Terug van weggeweest!

Woensdag in de late namiddag komt Crescendo toe. We zijn blij om Alfonso, Nathalie en Adrien terug te zien. Ze zijn amper naast ons afgemeerd of de wind neemt in snel tempo toe. Dit oncomfortabel gevoel aan boord hebben ze teveel gehad in Olivos en ze besluiten een mooring te nemen bij de andere pier die meer bescherming bied.
Een paar keer per dag roeien ze naar de Sunshine om zo aan wal te gaan. Het is elke keer een goede gelegenheid om met een espressootje de weerberichten en route uitgebreid te bespreken. Adrien vindt onze elektrische vliegen vliegenvanger formidabel en noemt hem “raket magic”
Bijna elke dag kunnen we vanuit de kuip genieten van een mooie zonsondergang.
Naar het weekend toe begint opnieuw de invasie van Argentijnse boten. Ene doet zotte stoten bij het aanleggen en ramt bijna de Sunshine. Alfonso biedt met zijn dingy hulp.
Zaterdag staan de laagste steigers onder water. De party-gangers struikelen over de boten naar elkaar toe.
Crescendo neemt de beslissing om zondagmorgen al te vertrekken richting Mar del Plata.

 

Maandag 13 november 2017: vertrek 7h20 – dinsdag 14 november 2017: aankomst 4h
Colonia – Colonia: 80NM

Met een briesje verlaten we de haven. Al motorzeilend halen we een comfortabel snelheid en kan ik ’s middag een warme maaltijd maken. Stilaan neem de wind toe en draait hij meer naar het oosten, recht op de neus. Eerder en sterker dan voorspelt. Al opkruisend proberen we vooruit te komen. De stuurautomaat kan het onregelmatig golfpatroon niet aan. Fons neemt het stuur over. Voor hem is het ook moeilijk om koers te houden. Na enkele uren opboksen tegen wind en stroming besluiten terug te keren naar Colonia. De nachtwachtminuten duren voor mij ellenlang. De zeeziektepillen zijn niet opgewassen tegen de donkere venijnige golven.
In het holst van de nacht, op een bewegende boot een bewegende mooring nemen is geen gemakkelijk opdracht. Moe en onvoldaan kruipen we in onze beddenbak. Laat Uruguay ons niet los of laten wij Uruguay niet los?
Onze bezorgdheid over Crescendo wordt weggenomen als we vernemen dat ze gezond en wel in Mar del Pata zijn toegekomen.

North Sails

Verschillende clubleden komen langs om ons proficiat te wensen en van sommige krijgen we cadeautjes. Alfonso van boot Crescendo komt even langs gefietst. Zij zijn in de marina Olivos, ongeveer 7km richting Beunos Aires. Door sterke oostenwind schokte hun boot zo hard dat ze niet konden slapen. Wij liggen veel beter beschermd en hebben er bijna niets van gevoeld. Een goede filosofische uitspraak van Alfonso is: “Perfection, c’est pour Dieu”.
Wanneer zal Martin onze nieuwe zeilen brengen? Zwaar beladen komt hij na 17 uur toe. In een haast, want Martin moet nog met zijn vrouw gaan winkelen, worden de nieuwe zeilen gehesen en gekeurd. Ze zien er keurig uit.
Nu nog een plaatsje zoeken in de al overvolle Sunshine om de oude zeilen, die we als reserve willen meenemen te bewaren.
Fons berekent de lengte van de 3 reeflijnen en koopt er een blauw, rood en groen touw voor.
De procedure voor het taksvrij aankopen van zeilen is eenvoudiger als we Argentinië snel verlaten. Met de papieren, in zesvoud ingevuld, nemen we de rustige kusttrein naar de douane in Tigre.
De migratie stempelt ons paspoorten. We weten niet wat ons overkomt, de vriendelijke man van de douane stelt ons voor om met ons naar de Prefectura te rijden. In San Fernando kan de Prefectura ons niet uitklaren en we rijden verder tot San Isidro.
Volgens de dame van de douane is de “Seibo” de nationale bloem van Argentinië.
De douane neemt een foto van de Sunshine met zijn nieuwe zeilen en brengt ons dan tot de voordeur van North Sails. In de vlucht zien we Martin om het gestempeld papier van de douane te geven. We nemen de trein naar het centrum terug tot San Isidro, zo kunnen we nog lekker volkoren brood en verse empanada’s kopen.

 

Zaterdag 4 november 2017: vertrek 6h30 – aankomst 16h30
San Isidro – Colonia del Sacramento: 35NM

We zullen het missen. De rust, het groen, de vogeltjes, de boot die stil ligt, maar vooral de hartelijke mensen. Juan, mucho mucho gracias, om voor meer dan 14 dagen deel te mogen maken van YCSI; een club op mensenmaat.
Heel voorzichtige varen we door het ondiepe water. We zijn niet de enige die van deze ochtend glorie genieten, het is weekend en ideaal weer om te zeilen.
Voorbij de vaargeul is het water diep genoeg en zetten we de nieuwe zeilen. Met halve wind van rond 12kts. haalt de Sunshine een snelheid van 7 kts. Rondom ons zien we kleurrijke spinakkers.
In de Jachthaven van Colonia is het overbevolkt. We kunnen nog net een van de laatste vrije mooring nemen.
In het promofilmpje van de “Hoor&Moor” haak, gaat het nemen van de mooring gemakkelijk dan in werkelijkheid.
Het servicebootje vaart 4 keer op en af voor wij aan de beurt zijn. Eerst gaan we geld afhalen en wat kopen in de winkel om kleinere geldbriefjes te hebben. De vorige keer bij de immigratie hier, hadden ze zogezegd geen wisselgeld. In de grote ferryterminal is er weinig beweging. Wij moeten er 2 uur wachten voor we eindelijk onze stempels krijgen.
We trakteren ons op een parrilla; een chorizo voor Fons en groenten voor mij. Op de grote houten steiger kunnen we nog een glimp opvangen van de zonsondergang voordat het servicebootje ons terug naar de Sunshine brengt. Er kan niets boven het kuipterras. Zondag aanschouwen we de vertrekkende Porteñas, zo worden de mensen van Buenos Aires genoemd en betekend bewoners van de haven.
Plichtbewust brengen we de gestempeld papieren bij de Prefctura.
Met een gunstig weervenster voor enkele dagen zullen terug zuidwaarts varen, naar Mar del Plata.

Buenos Aires

We vieren mooi weer, jasmijnbloemen verspreiden een heerlijke geur. Als de vogels niet fluiten, fluit de man in het overzetbootje.
“La Catedral de San Isidro” is mooi gerestaureerd, in het centrum is het druk.
De fietsjes zijn uit de bak gehaald, het is gemakkelijker om de was weg te brengen en boodschappen te doen. Als we op zondag langs de kust fietsen, richting Olivos, zien we veel zeilers en een massa zonnekloppers op het groene strand.
De kabel in de voorstag is vervangen. Hiervoor klimt Fons 2 keer in de mast.
Op de clubavond is er veel belangstelling voor onze reis. Er wordt echte Argentijnse Asado geserveerd en groentjes speciaal voor mij. We voelen een hoog knuffelgehalte bij de Argentijnen.
Het treinstation in het centrum van San Isidro is 2km van de marina en rijdt tot Retiro. Buenos Aires (spaans voor gunstige winden) is de hoofdstad met ruim 3 miljoen inwoners; van het zuiden de meest westerse aandoende stad. Tussen 1880 en 1930 was er een grote welvaart en opende Argentinië zijn deuren voor miljoenen immigranten voornamelijk uit Spanje en Italië. Democratische verkozen regeringen wisselden af met militaire dictaturen.
In 2001 kende Argentinië een economische catastrofe, vele mensen leven nog onder de armoede grens.
Via “Plaza Fuerza Aérea Argentina” met “Torre Monumental” en “Plaza San Martin” stappen we naar de meer dan 100m brede Av. 9de Julio met een 67m hoge obelisk.
Av. De Mayo leidt ons naar het beroemde Plaza de Mayo, genoemd naar de stichting van de Argentijnse republiek in mei 1810. Het is de plek waar sinds 1977 elke donderdag ‘Madres des Desaparecidos’ ‘de dwaze moeders’, nu grootmoeders, verzamelen met foto’s van hun vermiste kinderen. Het is het politieke hart waar protesten plaatsvinden. Dit merken we aan de bewaking en de barricades. In “Casa Rozada” zetelt de regering. De kleur roze (=rood&wit van de partijen) is bedacht om de vrede te bewaren. Vanaf het balkon sprak Evita Peron het volk toe.
Cabildo( raadzaal) bevindt zich tegenover het Roze Huis en heeft een oude structuur. Het werd aan twee kanten gesloopt voor de bredere Avenidas. Het is nu een historisch museum.
De brede Av. Roque S.Peña, met een verzicht op de Obelisk, scheidt Cabildo van de Kathedraal.
 De kathedraal geeft ons eerder een indruk van een Griekse tempel. Door de barricades kunnen we er alleen binnen langs een kleine zijingang en zien dan een kathedraal in al zijn glorie. In de kapel aan de rechterkant ligt het mausoleum van José de San Martin; vrijheidsstrijder en nationale held.
In Puerto Madero, vernoemt naar de ontwerper, zijn de oude magazijnen gerenoveerd tot hippe eethuizen. In de oude haven is er een nieuwe jachthaven en een moderne brug: ‘Puenta de la Mujer’ (vrouwenbrug). 
De explosieve ontwikkeling van de hoofdstad weerspiegelt in de enorme wolkenkrabbers
Op zoek naar tango stappen we 2 keer de lange drukke winkelwandelstraat. Niet het favoriete ding voor Fons. Helaas zijn we niet op de juiste moment op de juiste plaats. We zullen hiervoor nog eens moeten terugkeren.