Woensdag 5mei 2021: vertrek 10h30 – aankomst 16h
Anaho – Taipivai:21NM

De koers is niet halve wind, zoals we gekomen zijn, maar motor zeilend scherp aan de wind. We zijn blij dat we de grote Controleurs baai binnenvaren. Hier is het kalmer. Wolken en regen verhinderen dat de zonnepanelen voldoende energie geven. Het brommend geluid van de generator overstijgt de rust, het gezang van de vogels, het gemekker van de geiten, geluid van de branding. Het is een goede gelegenheid om de batterijen van de PC op te laden en het blog te schrijven. In Taipivai hebben we onze eerste vaccinatie gehad en we denken dat het beter is om ook hier de tweede te halen. De kans op een droge dinghy-landing is het grootst op het kleine zandstrandje langs de steile oever. Het is een wandeling van 500m op een overgroeid pad voor we op de verharde weg zijn. Op 12 mei krijgen we onze 2^de vaccinatie. Vele mensen die in de hoofdplaats Taiohae wonen komen in Taipivai bronwater halen. Een oude Defender pick-up geeft ons op Hemelvaartsdag een lift. Wat rommel op de achterbank wordt opzij geschoven voor we ons erbij proppen. De rit is spectaculair, met scherpe haarspeldbochten en uitzichten over de baaien. In de voormiddag doen we de nodige inkopen bij Larson en ‘middags sprokkelen ons internet bij de snackbar. In de kleinere inham van Hooumi nemen we de hardnekkige groene waterlijn onderhanden en toppen het bronwater op. Kopen bananen en krijgen pompelmoezen en citroentjes. Gabrielle, een 13jarige meisje houdt ons gezelschap als ik Fons zijn haar knip. Dinsdag 18 mei varen we terug naar de grote baai van Taiohae om naar al de jarigen te kunnen bellen. Een motorboot met ‘Gendarmes’ erin, vaart in de baai en toer om elke boot. Ze vragen toestemming om aan boord te komen, zogezegd om te controleren op wapens en drugs. Een grote school kleine visjes zoeken bescherming rondom de Sunshine. Roofvissen schieten als torpedo’s er naartoe. Dagelijks doen we boodschappen om de voorraad bij te vullen. Het is ons gelukt! 120 liter diesel te halen. Tegen de ladder van de grote kade houd ik de dansende dinghy vast, Fons hijst dan met een net verstevigde 30liter tonen erin. Hoogtij is het gemakkelijkst. Debbie kan lekkere pizza’s maken zonder oven. SY TAIKO, een zeilboot met 2 vrijstaande masten, ankert dichtbij de Sunshine. We drinken welkomstbubbels met wereldzeilers Renate en Martin. De bloedmaan is in deze regio waar te nemen. Door wolken en het late uur kan ik ze niet in al haar glorie zien.

Vrijdag 28 mei 2021: vertrek 6h45 – aankomst 18h
NUKA HIVA – UA HUKA: 28NM

Nadat onze watervoorraad in Hooumi terug is bijgevuld maken we ons klaar om naar een ander eiland te varen. De heersende winden komen hier uit het oosten. We plannen met weinig wind naar het oostelijk gelegen UA HUKA te motoren. De pilootwalvissen zijn door de golven goed te zien. Verschillende groepen dolfijnen komen met de Sunshine spelen. Door de wind en de stroming komen we maar met een slakkengangetje vooruit. In plaats van de geplande 6h doen we er 11h over. We zien de zon zakken in de zee, de hemel verkleuren van zacht oranje naar dieprood. Ua Huka is een klein minder bezocht eiland. Ankeren doen we in de baai Haavei, beschermd tegen de deining uit het zuiden door twee vogeleilandjes. Bij het ontbijt paraderen 4 manta’s in het helder water voorbij. Door de hoge deining surfen we de baai van Vaipaee, ‘invisuale bay’ genoemd, binnen. De smalle baai is geflankeerd door bruinrode kliffen. Als Fons de bruine kolkende watermassa en hoge deining ziet, draait hij vlug om. Wat nu? In het compendium staat van de volgende 2 baaien niet veel beschreven. We varen langs het vliegveldje naar het oosten. Achter ‘Motu Hane’, een imposant rotseiland, ligt de baai Hane. Indigo is de kleur van het water. De Sunshine en twee kano’s met roeiers worden door de hoge lange deining opgetild.
Groene bergen flankeren de open vallei. Aan de waterkant zien we brekende golven, dat voorspeld een uitdagende landing. We roeien, zo blijft het motortje al gespaard van zoute onderdompeling. Hane is gekend voor zijn houtsnijwerken. De deuren van het museum zijn gesloten. We stappen door het verzorgd dorp. In de kerk is de lelie geur overheersend. De school ligt bij de rivier. Bij de aardeweg gaat het steiler. Een zigzag pad leidt naar 3 tiki’s van 1m hoog, de oudste van de markiezen.
Fons gaat het pad hogerop verkennen. Ik rust uit tussen de wortels van een grote mangoboom, luister naar de vogels en zie helblauwgroene vogels vliegen. Dit eiland is niet gekoloniseerd door de Europese rat, daardoor leven hier nog zeldzame vogelsoorten.
Subliem idee, de Aloë Vera plantjes in halve kokosnotenschaaltjes. In neem een stukje en smeer het op de muggensteken. Het helpt!
Op de terugweg krijgen we zuurzak, een vrucht die we niet kennen. Met onze vingers plukken we er vruchtvlees uit.
Op de kade proberen we een golfpatroon te onderscheiden. We laten de dinghy in het water, ik spring er in, neem de roeispaan. In een wip zit ik ernaast, ik wil opstaan, een volgend golf haalt me terug neer. De golven lachen me uit. Ik lach maar mee en zie Fons worstelen met de dinghy. We laten het water uit de dinghy weglopen. Bij de volgende poging geraken we door de branding. Nerveus beweegt de Sunshine op de korte golven, dat werkt op de zenuwen. Frequent volgen we de weerberichten. We willen naar het eiland Hiva Oa zeilen, dat zuidelijk gelegen is. Telkens veranderen de windvoorspellingen naar ZO. In afwachting varen we terug naar Vaipaee, in de hoop dat het daar nu meer beschermd is. Het bruine water en de donkere kade geven een mistroostde indruk. Om het dorpje te bezoeken landen we op de slibberige boothelling. Een bebloemde weg leidt naar een pittoresk kerkje met veel houtsnijwerk.