In de rekken van supermarkt Choi’s staan Boni producten. Sue helpt ons uit de brand, we hebben onze portemonnee op de boot laten liggen. De auto’s goed volgeladen rijden we terug naar Domburg. De zakken worden gedeponeerd tegen de waterkant. Sue en John brengen de huurwagens terug. Bij een Parbo afsluitbiertje bespreken we dat morgen, terwijl de mannen de boot klaarmaken om verder te varen, de meisjes met de bus naar de groentemarkt in Paramaribo gaan. Het is vroeg uit de veren want we willen de bus van 7h30 halen. Ontsteld komt John vragen of we zijn rugzak met paspoorten en boot papieren hebben gezien. Alle mogelijkheden worden nagegaan en kunnen enkel toe conclusie komen dat de rugzak is meegenomen. Wat schuilt er achter de brede glimlach en de diep donkere ogen? De lange weg voor de procedure verloren paspoorten wordt opgestart. Om alles te kunnen regelen huren we terug een auto voor 2 dagen. SY Leva Veto varen donderdag verder naar vrienden in Martinique.
Na het drukke verkeer in Paramaribo om papierwerk te doen en een Chinees Steakhouse, varen we met een korjaal naar de vredige plantage Frederiksdorp.
Vrijdagmorgen gaan we naar de drukke groentemarkt. De zwarte bevolking geeft de indruk niet opgezet te zijn met de toeristen.Het museum van het vijfster Fort Zeelandia is nu open.
De uitleg van de lichaamsversieringen van de verschillende etnische bevolkingsgroepen in het huis Moi-Moi is leerrijk.
Het minder dan stapvoets verkeer in Paramaribo is enerverend. Op 50 min leggen we 5km af. We geraken op tijd op de kleine luchthaven waar de zoon van het consult uit Guyana de voorlopige paspoorten meebrengt. Heel grote ontgoocheling als blijkt dat Daniël al met de eerste passagiers is vertrokken. Heel grote opluchting als hij terug komt met de paspoorten. ‘s Avonds betalen we de rekening bij Nettie en zwemmen Sue en ik al de spanning van ons af in het zwembad.

Zaterdag 1 december 2018: vertrek 15h – aankomst 18h
Domburg – Pieterszorg: 18NM

In de voormiddag doen we de voorbereidingen voor het vertrek. Nemen een extra douche, controleren de e-mails en nemen afscheid van de Zuid-Afrikanen Angela en Gerry van SY Mistic Bleu en Wendy en John van SY Headway.
Met de stroom mee varen we voorbij Paramaribo. Door de tijdsdruk varen Sue en John verder naar Antigua. Wij droppen het anker daar waar de Surinamerivier en Commewijnerivier samenvloeien. SY September en een Nederlandse zeilboot ankeren korter bij de oceaan.
We hebben nog een extra oplaadkaartje gekocht en nemen de tijd om een update op onze website te plaatsen.

Zondag 2 december 2018: vertrek 6h30 – woensdag 5 december 2018: aankomst 15h
Suriname Pieterzorg – Tobago Charlotteville: 469NM

Met het eerste licht hebben we nog een paar uur stroom meer om het laatste stuk van de rivier af te zeilen. Lang blijven SY September en de Nederlandse zeilboot in het zicht. Halve wind rond de 15 kts geeft ons het eerste etmaal een behoorlijke snelheid. De tweede nacht slaan de zeilen, er is geen wind. Dan wakkert de wind aan tot 30kts en krijgen bakken regen over ons heen. Een vermoeiende nacht. Het volgend etmaal is de wind meer constant, maar laten de golven de Sunshine bonken.
Van de eilanden Trinidad&Tobago, onafhankelijk sinds 1962, is Tobago de kleinste (42x10km) en ligt het verst van Venezuela. Het is niet zo populair als de noordelijke Caribische eilanden.
De contouren van het noordwestelijk gedeelte van het eiland worden langzaam hoger en groener. We zeilen om verschillende eilandjes en rotspartijen, strijken de zeilen en varen de ‘Bay of Man’ in. De grote baai is omsloten door groene bergen en Charlotteville, het rustige vissersdorp.
We vinden geen betere plaats dan in 17m diep water te ankeren bij andere zeilers kortbij de ‘Pirate Bay’. Op de Franse catamaran Corvetta wuift Timothée ons vrolijk toe. Ze hebben de gele quarantainevlag hangen. De autoriteiten eisen dat je de territoriale wateren binnenkomt tijdens de kantooruren en dat je komt inklaren. Onze timing blijkt perfect, we zullen geen boete moeten betalen. We vinden niemand bij de Douane en Immigratie. Een vriendelijke politieman belt naar de douanebeambte. Als hij al het papierwerk gedaan heeft, verzekerd hij ons dat we morgen om 8h ons moeten melden bij de immigratie. Fons is gehaast om er op tijd te zijn. Rond 9h komt het Franse gezin. Michel weet de douanebeambte wonen, hij zegt dat er om 10h iemand van immigratie zal komen. Om 12h vernemen dat de beambte in het ziekenhuis is en dat er om 14h een vervanger zal zijn. Een Duitser met een missie, staat te popelend om uit te klaren, hij wil vandaag nog vertrekken. De kopieermachine van de immigratie doet het niet en ik moet naar beneden, bij het ziekenhuis, voor copies van de paspoorten.
Op de stranden zien we geen plastiekafval en de grasperken zijn netjes. Ze zijn trots op hun ecotoerisme. De officiële taal is Engels en de omgangstaal Creools, een mengelmoes van talen van de vroegere overheersers. De auto’s rijden links. De overwegend zwarte bevolking heeft een soort gene. Het heeft een tijdje nodig voor ze je aankijken en glimlachen.
De vulkanische oorsprong weerspiegelt zich in de steile groene bergen van het tropisch regenwoud die de baai omringt. Tobago heeft een enorme diversiteit in fauna en flora. Vele vogelsoorten en een rustplaats voor trekvogels. Kolibries fladderen rond de bloemen. We zien fregatvogels zweven hoog in de lucht, de pelikanen vliegen juist over de wateroppervlakte. De paradijselijke stranden hebben we bijna voor ons alleen.
Naast ons ligt een rode zeilboot Corcovada. Hij is Duits/Portugees, zij Braziliaans. Ze hebben 2 zoontjes David 3 jaar en Elia van 1,3 jaar, hij is in Kaap Verden geboren.
In de kindvriendelijke bibliotheek hebben we toegang tot het internet.Af en toe krijgen we een regenbuitje, december is het einde van het regenseizoen. De temperatuur neigt naar de 30°C, ’s nachts is het koeler. Dit is beter voor de nachtrust. Maar vrijdagnacht horen we reggaemuziek. Leuke muziek, maar niet voor de hele nacht. Er worden rond carnaval Steeldrums festivals gehouden.
Door de stromingen is er een rijk koraal leven. We snorkelen tussen duizend turkooizen visjes en andere kleurrijke vissen dichtbij ‘Pirate bay’. Deze is ook te bereiken via een voetpad vanaf het dorp, door eerst flink te stijgen en dan 155 trappen naar beneden. We hopen om een van de vele soorten schildpadden te zien.
De deining laat de Sunshine schommelen. Al wiegend wasgoed op de draad hangen vraagt alertheid om in evenwicht te blijven.
De conditie van het bijbootje bepaalt of we aan wal kunnen. Er zijn regelmatig plakwerken nodig.
We zouden graag met een gezamenlijk taxibusje naar de hoofdstad Scarbourough gaan. Naar het hoogste punt is Pidgeon Peak 572m stappen en de ‘Argyle waterfall’ staan op ons verlanglijstje.