Zondag 2januari 2022: vertrek 6h45 – aankomst 14h
Fatu Hiva Omoa – Tahuata Hapatoni:  43NM

We vertrekken in het ochtendgloren. Zeilend voor de wind, maken we een goede voortgang. Sneller dan gepland. De zuidkaap van Tahuata heeft wasmachine allure. Wind en stroming komen van alle richtingen. De Sunshine is even het noorden kwijt. We ankeren in de baai Hanatefau, het water heeft hier een speciale kleur.
Het is eb, dan is er een flinke opstap nodig tegen de kademuur van het havenkommetje in Hapatoni. Tegen de verwachting in van Fons, slaag ik daarin. Ik ben trots op mezelf. Tehina, die we beloofd hadden om voor haar een leesbril mee te brengen, is niet thuis. We wandelen verder.
Aan het kruisbeeld, daar is het gebeurd. Een seconde niet opgelet, een misstap, een uitschuiver en dan pijnscheuten. Ik kan alleen zitten wachten tot Fons mij komt bijeenrapen. Van mijn trots blijft niets meer over. Het is te pijnlijk om verder te stappen. Als ik een beetje op mijn positieven ben, gaat Fons op zoek naar een auto. Na een tijdje hoor ik een auto afkomen en doe teken om te stoppen. Een gelukkig toeval. “Je suis infirmiére” zegt Christianne. “Rien n’est cassé”. Ze verzorgt me in hun groot huis tegen de heuvelrug. Ze verzekert me dat het nodig is om te rusten. Ik verblijf 2 dagen in haar gloednieuw gebouwde houten chalet. Van op het terras heb ik een oneindig zicht over de oceaan en zie de spinnerdolfijnen in de baai. Ik kan Fons als een stipje zien voorbijvaren als hij mij komt bezoeken. De ondergaande zon kleurt de wolken roze. Liggend in mijn bed zie ik de sterren.
De vader is zo vriendelijk om me met de auto naar de kade te brengen. Met hoog water is het gemakkelijk om van de kademuur in het bijbootje te schuiven. De opstap naar de Sunshine is wat pijnlijk.
Donderdag varen we naar Baie Hannamoenoa met zijn witte zandstrand.

Vrijdag 7januari 2022: vertrek 10h  – aankomst 13h30
Tahuata – Hiva Oa:  10NM

De weeromstandigheden zijn niet ideaal. Na veel twijfel en overwegingen start Fons de motor en haalt het anker op. In “Canal du Bordelais” hebben we tot 28kts wind op kop en komt de Sunshine  amper 1kts vooruit. Tevreden zijn we als we in de bescherming van de pier het anker kunnen droppen. Ik blijf gekluisterd aan de Sunshine en Fons dient me op. Eten, lezen en luisteren naar podcasts is mijn hoofdactiviteit.
In de vroege ochtend van 15 januari is er beroering. Turbulentie en rare stromingen laten de boten naar alle kanten draaien. In Tonga is er een vulkaanuitbarsting geweest. Verschillende boten herankeren buiten de havenkom. De dieptemeter geeft op enkele minuten tijd een verschil van meer dan een halve meter.
Beetje bij beetje komt de Sunshine korter bij de rotsen. Waarschijnlijk is het anker door het ronddraaien op wandel gegaan. Bij het ophalen van het anker ziet Fons dat er nog 2 andere ankers aan de ketting hangen. Alex helpt om de ankers te ontwarren en neemt het grote Fortress FX-85 anker mee. Op de Sunshine blijft het French Britany anker, dat dient nu als hekanker.
Elke dag is mijn enkel en voet minder gezwollen, minder blauw en minder pijnlijk. Stilaan neem ik de huishoudelijke taken terug voor mijn rekening. Fons is begonnen om de teak latten in de kuip te renoveren.
Eerst zullen we de UV bescherming strook van het voorste zeil (genua) terug moeten vaststikken, voordat we naar Ua Pou kunnen
zeilen.