Terug in (Klein) Curaçao

Duiken vergt heel wat inspanning, zeker op een zeilboot. Zware duikflessen tillen van een bewegende boot naar de bewegende bijboot (extra bewegend als een speedboot voorbij komt), van de bijboot terug omhoog tillen aan de steiger bij Eden Beach, waar veel deining is van taxiboten en sportboten. Nadat bij Wannedive de duikflessen met perslucht gevuld zijn, het omgekeerde scenario. Fons vindt een achterwaartse val de gemakkelijkste manier om, vanaf de Sunshine, met onze de duikuitrusting, in het water te gaan. Met zijn assistentie durf ik dat. Hoe groot de inspanningen zijn, zo groot is ook de voldoening van het duiken.

Dolfijnen escorteren de boeg van de Sunshine naar de duikstek 1000 steps. Na het winkelen op onze laatste duikdag zien we in de verte het spelende dolfijnen.
Fons is een gelukkig man, de Lithiumbatterijen functioneren naar zijn verwachtingen.
Ons visum van 3 maand is bijna verstreken, tijd om uit te klaren.
 

Zaterdag 27 april 2019: vertrek 9h30 – aankomst 14h30
Bonaire – Klein Curaçao: 20NM

Op Koningsdag met een grijze hemel, zeilen we alleen op het genua zeil weg van Bonaire. Met stroom en wind mee is het een aangename zeiltrip. Aangekomen op Klein Curaçao pikken we een mooringbooi kort bij het strand en zijn omringd door mooi turkooizen water.
Zondag komen veel toeristenboten, we moeten een andere mooringbooi nemen. Sinds dat ik naar de boei stuur en Fons de boei oppikt gaat het gelijk een fluitje van een cent. Ik wil zo snel mogelijk snorkelen, juist in het water komt een grote gestipt adelaarsrog elegant voorbij en een grote schippad naar me toe gezwommen. Ik volg de sierlijke adelaarsrog. Met de stroming mee drijf ik een heel eind weg, het kost me moeite om terug bij de Sunshine te geraken. Ik kan het niet laten om nog met Fons te gaan snorkelen en kleinere schildpadden te volgen.
Achter de Sunshine zien we een zeer grote school vissen.Fons vindt dat we teveel rollen en wil van mooring veranderen. Bij de grote moorington zijn er veel kleurrijke springende kitesurfers bezig. We varen er voorzichtig naar toe en kunnen van kortbij dit schouwspel gade slaan. De kiters scheren voor en achter de Sunshine door. Plots ’n slag. De lijnen van de kite van Mark zijn, door een inschattingfout, in onze mast verstrikt geraakt. Voor zonsondergang roeien we naar het strand. Ik vind het heerlijk in het witte zand langs de vloedlijn te stappen, herinneringen ophalend hoe Janne hier heeft genoten. Maandag komt er maar 1 toeristencatamaran “Jonalisa To”. Snorkelen blijft de hoofdbezigheid.
Als we denken dat de rust is teruggekeerd komt de catamaran “Blue Finn” met een trouwpartij aan boord.

 

Dinsdag 30 april 2019: vertrek 11h – aankomst 15h
Klein Curaçao – Spaans Water Curaçao: 14 NM

De watermaker heeft de voorraad zoetwater aangevuld. Ik spoel het zoutwater van de laatste snorkelpartij van me af voor we vertrekken. Hoe korter we bij Curaçao komen, hoe groter de golven worden. Het lijkt alsof er achter de boot een groot gat in de zee is. Bij de smalle ingang van het Spaans water is het terug rustig. Dit gevoel hebben we niet op het Spaans water, het blaast er goed van door. Het snel wegdriften bemoeilijken het ankeren. Bij de 2de poging liggen we in het ankergebied, maar de Sunshine gaat dwars op de wind liggen en het anker krabt. Dit is niet normaal. Fons haalt het anker terug op en ziet dat het vol wier hangt.’n Engel in een dingy komt langs, helpt Fons het wier en een grote plastiekenzak van het anker te verwijderen en geeft ons het advies om naar het halfgezonken huis te varen, en daar in de ondiepte het anker te droppen. Dan ligt Sunshine zo vast als een huis.Met het bijbootje is het 1km varen naar het dingydok aan de Vissershaven. Om er naar toe te varen hebben we wind mee. Terugvarend duiken we, voor de overspattende windgolven naar elkaar toe en onze hoofden botsen tegen elkaar. Deze toekenbol blijft dagen voelbaar.
Om in te klaren nemen we op 1 mei de bus naar Willemstad. Door de feestdag is er veel gesloten en is de ingang van de douane moeilijker te vinden. Om de ankerfee van 10$ te betalen moeten we terugkeren. Kortbij de toeristische info kiosk vraagt een man 10$ om foto’s te nemen met leguanen op je hoofd en schouder. Er is veel belangstelling. Wij vinden dat hij vlug geld verdiend ten kosten van deze wilde dieren, die hij waarschijnlijk gedrogeerd heeft.
Alleen de vertrektijden van de grote bus in Punda zijn gekend, na een paar keren weten we hoelang hij over de rit doet, tenminste als we de uurregeling van zon- en feestdagen niet door elkaar halen.
Dagelijks om 8h30 komt er een busje van de supermarkt Vreugdenhil.
Het is nu tijd om op te ruimen en de voorraadbakken te controleren. De kaartentafel wordt ontmanteld om de pactormodem er uit te halen. Fons hoopt hem nog te kunnen herstellen.
Donderdagavond gaan we naar The Pier voor Captains Diner. Het is gezellig en lekker eten met andere cruisers.
Elke dag zien we windsurfers snelle tacks maken. Vrijdags komen de optimistjes zeilen, zaterdag de lasers en zondag de meermansbootjes.Maandag zullen we, langs de pontonbrug van Willemstad, naar Curaçao Marina varen. Fons gaat in de mast klimmen om de verstaging na te kijken. De touwen moeten dringend gewassen worden. De zeilgarderobe nog afhalen. Op donderdag 23 mei wordt de Sunshine uit het water getild en vliegen wij naar Schiphol. We kijken er naar uit jullie terug te zien!

Nog steeds Bonaire

De Wannadive duikinstructrice legt ons uit, waar we het hengelaarvisje en het zeepaardje kunnen vinden op hun huisrif. Fons zwemt er eerst aan voorbij. Het zijn kampioenen in camouflage. Het zeepaardje hangt er niet zo vrolijk bij. Fons denkt dat het aandachtstress heeft. Ook Kim van REEF fishindentification zegt dat ze zeepaardjes en hengelaarvisje niet vermeld omdat er al teveel op geaasd wordt. Ik voel me schuldig.
In het gazetje ‘De Reporter’ staat een artikel over ‘Ride, Swim, Walk for the ROSES’ fight against cancer. Het zou doorgaan op zondag 14 april. De zwemafstand bedraagt 1,2km. Dit wil ik wagen en begin ervoor te trainen. Om de vervelende zoutwaterspatten uit mijn ogen te houden koop ik een veel te duur zwembrilletje. Meer informatie is zeer karig. Bij Freewieler kopen we onze tikets. We gaan op donderdag i.p.v. op zaterdag naar de wasserij, voor 2 machines wassen en drogen betalen we 30$. Vrijdagnamiddag is de parking van de bank, waar men meer inlichtingen zou geven, geen hond te zien. De man van Freewieler zegt dat het uitgesteld is tot 23 juni omdat de organisatie er nog niet klaar voor was. Nu is er nog meer tijd om te snorkelen en te duiken.
Bij het snorkelen naar de pier van de haven zien we een nieuwe ankerketting met een anker liggen. Hoe is dat zo kort bij de wal komen te liggen? Een jonge vrouw doet verwoede pogingen om er bij te komen. Fons zijn handen jeuken om het op te halen. Als ik de volgende dag voorstel om terug te gaan snorkelen om te kijken of het anker er nog ligt, is Fons direct akkoord. Aan de pier van de haveningang ligt een zeer mooie groene 48 voet zeilboot en Fons vraagt of het anker van hun is. Tim en Trien zijn met een 30 voet bootje van Engeland de Atlantische oceaan overgestoken. Hier in de Caraïben werden ze verliefd op deze prachtige 48 voet spitsgatter en kochten hem, met een hele hoop problemen. In een paniek reactie hadden ze het anker gedropt. Ze kijken ons wat ongelofelijk aan als Fons voorstelt het anker voor hen te bergen. Ze verwachten niet dat die 2 oudjes dit kunnen. Ze zijn dan ook ongelofelijk blij als we bij hun boot komen met hun anker in onze bijboot. ’s Avonds trakteren ze ons op Pizza’s.
De meeste duiken doen we vanaf de Sunshine, we liggen bij de duikstek ‘Something Special’. We komen ook altijd iets speciaal tegen:
Een wandelende enorm grote langoest, of die zich schuilen in een hol.

’n Klein krab

De aller-sympathieke schildpadden



Grote groupers

Verschillende murenes

Egelvissen

Koffervissen

Kleurrijke papagaaivissen, soms met escorte van een trompetvis

Queen Angelfisch

Vele juffertjes

Poetsgarnalen

Soldatenvissen

Vijlvissen

Grommers, snappers

Sergeant-majoor vissen die blauw kleuren als ze eitjes hebben en deze met veel ijver verdedigen.
Met de Sunshine varen we tot bij de duikstek ‘1000steps’. We gaan met een klein hartje duiken, Fons vertrouwd de mooring niet zo goed en we liggen aan lager wal. Het verwondert ons dat we veel vissen met zwarte vlekken zien. Het kan een schimmel, bacterie of een virusinfectie zijn.

We pikken de duikflessen bij Wannadive op en varen met ons bijboot verder tot de duikstek ‘Cliff’. In de steile koraalwand schuilt een krab.
Onze lievelingsduikstek is: ‘Mi Dushi’ op Klein Bonaire. Het zwart- en pluimkoraal deinen op en neer. Tussen het uitbundig hard koraal zijn er vele schuilplaatsen.

Als we een rondje Klein Bonaire doen zien we op de zuidoost kant veel aangespoeld zwerfafval liggen.
Paaszondag is het mijn 65ste verjaardag, een start voor een nieuw begin! Fons bakt traditiegetrouw pannenkoeken als ontbijt.
Erna een VIP-duikje met het gezelschap van miljoenen visjes.

Ik mis het thuisfront. Het doet deugd om zoveel wensen over de hele wereld te krijgen. Dank je wel.
Woensdag doen we ons laatste duikje in Bonaire op het huisrif van Wannadive en spoelen we onze duikspullen met zoetwater. Donderdag is een grote wasdag, vrijdag klaren we uit en zaterdag vertrekken we naar Klein Curaçao.

Bonaire: het leven zoals het is

Na ons laatste gezamenlijke duik krijg ik koude rillingen en dat bij tropische temperaturen. Ik hoop dat het na een dagje rusten voorbij zal zijn. Maar de koorts stijgt. Het leven voor mij speelt zich af tussen zetel, water drinken en toilet. Ik voel me een paar dagen ellendig. Op sterk aandringen van Marijke slik ik paracetamol. Het hoesten als een doorwinterde roker blijft niet uit. Fons gaat alleen met het busje naar de supermarkt. Langzaam herneemt het normale bootleven zich.
Op de levering van de propeller hebben we meer 3 weken moeten wachten door een staking in Curaçao. De meeste goederen worden ingevoerd. Vele rekken in de supermarkten blijven leeg, fruitrekken zijn gevuld met ananassen. We brengen er 2 mee en laten ze in de kuip liggen.
Fons verschrikt zich als een grote leguaan in de kuip zit, deze bedenkt zich niet en duikt in het wateren, het blijkt een goede zwemmer te zijn. We vragen ons af hoe hij in de kuip is geraakt, en of hij op de ananassen is afgekomen.
Als de windgenerator en de zonnepanelen voldoende energie geven, laten we de ‘revers osmosis’ werken om het zeewater te ontzilten.
Bonaire is 44km lang en 6,5km breed en heeft de vorm van een boemerang. Er zijn 18905 inwoners, hiervan zijn er maar iets meer dan de helft op het eiland geboren zijn. Er zijn geen verkeerslichten en de verkeersregels zijn soepel. Mc Donalds is hier nog niet neergestreken. De vlag is pas eind 1981 ontworpen, de zespuntige ster symboliseert de oorspronkelijke woonkernen, de vier punten op de ring het kompas om aan te geven dat de mensen van alle windstreken gelijk zijn. Het rood wijst naar bloed en overlevingskracht, geel voor de zon, wit naar internationale vrede en blauw voor de zee. De belangrijkste economische sectoren zijn toerisme en zoutwinning. Er zijn veel bouwwerven. De wind waait veel stof op en in de Sunshine. Krachtige korte regenbuien spoelen het stof van het dek.
Het Bonaire Nationaal Marine Park (BNMP) is het oudste zeereservaat en beschermt het onderwaterpark tot 60m diepte. Uniek is dat het geheel draait op eigen kosten. De inkomsten komen uit de fee voor duiken, snorkelen en andere watersporten. Naast natuurbescherming zorgt BNMP voor voorlichting voor verantwoord duiken en het onderhoud voor aanlegboeien. Het beheer is in handen van Stichting Nationale Parken Bonaire (STINAPA).
Een voorrecht om met onze boot achter een mooring te liggen, op de rand van het koraalrif. Aan de ene kant kleurt het water helder turkooizen, de ander kant diep blauw. De zon zien ondergaan achter Klein Bonaire. Een stap van de Sunshine en je maakt deel uit van de prachtige onderwaterwereld. Het snorkelen is mijn favoriete bezigheid.Op dinsdagavond worden we in het busje, om naar de supermarkt “Van den Tweel” te gaan, opeengepakt. Zo leren we Amerikanen Gayle en Darrell van SY Gone Bambu beter kennen.De gezamenlijke Happy Hours en diners zijn super gezellig en het winkelen interessanter.
Gayle zegt dat er veel onderwaterleven is aan de pier van de haven. Ik snorkel naar hun boot die voor de Yellow Submarine lig. Stekende zeekwalletjes hebben het op mij gemunt. Dan palmen we terug naar de Sunshine om de camera op te halen en snorkelen via het ondiepe water verder. We krijgen het koud, maar kunnen het niet laten om verder tot aan de pier te snorkelen. We zien er weelderig koraal en meer kleine en grote vissen in alle kleurschakeringen. Om het warmer te krijgen probeer ik wat sneller terugpalmen. Dit is wat te veel voor Gayle en ze krijgt krampen, dus neem ik haar mee op sleeptouw, voorbij de Sunshine tot aan Gone Bambu. Een beetje te veel van het goede. Het duurt een paar uur voor ik me terug behaaglijk warm voel. De volgende snorkelpartijen beperk ik in tijd. Onder een rotspartij schuilt een mureen en aan de pier maak ik deel uit van een school Caribische Doktervissen.De visidentificaties, op maandagavond bij Yellow Submarine, gegeven door de Amerikaanse Kim (medewerkster van REEF) zijn leerrijk. Vanaf level 3 wordt het voor mij frustrerend, zoveel verschillende soorten vissen en zoveel details waarop je kunt letten.
We merken aan de laagvliegende fregatvogels en de opspringende vissen als er dolfijnen aan het jagen zijn. Een grote Witte Merlin springt naast de Sunshine uit het water.
Dinsdag 19 maart gaan we bij eZone de nieuwe Li-batterijen halen, ons een weg banend in de drukte van de mensen van de cruiseboten. ‘s Avonds hebben we een afscheid drink van Gayle en Darrell.
De volgende dagen kruipt Fons in de bakken om de batterijen te vervangen.
Fons zijn scheenbeen is voldoende geheeld en we snorkelen naar de haveningang. Ik zie een moeilijk te spotten schorpioenvis en een pauwbot.Met een nachtsnorkel rond de Sunshine zijn er veel grote murenen.
Met het bijbootje varen we 4 km verder om bij de duikstek Andrea te snorkelen.
Martin en Pam, van onze buurboot DR FLUE, nodigen ons uit voor een Canadees pannenkoeken ontbijt. Ze gaan in Curaçao Marina hun boot een Benetea Frist 38 achterlaten en hun werkzaamheden in Canada hervatten
Rustig aan gaan we de duikactiviteiten hervatten, hopend om een zeepaardje te spotten.