“01/02/2021 een mooie vertrekdatum” denken we. Het bijbootje is goed vastgesnoerd op het voordek. Laatste boodschappen zijn gedaan. De Marina is betaald. Tanken zijn gevuld. Koelkast is gevuld met voorbereide maaltijden. Om 21h UTC, 16h plaatselijke tijd, hijsen we het dubbel gereefd grootzeil.
Wind en stroom duwen de Sunshine in een minimum van tijd uit de golf van Panama. Nog niet in het zee ritme, te horen aan de overdreven kracht vloeken omdat de genuaschoot achter het bijbootje blijven vastzitten.
Ter hoogte van Ecuador zeilen we een meer westelijke koers. De stroom en de wind werken niet meer mee.
We kiezen om het Galapagos archipel te noorden te passeren. Regenbuien veranderen de windsnelheid en windrichting. Bij het overstag gaan geselt de genuaschoot de naden van het buiskapvenster los.
Boobies, verwant aan de blauwvoet van de Galapagos maar met rode voeten, strijken neer op de preekstoel. Het zijn strontvogels. We proberen ze te verjagen. Hun ogen, boven de grote blauwe snavel, kijken ons arrogant aan en ze blijven zitten. Na enkele dag is de geur niet meer te harden. Dreigen met de pikhaak, daar vliegen ze van weg. Ze halen versterking, met tientallen komen ze rond de Sunshine vliegen. Proberen te landen op de top van de mast en laten windex sneuvelen. Ook in het donker blijven ze rond te Sunshine cirkelen, tot we de navigatieverlichting uitdoen. Eén zwarte vogeltjes, met witte buik en poep, piept in de kajuit en ander schuilt bij het reddingsvlot.
We verslinden boeken en zijn in de ban van “Beagle, in het kielzog van Darwin”. Deze reportage is in 2009 door Canvas uitgezonden. Leuk om bepaalde plaatsen in Tenerife, Cabo Verde, Brazilië, Uruguay en Argentinië te herkennen. We krijgen een goede indruk van de Galapagos eilanden. Volgens Dirk Draulans zijn de eilanden van Galapagos door het toerisme gered, o.a. door een verbod op schildpaddenjacht. Nu zou het massatoerisme hun ondergaan kunnen betekenen.
Vele dagen zeilen we scherp aan de wind om over de evenaar te geraken. De tegendraadse reeks golven en deining laten de Sunshine vreemde sprongen maken. Niet schrap zetten resulteert in blauwe plekken. Het logwieltje is vastgelopen. We ontreven het grootzeil. Vliegende vissen en sepia’s raken verzeild op het dek.
Met Valentijn komen speelse dolfijnen rond de Sunshine zwemmen, een regenboog fleurt ons gemoed op. De groepen pilootwalvissen nemen meer afstand.
“PISSSSSSSSHT!” horen we en schrikken. Achter de Sunshine duiken grote donkere walvissenruggen op….. en nog een…… Geleidend door het water vervolgen ze hun weg.
Lucht en water, deze 2 elementen raken elkaar aan de horizon. Kleuren oneindig blauw of oneindig grijs, gevarieerd met wolkenformaties. Sunshine is hierin nietig stipje. Minuscuul gevoel als de sterrenhemel zich ontplooit. We doorlopen alle maanfasen.
De eindeloze leegte nodigt uit om te mediteren, te filosoferen, te mijmeren over het verleden, te fantaseren over de toekomst en een heimweetraantje weg te pinken. We varen verder weg waar een stuk van ons hart ligt. Elke dag, rond 21h UTC, de tijd dat we weer een etmaal gevaren hebben, proberen we de afgelegde afstand in te schatten. Nadat de positie de wereld is ingestuurd en het weerbericht is ontvangen, kijken we verlangend uit naar jullie berichten.
Elke dag zakt de zon een beetje later in de zee. Om de 15 lengtegraden, zo’n 900NM, komen we in een andere tijdszone en zetten de klok 1uur terug.
We passeren 3 rijen meetboeien van NOAA tussen de Galapagos en de Nuku Hiva. Deze liggen hier om de 15° en meten de staat van de grote oceaan, om zo tijdig een Tsunami waarschuwing te geven
De gribfiles voorspellen meer wind. Al bijliggend is het gemakkelijk om het grootzeil te reven.
We vragen ons af wat die vreemde AIS signalen zijn. Vogels of walvissen met een GPS tracker? Het vermoeden dat het Chinese vissersboten zijn met AIS signalen aan visnetboeien, wordt door SY Jakker bevestigd.
Hoe langer de windstiltes, hoe pijnlijker het geklapperd van de zeilen. Hoe minder de afstand. We passen de zeilvoering zoveel mogelijk aan om de meeste snelheid uit het beetje wind te halen. Het melkmeisje zeilvoering laat ons maar een halve knoop sneller varen.
Er komt meer en meer zoutwater in de bilge onder het keukenkastje. De veel gebruikte voetpomp voor zeewater lekt.
Laatste zonsopgang op zee
Met de vele verschillende zeilvoeringen, door de wisselende wind snelheid en richting, is het geen oversteek uit de boekjes geworden. Volgens de verhalen van vele andere cruisers mogen we absoluut niet klagen. Op 863 uren hebben we met een gemiddelde snelheid van 4,8 kts, 4120NM afgelegd.