Na ons laatste gezamenlijke duik krijg ik koude rillingen en dat bij tropische temperaturen. Ik hoop dat het na een dagje rusten voorbij zal zijn. Maar de koorts stijgt. Het leven voor mij speelt zich af tussen zetel, water drinken en toilet. Ik voel me een paar dagen ellendig. Op sterk aandringen van Marijke slik ik paracetamol. Het hoesten als een doorwinterde roker blijft niet uit. Fons gaat alleen met het busje naar de supermarkt. Langzaam herneemt het normale bootleven zich.
Op de levering van de propeller hebben we meer 3 weken moeten wachten door een staking in Curaçao. De meeste goederen worden ingevoerd. Vele rekken in de supermarkten blijven leeg, fruitrekken zijn gevuld met ananassen. We brengen er 2 mee en laten ze in de kuip liggen.
Fons verschrikt zich als een grote leguaan in de kuip zit, deze bedenkt zich niet en duikt in het wateren, het blijkt een goede zwemmer te zijn. We vragen ons af hoe hij in de kuip is geraakt, en of hij op de ananassen is afgekomen.
Als de windgenerator en de zonnepanelen voldoende energie geven, laten we de ‘revers osmosis’ werken om het zeewater te ontzilten.
Bonaire is 44km lang en 6,5km breed en heeft de vorm van een boemerang. Er zijn 18905 inwoners, hiervan zijn er maar iets meer dan de helft op het eiland geboren zijn. Er zijn geen verkeerslichten en de verkeersregels zijn soepel. Mc Donalds is hier nog niet neergestreken. De vlag is pas eind 1981 ontworpen, de zespuntige ster symboliseert de oorspronkelijke woonkernen, de vier punten op de ring het kompas om aan te geven dat de mensen van alle windstreken gelijk zijn. Het rood wijst naar bloed en overlevingskracht, geel voor de zon, wit naar internationale vrede en blauw voor de zee. De belangrijkste economische sectoren zijn toerisme en zoutwinning. Er zijn veel bouwwerven. De wind waait veel stof op en in de Sunshine. Krachtige korte regenbuien spoelen het stof van het dek.
Het Bonaire Nationaal Marine Park (BNMP) is het oudste zeereservaat en beschermt het onderwaterpark tot 60m diepte. Uniek is dat het geheel draait op eigen kosten. De inkomsten komen uit de fee voor duiken, snorkelen en andere watersporten. Naast natuurbescherming zorgt BNMP voor voorlichting voor verantwoord duiken en het onderhoud voor aanlegboeien. Het beheer is in handen van Stichting Nationale Parken Bonaire (STINAPA).
Een voorrecht om met onze boot achter een mooring te liggen, op de rand van het koraalrif. Aan de ene kant kleurt het water helder turkooizen, de ander kant diep blauw. De zon zien ondergaan achter Klein Bonaire. Een stap van de Sunshine en je maakt deel uit van de prachtige onderwaterwereld. Het snorkelen is mijn favoriete bezigheid.Op dinsdagavond worden we in het busje, om naar de supermarkt “Van den Tweel” te gaan, opeengepakt. Zo leren we Amerikanen Gayle en Darrell van SY Gone Bambu beter kennen.De gezamenlijke Happy Hours en diners zijn super gezellig en het winkelen interessanter.
Gayle zegt dat er veel onderwaterleven is aan de pier van de haven. Ik snorkel naar hun boot die voor de Yellow Submarine lig. Stekende zeekwalletjes hebben het op mij gemunt. Dan palmen we terug naar de Sunshine om de camera op te halen en snorkelen via het ondiepe water verder. We krijgen het koud, maar kunnen het niet laten om verder tot aan de pier te snorkelen. We zien er weelderig koraal en meer kleine en grote vissen in alle kleurschakeringen. Om het warmer te krijgen probeer ik wat sneller terugpalmen. Dit is wat te veel voor Gayle en ze krijgt krampen, dus neem ik haar mee op sleeptouw, voorbij de Sunshine tot aan Gone Bambu. Een beetje te veel van het goede. Het duurt een paar uur voor ik me terug behaaglijk warm voel. De volgende snorkelpartijen beperk ik in tijd. Onder een rotspartij schuilt een mureen en aan de pier maak ik deel uit van een school Caribische Doktervissen.De visidentificaties, op maandagavond bij Yellow Submarine, gegeven door de Amerikaanse Kim (medewerkster van REEF) zijn leerrijk. Vanaf level 3 wordt het voor mij frustrerend, zoveel verschillende soorten vissen en zoveel details waarop je kunt letten.
We merken aan de laagvliegende fregatvogels en de opspringende vissen als er dolfijnen aan het jagen zijn. Een grote Witte Merlin springt naast de Sunshine uit het water.
Dinsdag 19 maart gaan we bij eZone de nieuwe Li-batterijen halen, ons een weg banend in de drukte van de mensen van de cruiseboten. ‘s Avonds hebben we een afscheid drink van Gayle en Darrell.
De volgende dagen kruipt Fons in de bakken om de batterijen te vervangen.
Fons zijn scheenbeen is voldoende geheeld en we snorkelen naar de haveningang. Ik zie een moeilijk te spotten schorpioenvis en een pauwbot.Met een nachtsnorkel rond de Sunshine zijn er veel grote murenen.
Met het bijbootje varen we 4 km verder om bij de duikstek Andrea te snorkelen.
Martin en Pam, van onze buurboot DR FLUE, nodigen ons uit voor een Canadees pannenkoeken ontbijt. Ze gaan in Curaçao Marina hun boot een Benetea Frist 38 achterlaten en hun werkzaamheden in Canada hervatten
Rustig aan gaan we de duikactiviteiten hervatten, hopend om een zeepaardje te spotten.