Het heeft niet mogen baten. Het bijbootje leek alleen maar goed herstelt te zijn in Salvador.
3 dagen blijven we gekluisterd aan de boot. Fons doet verwoede pogingen in de hoop het bijbootje te redden. Gevangen in het paradijs? Zondagspannenkoeken brengen troost. Maandag komen nog 3 zeilboten in de baai ankeren. De Franse catamaran Corvette gaat vroeger dan verwacht vertrekken, ze willen in Grenada hun VHF antenne herstellen. Ze zijn zo vriendelijk om ons aan wal te brengen om ook uit te klaren, maar de immigratiebeambte is al vertrokken.
Jorg, Shelly en Ramona van SY Seahorse (Namibië) komen langs en stellen voor om ons morgen naar wal brengen. Onvoorstelbaar hoe bereidwillig vele zeilers zijn elkaar te helpen.
De beambte van de douane deelt ons mee dat er vandaag niemand van de immigratie zal komen. We hebben geen andere keuze dan morgenvroeg terug te komen. We blijven extra lang in de bib voor het internet en lunchen bij de vriendelijke dame van Tanty’s Kitchen.
Derde keer goede keer, we krijgen een stempel in onze paspoorten en de nodige bootpapieren om te vertrekken.

SY Mystic Bleu is toegekomen. Jorg brengt Angela en Gerry aan de kant zodat ze nog kunnen inklaren nu de immigratiebeambte er nog is. Het gezellig weerzien, met een pintje in de hand op een paradijselijk strand, zal jammer genoeg van korte duur zijn.
Ik ben heel blij dat ik in de late namiddag met Jorg, Shelly en Ramona mee mag naar het strand. Met de laatste zonnestralen kan ik de onbeschrijfelijke kleurrijke onderwaterwereld bewonderen.

Vrijdag 14 december 2018: vertrek 9h30 – maandag 17 december 2018: aankomst 13h30
Charlotteville Tobago – Seru Boca Marina Curaçao: 495NM

Met klaroengeschal van Jorg worden we uitgeleidt. In de bescherming van de baai hijsen we het groot zeil. Eens uit de baai wordt de diepte, voor onze meter, onmeetbaar. We varen eerst richting Grenada. Alleen met het groot zeil maken we al voldoende snelheid.
De golven zijn hoog, op het laatste moment merken we een vissersboot op. Ze zijn hun netten aan het inhalen en roepen ons via VHF op om 20° uit te wijken. We gijpen.
’s Nachts moeten we uitwijken omdat we in aanvaringskoers zijn met een schip dat kabel aan het slepen is.
De westelijke koers is parallel met de Venezolaanse kust en zijn vele eilanden. De laatste nacht is regenachtig, een groot cruiseschip ‘Mein Schiff’, dat ook naar Curaçao gaat, vaart ons voorbij. We passeren de zuidkant Bonaire en klein Curaçao.
Dankzij de goede wind en stroming komen we tijdens het daglicht toe. Door de smalle toegang, met een rif aan de ene en een zandbank aan de andere kant, varen we het Spaanswater op. Het is een beschermde ankerplaats met vele inhammen en eilandjes. Zonder bijboot zijn we genoodzaakt om naar een marina te gaan. Seru Boca Marina beantwoordt onze oproep en Robbie helpt ons bij het aanleggen. Het in de box varen ging ondanks de zotte windstoten vlotter dan verwacht. Er zijn vingersteigers zoals in Europa. De dode vliegende vissen, die we van boord gooien, drijven in het heldere water. Aan de westkant van de marina ligt de Kabrietenberg (78m). Vanuit onze kuip zien we hoe mooi de namiddagzon de Santa Barbara Tafelberg(240m) belicht. Seru Boca Marine behoort tot het groot domein van Santa Barbara Plantation met golfterrein en Beach Hotel.
We hebben lokaal geld (NAF) nodig. Het fietsen op de 3km heuvelachtige weg voor golfwagens is leuk, bermen met wuivend grashalmen, struiken, cactussen, bloemen, vlinders en vogeltjes die fluiten. Na 3km op de drukke autoweg kunnen we bij tweede ATM, die we tegenkomen, geld pinnen.
Dinsdagmorgen stopt er al een busje voor we aan de bushalte zijn. We zijn nog 11km van Willemstad verwijderd. De kleurrijk hoofdstad staat op de lijst van UNESCO Werelderfgoed. Bij de busterminal van Punda is een man zo vriendelijk om ons wegwijs te maken en te tonen waar we de douane kunnen vinden. Het witte gebouw met in het groot DOUANE erop, staat leeg. Ze zijn verhuisd naar Scharloo. Deze keer geen carbonpapier, alle gegevens worden in de PC gezet. Over de vlottende Koningin Emma brug stappen we naar Otrobanda(de andere kant). Voor de gebouwen van Immigratie en havenautoriteiten ligt een groot cruiseschip. De beambte denkt dat we de papieren niet goed ingevuld hebben, met als thuishaven Nieuwpoort omdat hier ook een Nieuwpoort is. Op het eerste verdiep van de havenautoriteiten betalen we onze ankervergunning.
Lang op de bus wachten langs een drukke weg is vermoeiend. De rust van de marina waarderen we daarna dubbel.
Vreugdenhil, een supermarkt, verwennen yachties met gratis vervoer. Die chauffeur, dat is een goede man. Hij stopt om planken, die gevaarlijk midden op de weg liggen, aan de kant te leggen. De portierster glimlacht als hij ‘DUSHI’ tegen haar zegt. ‘DUSHI’ is een Papiamento woord en betekent: lief, zacht, zoet, schatje….
Voor onze kerstcadeaus hebben we dit jaar een extra grote boom nodig. Een kokosnotenpalmboom past meer in deze omgeving.
Wel voorzichtig zijn.
Voor Nieuwjaar kijken we heel erg uit naar ons bezoek. Zo zien Janne het!
Wat is het een mooi jaar geweest!
We zijn dankbaar voor alles wat we mochten ervaren en beleven.
We wensen jullie een prachtige Kerst en Nieuwjaar toe, met een goede balans, veel positieve energie en DUSHI.