. Hiervan kan ik helaas niet genieten. Een of andere micro-organisme heeft me geveld.
Fons neemt de meeste voorbereidingen om de Sunshine achter te laten voor zijn rekeningen. Hij moet in de mast klimmen om het voorste zeil los te maken.
Op vrijdag 9 juni 2023 wordt de Sunshine uit het water getild en met haar kiel in een put gezet.

 

Nadi – Singapore – Schiphol – Schulen
Vanuit Nadi is het 10 uur vliegen tot Singapore. In deze luxueuze luchthaven wachten we 6 uur. De vlucht naar Schiphol duurt ongeveer 12 uur.
Woensdagmiddag stappen we van de trein in Schulen.
Snel kunnen we Huug, ons kersvers 14de kleinkind, in onze armen nemen.
Het is aandoenlijk te zien hoe de tienerkleinkinderen zich ontfermen over Huug.
Bezoekjes en feestjes volgen elkaar op. Het is deugddoende om familie en vrienden te ontmoeten en samen te wandelen en te fietsen in Rotselaar, Lubeek, Denderwindeke, Tervuren, Schulensmeer en de Mechelse heide.

Cardio
Er is een onregelmatigheid in het cardiogram van Fons. De CT scan in Diest brengt geen uitsluitsel. In het UZ Leuven krijgt Fons een stent. Door cardio revalidatie in Hasselt is Fons nu topconditie. De consultatie na een spirometrie test brengt bij Fons gemoedrust. De volgende afspraak is eind februari.

Zeilers
Met Dennis (ex-Mach3) bezoeken we deze keer Maastricht.
Er is veel bij te praten met Jaklien en Tony. Hun boot ‘Jakker’ hebben ze in Indonesië achtergelaten.
In Texel zijn we uitgenodigd op het verrassingsfeest van Mariska. Met de ‘Zouterikjes’ hebben we in Curaçao, Columbia, San Blas, Panama en Les Perlas, lief en leed gedeeld.
Het cycloonseizoen is amper begonnen en er zijn al zware stormen geweest in de omgeving van Nieuw-Zeeland, Vanuatu en Fiji. Dan is het beter het donker grijze, koude regenachtige winter hier te trotseren.

Sending happy thoughts
& a little Sunshine

 

Marautaki na Yabaki Vou vei keda kece