Kerst en Nieuw op Zee.

Necochea ligt ten zuiden van de rivier Quequen. Aan het strand is het nieuwe centrum. Langs de noordkant is het dorp Quequen met zijn vele graansilo’s, de vuurtoren en de jachtclub Vito Dumas.

Door zijn afbeeldingen en zijn boeken is de beroemde zeiler Vito Dumas duidelijk aanwezig. De verhalen waarschuwen voor de ‘Roaring Forties’. Deze zeilclub is klein, gemoedelijk en gastvrij, ook voor honden. Hun favoriete slaapplaats is de douche. Bij laag water komen duizend kleine viool krabben uit hun holletje gekropen.

We stellen het gezelschap van Alfonso, Nathalie en zeker de 9 jarige Adrien erg op prijs. De zee verbroedert.

Twee jonge stoere gasten uit Chili kunnen niet wachten en vertrekken enthousiast met hun kleine 27 voet zeilboot de wilde oceaan tegemoet. In een supermarkt ontmoeten we vriendelijke Denen, de dag erna komen we ze terug tegen in het nieuwe centrum.

Zouden we als kerstcadeau een mooi weervenster krijgen om een groot stuk naar het zuiden te varen? De voorspellingen beloven het.

 

 

Zondag 24 december 2017: vertrek 14h – donderdag 28 december 2017: retour 3h

Necochea – Puerto Santa Elena bijna 44ste breedtegraad: 440NM

 

In de grote havenkom hijsen we het tweemaal gereefd grootzeil. Buiten de haven is het een rommelige zeegang. De voorspelde 15kts wind lopen op tot 30 kts. De koers is aan de wind, alles wordt flink door elkaar geschud. De zwaarbeladen Sunshine duikt nog dieper in de golven en wordt helemaal overspoeld met zoutwater. Het wordt een sober kerstmaal.

Patagonië begint voorbij Rio Negro, ongeveer de 40ste breedtegraad en strekt zich uit tot aan Straat van Magellaan.

Windstille en sterke wind wisselen. Woensdagmiddag luwt de wind en de zeeziekte, de motor draait. Tot donderdagnacht, op amper 70NM van onze ankerplaats, de motor een onheilspellend geluid maakt. Fons stelt vast dat de keerkoppeling stuk is. Wat een ontgoocheling!

Mar del Plata is de beste plaats om te herstellen, we maken rechtsomkeer, hopend dat we het al zeilend kunnen bereiken.

 

 

Donderdag 28 december 2017: retour 3h – dinsdag 2 januari 2018: aankomst 16h

Puerto San Elena – Mar del Plata: 509NM

 

De oceaan en wind zijn mild. We krijgen uitzonderlijke zalige zeildagen. Wat een geluk.

Elke nacht groeit de maan en blijft ze langer in het hemelgewelf.

De positie updates bij de Prefectura via de SSB radio vragen veel van de energiehuishouding. Vrijdag nacht is er batterij alarm. We proberen energie te sparen door de elektrische stuurautomaat te vervangen door de windpiloot. Deze vraagt te veel bijsturing, daarom zetten we de koelkast, de grootste stroomverbruiker uit of laten onze kleine generator draaien. Bij sterkere wind houdt de windgenerator de spanning op peil. De windrichting en sterkte wisselend voordurend, de zeilen worden constant aangepast. Als de wind langs achter komt is er een klapgijp mogelijk. De Walder kan dit verhinderen. Hiervoor kruipt Fons, in het holst van de nacht, aangelijnd, op het dek om deze te bevestigen. Met Nieuwjaar krijgen we het zelfde scenario als Kerstmis. Maar nu blijft het binnen in de kajuit ook niet droog. De krachtig overspoelende golven laten zoutwater binnen sijpelen langs de connectoren aan de mast. Wij staan droog.

Voor Necochea, waar we 8 dagen geleden vertrokken zijn, houdt de wind het voor bekeken en de Sunshine ligt te dobberen. Heel even kunnen we een glimp van het internet opvangen. Op het navigatiescherm verandert de verwachte aankomtijd van 1 dag naar 5 dagen.

Om 6 h komen kleine dolfijnen spelen met de Sunshine. De wind en golven bouwen zich op in een niet zo comfortabele richting voor ons. Het wordt een heftig stuk, alle hens aan dek. Achter de kaartentafel word ik 2 maal kletsnat door overkomend buiswater. Door de wisselende windrichtingen moet Fons 3 keer de koers bepalen om al opkruisend de haven te kunnen bereiken. De service boot van CNMP sleept de Sunshine naar een steiger buiten de jachthavenkom. Het aanmeren verloopt niet feilloos. De Sunshine krijgt een kras op haar flank en wij eentje in ons gemoed. Dit wordt vlug glad gestreken door de vriendschap en het besef dat het veel erger kon zijn. Opruimen moet nog even wachten, want de Prefectura komt de boot inspecteren. Clara en Rodolfo verlenen assistentie en wachten geduldig op de steiger.

Woensdagvoormiddag gaat Fons de formaliteiten bij de Prefectura vervullen en ik schrob het dek. Namiddag spoelen we zoveel mogelijk zout uit de spullen van binnen.

En nu? Dat weten we nog niet.

Eerst zien hoe de herstelling van de keerkoppeling verloopt. Ons visum voor Argentinië gaat tot eind februari, afhankelijk van ons gemoed en de weeromstandigheden zal het Chili of terug Brazilië worden.

 

Moge de vrede van Kerstmis veel vreugde en vriendschap brengen.

Dankbaar dat we gezond en wel het Nieuwe Jaar kunnen beginnen

 

A year

With a lot of

Sunshine

And always

Think pink

Nécochea

De inspectie van de Prefectura brengt meer stress dan verwacht. In de meeste nautica-winkels zijn de prijzen van de vuurpijlen het driedubbel van Europa en de geldigheid is 2jaar, bij ons is dat 4jaar. In hun reglement staat dat er 6 stuks van elk (hand en parachute) nodig zijn terwijl internationaal 4 voldoende zijn. De Duitsers en Engelsen zijn ons voor geweest, hebben de voorraad opgekocht; wij bezoeken verschillende winkels en wachten op een nieuwe levering. Ondanks de onderhandelingen van Rodolfo met de Prefectura moeten we de 2000 peso’s (=100euro) boete betalen.
Mar-del-Plate is de laatste plaats waar we ons gemakkelijk kunnen bevoorraden. Fons haalt 260liter diesel en 30liter benzine. Met elk bezoek aan de supermarkt komen we met uitpuilende rugzakken terug tot de voeding en drank bakken overvol zijn. Dankzij de inspanningen van Clara en Rodolfo kunnen we onze plastieken gasfles laten vullen. Clara geeft ons een machete cadeau, nu zijn we gewapend tegen de kelp.
Speciaal voor Yorrit, een foto van de zeilvliegers


Vera, een Swan 47, met de sympathieke Duitsers Britta en Michael, ligt aan de steigers buiten de jachthavenkom.
We krijgen een paar serieuze onweders. Het wisselvallig weer en vooral de wind is het voornaamste gespreksonderwerp.
Maandag, na de controle van de Prefctura, vertrekken de Engelsen en de Duitsers, ze hopen zover mogelijk zuid te geraken.

 

Dinsdag 12 december 2017: vertrek 5h30 – aankomst 19h
Mar-del-Plata – Nécochea: 75NM

Wij wagen maar een klein stapje. Het grootzeil hijsen we in de havenkom. Na een tijdje kalmeert de rommelige oceaan. Met halve wind halen we een comfortabele snelheid. De zon maakt de zeiltocht nog aangenamer. Een paar uur voor aankomst is de wind op. Op de rivier Quequen zien we eerst grote graansilo’s en daarna roestige bootmonsters waarvan een tegen een ingestorte brugpeiler ligt.Alfonso en Adrien van Cresendo komen naar ons toe gegroeid om te helpen aanleggen langs Adagio in Yacht Club Vito Dumas.

Opnieuw zuidwaarts!

Trommelaars stappen elk weekend door de oude straten van Colonia.

Een motorboot met een jonge onervaren bemanning wringt tussen de moorings en de touwen geraken verstrengeld in de schroef. De wind blaast hun boeg met een dreigend anker naar de Sunshine. De hele avond staan we paraat om het gevaarte op afstand te houden. Een duiker heeft zeker 1 uur nodig om de touwen uit de schroef te los te maken.
Maandag vaart een grote Argentijnse zeilboot heel brut naar de steiger. Fons schelt naar hun. Een teken om te vertrekken?

 

Dinsdag 21 november 2017: vertrek 17h30 – woensdag 22 november 2017: aankomst 13h
Colonia – Buceo Montevideo: 95 NM

We zijn aangenaam verrast als de dame van DNH zegt dat we geen liggeld moeten betalen.
Rustig varen we voorbij ‘Punta Rita’; daar hebben we het filmpje van de zonsondergang gemaakt.
Nu zien we het van op het water.
De eerste uren hebben we lichte westenwind, op de neus dus. Dan draait hij noord, neemt tot en vult de zeilen. Fons neemt het grootste gedeelte van de nachtwacht voor zijn rekening.
We verkiezen om eerst naar Montevideo te varen, dit is een betere positie om naar het zuiden te zeilen.
Donderdag blaast de sterke zuidenwind zoveel water in de haven dat de steigers onderstaan. De Sunshine is niet tevreden en snokt aan de touwen.

 

Vrijdag 24 november 2017: vertrek 19h30 – Zondag 26 november 2017: aankomst 12h15
Buceo – Mar del Plata: 208NM

De wind gaat liggen en de rust keer weer.
Langzaam wordt de skyline van Montevideo kleiner en kunnen we Uruguay letterlijk achterons laten.
Onze Volvo Penta ronkt 10 uur, dan is de wind terug wakker en duw de Sunshine vooruit.
Het bruine water van Rio de la Plata verandert naar oceaan turquois. De nachten zijn koud. De zonopgangen en zonondergangen mooi. Het laatste etmaal zien we 2 zeilers dezelfde koers als ons varen. In de morgen toert een groot Armada schip rond dat terugkomt van het zoeken naar de verdwenen onderzeeër. De bemanning van een vissersboot wuift naar ons.
Aan de ingang van de haven, verwelkomt een groot Christusbeeld ons met open armen.
We kennen het hier en varen, in deze enorme havenkom, direct naar de jachthavens. De voetgangersbrug gaat voor ons open en kunnen aanleggen op steiger 4 van CNMP. Bij YCA meren de Duitse ‘Hembadoo’ en Engelse ‘Dandelion’ zeilboten af. Het is warm en zonnige, ik kan niet snel genoeg dat thermisch gedoe uitdoen.
Carola, een supervrouw en het manusje van alles, herkent ons dadelijk. Ook al storen we haar in de drukte van een prijsuitreiking voor een laser zeilwedstrijd, toch helpt ze ons verder.
Een vriendelijk jongeman van de Immigratie geeft de nodige stempels en fotocopies. De Prefectura wil ons past verder helpen als we bij de gezondheidsinspectie geweest zijn, maar deze werken op zondag niet.
Wij spoelen het zout van de Sunshine en van ons huid. Sinds hele lange tijd zien we nog eens een regenboog.
Maandag laat de zuidenwind de temperatuur zeker met 15°C zaken, topjes zijn vervangen door windjacks. De bemanning van de 3 binnengekomen zeilboten schuiven beurteling langs bij al de autoriteiten. De Perfectura meldt dat ze de boot willen controleren op veiligheidsvoorschriften. Tot zover hebben ze dat grondig gedaan op de Duitse en Engelse boot.
Clara en Rudolfo, mensen naar ons hart, nodigen ons uit voor een etentje. Om 18h30 wanneer we klaar staan om met Rudolfo mee te gaan, dan komen de mannen van de Prefectura naar de Sunshine voor inspectie, Rudolfo assisteert. We zullen de vuurpijlen die enkele maanden vervallen zijn moeten vervangen.
Met vertraging kunnen we genieten van Clara’s heerlijke ‘tarte de atun’.