El Valle de Antón: Sendro de La India Dormida

Wandeling naar de slapende indiaan. Voor wie het stappen tot een ver verleden behoort, een uitdaging, voor mij dus. Ik smeer mijn kuiten in. Mijn hoge wandelschoenen zien er nog perfect uit, tot ik halfweg op de steiger ben en de zolen loskomen. Dan maar met mijn versleten lage wandelschoenen.De chauffeur van het tweede busje kent de weg op zijn duimpje, hij scheert door de bochten en mijdt elke put in het wegdek. Wij zwieren van de ene naar de andere kant.
Aan de ingang betalen we 3$/persoon. De bomen en rotsen zorgen voor veel schaduw. Op de steile stukken heeft Fons tijd om foto’s te nemen, want ik moet regelmatig rusten om op adem te komen.

Enthousiaste wandelaars zeggen dat het uitzicht fantastisch is op de bergkam. Kay staat op de top naar ons te zwaaien. Daar, met een panoramisch uitzicht en in de wind eten we ons rozijnenbrood op.

Voor de terugweg moeten we eerst een steile rots afklimmen. Hier zijn weinig bomen die ons beschermen tegen de zonnestralen.

Zijn de contouren van de slapende indiaan te zien?
Na 10km wandelen met 600 hoogtemeters vindt Fons dat hij een biefstuk verdiend heeft.
John en Kay van SY Bad Bunny dank je wel voor het initiatief, het uitstippelen, de begeleiding en het aangenaam gezelschap.

Het is een deugddoende afwisseling op het kabbelend bootleven. Als de oceaandeining hoog is, bewegen de boten veel in de marina. De Sunshine rukt dan aan de touwen, dit geeft geen wiegend gevoel. Archimedes, een cruiseschip van 65 meter, meert aan op dock4. Er zijn 3 tankwagens nodig om brandstof te tanken.Do-it centrum, Cochez en Novey worden meerdere malen uitgekamd. Voor schroeven, lijmen, koppelstukken, verf, aceton, borstels, gasfles, werkhandschoenen……….  Winkelen doen we in de supermarkten Machetazo of Rey en trakteren onszelf op een pizza of in het Peruaans restaurant Nazca 21.Om de superdure voetblok aan bakboordzijde te vervangen moet de binnenbekleding van de kajuit eraf. Hierbij komt er veel meer los. Het neemt meer dan een week in beslag om dit er terug op te lijmen.
Er komt geen water meer uit de kranen. Enerverend! De drukschakelaar is stuk. We schakelen de pomp aan en uit via het bedienpaneel. De pomp is meer dan 30 jaar oud, hoge tijd voor een nieuwe. Via “Mail Boxes etc.” komt het pakket van Miami tot Coronado. De waterpomp heeft een andere vorm en om deze goed te monteren is een steun nodig. “Olie & co” maakt deze.
Fons vervangt de olie van de motor en keerkoppeling, en regelt de kleppen.
Het is hoog tijd om het onderwaterschip te poetsen. Het slechte zicht en de beweging van de boot maakt het niet aangenaam.
Op 8december is het Moederdag in Panama, het Tigo kantoor is gesloten, om het internet te updaten zullen we op een andere dag moeten teruggaan.
Woensdag 9 december is de eerste keer dat we meedoen met de pot-luck.
Regendagen maken plaats voor alleen regen in de namiddag. De verspreide onweersbuien geven mooie wolkenformatie en lichtspektakel. Nu, hebben we overwegend zon. De zuidwestenwinden draaien meer naar noordoost. Dat is de wind die we nodig hebben om verder naar het westen te zeilen.
 

Het is een jaar geweest van onverwachte wendingen en verrassingen. Mogen we dit bijzonder jaar goed afsluiten door goed voor onszelf en de andere te zorgen. Aanvaarden wat komt en lost te laten wat ons niet langer dient. Laat ons met nieuwe vaardigheden en inzichten vol vertrouwen het nieuwe jaar ingaan.

 

 

De slapende indiaan.
De slapende indiaan

Terug VistaMar Panama

Natuurgebied Lummensbroek met de Klein Meulen op de Mangelbeek en de Zomerbar aan de Grote Molen op de Demer. Een ontdekking op een paar km van ons huis. Zo een mooie natuur, goed om te kunnen delen.Half augustus, Fons heeft de kaap van 66 jaar op de spoed doorgebracht. Hij is met zijn fiets over een borduurtje gevallen. Zijn gezicht werd er opgelapt en zijn linkerhand in het gips. Kleinkinderen vinden het te akelig om naar hem te kijken. Na 2 weken is zijn gezicht geheeld en na 4 weken mag hij uit het gips.
Een mineur aan bezoek, meestal buiten en op afstand.
Een maximum van levering aan huis. Veel gerief voor de boot. Fons is in zijn element met al de elektronische aanpassingen. Minder met de foutieve en kapotte leveringen.
Met Schulen kermis trakteren ons op smoutebollen na een Geocaching.
Het wordt kouder, de corona cijfers stijgen, een goede reden om onze terugreis op dinsdag 27/10 niet uit te stellen. Pijn aan een ontzenuwde tand brengt spanning in ons vertrek. Om zo minmogelijk heisa te hebben nemen we luchthavenvervoer naar Schiphol. Onze 3 valiezen zijn goed verdeeld en blijven elk onder de 23kg. De KLM vlucht is verre van volgeboekt, het geeft ons extra ruimte om 11 uur te overbruggen. Na 7 maanden is de luchthaven Tocumen terug open. De douane controleert onze valies met bootspullen. De taxirit van Panama City naar VistaMar is druk en vermoeiend. In het donker zoeken we een ladder om in de Sunshine te klauteren. Op het eerste zicht ziet ze er behoorlijk uit. Tussen de valiezen, zeilen en andere zaken vinden we een plaatsje om te slapen. Woensdag, bij hoog water om 14 uur, wordt de Sunshine feilloos in het water gelegd.Zon en een zeebriesje maken het aangenaam. Het vervelende uitpakken kan beginnen. De genua (het grote voorste zeil) ligt nog steeds op de bank, te veel wind om het op te hijsen.
Het is bijna volle maan.Het regenseizoen is nog niet voorbij. Tussen de buien door borrelen we met Dennis en Juan.
Er zijn veel Panamese feestdagen begin november. Motorboten met luide muziek houden ons wakker.
We mogen nu samen gaan winkelen. Dagelijkse wandelen we op de pier of langs het strand naar San Carlos.

Vista Mar Marina

SY Zouterik en SY Incentive zijn vertrokken naar de Markiezen.

Wij poetsen het onderwaterschip bij het eilandje met 1 palmboom en varen dan naar Isla Contadora. Er zijn allemaal beestjes in de kuip. Een heus onweer is niet veraf. We vertrekken vroeg en ontbijten onderweg. Kortbij de ‘trafic line’ zijn er overal dolfijnen rond de Sunshine. In de verte zien we ze uit het water springen. Rond de eilandjes vliegen veel vogels. Bij Isla Bona vinden we de ankerplaats niet goed beschermd en ankeren aan de noordkant van Isla Otoque.Hoe korter we bij het vaste land komen hoe groter de vissersboten zijn. Pelikanen vergezellen hun netten.Dinsdag 26 mei worden we verwelkom in Vista Mar Marine, dat tot een Golf Ressort behoord. Dennis van SY Mach3 (NL), teruggekomen van de Galapagos eilanden, is hier in quarantaine.
De gegeerde wasmachine geeft regelmatig ‘out of order’. Hetzelfde met het internet, ‘Taxonweb’ geeft daarom nog meer frustraties. Als de airco van een buurboot niet meer draait weten we dat er geen elektriciteit is.
Na een verblijf van 2 maanden ver van de bewoonde wereld is het raar om alleen in een taxi te stappen om te gaan winkelen. In de ene week dat de lockdown wat versoepeld is, kunnen we samen gaan winkelen.Bij de strenger lockdown maatregelen mogen mannen en vrouwen niet samen maar op aparte dagen slechts 2 uur naar buiten. De beperking voor de aankoop van alcohol wordt opgeheven.Zonsop- en ondergangen zijn minder te bewonderen door de vele verschillenden wolkenformaties. Regen, wind en onweer zijn onvoorspelbaar, soms brute pech als we de luiken vergeten te sluiten. De straalstroom waait het Sahara zand tot hier.
‘Aeronavel’ bootjes komen in de Marina bevoorraden en schuilen. Didier en Magaly van de Franse zeilboot Falbala zijn aangename buren. Magaly en ik gaan samen winkelen. Voor 3 doosjes antibiotica betaalt ze 200$ en ik laat de rugzak in de taxi liggen, we zijn beiden ontgoocheld. Ollie van workshop waarschuwt voor een krokodillen gezin aan de monding van het riviertje. Kay kan nog een foto nemen van een baby krokodil. Wij kunnen ze niet spotten. Magaly vertelt dat Panama veel gevaarlijke dieren heeft. Op anker in La Brisa, bij Panamacity, is een slang onder hun zonnepanelen gekropen. In de havenhoek lijkt het een jacuzzi. Dale weet te vertellen dat het sardientjes zijn die kuit schieten. Het komt een paar keer per jaar voor.Fons helpt andere zeilers met, het opmeten van nieuwe zeilen en verstaging, het poetsen van het onderwaterschip en soldeert een microfoon.
Op het einde van de pier is er een helikopterplatform. Hier, omgeven door de oceaan, heb ik het voorrecht om met een altijd goed gezinde Kay (SY Bad Bunny) ietwat te straffe Yoga te doen. Dank zij haar en John hebben de straatkatten een gelukkig leven.De goede sfeer, de potluck van Jan en Melanie (SY Tore) en het borrelen/etentjes samen met Dennis en Juan beuren ons op.
De opening van de internationale luchthaven is uitgesteld tot 22 juli 2020. We boeken bij KLM een vliegticket voor 26 juli. Ondanks de strenge maatregelen is er geen verbetering in de cijfers van de actieve COVID-19 gevallen. De opening van de luchthaven wordt met 30 dagen uitgesteld. KLM boekt ons vlucht om naar 28 juli. Zoveel onzekerheden. We krijgen teveel, te goedbedoelde, adviezen en waarschuwingen.Dennis helpt om de Sunshine op het droge te krijgen. Hij geeft ons, voor onze laatste nacht in Panama, een VIP verblijf op zijn SY MACH3. De rit van meer dan 100km verloopt vlot, de luchthaven is opvallend leeg. In het KLM vliegtuig is er voldoende ruimte en zijn lege stoelen voorzien. Met goede films is de 10 uren durende vlucht snel gepasseerd. De aansluitingen met de treinen gaan vlot en s’middags zijn we al  al in Schulen. Joske is zo vriendelijk om onze bagage en boodschappen naar ons huis te brengen. Marijke en Rita A. zorgen voor een smakelijke verrassing. Buurvrouw Pita, Annika en Rika doen boodschappen voor ons. Het geeft ons een warm afstandswelkom.