De Wannadive duikinstructrice legt ons uit, waar we het hengelaarvisje en het zeepaardje kunnen vinden op hun huisrif. Fons zwemt er eerst aan voorbij. Het zijn kampioenen in camouflage. Het zeepaardje hangt er niet zo vrolijk bij. Fons denkt dat het aandachtstress heeft. Ook Kim van REEF fishindentification zegt dat ze zeepaardjes en hengelaarvisje niet vermeld omdat er al teveel op geaasd wordt. Ik voel me schuldig.
In het gazetje ‘De Reporter’ staat een artikel over ‘Ride, Swim, Walk for the ROSES’ fight against cancer. Het zou doorgaan op zondag 14 april. De zwemafstand bedraagt 1,2km. Dit wil ik wagen en begin ervoor te trainen. Om de vervelende zoutwaterspatten uit mijn ogen te houden koop ik een veel te duur zwembrilletje. Meer informatie is zeer karig. Bij Freewieler kopen we onze tikets. We gaan op donderdag i.p.v. op zaterdag naar de wasserij, voor 2 machines wassen en drogen betalen we 30$. Vrijdagnamiddag is de parking van de bank, waar men meer inlichtingen zou geven, geen hond te zien. De man van Freewieler zegt dat het uitgesteld is tot 23 juni omdat de organisatie er nog niet klaar voor was. Nu is er nog meer tijd om te snorkelen en te duiken.
Bij het snorkelen naar de pier van de haven zien we een nieuwe ankerketting met een anker liggen. Hoe is dat zo kort bij de wal komen te liggen? Een jonge vrouw doet verwoede pogingen om er bij te komen. Fons zijn handen jeuken om het op te halen. Als ik de volgende dag voorstel om terug te gaan snorkelen om te kijken of het anker er nog ligt, is Fons direct akkoord. Aan de pier van de haveningang ligt een zeer mooie groene 48 voet zeilboot en Fons vraagt of het anker van hun is. Tim en Trien zijn met een 30 voet bootje van Engeland de Atlantische oceaan overgestoken. Hier in de Caraïben werden ze verliefd op deze prachtige 48 voet spitsgatter en kochten hem, met een hele hoop problemen. In een paniek reactie hadden ze het anker gedropt. Ze kijken ons wat ongelofelijk aan als Fons voorstelt het anker voor hen te bergen. Ze verwachten niet dat die 2 oudjes dit kunnen. Ze zijn dan ook ongelofelijk blij als we bij hun boot komen met hun anker in onze bijboot. ’s Avonds trakteren ze ons op Pizza’s.
De meeste duiken doen we vanaf de Sunshine, we liggen bij de duikstek ‘Something Special’. We komen ook altijd iets speciaal tegen:
Een wandelende enorm grote langoest, of die zich schuilen in een hol.

’n Klein krab

De aller-sympathieke schildpadden

Grote groupers

Verschillende murenes

Egelvissen

Koffervissen

Kleurrijke papagaaivissen, soms met escorte van een trompetvis

Queen Angelfisch

Vele juffertjes

Poetsgarnalen

Soldatenvissen

Vijlvissen

Grommers, snappers

Sergeant-majoor vissen die blauw kleuren als ze eitjes hebben en deze met veel ijver verdedigen.
Met de Sunshine varen we tot bij de duikstek ‘1000steps’. We gaan met een klein hartje duiken, Fons vertrouwd de mooring niet zo goed en we liggen aan lager wal. Het verwondert ons dat we veel vissen met zwarte vlekken zien. Het kan een schimmel, bacterie of een virusinfectie zijn.

We pikken de duikflessen bij Wannadive op en varen met ons bijboot verder tot de duikstek ‘Cliff’. In de steile koraalwand schuilt een krab.
Onze lievelingsduikstek is: ‘Mi Dushi’ op Klein Bonaire. Het zwart- en pluimkoraal deinen op en neer. Tussen het uitbundig hard koraal zijn er vele schuilplaatsen.

Als we een rondje Klein Bonaire doen zien we op de zuidoost kant veel aangespoeld zwerfafval liggen.
Paaszondag is het mijn 65^ste verjaardag, een start voor een nieuw begin! Fons bakt traditiegetrouw pannenkoeken als ontbijt.
Erna een VIP-duikje met het gezelschap van miljoenen visjes.

Ik mis het thuisfront. Het doet deugd om zoveel wensen over de hele wereld te krijgen. Dank je wel.
Woensdag doen we ons laatste duikje in Bonaire op het huisrif van Wannadive en spoelen we onze duikspullen met zoetwater. Donderdag is een grote wasdag, vrijdag klaren we uit en zaterdag vertrekken we naar Klein Curaçao.