Onze buurboten op de werf zijn: “MoonShadow” (Belgische vlag met Noë een jonge Zwitserse skipper) en “Zouterik” (een Nederlands gezin, Tjaart, Mariska, Linde en Berber). We zitten in hetzelfde schuitje en delen successen en miskleunen. Na een primerlaag op het onderwaterschip verven we de blauwe antifoufing. De kleur is mooi, maar nog nooit is het uitrollen zo moeizaam geweest, op het einde lijkt het meer op brokkenpap.
De Sunshine is hier een van de kleinere boten, het te waterlaten is voor hen een “piece of cake”. De nieuwe kogelkranen sluiten goed af. De motor start alsof hij gisteren nog gedraaid heeft. Fons vaart feilloos in het kleine plaatsje in de marine, achter de werf. We omhelzen elk zuchtje wind. In de boot blijven de temperaturen boven de 30°C, niet bevorderlijk voor de nachtrust. Muggen blijven bij deze temperaturen actief.
Het aansluiten van de watergekoelde compressor voor de koelkast gaat vlotter dan verwacht.
De timmerman zaagt voor ons een plankje voor het onderste gedeelte van de deur, een kleine legger voor de keukenkast (zodat de potten recht in de kast kunnen staan) en een legger voor de grote bakkist. Zowel binnen als in de kuip staat alles tentoongespreid. Tijdens de droogtijd van de vernis- en verfwerkzaamheden ontvluchten we de geur en rommel, vooral in de verkoelende airco’s van winkels.
Geheel toevallig, met pasta en pizza, delen we ons wedervaren met Lien en Gi, afkomstig uit Mechelen, leven nu op hun luxueuze catamaran Lazuli.
Elke vrijdag is er in de ‘Palappa’ van de marine ‘Happy Hour’ en erna BBQ/potluck voor een democratische prijs. Onno bakt hopen vlees.
Een Deens gezin met 3 opgroeiende kinderen leeft harmonisch samen op een kleinere zeilboot dan de Sunshine. Chapeau!
Voor we de auto inleveren halen we bij Budgetmarine de grote bestelling op en kopen we bij Kooyman 2 bussen schuim om de koelkist te isoleren. Vanuit het pas geverfde keukenkastje boor Fons verschillende gaten, hierin verdwijnt het schuim als sneeuw voor de zon. We zullen nog verschillende bussen nodig hebben.
Marie-Noëlle en Jean-Pierre, uit Bordeaux, zijn van plan hun zeilboot Hunter DS44 te verkopen. Zij nemen ons verschillende keren mee om grote bussen schuim te kopen en zeggen telkens “encore des mousse?” Ze nodigen ons uit op een in bananenbladen gewikkeld gerecht “Hallaca” typisch van Venezuela. Bij ‘Ackerman’ een winkel met mooie stoffen, kopen we een stuk canvas om de bimini te herstellen.
Het gasfornuis en oven wordt eruit getild om langs daar ook de koelkist te isoleren. Het geeft de gelegenheid om deze grondig te poetsen. De doorgang is nu wel heel eng geworden.
De laatste dag van oktober zijn we toeschouwer hoe de grote wedstrijdboot van Maaike en Peter in het water wordt gelaten.In de vroege ochtend, als er weinig wind is, trekken we het voorste rolzeil op. Bij het stugge grootzeil verwisselen we de battcars naar exemplaren met wieltjes. Ook de achterstayspanner wordt vervangen
Het gat van oude walstroomcontactdoos wordt dicht gelamineerd met polyester.
De motor krijgt verse olie. De kaartentafel afgebroken om de nog niet volledig herstelde packtormodem terug te plaatsen.
Het rode backboord navigatielicht moet nog hersteld worden.
Oh, neen, het klussen is nog niet gedaan, we gaan het laten tot we er weer zin in hebben.
Het is de bedoeling om vrijdag in de baai van Santa Cruz te ankeren en op zoek te gaan naar de ‘Blue room cave’. Daarna varen we naar Santa Marta in Columbia. We zijn benieuwd. Tot dan.