Necochea ligt ten zuiden van de rivier Quequen. Aan het strand is het nieuwe centrum. Langs de noordkant is het dorp Quequen met zijn vele graansilo’s, de vuurtoren en de jachtclub Vito Dumas.

Door zijn afbeeldingen en zijn boeken is de beroemde zeiler Vito Dumas duidelijk aanwezig. De verhalen waarschuwen voor de ‘Roaring Forties’. Deze zeilclub is klein, gemoedelijk en gastvrij, ook voor honden. Hun favoriete slaapplaats is de douche. Bij laag water komen duizend kleine viool krabben uit hun holletje gekropen.

We stellen het gezelschap van Alfonso, Nathalie en zeker de 9 jarige Adrien erg op prijs. De zee verbroedert.

Twee jonge stoere gasten uit Chili kunnen niet wachten en vertrekken enthousiast met hun kleine 27 voet zeilboot de wilde oceaan tegemoet. In een supermarkt ontmoeten we vriendelijke Denen, de dag erna komen we ze terug tegen in het nieuwe centrum.

Zouden we als kerstcadeau een mooi weervenster krijgen om een groot stuk naar het zuiden te varen? De voorspellingen beloven het.

 

 

Zondag 24 december 2017: vertrek 14h – donderdag 28 december 2017: retour 3h

Necochea – Puerto Santa Elena bijna 44^ste breedtegraad: 440NM

 

In de grote havenkom hijsen we het tweemaal gereefd grootzeil. Buiten de haven is het een rommelige zeegang. De voorspelde 15kts wind lopen op tot 30 kts. De koers is aan de wind, alles wordt flink door elkaar geschud. De zwaarbeladen Sunshine duikt nog dieper in de golven en wordt helemaal overspoeld met zoutwater. Het wordt een sober kerstmaal.

Patagonië begint voorbij Rio Negro, ongeveer de 40^ste breedtegraad en strekt zich uit tot aan Straat van Magellaan.

Windstille en sterke wind wisselen. Woensdagmiddag luwt de wind en de zeeziekte, de motor draait. Tot donderdagnacht, op amper 70NM van onze ankerplaats, de motor een onheilspellend geluid maakt. Fons stelt vast dat de keerkoppeling stuk is. Wat een ontgoocheling!

Mar del Plata is de beste plaats om te herstellen, we maken rechtsomkeer, hopend dat we het al zeilend kunnen bereiken.

 

 

Donderdag 28 december 2017: retour 3h – dinsdag 2 januari 2018: aankomst 16h

Puerto San Elena – Mar del Plata: 509NM

 

De oceaan en wind zijn mild. We krijgen uitzonderlijke zalige zeildagen. Wat een geluk.

Elke nacht groeit de maan en blijft ze langer in het hemelgewelf.

De positie updates bij de Prefectura via de SSB radio vragen veel van de energiehuishouding. Vrijdag nacht is er batterij alarm. We proberen energie te sparen door de elektrische stuurautomaat te vervangen door de windpiloot. Deze vraagt te veel bijsturing, daarom zetten we de koelkast, de grootste stroomverbruiker uit of laten onze kleine generator draaien. Bij sterkere wind houdt de windgenerator de spanning op peil. De windrichting en sterkte wisselend voordurend, de zeilen worden constant aangepast. Als de wind langs achter komt is er een klapgijp mogelijk. De Walder kan dit verhinderen. Hiervoor kruipt Fons, in het holst van de nacht, aangelijnd, op het dek om deze te bevestigen. Met Nieuwjaar krijgen we het zelfde scenario als Kerstmis. Maar nu blijft het binnen in de kajuit ook niet droog. De krachtig overspoelende golven laten zoutwater binnen sijpelen langs de connectoren aan de mast. Wij staan droog.

Voor Necochea, waar we 8 dagen geleden vertrokken zijn, houdt de wind het voor bekeken en de Sunshine ligt te dobberen. Heel even kunnen we een glimp van het internet opvangen. Op het navigatiescherm verandert de verwachte aankomtijd van 1 dag naar 5 dagen.

Om 6 h komen kleine dolfijnen spelen met de Sunshine. De wind en golven bouwen zich op in een niet zo comfortabele richting voor ons. Het wordt een heftig stuk, alle hens aan dek. Achter de kaartentafel word ik 2 maal kletsnat door overkomend buiswater. Door de wisselende windrichtingen moet Fons 3 keer de koers bepalen om al opkruisend de haven te kunnen bereiken. De service boot van CNMP sleept de Sunshine naar een steiger buiten de jachthavenkom. Het aanmeren verloopt niet feilloos. De Sunshine krijgt een kras op haar flank en wij eentje in ons gemoed. Dit wordt vlug glad gestreken door de vriendschap en het besef dat het veel erger kon zijn. Opruimen moet nog even wachten, want de Prefectura komt de boot inspecteren. Clara en Rodolfo verlenen assistentie en wachten geduldig op de steiger.

Woensdagvoormiddag gaat Fons de formaliteiten bij de Prefectura vervullen en ik schrob het dek. Namiddag spoelen we zoveel mogelijk zout uit de spullen van binnen.

En nu? Dat weten we nog niet.

Eerst zien hoe de herstelling van de keerkoppeling verloopt. Ons visum voor Argentinië gaat tot eind februari, afhankelijk van ons gemoed en de weeromstandigheden zal het Chili of terug Brazilië worden.

 

Moge de vrede van Kerstmis veel vreugde en vriendschap brengen.

Dankbaar dat we gezond en wel het Nieuwe Jaar kunnen beginnen

 

A year

With a lot of

Sunshine

And always

Think pink