Author Archives: Ritam

Phaéton bay – Taravaro TAHITI

Maandag 21 november 2022; vertrek 9h – aankomst 16h
Moorea – Maraa bay TAHITI: 29NM

Kristalhelder is het water, heel uitnodigend om te snorkelen. Ik had graag gebleven, maar de kapiteins wil is wet. Na een “vaar-wel” koffie met Tom en Katrine wordt het anker opgehaald. We zullen hun gezelschap missen. De wind is variabel, de zeilvoering moeilijk te volgen. Tussen de twee eilanden zijn de golven vervelend en we krijgen de wind op de neus. Na de pas is het water vlak. De baai van Maraa is  groot en vrij diep om makkelijk en goed te ankeren.
De zonsondergang is prachtig!

 

Woensdag 23 november 2022; vertrek 6h – aankomst 12h
Maraa bay – Phaéton bay: 19NM

We varen de pas uit. Via het buitenrif nemen we de pas naar Port Phaéton. Deze baai is gelegen tussen groot en klein Tahiti. Veel boten, van allerlei pluimage, met verschillende kleuren, verlaten of niet, vinden hier bescherming tegen overheersende winden. Dit wrak is nog bewoond.
De baai is ook een oefenterrein voor de OPTIMISTJES.
Het rustig water geeft een goede gelegenheid om de ritssluiting van de bimini terug te stikken en van een groot tricot laken, kussenovertrekken te maken.

Met hevige regenbuien laat de rivier een bruinspoor van sediment na in de baai.

In Taravaro zijn er grote supermarkten, tankstations en een wasserette. Hoewel er in Tahiti iti veel groenteboeren zijn is het aanbod in de supermarkten bedroevend.

Moorea toer

Regen verhindert de Halloween party op het strand. De weervoorspellingen geven tot 40kts wind. De omringend boten en wij ruimen alles dat de wind vangt, zoals bimini en zonnetenten, op. Hopelijk houden de ankers.
Geen krachtige wind maar bakken regen krijgen we te verduren. Door de wind en stroming gaan de boten alle kanten op. We voelen ons opgesloten. Maken mangochutney, haken, bakken brood, lezen, computeren…
De volledige maaneclips is te zien in de heldere nacht van maandag 7 november.

Woensdag zou er een goed weervenster zijn om naar de Tuamotus archipel te zeilen. We maken alles klaar voor vertrek. Bij de opvolging elke 6uur van de voorspellingen vermindert de wind. Na een slapeloze nacht besluiten we om niet te vertrekken. We troosten ons door te gaan lunchen in het hoger gelegen ‘Topicale Garden’ met een prachtig zicht.
Bij de dinghy kade ontmoeten we voor de eerste keer Magali en Willi van de Zwitserse SY Vela Dare. De volgende dag stappen we samen naar ‘Usine de jus de fruits’. Ananassen worden er verwerkt en op het einde van de lijn is het sap in tetrabrikken. De mannen vinden de gedestilleerde producten interessanter.
Tijdens de Covid periode waren Magali en Willi in Equator. Samen met de marina hebben ze voor de minderbedeelde een soepkeuken opgestart. Een mooi verhaal van verbondenheid. Techniek is het favoriete onderwerp van de mannen. Ik bewonder de mooie aquarellen van Magali.
Het ‘Ecomusée TE FARE NATURA’ is gelegen in het begin van de Opunohu vallei. Het origineel idee komt van de CRIOBE – onderzoekers. Het heeft tot doel om de wetenschappelijke en culturele kennis over de Polynesische natuurlijke omgeving over te dragen aan het grote publiek. Op de geprojecteerde beelden kunnen we walvissen zien.
Verder in de vallei komen we voorbij het ‘Lucée Agricole’ en weiden met koeien en paarden. Bij de ananasvelden keren we terug.
Maandag 14 november, een uitzonderlijk zonnige dag, huren we een auto om de 60 km toer rondom Moorea te doen. ‘LE BELVEDERE’ in het hart van Moorea, geeft een uitzicht de berg Rotui (899m) en de 2 diepe baaien.
‘MARAE’ platformen van oude stenen, zijn door het bos geïntegreerd. De grootte verschilt naar de belangrijkheid van de persoon. Het is nu een heilige plaats voor muggen.
Lunchen doen we aan de waterkant tegenover het hospitaal. Niet ver hiervandaan vertrekt de wandeling ‘La cascade de la Vaioro’. Langs het riviertje door het woud slingert het mooie pad. We hebben de grote waterval voor ons alleen. Zittend op een grote rotsblok kunnen we het natuurfenomeen aanschouwen.

Een smoothie aan de voet van Magic Moutain is een ideale afsluiter van een superdag.
Dan is er “tot ziens” apéro op SY Vela Dare. Ze vertrekken naar Papeete Marina.
In Maharepa kunnen we onze lakens laten wassen. Het is aan de andere kant van Cooks Bay, met onze dinghy ongeveer 45 min varen. Er is een elektriciteit panne en kunnen de was pas vrijdagnamiddag komen ophalen. De hemelsluizen staan vrijdag de hele dag open. Het wordt een klets, klets natte rit.
Een blij weerzien met Katarine en Tom. Ze hebben gemende gevoelens bij hun snel verkoop van hun boot SY Santosa.

Moorea

Muzikanten spelen en zingen uit volle borst. Het ritme is aanstekelijk.
Grote en heel grote cruiseschepen wisselen elkaar af aan de kade. Papeete wordt telkens overrompeld.We schakelen een versnelling hoger. De hardnekkige roestvlekken op het dek verdwijnen met oxaalzuur. Schuren, vernissen, schuren, vernissen …………. zo krijgt de deur een beter bescherming en wordtmaeen lampenhouder eindelijk terug geplaatst. De windmeter heeft een onderhoud nodig. Fons klimt in de mast om hem eraf te halen. De volgende klimbeurten lukken beter. De verstaging ziet er nog goed uit. Nieuwe radarreflectoren zijn geplaatst en wantspreider rechtgezet. Met een huurauto halen we het reddingsvlot op en bevoorraden in 2 grote supermarkten. Door een dieselfit aan een injector moeten we ons vertrek uitstellen. Al goed want maandag krijgen we een bericht dat Fons zijn kredietkaart bij DHL is aangekomen.

 

Dinsdag 18 oktober ’22: vertrek 12h – aankomst 15h30
Papeete Marina – Moorea Ta’ahiamanu Beach: 18 NM

Het eerste stuk is rustig. Eens we uit de windschaduw van Tahiti zijn, trekt de wind aan en zijn de golven hoger. Motor zeilend rolt de Sunshine van de ene naar de andere kant. Het is bewolkt bij de Pas Tareu voor de Opunohu Bay. We zijn kletsnat voor we goed en wel geankerd zijn. Door vervanging van de waterkering ring komt er geen water meer in de motorruimte.Moorea is vulkanisch en 19 op 11km groot, twee diepe baaien geven het een hartvorm. Het is een huwelijksreisbestemming.
De grote cruiseschepen achtervolgen ons, hun draaicirkel past amper in de baai.Katrine en Tom, waarmee we lief en leed deelden in de marine, nodig ons uit op een ‘restover potluck’. Door de regen niet op het strand maar op hun SY Santosa. We maken kennis met de Nederlanders Niels en Greetje van SY Black Moon, met de Oostenrijker Mathias en Duitse Paulina van SY Companion, met Portugees Juan en dochter Marta van SY Damon. Een leuke Europese zeilgemeenschap.
Onze timing komt niet overeen met het weer. Vooral als we het wasgoed willen drogen of van boord willen gaan, begint het te regenen.
Peinzend in diepe concentratie vertoeft Fons uren, dagen, weken achter de computer. Er zijn conflicten tussen zijn nieuwe zelf samengestelde navigatie pc, het navigatie programma Time Zero en Windows 10.
Jetski’s scheren in kolommen langs de Sunshine. De toeristenboten maken grote boeggolven. Niet het juiste moment om de zelfgemaakte yoghurt in potjes te gieten.
Dinghy concert op vrijdagavond met zonsondergang, achter de Amerikaanse zeilboot ‘LiWard’. Vanuit de dinghy kunnen we meegenieten van de gitaar en zangkunst van Steve, samen met vele andere.We verkennen Opunohu Bay met de dinghy. De diep ingesneden baai krijgt door hoge rotswanden weinig zonlicht. Zeilboten liggen aan de nieuwe kade van ‘Moorea Yacht Club’. In deze baai is een garnalenkwekerij. Deze lekkernij serveren ze bij Fare Maheata.Super U is in Cooks Bay. Om daar te geraken varen we met de dinghy langs de witte palen. Deze geven de vaarroute aan over het koraal, langs het Hilton Resort met chalets op palen boven het water. Op de bergheling zien we ananasvelden. Aan steiger van Mobil benzine station laden we onze winkelwaar, drinkwater en benzine in. Met een kano (va’a) volgt een jonge ons tot we uit de baai zijn. Een adelaars rog met zijn witte stippen kruis ons. De propeller raakt kraal en de breekpen gaat stuk. Dat wordt een groot stuk roeien. “Daar ontbreekt één paal” zegt de man met de Patagonië T-shirt. Onze redder in nood sleept ons tot aan de Sunshine.Ochtendyoga op het strand, te voelen aan de stramheid zou dat meer mogen gebeuren.
Nico, de oppas van SY Lupina en hier gestrand, wacht ons op de kade van Papetoai. Voor 1000 CFP mogen we de dinghy hier achterlaten. Grote mango, avocado en broodvruchten bomen staan langs de bloemenrijke straat. Hoe hoger we stijgen hoe spectaculairder het uitzicht.Als voetgangers moet je dikwijls een stapje opzij zetten om de 4X4 met toeristen en de luidruchtige Quads te laten passeren. Op de Magical Moutain (209m) zijn de prachtige lagoon kleuren te bewonderen.Als afsluiter drinken we een heerlijke smoothies.Van augustus tot november komen de Humpback walvissen naar hier om te baren. We hopen om een walvismoeder met haar kalf te kunnen waarnemen.