Dinsdag wuiven we mijn broer en schoonzus op de Flamingo Internationale Airport uit. Stipt 19h55 landt het KLM vliegtuig met Liesbeth en Leo aan boord. Zie: www.shetwins.com. Liesbeth is grieperig, niet de beste omstandigheden om te duiken en ze heeft er zo naar uitgekeken om in tropisch water te kunnen duiken.
Fons en Leo moeten lang wachten aan de autoverhuur. Fons komt terug en zegt ‘er is alleen een pick-up met 2 deuren beschikbaar, morgen kunnen we misschien ruilen’. Hij vindt het niet zo erg om in het donker in de laadbak te zitten om door Kralendijk naar ‘Dive Hut’ te rijden.Wannadive, het duikcentrum, ligt ongeveer 1km verder. Op het huisrif doen we de testduik. Liesbeth is zo kranig om deze mee te doen. Ze heeft haar hoofd maar juist onder water en zegt: ‘ wat is het hier mooi’. Wij vinden het minder, zeker als we bij de haveningang komen waar alleen dood koraal is. Als we richting noord palmen komen we een grote mooie begroeide boei tegen. Een mureentje komt piepen.Een beetje verder staan kerstboom structuren om nieuw koraal te laten groeien. Liesbeth is te licht bevonden, Fons geeft haar extra lood. Mijn 3mm volledig duikpak past perfect. Dank je wel lieve broer om dit voor mij mee te brengen. Leo heeft zijn GoPro op zijn duiklamp gemonteerd, maar de foto zijn overwegen groen, hij heeft een roodfilter nodig. De foto’s van Fons zijn overwegend blauw, de flits stond niet aan.
Nadat het duikmateriaal gespoeld is, wagen we onze kans om de pick-up te wisselen. En ja dat lukt, het zal wat comfortabeler zijn voor langere afstand.
Donderdagvoormiddag rijden we naar de duikplaats ‘Windsock’, genoemd naar de luchthaven die er kort bij ligt. Liesbeth is nog wat ziekjes maar kan het duiken niet laten. Het rif wordt afgewisseld met kleine zandplaatjes. In een berg hersenkoraal groeit een paarse pijpspons. Een trompetvis escorteert een regenboog papagaaivis. Er is veel lawaai onderwater, waarschijnlijk van de generatoren van de grote cruiseboten.
We picknicken op het koraalstrand in de schaduw van een boompje. In de verte zien we jagende dolfijnen. We rijden verder tot zoutpannen en de slavenhutjes. Van Liesbeth mogen we het zout van ons huid spoelen in de douche op hun kamer. Met een echte douche gaat dat veel beter dan het kleine straaltje water van de solarshower op de boot.
Leo heeft het diner bij ‘EL BIGOTE’ het Mexicaans restaurant bij Dive Hut, gereserveerd. Leo trekt alles aan wat steekt en dat vindt hij niet leuk.
Op de lange zandplaat bij de duikplaats ‘Invisibles’ komen we zeldzame buisalen tegen.Dan komen we bij een oerwoud van hard en zacht koraal. Er zijn wit bijna doorschijnende sponsen met paars afgekant. Grote engelvissen wonen hier. Op terugweg trekt Leo me 2 keer aan mijn vinnen omdat ik in verkeerde richting palm, ben precies niet zo goede volger. Op de ondiepe, ongelijke koraalondergrond velt een golf me als ik uit het water wil stappen. Hoewel we de duikstekken kiezen waar het gemakkelijk in en uit het water te gaan is, lijkt het toch niet zo eenvoudig.
We rijden verder tot Lac Bay en nemen een late lunch bij ‘Foodies’. Een ideale plaats voor een fotosessie, de andere hobby van Liesbeth.Zaterdag rijden we richting noord naar ‘Tolo’. Onderwater komen we bij een veld van geweikoraal tegen. Het zwart koraal, gorgonen en andere begroeiingen deinen met de golfslag mee. Er zijn hier vele kleine visjes. Ik zie een schattig baby koffervisje. Voortaan gaan we, hand in hand, in en uit het water, we zijn zeker niet de enige.
Iets voor Rincon, bij ‘Posada Para Mira’ kunnen we locaal eten met een fantastisch uitzicht. Langs Seru Largu keren we terug naar Kralendijk.‘Salt Pier’ is een gegeerde duikstek. Tussen de pilaren krioelt het van geelgestreepte grommers.Wat dieper lijkt het voor mij op een slagveld. Liesbeth en ik komen kortbij een zeer grote, precies dreigend, zilverkleurige tarpon.Voor een BBQ op de Sunshine doen we inkopen in de supermarkt ‘Van den Tweel’(=AH). Op de parking maken veel verklede kindjes zich op voor de kindercarnavalstoet. Uit de praalwagen schalen veel te luide bastonen, och arme die hartjes en oortjes. Op terugweg moeten we halfweg rechtsom keer maken, de weg is afgesloten. We maken een grote omweg en komen een nachtclub met paaldansen en een moskee tegen.
De laatste gezamenlijk duik doen we bij ‘Weber’s Joy’. De voorziening helpt dat Leo een roodfilter vindt. Wat zwemmen hier massa vrolijk juffertjes rond de vele soorten koraal. In het waaierkoraal schuilen vele piep kleine visjes. Ik zie een klein koraalduivel (lionfish) verstop in het koraal. Er wordt actief op deze uitheemse soort gejaagd. Alsof ze het weten, schuilen ze dieper en komen ’s nachts naar het ondiepe water om te jagen.
Een zeer mooie afsluitduik.
Samen sporten is aangenamer, is leerzamer, geeft meer energie, meer uithouding, meer uitdaging, meer voldoening. Water geeft een emotionele balans. Elkaar helpen is bij de duiksport aangewezen; zowel in als uit het water, zoals aan en uitdoen van het duikpak, herstellen van stukgetrokken riempje van de vinnen, ontspanner juist monteren, reddingsvest met fles helpen aandoen, elkaar in evenwicht houden, onder het water blijf je kort in de buurt van je duikmaten, geeft het oké teken, geeft de juiste richting aan. Daarbij komt nog het aanschouwen van de kleurrijke wonderlijke onderwaterwereld en de vreugde dat met elkaar kunnen delen, geeft dubbel vreugden. Dus Liesbeth en Leo, merci voor de compagnie.