De regen valt met grote druppen recht naar beneden als we met de fietsjes onderweg zijn en er is geen gelegenheid om te schuilen. De plassen en het opspattend water van de voorbijkomende auto’s zijn niet te mijden. Maar het is warme regen en het droog snel.
Het werfleven zoals het is. ’s Morgens vroeg en ’s avonds laat praten de werfgasten vanuit hun kuip met elkaar. Het werfhondje wordt door de bewaking goed verzorgd. De zwerfkat weet dat ze bij onze buurboot Bikini, een houten zeilboot van Olavo, eten krijgt. Ik neem het werfleven als excuses om niet te koken, trouwens de buffetkeuken van Ronnie en Elineide is lekker en betaalbaar. De jongens van “Pippo” zorgen voor luide Braziliaanse slagermuziek. Freddy speelt voor Google translate, kijk toe en ziet dat het goed is. Een verbonden gevoel, over de taalbarrière heen, maakt het werfleven aangenaam. Fons regelt de kleppen van de motor, vult het water van de batterijen bij, krijgt de SSB radio terug aan de praat, de gopro hellaas niet, laat het logwieltje terug werken, laat de schroef blinken… Het zonnig weekend is goed om de lagen antifoulling te verven en de vrijboord te waxen. Maandag wordt er met man en macht gewerkt om de ankerlier te monteren en in te lammieren. Dan mag de blinkende Sunshine terug in het water. Wat ziet ze er mooi uit! Top werk van “Top Boat”! Dinsdag in de vroege ochtend doe ik de noodzakelijk was met de schrobplank. Daarna nemen we het veer om ons uit te klaren bij “Police Fedral”. Uber laat ons deze keer in de steek. Marcos brengt nog planken en dieselbussen. Deze extra diesel zullen we nodig hebben in de afgelegen en eenzame gebieden van Patagonië en de Straat van Magalaan. Om al de tonnen een spoelbeurt te geven is er te weinig tijd. Fons is druk bezig om ze stevig vast te sjorren. Ook deze 3 weken zijn omgevlogen. We nemen afscheid van onze werfmaten. Nadat Macros nog wat tips geeft varen we naar de ‘Iate Club de Santos’ om de diesel te tanken. We kunnen de ‘state of São Paulo’ verlaten hopen in de ‘state of Santa Catarina’ te geraken.

Donderdag 8 december 2016: vertrek 15h30 –
zaterdag 10 december 2016: aankomst 11h15
Guarujá – São Santo Antônio de Lisboa: 250NM

Teveel motoruren, te grijze dagen, te zwarte nachten, teveel zeeziek. In het donker zoeken we een ankerplaats in het grote ondiep gebied van Baia Norte van het eiland Santa Catarina. We slapen kort en diep.

Zondag 11 december 2016: vertrek 7h – aankomst 9h30
São Santo Antônio de Lisboa – Florianópolis: 9NM

Florianópolis is de hoofdstad van ‘ State of Santa Catarina’. Het eiland is met 2 bruggen, een oude niet meer gebruikte spoorwegbrug en een autobaan, verbonden met het vast land. Op de kaart staat dat de burg 17,5m is, wij schatten dat onze mast max. 17 m is. Dan zouden we met laag water onder bruggen kunnen doorvaren. In Baia Norte zigzaggen we om de ondieptes te ontwijken en blijft het langer spannend. Als ik naar de mast omhoogkijk en naar de brug, kan ik haast niet geloven dat we onderdoor kunnen. Vertrouwend dat we goed gerekend hebben schuiven we onder de spoorwegbrug door. Al goed dat ik in de veronderstelling was dat deze de laagste was ander had ik nooit geloofd dat we onder de ander door konden. We horen een hels lawaai. In het weekend hebben de Brazilianen de neiging alle decibellen vrij te laten. Bij de Iate Clube de Santa Catarina is het heel druk voor het vullen van de dieseltank. We krijgen een plaatsje aan een mooring juist buiten de haven. We stappen naar het centrum. In het park en de lege winkelstraten komen we alleen daklozen tegen. We verwachten een ander beeld van de meest Europese staat van Brazilië. Maandag stappen we door dezelfde straten, om ons te gaan uitklaren, en zijn ze overvol. Bij de 3 instanties hebben we ons plicht vervuld en kunnen nu het land verlaten. Als we terug naar de boot worden gebracht zien we in het oosten de bijna volle maan over de bergen en een mooie zonsondergang in het westen. We wachten op een stabiel weervenster met matig N of NO wind om de volgende 512 NM te overbruggen tot in Uruguay.
Dinsdag avond krijgen we sterke zuidenwind en de Sunshine hopt achter de moorring. De marineiro is er niet zo gerust in en brengt ons een extra dik touw. Woensdag blijft de zuidenwind gieren en wij blijven het uitzitten, of liever liggen, dat is beter voor de maag.
De stoomboot van Sinterklaas is niet over de zuidelijke oceaan geraakt. De plastieken kerstsparren wel. Er zijn hier mooier alternatieven.

We wensen jullie een vredevolle kersttijd toe.