Sunshine heeft met haar nieuwe vlaggenbrief een registratie nummer gekregen, deze hebben we op de boeg gekleefd.
De havenkom lijkt op een Deense invasie. SY True Bleu en SY Edith zijn bemand met vrij gevochten jongeren en op de rode stalen zeilboot Nertus een gezin met gasten. Een Deense catamaran ligt er ook enkele dagen.
Dieselgeur vervaagt de frisse geur van proper lakens. Er is een lek in de voorfilter van de diesel. De connecties van de nieuwe filter komen niet overeen. Zowel bij de vele schroeven van Vincent als in de brico of de garage zijn ze niet te vinden. Voorlopig overbrugt Fons de voorfilter en later dicht hij het lek van oude filter met epoxy.
De doorsnee Polynesiër is groot struis gebouw heeft een rond gezicht, korte bovenlip en een iets dikkere neus. Ze giechelen graag.
De eigenaar van de supermarkt is een fransman van onze leeftijd die na zijn legerdienst hier is blijven hangen, hij brengt onze aankopen naar de haven.
De geur in de Sunshine verandert in een bruin café. Een bierblikje Hinano is kapot gesprongen. Bloemengeuren maken het terug aangenaam.
Bij de overzet komen we de backpackers terug tegen. Ze zijn vol lof over Fatu Hiva, het meest zuidelijk gelegen eiland van de Markiezen.
De weersvoorspelling geeft ONO wind, dus goed om naar zuiden te zeilen.

Vrijdag 10 december 2021: vertrek 7h– aankomst 17h
Hiva Oa – Fatu Hiva: 47NM

De planning is om zo vroeg mogelijk te vertrekken. Het anker is opgehaald en we varen naar de havengeul.
“de motor draait precies niet als anders”.
“oei, er spuit geen koelwater meer”.
Aan de ingang van de havenkom geeft de motor alarm. Met een stukje uitgerold voorste zeil kunnen we het anker buiten de havenkom droppen. Om goed te zijn, te kort bij een vis fuik. Fons duikt in het motorcompartiment en vervangt de impeller van de koelwaterpomp.
Een zonnig zeiltocht, iets scherper aan de wind als verwacht.
De laatste zonnestralen lichten de baai van Hanavave op en maken het contrast groter. Torenhoge rotsen als wachters van de vallei, prijken als maagdelijke fallussen. De missionarissen doopten: ‘Baie des Virgins’ om tot ‘Baie des Vierges’.
In dit dorp wonen rond de 600 mensen en in het andere nabij gelegen dorp Omoa iets meer.
Door de bergen zijn er zotte valwinden in de baai. Ze laten de Sunshine zwieren achter haar anker. Bij sterke windstoten rukt ze aan haar anker. Vooral ’s nachts loeit het ankeralarm. Verschillende ankerpogingen zijn nodig voor we gemoedrust krijgen. Zon, wolken, regen en soms een regenboog wisselen elkaar af, de temperaturen schommelen rond de 30°C. De zonsondergang in de oceaan is elke dag anders.
De dolfijnen hebben meer interesse in de jonge mensen van de Deense boten. Reuze manta’s komen de baai regelmatig bezoeken. Uitdagend zijn ze. Sierlijk zwemmen ze rond Sunshine en draaien zich om. Tot ik in het water ga, dan duiken ze in de diepte. Eén keer kan ik even in hun buurt komen. Een kleine schildpad kom ik tegen met het snorkelen, een grote zien we aan de oppervlakte vanuit het bijbootje.
Langs de weg staan grote mango bomen en bananen plantages. Het laatste stuk naar de waterval is het meer klauteren. Steenmannekes geven de juiste weg aan. De waterval is hoog en het water verkoelend. Zittend op de rotsblokken maken we kennis met bemanning van SY Yara.
Dankzij de tip van Lionel bezoeken we het huis van Temo en Hei. Temo is bezig een houten Tiki te maken. Carin of Hei is een bloemenvrouw. Tapa (plat geklopt schors) verft ze en hiervan maakt ze bloemen. We krijgen van hun pompelmoezen, bananen, citroenen, soort appeltjes en een grote uru. Daar zijn we dagen zoet mee. Voorzichtig vraagt Temo of Fons naar zijn batterijlader wil kijken. Als kleine jongens zitten beide mannen om de grond. Fons repareert hem en Temo nodigt ons uit om samen met hun kerstmis te vieren. Het hoofdlampje van Temo blijft flikkeren en dat is vervelend om te vissen. Fons vindt het vals contact en kan het opnieuw solderen.
In het noordelijk halfrond is Kerstmis het feest van het licht. In het zuidelijk halfrond is de zomerzonnewende, hoewel de daglengte zo kort bij de evenaar niet veel verschilt van 12uur dag en 12uur nacht.
Met de grote vakantie zijn de jongeren die op internaat zijn in Hiva Oa thuis. Op de ramp bij de havenkom is de favoriete plaats voor jongeren en kinderen om in het water te spelen. Veel jongens hebben een geblondeerde kuif.
De dag voor kerstmis passeert de Aranui. Boten, lijkend op landingsvaartuigen, varen op en af. Ze leveren goederen en halen de toeristen terug op. Massa lege kartonen dozen liggen bij het winkeltje. De mensen wachtend om de verse waren zoals eitjes, witte kool, sjalotjes, look, tomaten te kunnen kopen.
Het ritme in de nachtmis is heel aanstekelijk. Er wordt uit volle borst gezongen begeleid door gitaar, ukelele en  grote trommen.
Weinig zon, weinig regen, ideaal voor een stevige wandeling naar uitzichtpunten. We stijgen hoger dan 500m, het dorp wordt steeds kleiner en we vangen een glimp van de Sunshine op. Volgens de smartphone hebben we meer dan 17000 stappen gedaan.
Over de kronkelende weg is het 16 km naar Omoa, met de boot varen we er 4NM over. Deze vallei is meer open en minder beschermd tegen de deining. De groene baard van de Sunshine afdoen is me niet goed bekomen. Kwallensteken zijn pijnlijk en laten mijn arm opzwellen.
In het dorp heerst een hartelijke sfeer. Een botenbouwer is bezig om een houten boot van 11m te bouwen.
De vrouw van de snackbar klopt op boomschors. De tapa’s zijn echte kunstwerken.
Lucie nodig ons uit voor haar verjaardagsfeest. Haar man Noël is een beeldhouwer. De uit steen gekapte beelden zijn voor het uitgestelde festival.
De laatste dag van het jaar organiseert de commune een verjaardagsfeest voor Marie-Douce. Ze is hier de verpleegster en wordt 60 jaar.

Laat ons het nieuwe jaar vullen met mooie herinnerringen, om eind 2022 de kerstboom mee te versieren.