TUAMOTUS archipel

Het gebied van de TUAMOTUS is ongeveer 1800 bij 900 kilometer groot en bevat een 80-tal vulkanische atollen. Een atol is een ringvormig barrièrerif, het grootste atol Rangiroa heeft een omtrek van 200km. Op de koraalring zijn er Motu’s (kleine eilandjes) gevormd uit geërodeerd koraal en koraalzand, meestal begroeid met kokospalmen. In de koraalring zijn er al dan niet openingen. Door deze openingen, passen genoemd, varen boten in en uit het atol. Onder invloed van het getij stroomt het water door deze passen naar binnen of buiten. Deze stromingen kunnen sterk zijn en het is best om bij slack water de pas te passeren. De verschillende berekeningen om op slack water toe te komen zijn niet eenduidig.

 

Zondag 6 maart 2022; vertrek 18 h – vrijdag 11 maart 2022; aankomt 13 h
Ua Pou – Takaroa – Apataki: 570NM

We vermoeden dat het beter is om zondagnamiddag te vertrekken. Het hekanker dat zich diep in het zand heeft ingegraven is er niet op één, twee, drie uit. De zon is al achter de bergen verdwenen als we het voorste anker ophalen. Het groot zeil optrekken in de bescherming van de pier is moeilijk omdat de wind uit alle richtingen komt. In het donker ronden we de noordpunt van Ua Pou. De eerste twee dagen hebben we zoals voorspeld rond de 13kts wind uit het ONO. Met een koers ZW halen we een snelheid van meer dan 6kts. Aan de horizon zijn er vele wolkenformaties en ’s nachts de Melkweg, het Zuiderkruis en vallende sterren. Op het dek belandt een inktvisje dat zijn inkt loslaat. Woensdagnacht haalt een onweer ons in. De bliksem ontlaat zich in de donkere wolken. Een spektakel waar we ons toch niet zo gerust in voelen. Een windstille periode volgt. Dan overvalt ons uit het niets sterke wind en regen. Al bijliggend steken we het tweede reef. ‘s Nachts passeren we het atol Takaroa. Er is 2G internet signaal en ontvangen Whatsapp berichtjes. We besluiten om door te zeilen naar Apataki. Donderdag is een excellente zeildag. Zachte bries, golven lager dan een halve meter, blauwe hemel.
Om bij dageraad de pas te nemen, blijven we een nachtje op de oceaan dobberen. De NW pas is breder. Met 3kts stroom tegen komen we langzaam door de pas. Dolfijnen verwelkomen ons. We varen naar het dorpje, gelegen aan de smallere ZW pas, 15NM verder. Juist op tijd zien we het boeienveld van parelkwekerijen. Hoe korter we bij het dorpje komen hoe meer bommies er zijn. Bommies zijn koraalrotsen waar je best niet tegen vaart. Als we hier ankeren liggen we aan lager wal en dat hebben we liever niet. We tuffen tegen de wind in, 10NM verder naar de ZO hoek, bij de Carinage. SY Cibelia met Mari-Claire, die een paar dagen voor ons vertrok, ligt er ook voor anker. We droppen het anker in een zandvlakte. De kleur van het water is onwezenlijk turkooizen.
Achter de kokospalmen komt de zon en de volle maan op. Hoofdkleur tijdens de dag is intens blauw. Met zonsondergang krijgen we alle tinten van oranje naar rood. Afwisselend zijn er grijze dagen met regenbuien en veel wind.
We hebben nieuwe bootdieren. De kleine gekko in de kuip heeft harde wind en felle regen in Ua Pou niet overleeft en de grote gekko bij de ankerbak is spoorloos. Drie Remora’s (zuigvissen) hebben de Sunshine romp uitgekozen als veilige plek. Een gedeelte van hun rugvin is veranderd in een zuignap om zich vast te hechten aan grotere dieren en mee te liften. Nieuw leven op het land; er zijn biggetjes geboren.
Met Pauline Lau regelen we het papierwerk om de Sunshine op het droge achter te laten. Betalen 25$ voor de code om één week internettoegang.
De vluchten vanuit Apataki naar Papeete zijn volzet. We boeken een vlucht van het atol Arutua naar Papeete op goede vrijdag. Dit is 2,5 uur varen met een motorboot en kost 226$, het vliegticket is in dezelfde grootteorde.
Op de atollen is zoetwater schaars. Na een jaar starten we terug de watermaker. Het debiet van 5 liter per uur is goed maar de geleidbaarheid is te veel hoog. Fons demonteert de watermaker en vervangt al de oorringen en dichtingen. Het resultaat is nog steeds brakwater. Enkele dagen verder, met meer aanpassingen is het water drinkbaar.

UA POU

Voor we deze prachtige Hanamoenoa baai verlaten snorkel ik aan de rotswand. Als ik ’s avonds mijn ogen sluit kan ik terug meedeinen en de kleurrijke vissen zien.
Op 22020222 lunchen we bij ‘Chez Jimmy’ in Vaitahu, het hoofddorp van TAHUATA. “L’église est la plus belle des Marquises et l’acoustique est fantastique” zegt Serge.

 

Donderdag 24 februari 2022; vertrek 4h40 – aankomst 15h15
TAHUATA – UA POU: 71,5NM

De wind giert door het want van de Sunshine. Het wordt een korte slapeloze nacht. De wekker rinkelt om 4h. Met veel moeite kruip ik uit mijn bed. De halve maan versteekt zich achter een dik pak wolken. In het pikkedonker het grootzeil optrekken en het anker ophalen, daar ben ik niet zo gerust in. Uit de bescherming van het eiland bouwen de golven zich op. Sunshine surft erop. Fons schuif uit en bezeerd zijn ribben. We varen langs de westkant van UA POU om een geschikte ankerplek te zoeken. De kleine baai Hakaotu lijkt het rustigste. Het is een vogelparadijs. De rotsen en de bomen zijn wit van hun uitwerpselen. Fregatvogels zijn in de meerderheid. De baai van Hakaheteau is open naar het noorden. Als we er aankomen is de deining vriendelijk. Geleidelijk aan neemt de deining toe en wordt de Sunshine een schommelboot. ‘Manfred de chocoman’ krijgt geen bezoek van ons. En aantal hoge basalt pieken, kenmerkend voor de geologie van UA POU, zijn te zien.
We moeten opboksen tegen hoge golven en tegenwind om de noordelijkste punt van UA POU te ronden. Geen aangename route. Het rustig turkooizen water achter de strekdam is een herademing. Onze ankerperikelen niet. Hakahau is de hoofdplaats. Vanuit onze kuip horen en zien we de levendige gebeurtenissen op het zandstrand. Kinderen spelen vrolijk aan waterkant. Jongeren sporten er. Dagelijks komen er de typische kano’s voorbij.
Ouderen spelen ‘jeu de boules’. Soms horen we het geluid van trommels. De hoge bergpieken blijven in de wolken gehuld.
Grote standbeelden, uit steen gekapt, zijn gemaakt voor het festival in 2019. Ongeveer één jaar geleden zijn we in NUKA HIVA toegekomen. Door verschillende omstandigheden hebben we niet het gegeerde festival kunnen bewonderen. Van het MARKIEZEN archipel is UA POU het laatste van de 6 bewoonde eilanden die we bezoeken.
Maandag, als het slecht weer front voorbij is, zullen we naar het TUAMOTUS archipel zeilen. We schatten dat het 4 à 5 dagen zal duren. Op het atol Apataki kunnen we de Sunshine op het droge achterlaten en wij zullen met Pasen naar huis vliegen.

Booster

Onze afspraak in het ‘Dispensaire’ van Atuona voor onze derde prik is op dinsdag 15 februari 2022. Om de wachttijd nuttig te gebruiken halen we ons gloednieuwe naaimachine uit de bak om de UV-bescherming van de genua terug te stikken. Het afhalen en terug intrekken van de genua vraagt meer inspanning, mijn enkel is er niet blij mee. We verstevigen sommige naden van de bimini (zonnescherm). Dat is ook de bedoeling met de buiskap, wel 5 keer wordt hij opgespannen en terug afgehaald. Elke keer komen er andere naden los. De teaken latten in de kuip zijn zo ver afgesleten dat de schroeven er bovenuit komen. Fons draait die er met een 10tal per dag uit, boor het gaatje dieper en hij draait er schroeven met een platte kop in. De gekleefde teaken stopjes worden de volgende morgen afgezaagd en geschuurd. Waar de schroefjes niet houden wordt het opgevuld met epoxy. Tot de 200 meegebrachte schroefjes en teaken stopjes opgewerkt zijn. Aangenaam zijn de contacten met andere zeilers. Isabelle van de Belgische catamaran heeft chocoladetaart gebakken en Marc brengt twee grote stukken naar de Sunshine. Serge van SY Imagine komt toe en gaat uit het water voor nieuwe voorstag en rolsysteem. Op de werf staat SY Rhapsody, heel leuk om met Ada en John Nederlands te praten. SY Rambler is terug in het water, maar nu lekt zijn bijbootje, daarom haalt Fons Willem elke morgen op om brood te halen. In het weekend komt er bij de kade een ‘roulotte’. Aan een lange tafel schuiven zeilers van verschillende nationaliteiten aan. Samen eten, samen praten en vooral samen lachen. Verrijkend!

 

Donderdag 17 februari 2022; vertrek 12h45 – aankomst 13h20
HIVA OA Baie Tahauku – TAHUATA Baie Hanamoenoa: 10NM

Gas, benzine en dieselvoorraad is aangevuld. Wasgoed is opgehaald bij Sandra. De watertanks en baken met voeding gevuld. Fons duikt in het water om de schroef, waar veel aangroei op is, proper te maken.
Het anker heeft zich na zoveel tijd goed ingegraven. In de baai zijn de golven woelig. Het buiswater maakt ons nat in de kuip. In het “Canal du Bordelas” hebben we de golven en wind mee. Met een lapje genua halen we een snelheid van 6kts. Aan de westzijde van Tahuata is het rustig. Heel grote manta’s zweven door het helder turkoois water in de baai van Hanamoenoa. De Franse zeilers Daniel en Brigitte zijn met hun kano op het witte zandstrand met palmbomen.

Het onderwaterschip van de Sunshine wordt pokkenvrij gemaakt. Het bijbootje poetsen willen we op het strand doen. Op het nippertje, voor een grote golf ons inhaalt, bereiken we het strand. Het zand is mul.
De caban van Stephan ligt er verlaten bij. Feestvierders hebben hun sporen achtergelaten. De fruitbomen zijn geplunderd. Ik tel het golfpatroon om te weten wanneer de branding het laagste. Fons en het bijbootje geraken er zonder kleerscheuren door en ik zwem terug. Met de zonsondergang zijn de uitgebreide apero’s bij Dringuelle en SY Imagine super gezellig.