Trommelaars stappen elk weekend door de oude straten van Colonia.

Een motorboot met een jonge onervaren bemanning wringt tussen de moorings en de touwen geraken verstrengeld in de schroef. De wind blaast hun boeg met een dreigend anker naar de Sunshine. De hele avond staan we paraat om het gevaarte op afstand te houden. Een duiker heeft zeker 1 uur nodig om de touwen uit de schroef te los te maken.
Maandag vaart een grote Argentijnse zeilboot heel brut naar de steiger. Fons schelt naar hun. Een teken om te vertrekken?

Dinsdag 21 november 2017: vertrek 17h30 – woensdag 22 november 2017: aankomst 13h
Colonia – Buceo Montevideo: 95 NM

We zijn aangenaam verrast als de dame van DNH zegt dat we geen liggeld moeten betalen.
Rustig varen we voorbij ‘Punta Rita’; daar hebben we het filmpje van de zonsondergang gemaakt.
Nu zien we het van op het water.
De eerste uren hebben we lichte westenwind, op de neus dus. Dan draait hij noord, neemt tot en vult de zeilen. Fons neemt het grootste gedeelte van de nachtwacht voor zijn rekening.
We verkiezen om eerst naar Montevideo te varen, dit is een betere positie om naar het zuiden te zeilen.
Donderdag blaast de sterke zuidenwind zoveel water in de haven dat de steigers onderstaan. De Sunshine is niet tevreden en snokt aan de touwen.

Vrijdag 24 november 2017: vertrek 19h30 – Zondag 26 november 2017: aankomst 12h15
Buceo – Mar del Plata: 208NM

De wind gaat liggen en de rust keer weer.
Langzaam wordt de skyline van Montevideo kleiner en kunnen we Uruguay letterlijk achterons laten.
Onze Volvo Penta ronkt 10 uur, dan is de wind terug wakker en duw de Sunshine vooruit.
Het bruine water van Rio de la Plata verandert naar oceaan turquois. De nachten zijn koud. De zonopgangen en zonondergangen mooi. Het laatste etmaal zien we 2 zeilers dezelfde koers als ons varen. In de morgen toert een groot Armada schip rond dat terugkomt van het zoeken naar de verdwenen onderzeeër. De bemanning van een vissersboot wuift naar ons.
Aan de ingang van de haven, verwelkomt een groot Christusbeeld ons met open armen.
We kennen het hier en varen, in deze enorme havenkom, direct naar de jachthavens. De voetgangersbrug gaat voor ons open en kunnen aanleggen op steiger 4 van CNMP. Bij YCA meren de Duitse ‘Hembadoo’ en Engelse ‘Dandelion’ zeilboten af. Het is warm en zonnige, ik kan niet snel genoeg dat thermisch gedoe uitdoen.
Carola, een supervrouw en het manusje van alles, herkent ons dadelijk. Ook al storen we haar in de drukte van een prijsuitreiking voor een laser zeilwedstrijd, toch helpt ze ons verder.
Een vriendelijk jongeman van de Immigratie geeft de nodige stempels en fotocopies. De Prefectura wil ons past verder helpen als we bij de gezondheidsinspectie geweest zijn, maar deze werken op zondag niet.
Wij spoelen het zout van de Sunshine en van ons huid. Sinds hele lange tijd zien we nog eens een regenboog.
Maandag laat de zuidenwind de temperatuur zeker met 15°C zaken, topjes zijn vervangen door windjacks. De bemanning van de 3 binnengekomen zeilboten schuiven beurteling langs bij al de autoriteiten. De Perfectura meldt dat ze de boot willen controleren op veiligheidsvoorschriften. Tot zover hebben ze dat grondig gedaan op de Duitse en Engelse boot.
Clara en Rudolfo, mensen naar ons hart, nodigen ons uit voor een etentje. Om 18h30 wanneer we klaar staan om met Rudolfo mee te gaan, dan komen de mannen van de Prefectura naar de Sunshine voor inspectie, Rudolfo assisteert. We zullen de vuurpijlen die enkele maanden vervallen zijn moeten vervangen.
Met vertraging kunnen we genieten van Clara’s heerlijke ‘tarte de atun’.