Woensdag 16 november 2016: vertrek 19h30 –
donderdag 17 november 2016: aankomst 14h30
Ilhalabela – Guarujá: 63NM
Als we de ferry’s Ilhabela kruisen is het donker, breek er een onweer los en we hebben tegenstroom. Eens het eiland voorbij blijft het droog en komt de grote maan piepen achter het wolkendek. Het geronk van de motor is het enige geluid. Het fort kondigt de ingang aan. Tussen de grote schepen is het zoeken naar de juiste inham, en om dan “Supmar” te vinden tussen de vele marinewerven. Het dieptealarm maakt het extra spannend. Voor het lasso werpen om de Sunshine aan een paal vast te leggen, zijn meerdere pogingen nodig. De Sunshine ligt stil in haar box, geen deining, geen boeggolven, geen geknars van touwen. ’s Nacht horen we de wind in het want, al goed dat we veilig in de haven zijn.
Het inklaren hebben we in een halve dag geklaard, ondanks dat de hemelsluizen open staan, ondanks dat Santos de grootste haven is, en ook niet omdat we het juiste adres hadden. Wel dankzij de behulpzaamheid en de vriendelijkheid van de Brazilianen. De havenbewaking brengt ons, toen we hopeloos verloren gelopen waren, in hunne pick-up naar de juiste Police Federal.
Om van de werf naar de bewoonde wereld te gaan nemen we Uber, of onze fietsjes. Zulke kleine fietsjes hebben ze hier nog niet veel gezien, merken we aan de vele reacties die we krijgen. Fijn om te fietsen langs de groene berm met speciale bloemen en planten, rare koeien, paardjes, ibissen en andere vogels.
Maandag voormiddag wordt de Sunshine vakkundig gelift en gestut. Ze heeft dringend onderhoud nodig. Al de fruits de mer wordt er afgewassen. De ankerlier is bijna onherkenbaar geworden. De aluminium bevestigpunten zijn voor de helft weg geoxideerd door het contact met hout. Het zoutwater heeft haar ook geen deugd gedaan. Marcos neemt ze mee voor herstelling en brengt ze geheel vernieuwd terug. De zoektocht naar bootwinkels, banken en een betaalbare wasserette is met wisselend succes.
Elke nacht worstelen we met muggen, na de klamboe, wierrook, muggenspray en lavendelolie wordt het leefbaar.
De eerste week is het zonnig en de werkzaamheden vorderen goed. Eind van de week staat de Sunshine al te blinken. Zaterdag en zondag spuit Passarinho heel nauwkeurig haar lijnen bij. Met een verfpistool in zijn hand is hij in zijn element. Passarinho is een jonge dertiger die de leiding heeft over TOP BOATS. Zijn naam betekent vogel en hij wordt ook litlle bird genoemd. We verdenken hem ervan dat hij een graffititalent is. We ondergaan het werfleven en worden er volledig in opgenomen. De tweede week is regen de spelbreker om antifoulling aan te brengen.
foi um prazer enorme Fons e Rita conhecer vocês e prestar serviços de pintura e laminação para o veleiro de vocês dois. fico muito grato e espero reencontra-los em um futuro bem próximo,tenham uma ótima viagem e que DEUS abençoe vocês nessa jornada.
En? Tevreden dat het bed en de tafel eens stil staan? Of al heimwee naar het wiegen.
Das nu eens een toffe fotoreportage van de Sunshine in haar “blootje ” … :-))
Kan me nu een realistischer beeld vormen van dat schattig “ding” waarmee jullie zo ver weg zeilden.
Echt niet te geloven dat er op relatief korte tijd zoveel zeeleven meereist. En dan nog anoniem ook nog. Zelfs zonder vragen en betalen!
Amaai dat ankerlier zeg. Echt niet te geloven dat alles zo vlug oxideert onder invloed van zee- (zout)water.
Bij mensen ook Fons ?
Puik werk en hopelijk nu piekobello voor de volgende etappe zonder zorgen!
Groetjes
JiePie
Hallokes,
wij moeten jullie echt bewonderen voor jullie gedrevenheid en enthousiasme om jullie dromen te realiseren! Ondanks af en toe wat tegenslagen en soms mindere dagen is het onbetaalbaar wat jullie nu allemaal ervaren en meemaken! Misschien komt zelfs Sinterklaas langs 🙂
Heel dikke knuffels,
Josette en Guido