Dinsdag 15 mei 2018: vertrek 6h30 – aankomst 17h15
Ilha Ancieta – Ilha Grande, Enseade Site Forte: 53 NM
Gisteren hebben we een gedeelte van het onderwaterschip gepoetst en erna een zeebad genomen.
In alle vroegte halen we het anker op. In de pilotbook staat dat je de boot voor langere tijd in Marina Bracuhy kan achterlaten. En goede gelegenheid om langer in dit mooi gebied te blijven. Er is geen wind en een rommelig golfpatroon, voor het donker zullen we deze marine niet kunnen bereiken.
Woensdag 16 mei 2018: vertrek 9h45 – aankomst 12h45
Enseade Sita Forte – Marina Bracuhy: 14NM
Na een rustig pannenkoekenontbijt, motoren we noordwaarts tussen de vele rotseilandjes. Het is een grote marine met mega motorjachten. Helaas is voor ons het prijskaartje te hoog om hier de Sunshine tijdens ons verblijf in België achter te laten.
Donderdag 17 mei 2018: vertrek 12h30 – aankomst 18h
Marina Bracuhy – Ilha Grande Praia de Baixo: 17NM
We varen naar Angra dos Reis. Vlak bij marina Piratos is een winkelcentrum. Erg handig als je met de winkelkar tot bij de boot kunt rijden.Het is al donker als we het anker in 9m diepte laten vallen in Praia de Baixo, Ihla Grande.
Vrijdag 18 mei 2018: vertrek 8h45 – aankomst 13h
Ilha Grande Praia de Baixo – Enseade Abraão : 7,6NM
Angora dos Reis is een eilandrijk gebied en Ilha Grande is het grootste. We varen langs stranden, uitgesneden rotsen en beboste bergen. Het is niet bereikbaar voor auto’s.
Shanty ligt hier ook voor anker.Abraão is het hoofddorp met vele kleurrijke pousades en restaurantjes.
Zaterdag 19 mei 2018: vertrek 12h30 – aankomst 17h
Enseade Abraão – Saco do Ceu: 7,7NM
Het is windstil en alles oogt vredig. We ruimen wat op, zoeken extra voorraad onder de banken, maken het bijbootje klaar en zetten het motortje erop. Juist als we zijn klaar om naar het dorpje te varen komen er plots windstoten tot 40kt. De Sunshine zwiert achter zijn anker, het bijbootje kiept om. Oei, dat motortje ondergedompeld in zout water. Oei, oei, het anker houdt niet. Met de motor tegen de wind in, maar ook de 2de ankerpoging is geen succes. Eens de volgende baai proberen of deze meer bescherming biedt. Maar de motor is niet sterk genoeg om tegen de wind de kaap te ronden. Saco de Ceu is beschermd tegen alle windrichtingen, hiervoor moeten we de grote baai Abraão oversteken. Oef, in het midden van de baai luwt de wind en we denken dat we het ergste hebben gehad. Dan komen gitzwarte wolken naar ons toe en krijgen gietende regen. De ingang van Saco do Ceu is niet meer zichtbaar. Voor een breed zandstrand gooien we het anker uit. We liggen niet aan lager wal, dus voorlopig veilig. Rond 16h30 varen we in de kom van Saco do Ceu en nemen een mooring van een restaurant. De bediening op de boot is duur, handig en lekker. We hebben een goede nachtrust.
Zondag 20 mei 2018: vertrek 11h – maandag 21 mei: aankomst 16h30
Ilha Grande – Búzios: 149NM
Met halve wind en een lapje genua hebben we voldoende vooruitgang. Als de deining en de golven elkaar opheffen, zijn ze diep en ze spelen tikkertje met de Sunshine. Alles rammelt door elkaar. Een beetje teveel vooral voor Fons. Lang blijft het verlichte stipje van de “Cristo Rei” van Rio de Janeiro zichtbaar. De nacht is fris. Na Cabo Frio springt de motor bij. In Búzios dropen we het anker voor het grote strand Praia do Canto. We kruipen vroeg tussen de lakens.
Luc Vaninbroukx staat dadelijk klaar om voor ons te tolken bij de jachtclub. Wanneer we willen terug roeien naar de Sunshine merken we dat het bijbootje half leeggelopen is. Niet simpel, zeker als er nog wind op kop is. We roeien alsof ons leven ervan afhangt. Fons is meer dan een dag zoet met het plakken van het bijbootje en het ontzouten van het motortje. We kunnen Luc en Pauline nog ontmoeten voor hun vakantie. We zijn heel blij met hun gezinsuitbreiding.
Aan de grillen van de natuur kun je niet ontkomen,maar toch red je het telkens weer.Wat een moed.
Vrienden kom je overal tegen.Het is telkens een geweldig avontuur en prachtige beelden.
Wanneer vlieg je naar huis?
Groeten en een dikke knuffel
He lieve vrienden,
het was weer even spannend zo te horen, maar jullie komen gelukkig altijd weer ‘op je pootjes’ terecht!
Mooi om te lezen en de foto’s te bekijken.
Hier is het al enkele dagen puffen onder de soms (te) hete Belgische zon en bang afwachten voor de onweders en wolkbreuken die elke dag ergens losbarsten…
Héééééél dikke knuffels,
Guido en Josette
Ik hoop dat jullie een veilig plekje vinden om de Sunshine met een gerust hart achter te laten, zodat jullie van België kunnen genieten.
En jullie verdienen het ook om eens goeie wind te hebben voor die lange tochten.
Al genoeg te incasseren gehad me dunkt.