Woensdag 28 december 2022; vertrek 7h30 – aankomst 16h30
Toau – Fakarava Rotoava: 31 NM

Vanuit hun dinghy vertellen Magali en Willi hun avontuurlijke vangst van kokosnootkrabben.
We zijn extra voorzichtig om door de pas te varen. We doen een rondje te veel. Scherp aan de wind zijn er 2 racks nodig om de grote noordelijke pas van Fakarava te bereiken. Het hoofddorp Rotoava ligt 5 NM verder.
In de Tuamotus zijn verse goederen schaars en zeker nu met de jaarwisseling. Een vrouw heeft de laatste salade in haar handen en ze twijfel. Ze kijkt naar mij en vraagt of ik hem wil hebben. Ik twijfel niet. Fons is groot genoeg om uit de bovenste bak enkele worteltjes zonder rotte plekken uit te kiezen. De voorlaatste paksoi verdwijnt in onze winkelmandje. In de namiddag zijn de kartons met 30 eitjes verdwenen. De bediende is zo goed om ons toch nog 12 eitjes te geven.
Vrijdag gaan we vroeg naar de Boulangerie om stokbrood en bloem te kopen. Met de oostenwind zeilen we tussen de rode en groene marken naar Fakarava zuid. “Is the mooring Oké?” roep ik naar een boot. “Yes, yes we have checked them” antwoorden Ierse jongeren. De wind keert naar het Nooroosten en maakt deze plaats choppy. Door wind- en stromingsgolven is het dinghyvaren van en naar het dorp tricky.
Tetamanu Village is een aangenaam dorpje met veel bloemen en zonnepanelen. Er staan restanten van het oudste dorp van de Tuamotus. De plaatselijke bevolking wonen in opgeruimde huisjes en toeristen in chalets boven het water. Hierin zwemmen zwartpunthaaien en napoleonvissen rustig rond.
Yannick, de duikmaster, legt ons op een maquette uit dat we 3 muren van haaien zullen zien. In de weelderig koraaltuin huizen kleurrijke visjes. Het is imposant om zo’n grote groepen grijze haaien met een enkel witpunthaai in het blauw relax te zien rondzwemmen. Yannick maakt met dood koraal op een kleine zandvlak het getal 23. De tekeningen op, en de ronddraaiende ogen van de grote Napoleonvissen zijn duidelijk te zien. Met de tweede duik komen twee adelaarsroggen ons gracieus tegemoet. We wisselen de duiken af met snorkelen. We drijven met de stroming mee en zien de wonderlijke onderwaterwereld onder ons voorbij schuiven.
De derde duik doen we samen met 2 zussen en hun echtgenoten. Deze keer starten we buiten de pas. Mijn oren fluiten me terug als ik te snel te diep wil gaan, ik blijf even in de bubbels van de andere hangen. Op 30m diepte is het koraal roosvorming. De bladen zijn groot omdat het licht op deze diepte schaarser is. Ze zijn minder onderhevig aan de koraalverbleking. Ik heb de indruk dat een slapende haai naar mij loert. Bij de veiligheidstrap op 3m diepte hou ik me vast aan een stuk dood koraal. Een visje komt rond mijn vinger zwemmen, een groter met kleurrijke tekening blijft ook in de buurt.

Bij de lunch vernemen we weer iets over de documentaire “700 REQUINS DANS LA NUIT” gemaakt door “Arte” in Fakarava zuid. Als ik de YouTube versie “Sharks in the night“gezien had, voor ik hier ging duiken, zou ik het niet meer durven. Het laat me wel beseffen dat dit een uniek duikstek is.
De bubbels boven water delen we met Jean-Lou, een Franse solozeiler.

We wensen jullie een sprankelend nieuw jaar