Met matige wind zeilen we zondag naar het dorp en zijn we terug verbonden met de wereld. Vela Dare zet haar koers verder, Sunshine blijft alleen achter. Bij de Boulangerie zijn er nog uien te koop, salade, enkele worteltjes, paksoi, witte kool en bevroren kip vinden we in de andere supermarkt. Mijn glimlach verdwijnt, het wasgoed is niet proper en ruikt nuf. De wind neemt toe en de Sunshine schommelt fel achter haar anker. Een paar mijl verder, achter een zandtong, ligt ze rustig. Rakelings passeren de meeste squall’s en onweren om ons heen.
Fons merkt een hoge spuiter op. Ik hang een handdoek op onder de zonnepanelen en hoor “PUUUUUFFFFFFF”. Dan zie ik een fontein en een zwarte rug.  Zou dat een walvis zijn, in de lagune, in deze tijd van het jaar? De kopraman bevestigt dat er walvissen in Makemo zijn. Op een kleine motu gaan we op zoek naar kokosnoten. Aan de oceaankant zien we veel aangespoeld plastiek afval.

Zaterdag 4 februari ’23; vertrek 14h – zondag 5 februari ’23; aankomst 10h
Makemo – Tahanea: 65NM

Berekeningen, herberekeningen, controles en overleg zijn verschillende keren gedaan. Hoeveel mijl tot de pas, beste tijd om door de pas te varen, hoeveel mijl tot de volgende pas, kunnen we er op tijd geraken. Rekening houdend dat de ene tabel in lokale tijd de andere in UTC.  Komt de wind uit de goed richting, niet te weinig, niet teveel (tussen de 10 tot 20 kts). Waar is een goede plaats om te ankeren.
Nadat we het atol voorbijgevaren zijn voelen we de vervelende kruiszeeën. Met een lapje genua zeilen we nog te snel. De Sunshine rolt en schudt. In de morgen varen we, door de middelste van de 3 kort bij elkaar liggende passen, het atol van Tahanea binnen. In de namiddag ankert Vela Dare voor de Sunshine.
Tahanea is een nationaal park met geen permanente bewoning. Geen verbrande lucht van kokosrestanten.  Het is een vogelrijk. Het is goed, om vooral de vogels die hun nest op het zand maken niet te storen.

Drift-snorkelen
We varen met de dinghy in de noordelijker gelegen pas naar buiten. Met inkomen tij glijden we met de stroming mee.  Koraal is een fragiel ecosysteem. Het doet deugd om zo weeldering koraal te ontdekken. Met de tweede ronde komen we een manta-rog tegen. Jammer dat Fons de camera niet bij zich had. De derde keer gaat het heel vlug.
In de brandende zon dinghyen we naar de verder zuidelijkgelegen pas. Heerlijk gevoel om over het ondiep koraalvelden te zweven. Kleurrijke vissen zijn beter te onderscheiden.
De volgende dag doen we het nog eens over in de N-pas. Haaien komen steeds dichterbij. Ze lijken niet zo vriendelijk of zijn ze alleen maar nieuwsgierig?